"Μπορείς να κλάψεις μπροστά σε κόσμο και μετά να τα ξεχάσεις όλα με ένα χαμόγελο επειδή έτσι είναι η ζωή."
Είναι η τρίτη φορά που οι Future Islands έρχονται στην Ελλάδα και βρίσκονται στην καλύτερη στιγμή της καριέρας τους. Οι βασικές αιτίες γι' αυτό είναι το νέο τους άλμπουμ που έχει τίτλο "Singles" και μια ιστορική τους πλέον εμφάνιση στην εκπομπή του David Latterman που έγινε μέχρι και meme. Φυσικά όσοι τους έχουν δει ζωντανά, δεν περίμεναν τον Letterman για να γνωρίζουν την μουσική τους και το πόσο μαγικός περφόρμερ είναι ο Samuel T. Herring.
Απέχουν πολύ από αυτό που λες ροκ σταρ. Τρεις συνηθισμένοι τύποι που μοιάζουν μάλλον περισσότερο με τον γείτονα σου ή τον ηλεκτρολόγο π.χ. Θα μπορούσες κάλλιστα να τους συναντάς κάθε πρωί στο δρόμο ή στην δουλειά ή στο σουπερμάρκετ. Σχηματίστηκαν το 2006 στο Greenville της Νότιας Καρολίνα και έβγαλαν τον πρώτο τους δίσκο “Wave Like Home” όταν φοιτούσαν ακόμη στην καλών τεχνών. Την ίδια χρονιά μετακόμισαν στην Βαλτιμόρη και έγιναν αναπόσπαστο μέρος της μουσικής σκηνής της πόλης, πλάι σε σχήματα όπως οι Animal Collective και ο Dan Deacon. Το δεύτερο τους άλμπουμ τους ήρθε το 2010 από την Thrill Jockey και είχε τίτλο "In Evening Air" και ένα χρόνο μετά το "On The Water". Παρέμεναν ένα μικρό συγκρότημα που περιόδευε συνέχεια τον κόσμο και έπαιζε μπροστά σε λιγοστό κοινό. Άμα είχες την τύχη να τους δεις ζωντανά αμέσως συνειδητοποιούσες ότι ότι κάποια στιγμή θα κάνουν το μπαμ. H στιγμή τους έφτασε με το “Singles”, το τελευταίο τους άλμπουμ. Συνεχίζουν να παίζουν synth pop μουσική χωρίς να έχουν αλλάξει το είδος μουσικής που τους έκανε τόσο αγαπητούς απλά τώρα στοχεύουν ακίμη πιο ψηλά.
“Προσπαθούμε να κάνουμε την μουσική που πιστεύουμε, που είναι ανεπιτήδευτη, που μπορεί να υπάρξει σε ένα παγκόσμιο επίπεδο και αυτό ισχύει και για τους στίχους. Απλές προτάσεις που μπορεί να καταλάβουν όλοι αλλά ταυτόχρονα να έχουν ένα βαθύτερο νόημα. Ζωντανά έχει να κάνει με το προκαλείς τους ανθρώπους συναισθηματικά. Το να δείχνω ευάλωτος πάνω στην σκηνή είναι μια προσπάθεια να κάνω τους ανθρώπους να αποδεχτούν τα δικά τους συναισθήματα. Πιστεύω πως σε αυτήν την εποχή κρυβόμαστε από τα συναισθήματα μας επειδή νιώθουμε ότι μας κάνουν αδύναμους. Είναι σαν να μην βρίσκουμε δύναμη στο να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας... Όταν παίζουμε ζωντανά, το πιο σημαντικό πράγμα που μπορούμε να κάνουμε είναι να φέρουμε κοντά ένα γκρουπ ανθρώπων μαζί σε μια αίθουσα, που δεν νιώθουν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν διάφορες καταστάσεις και να τους δώσουμε κάτι σαν κάθαρση. Μπορείς να κλάψεις μπροστά σε κόσμο και μετά να τα ξεχάσεις όλα με ένα χαμόγελο επειδή έτσι είναι η ζωή." Αυτά δήλωσε ο Samuel T. Herring πρόσφατα και οι Future Islands πετυχαίνουν ακριβώς ότι περιγράφει.
