Review από την πρώτη παρουσίαση των ''Τραγουδιών της Θεσσαλονίκης'' στην Αθήνα

Review από την πρώτη παρουσίαση των ''Τραγουδιών της Θεσσαλονίκης'' στην Αθήνα Facebook Twitter
6

Review από την πρώτη παρουσίαση των ''Τραγουδιών της Θεσσαλονίκης'' στην Αθήνα Facebook Twitter
Φωτο: Χρήστος Ντράζος

 

Φέτος η Σαβίνα Γιαννάτου συμπληρώνει 20 χρόνια συνεργασίας με τους Primavera en Salonico. Υποθέτω πως όταν έκαναν το άλμπουμ ''Άνοιξη στη Σαλονίκη (Primavera en Salonico)'' το 1995 με σεφαραδίτικα τραγούδια, δεν θα φαντάζονταν το γεγονός ένταξης τους στην ECM του Manfred Eicher μερικά χρόνια αργότερα. Το ''Άνοιξη στη Σαλονίκη'' ακολουθήθηκε από το δίσκο ''Τραγούδια της Μεσογείου'' (1998), που έγινε χρυσός με τις σταθερές πωλήσεις του μέσα στα χρόνια, τις ''Παναγιές του Κόσμου'' (1999), το live ''Terra Nostra'' (2001), το ''Sumiglia'' (2005) και το ''Songs of another'' (2008). Μεσολάβησε ακόμη ένα άλμπουμ με τους Primavera en Salonico, το ''Tutti Baci'' (2006), εκτός ECM όμως, με τη συνεργασία της Elena Leda και του Mauro Palmas.

Ενδιαφέρον έχει επίσης η ιστορία για το πως ο Manfred Eicher ενέταξε στο δυναμικό της ECM τη Σαβίνα Γιαννάτου με το συγκρότημα της:

Review από την πρώτη παρουσίαση των ''Τραγουδιών της Θεσσαλονίκης'' στην Αθήνα Facebook Twitter
Ο Manfred Eich

Στις αρχές του 2000, όταν τη διανομή της ECM στην Ελλάδα είχε η Lyra (σήμερα οι δίσκοι της θρυλικής εταιρείας κυκλοφορούν από τη Μικρή Άρκτο του Παρασκευά Καρασούλου), ο Eicher είχε περάσει από τα γραφεία της Κριεζώτου στο Σύνταγμα. Εκείνη την ώρα η παραγωγός της Lyra, Γεωργία Αλεβιζάκη, άκουγε την τελική ηχογράφηση του ''Terra Nostra'' λίγο πριν την επίσημη κυκλοφορία του. ''Ποια είναι αυτή;'' ρώτησε ο Eicher. ''Θέλω να την ξανακούσω!'' Πράγματι, άκουσε το ''Terra Nostra'' ολόκληρο, ενθουσιάστηκε με τη φωνή της ερμηνεύτριας και την αυτοσχεδιστική φύση της μουσικής των Primavera και αμέσως ζήτησε το εν λόγω άλμπουμ να κάνει μία δεύτερη έκδοση σε διεθνή διανομή πλέον από την ECM! Έκτοτε, όλοι οι επόμενοι δίσκοι των Σαβίνας Γιαννάτου & Primavera en Salonico κυκλοφορούν από την ECM με το συγκρότημα να περιοδεύει συχνά σε χώρες του εξωτερικού και τον ξένο Τύπο να γράφει διθυραμβικές κριτικές για την Ελληνίδα ερμηνεύτρια.

Review από την πρώτη παρουσίαση των ''Τραγουδιών της Θεσσαλονίκης'' στην Αθήνα Facebook Twitter
Η φωτογραφία της Σαβίνας Γιαννάτου για το εξώφυλλο του ''Terra Nostra''

 

Τα ''Τραγούδια της Θεσσαλονίκης'', τώρα, που μόλις κυκλοφόρησαν είναι ένα άλμπουμ που δουλευόταν καιρό. Λογικό, καθώς ναι μεν η Σαβίνα με τους Primavera κάνουν κάτι πολύ συγκεκριμένο, χρειάζεται όμως και ένα concept από πίσω κάθε φορά ώστε να ξεπεραστεί ο σκόπελος της επανάληψης και, κατά συνέπεια, της ''κόπωσης'' του κοινού τους, ειδικά στη χώρα τους. 

