Οι 'The East' είναι μια σχετικά νεοσύστατη μπάντα, άθροισμα πέντε ανήσυχων νέων μουσικών με προϋπηρεσία στην ελληνική ροκ/ηλεκτρονική σκηνή, που με πείσμα δουλεύουν τον ήχο τους και με πάθος δίνονται στα live. Ακούγοντας το πρώτο τους ΕP, δεν μπορείς παρά να αναγνωρίσεις στους The East μια δυναμική που ξεφεύγει από ό,τι αντίστοιχο έχει να παρουσιάσει η ελληνική σκηνή στο συγκεκριμένο είδος. Δύναμη στις κιθάρες, υποβολή στα φωνητικά, μικρές κορυφώσεις και ένα αίσθημα επικείμενης καταστροφής από το οποίο δεν ησυχάζεις αν δεν τελειώσει το κομμάτι. Εμείς τους συναντήσαμε ένα μεσημέρι στο Κουκάκι, σε ένα πάρκο γεμάτο περιστέρια και παππούδες που έπαιζαν ντόμινο. Χτυπημένοι όλοι από τις ζέστες του Μάη, τους φωτογραφίσαμε σε αστικό τοπίο και ανοίξαμε μια κουβέντα μουσική που έφτασε μέχρι το διάστημα.
Γνωρίζω ότι οι The East προέρχονται από διαφορετικές μουσικές αφετηρίες. Θα μου εξηγήσετε αναλυτικά ποιος προέρχεται από ποια μπάντα; Και με αφορμή αυτό, τι στοιχεία προσέδωσε στο γκρουπ, μέχρι εκείνο να αποκτήσει τον ήχο που έχει σήμερα;
Αντώνης: O Γιώργος και εγώ παίζαμε στους Absent Mindead προ δεκαετίας. Πλέον εκτός από τους Τhe East παίζει μπάσο και στους Chickn. Νομίζω ότι οι πιο RnR αναφορές της μπάντας είναι δική του ευθύνη. Η Μανάλ μετά από ένα πολύ σύντομο πέρασμα από τους Sad Disco και αρκετά project που δεν επισημοποιήθηκαν, βρήκε την θέση της στην μπάντα ως πληκτρού, σαμπλερού, στιχουργός και καλλιτεχνικός διευθυντής. Ο Κώστας στα τύμπανα είναι η τελευταία προσθήκη στο συγκρότημα. Έδωσε μια καινούρια πνοή στο υπάρχον υλικό. Με συμμετοχή σε μπάντες όπως οι Stereovoid, Eye Level και The Lambeth, μιλάμε σίγουρα για έναν από τους πιο δυναμικούς και ευρηματικούς μουσικούς της γενιάς του. Για το τέλος άφησα τον Στράτο μιας και έχει το μεγαλύτερο βιογραφικό από όλους μας. Με παλαιότερη θητεία ως κιθαρίστας στους Exposed by Observers και Wanna be James?, πλέον είναι το ήμισυ των .message και επίσης θα τον συναντήσετε με τον Άκη Σίνο, την Michela Pelusio (SpaceTime Helix) ή σε σόλο perfomances. Είναι αυτός που θα φτάσει τις συνθέσεις στα όρια τους, όσον αφορά τη δομή, την αρμονία αλλά και την κατεύθυνση.
Γιατί το ένα κομμάτι του δίσκου λέγεται Τρίπολη; Υπάρχει κάποια ιστορία από πίσω;
Αντώνης: Η αλήθεια είναι πως υπάρχουν περισσότερες ιστορίες από μία: διαχωρισμός, σύρραξη, θρησκεία, αντίθεση. Είναι ανοιχτό σε ερμηνείες. Θα μπορούσε να είναι απλά ένα ερωτικό τραγούδι. Επίσης είναι η γενέτειρα της Μανάλ.
Ποια κομμάτια προτιμάτε: αυτά με τίτλους γυναικεία ονόματα ή εκείνα με τίτλους ονόματα πόλεων;
Στράτος: Τα ονόματα κάποιας τοποθεσίας είναι προτιμότερα. Μου φέρνουν στο μυαλό τους παραδοσιακούς σκοπούς της Κρήτης για παράδειγμα, που συνήθως έχουν σαν τίτλο το όνομα ενός χωριού ή μιας επαρχίας (Συρτός Αποκορωνιώτικος, Λουσακιανός κλπ).
Με το δεδομένο ότι έχετε κυκλοφορήσει δύο κομμάτια, τι να περιμένουμε να ακούσουμε στο live του Σαββάτου;
Αντώνης: Έχουμε ένα live set το οποίο δουλεύουμε σχεδόν έξι μήνες. Είναι η πρώτη φορά που το νιώθουμε τόσο ολοκληρωμένο, οπότε το επόμενο βήμα είναι να αρχίσουμε να ηχογραφούμε αυτό το καινούριο υλικό. Νομίζω ότι ο κόσμος ανταποκρίνεται πολύ θετικά όταν του παρουσιάζεις κάτι τίμιο και προσωπικό.
Γιατί φτιάχνετε μουσική;
Στράτος: Γιατί είναι ένας από τους πιο αποδοτικούς τρόπους, με το μικρότερο αρνητικό αποτύπωμα, να εκφράσεις και να διαμορφώσεις το περιβάλλον σου.
Ποια είναι η πιο έντονη στιγμή που είχατε ποτέ σε live;
Στράτος: Οι πιο έντονες και απελευθερωτικές στιγμές στα live μας είναι εκείνες στις οποίες επιδιδόμαστε σε ένα παιχνίδι θορύβου, ανάδρασης και ελεγχόμενου χάους για να επανέλθουμε συντονισμένα στο επόμενο κομμάτι.
Ποιο πράγμα απεχθάνεστε στις πρόβες;
Στράτος: Την αργοπορημένη προσέλευση.
Είναι διεθνής η ελληνική μουσική σκηνή ή αμετανόητα local;
Αντώνης: Από την στιγμή που local καλλιτέχνες αλλά και συγκροτήματα περιοδεύουν στην Ευρώπη και στην Αμερική, έχουν διανομή εκτός των συνόρων, προβολή σε ξένα sites και blogs, υπογράφουν σε εταιρίες του εξωτερικού και παίζουν στον KEXP, φαντάζομαι πως μιλάμε για μια διεθνή σκηνή.
Ποιος είναι ο πιο σπουδαίος μουσικός όλων των εποχών;
Αντώνης: Κρίνοντας από την μουσική που κουβαλάει το Voyager 1 θα έπρεπε να πω ο Johann Sebastian Bach μιας και έχει τα περισσότερα κομμάτια στον χρυσό δίσκο. Παρόλα αυτά θα επιλέξω τον Chuck Berry που συμμετέχει επίσης στην ‘διαστημική’ συλλογή με ένα κομμάτι.
Δείτε τους The East live το Σάββατο 16 Μαΐου στο Six D.O.G.S. μαζί με τους Plastic Flowers
και ακολουθήστε τους στο facebook
σχόλια