Στο Primavera Festival
Ο κόσμος είχε κατακλύσει από νωρίς το Pitchfork stage. Είμαι σχεδόν σίγουρος ότι οι περισσότεροι βρίσκονται εκεί για να παρακολουθήσουν τον Samuel Haring να επιδεικνύει τις χορευτικές του ικανότητες, παρά για να τον ακούσουν να τραγουδάει με τα ιδιαίτερα γρυλίσματα που χρησιμοποιεί στη φωνή του. Είναι φανερό ότι είναι ο άνθρωπος που αντιλαμβάνεται τα όρια του γκρουπ, και αυτός που κατευθύνει τα υπόλοιπα μέλη προς την κατεύθυνση που επιλέγει.
Λίγο το hype, λίγο τα "15 λεπτά διασημότητας" τους στο show του Letterman, ήταν ικανά να κάνουν τους Future Islands ένα από τα πιο hot ονόματα του φετινού Primavera Sound Festival. Μπορεί να μην είχαν στο setlist τους το "Sun in the Morning", αλλά τα "A Dream of You and Me" και "Seasons (Waiting On You)" ήταν δείγματα ατόφιας ποπ ικανά να ξεσηκώσουν τους φίλους της μπάντας.
Πρόσφατα οι Future Islands εμφανίστηκαν και στο διάσημο show του Jools Holland και ο Samuel Haring δεν έχασε την ευκαιρία να επιδείξει τις χορευτικές του ικανότητες για μια ακόμα φορά. Με μια φίλη που το συζητούσαμε μου σχολίασε οτι πρόκειται για μια βαρετή επανάληψη της αρχικής εμφάνιση στον Letterman. Προσωπικά πάντως και μετά την εμπειρία και της ζωντανής εμφάνισης, πιστεύω ότι στην περίπτωση του Samuel Haring η επανάληψη όχι απλά δεν φθείρει αλλά επιβάλλεται κιόλας.
Dimitris Shack [www.intersonik.net]
Αθήνα 2011- Βαρκελώνη 2014
Iούλιος 2011. Θυμάμαι ότι είχε ζέστη και δεν είχα κανονίσει με κανέναν για να δω το live των Future Islands. Γενικά δεν είχα ακούσει ούτε ένα τους τραγούδι , αλλά συνήθως όταν πάω σε live των Arte Fiasco 99% θα μου αρέσει αυτό που θα δω, ακόμα και αν δεν έχω ξανακούσει. Opening act ήταν ο Pan Pan και θυμάμαι ότι μου άρεσε πολύ. Όταν εμφανίστηκε ο frontman των Future Islands στη σκηνή, η πρώτη σκέψη μου ήταν "σα δημόσιος υπάλληλος είναι". Αυτό που ακολούθησε δε το περίμενα. Είχε τόσο πάθος, τόση ενέργεια που αρχίσαμε όλοι να χορεύουμε, ακόμα και αν δεν ξέραμε κανένα απολύτως κομμάτι.
Μάιος 2014, Primavera Sound. Έχει μεσολαβήσει η εκτόξευση της καριέρας των Future Islands μετά την εμφάνιση τους στο Letterman και η κυκλοφορία του "Singles", ίσως του καλύτερο άλμπουμ της φετινής χρονιάς κατά την άποψη μου. Ο Samuel T. Herring έχει ανανεώσει την εμφάνιση του, έχει χάσει κιλά και από ότι είχα δει σε κάποια βίντεο που κυκλοφορούσαν στο διαδίκτυο πριν πάω, με περίμενε ένα απίστευτο live. Ευτυχώς βρήκαμε στο κάγκελο της σκηνής, η οποία ήταν γεμάτη για να τους υποδεχτεί. Αυτό που έζησα ήταν ανεπανάληπτο. Όλοι ήξεραν κάθε στίχο από τα τραγούδια και ο Samuel T. Herring ήταν σε καλύτερη φόρμα από ποτέ. Με την ενέργεια που είχε πάνω στη σκηνή, έκανε όλον τον κόσμο να τραγουδάει και να χορεύει μαζί του. Χαίρομαι που θα έχω την ευκαιρία να τους δω σε ένα μικρότερο χώρο και στην χώρα μας γιατί είναι μια εμπειρία που σίγουρα θέλω να ξαναζήσω.