Είναι αλήθεια πως το κοινό που αγαπάει τις ερμηνείες της τραγουδίστριας είναι κάπως μοιρασμένο: Υπάρχουν αυτοί που αδημονούν να την ακούσουν στα τραγούδια του Μάνου Χατζιδάκι, λόγου χάριν, ή της Λένας Πλάτωνος. Υπάρχουν αυτοί, επίσης, που εκτιμούν όλες τις δισκογραφικές εξόδους της, γιατί - να το πούμε κι αυτό - η Σαβίνα Γιαννάτου έχει την ελευθερία να κάνει και δουλειές εκτός ECM, όπως εκείνο το αριστουργηματικό προσωπικό της άλμπουμ με τίτλο ''Μουσική Δωματίων'' (2007), καθώς και συμμετοχές κατά κόρον σε εργασίες συναδέλφων της με κοινή αισθητική.  Τέλος, υπάρχουν και οι φανατικοί των Primavera en Salonico που παρακολουθούν τις συναυλίες τους με την ίδια κατάνυξη που θα παρακολουθούσαν το live ενός σημαντικού ξένου jazz καλλιτέχνη ή σχήματος στην Ελλάδα.

Νομίζω πως χθες βράδυ το Gazarte γέμισαν άνθρωποι της τελευταίας, της τρίτης ''κατηγορίας''. Ένα στυλάτο - ας μου επιτραπεί η έκφραση - κοινό που ενδιαφέρεται πρωτίστως για την τέχνη της μουσικής και που γνωρίζει πως απέναντι του δεν στέκεται άλλη μία ''λαϊκή'' κατά βάθος τραγουδίστρια.

Κι αν ακόμη τα ''Τραγούδια της Θεσσαλονίκης'' είναι απολύτως λαϊκά, οι εμπνευσμένες ενορχηστρώσεις του Κώστα Βόμβολου και τα παιξίματα όλων των μουσικών της ομάδας, τους δίνουν μια πολυποίκιλη διάσταση, ισορροπώντας δεξιοτεχνικά μεταξύ παραδοσιακής ή, έστω ethnic, και πειραματικής μουσικής.

Review από την πρώτη παρουσίαση των ''Τραγουδιών της Θεσσαλονίκης'' στην Αθήνα Facebook Twitter
Φωτο: Egidio Magnani

Δεν έχω ακόμη το CD στα χέρια μου, άρα αρκούμαι στη χθεσινοβραδινή αίσθηση της πρώτης παρουσίασης του στην Αθήνα. Στο κέντρο της σκηνής του Gazarte, κάτω ακριβώς από τον καλόγουστο πολυέλαιο, η Σαβίνα Γιαννάτου έλαμψε ως μπρεχτική ''αποστασιοποιημένη'' ερμηνεύτρια. Κανένας μορφασμός, καμία φωνητική ωραιοπάθεια, καμία λάθος τοποθέτηση! Σοβαρότητα μόνο και λίγο χιούμορ απαραίτητο στα σημεία που εξηγούσε τους στίχους των ξενόγλωσσων τραγουδιών στα ελληνικά.

Την παρακολουθούσα να ερμηνεύει περιτριγυρισμένη από τους μουσικούς της και σκεφτόμουν πως η συναυλία θα μπορούσε να διεξάγεται και στη μέση ενός χωραφιού του Ιταλικού Νότου ή της Μάνης! Η Σαβίνα Γιαννάτου σαν δέντρο ελιάς φυτεμένο καταμεσής και γύρω οι αγρότες που έπιασαν τα όργανα σε ένα διάλειμμα από την κοπιαστική συγκομιδή. Εικόνα μεσαιωνικής γκραβούρας, κέντρο υποδοχής πολιτισμών αλλόθρησκων και εθνικών κοινοτήτων που γνώρισαν εκκαθαρίσεις ανελέητες και που η Θεσσαλονίκη υπήρξε για πολλά χρόνια φιλόξενη εστία τους.

Τραγούδια σλαβομακεδόνικα, τουρκικά, βουλγάρικα, σέρβικα, ποντιακά, αρμένικα, το εβραϊκό εξελληνισμένο ''Το γελεκάκι που φορείς'', στην τελική λαοί που αποκτούν φωνή μέσω της Σαβίνας Γιανννάτου! Όταν η ανθρώπινη ανάγκη ανά τους αιώνες γίνεται τραγούδι - αυτό, πιστεύω, ήταν το νόημα της συναυλίας και γι'αυτό συγκίνησε το κοινό που χάρισε στους καλλιτέχνες το πιο θερμό του χειροκρότημα!

Κρατάω την απόδοση της ερμηνεύτριας στο ιρλανδικό τραγούδι ''Salonica'' από την περίοδο του Α΄Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν το ανακάλυψε πριν μερικά χρόνια ένας Έλληνας που ζει και εργάζεται στην Ιρλανδία, συγκινημένος έπιασε την ιδιοκτήτρια δισκοπωλείου και της είπε: ''Δεν ξέρετε πόσο χαίρομαι που σε ένα δικό σας τραγούδι βρήκα την πατρίδα μου''! ''Ποια είναι η πατρίδα σας;'' τον ρώτησε εκείνη. ''Salonica, η Θεσσαλονίκη''! Και του λέει η Ιρλανδή με έκπληξη: ''Α, ώστε υπάρχει δηλαδή;''

* Η παρουσίαση των ''Τραγουδιών της Θεσσαλονίκης'' στο Gazarte άνοιξε τη μεγάλη περιοδεία της Σαβίνας Γιαννάτου και των Primavera en Salonico σε Ελβετία, Γερμανία, Ολλανδία, Βέλγιο και Αυστρία, από τις 19 έως τις 29 Μαρτίου 2015.

Μουσική
6

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Μουσική / Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Ο Στίλπων Νέστωρ μαζί με εκλεκτούς καλεσμένους παρουσιάζουν αυτή την Πέμπτη στην Αθήνα τη νέα του δουλειά που έχει τίτλο «The Second Cloud Commission» και αποτελεί το απόγειο μιας δημιουργικής πορείας στο σύγχρονο ροκ που διανύει τέσσερις δεκαετίες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το κονσέρτο που σφράγισε μια βαθιά φιλία

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Το κονσέρτο που σφράγισε μια βαθιά φιλία

Η Ματούλα Κουστένη βουτά στα άδυτα μιας βαθιάς φιλίας, αυτής των Γιόζεφ Γιόακιμ και Γιοχάνες Μπραμς, που στηρίχτηκε στην καλλιτεχνική ιδιοφυΐα και τη χημεία αυτών των δύο μουσικών, αφήνοντας ένα μοναδικό ενθύμιο, το Κοντσέρτο για Βιολί και Ορχήστρα που υπογράφει -ποιος άλλος;- o Γιοχάνες Μπραμς.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Συναυλία Μαλερ

Μουσική / Ένας έξοχος Μάλερ του Κουρεντζή στο Μέγαρο

Ο Κουρεντζής βημάτισε αργά πάνω στο λεπτό σκοινί που συνδέει το υπαρκτό και του μαγικό, του εδώ και του επέκεινα, και με αδρές κινήσεις δεν παρουσίασε απλώς το Adagietto αλλά εξήγησε στον ακροατή κάθε του συλλαβή
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΧΑΜΠΙΔΗΣ
Νταλάρας - Παπακωνσταντίνου: Οι πρώτες φωτογραφίες από την πολυαναμένομενη συνεργασία τους

Πολιτισμός / Νταλάρας - Παπακωνσταντίνου: Οι πρώτες φωτογραφίες από την πολυαναμενόμενη συνεργασία τους

Οι δύο σπουδαίοι ερμηνευτές θα συναντηθούν επί σκηνής από τις 5 Δεκεμβρίου στο Vox σε μια θεατροποιημένη παράσταση με κείμενα του Οδυσσέα Ιωάννου τα οποία θα παρουσιάζει o ίδιος έχοντας τον ρόλο του αφηγητή
LIFO NEWSROOM
Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

The Review / Πόση techno αντέχει η Αθήνα;

O Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο ραδιοφωνικός παραγωγός και DJ Νίκος Ζώης συναντήθηκαν στη δεύτερη μέρα του φετινού Techniques και σχολιάζουν τη βραδιά, το σετ της –ακριβοθώρητης πλέον– Charlotte de Witte και όσα είναι hot τώρα στην ηλεκτρονική σκηνή και στο αθηναϊκό nightlife.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
νταλαρας παπακωνσταντίνου

Μουσική / Γιώργος Νταλάρας και Βασίλης Παπακωνσταντίνου ξανά μαζί 33 χρόνια μετά

Οι δύο σπουδαίοι ερμηνευτές ετοιμάζονται να μοιραστούν και πάλι τη σκηνή, παρουσιάζοντας μια θεατροποιημένη μουσική παράσταση με κείμενα και αφήγηση του Οδυσσέα Ιωάννου που θα αφορούν το ελληνικό τραγούδι.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΕΛΑΣΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Tsugranes

Μουσική / Η επιρροή των ελληνικών '90s -’00s στις Tsugranes και τον ήχο τους

Με αναφορές στον ΛεΠα και την Charli XCX, το τριμελές σχήμα από τα Γιάννενα, που άνοιξε τη συναυλία της Μαρίνας Σάττι στην Τεχνόπολη, φέρνει την πιο φρέσκια μουσική στην ελληνική ανεξάρτητη σκηνή.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ

σχόλια

3 σχόλια
Για το "Γελεκάκι" είχα διαβάσει ότι είναι ανάμεσα στα ελληνικά τραγούδια (ρεμπέτικα και άλλα) που είχαν διασκευαστεί στα σεφαραδίτικα. Σύνθεση του Σπύρου Ολλανδέζου δεν είναι;
Ακριβώς. Συμβαίνει δηλαδή το ακριβώς αντίστροφο απ' ότι αναγράφεται στο κείμενο, από τα ελληνικά μεταφέρθηκε στα σεφαραδίτικα. Είναι κάτι που πολύ σωστά το επισημαίνετε.
Τη σύνθεση του συνυπογράφουν ο Σπύρος Ολλανδέζος (μουσική) και ο Γιάννης Θεοδωρίδης (στίχοι). Η πρώτη εκτέλεση - το λέω με επιφύλαξη κι αυτό - είναι στις αρχές της δεκαετίας του 1930 με τη Μαρίκα Νέζερ. Γνωστές και οι επανεκτελέσεις του με τη Χρυσάφη και τη Μοσχολιού. Πολλά ελληνικά τραγούδια είχαν μεταφραστεί στα σεφαραδίτικα από τους Εβραίους κυρίως της Θεσ/νίκης. Μεταξύ αυτών, η ''Μισιρλού'' του Ρουμπάνη, το ''Εγώ θέλω πριγκιπέσσα'' του Τούντα, το ''Γελεκάκι που φορείς'' του Ολλανδέζου κ.α.
Nα προσθέσω και εγώ τα εξής: Πρώτη εκτέλεση είναι σε «πλάκα» 78 στροφών (Parlophon B 21643-I) με την Mαρίκα Nέζερ (25 χρονών, τότε) και τον K. Kοντόπουλο, συνοδεία της ορχήστρας της Παρλοφών υπό την διεύθυνση του N. Σταθερού. Eκείνη την εποχή η Nέζερ ήταν γνωστή από τις διάφορες οπερέτες στις οποίες συμμετείχε.Στην πίσω πλευρά του δίσκου υπάρχει το τραγούδι «Mε λεν Mπεκρή», σε διωδία K. Kοντόπουλου και Nίκου Tουμπακάρη (ένας από τους ήρωες της Eλληνικής Aεροπορίας· σκοτώθηκε μετά από πτώση του πολεμικού του αεροπλάνου στις 9/02/1941, σε θαλάσσια περιοχή λίγο έξω από τα Χανιά της Κρήτης).
Πραγματικά εξαιρετική συναυλία,υψηλό επίπεδο μουσικών,χάρμα ειδέσθαι όπως πάντα η Σαβίνα.Στο άκουσμα των τραγουδιών συνειδητοποιείς τι χωνευτήρι πολιτισμών ήταν η Θεσσαλονίκη.Φυσικά πρόκειται για μια λόγια και κάπως αποστασιοποιημένη απόδοσή τους,αλλά αυτός είναι ο τρόπος των Primavera en Salonico