Νίκη Σωτηροπούλου
Seasons change, but ... Future Islands never do.
Όταν, χωρίς να ξέρεις καν το όνομα του συγκροτήματος, σε «τραβάνε» φίλοι σε μια εμπειρία σαν αυτή των Future Islands, τότε αξίζει να μιλήσεις γι’ αυτό. Ναι, ανήκω σ’ αυτούς που δε γνώρισαν συγκροτήματα από τα πρώτα τους άλμπουμ, ούτε και ανακαλύπτω τα best new tracks στο Pitchfork. Δεν θα έλεγα δε ότι ανήκω στους “ψαγμένους” της τάδε ή της δείνα μουσικής σκηνής, ειδικά όταν σιγοψιθυρίζω τελικά το χιτάκι ή και το όνομα συγκροτημάτων που, κατά τους “γνώστες” της μουσικής μεσουρανούσαν …μια διετία πριν! Ανήκω όμως στους συναυλιακούς τύπους(!). Σε αυτούς που το live είναι εμπειρία! Είναι τρόπος επικοινωνίας με τον καλλιτέχνη [εε..όχι! δεν είναι το ίδιο με το να το ακούς σπίτι σου] και τελικά ένας εκπληκτικός τρόπος εκτόνωσης και διασκέδασης.
Και οι Future Islands στα δίνουν όλα αυτά μαζί γενναιόδωρα και αβίαστα. Πρώτο live τους εδώ στην Αθήνα, το 2010 και το πρώτο “μικρό” συναυλιακό γεγονός για εμένα (“100 άτομα συναυλία; Μόνο;;”). Στεκόμουν στη “γαλαρία” του 6 d.o.g.s (πλάι από το control) καθότι έφτασα αργά. Τα support groups δε τα θυμάμαι. Δε χρειάζεται νομίζω. Ο Samuel μπορεί να «προθερμάνει» και να απογειώσει το κοινό του ταυτόχρονα. Γιατί έχει έρθει εκεί για εμάς. Έτσι νιώθεις από την αρχή. Δε γνώριζα κομμάτια τους, αλλά σχεδόν από το πρώτο ενθουσιάστηκα με τον ήχο τους, τη δύναμη τους...την απίστευτη ευελιξία της φωνής του. Τελικά γίναμε ένα. Πάρτυ... Τέσσερα χρόνια μετά, εκτός ότι σιγοτραγουδάω, τι άλλο, το hit της μπάντας, θέλω κυρίως να ξαναδώ τους καλλιτέχνες που από το πρώτο live ήταν ήδη επαγγελματίες και δοσμένοι εμφανώς με αγάπη σε αυτό που κάνουν. Αν και το «σύστημα» του θεάματος άργησε να δώσει στους Future Islands αυτό που τους αξίζει, δηλαδή πρόσβαση σε μεγαλύτερο κοινό και περισσότερη μούρλια κάτω από μια σκηνή, την οποία αναμφισβήτητα «γεμίζει» ο frontman της μπάντας, ας είναι τουλάχιστον τα αντανακλαστικά μας πιο γρήγορα αυτή τη φορά. Seasons change, but ... Future Islands never do.
Εύη Μπανταβανου
Μετεωρισμός και Απογείωση με τους Future Islands
Κανείς δεν ήξερε τι να περιμένει καθώς στεκόμαστε στο αεροδρόμιο κρατώντας το διασωθέν cardboard που έγραφε με μαρκαδόρο ’’Will promote Baltimore bands for food’’. Κι όμως θα γινόμασταν τροφή για τα θηρία το βροχερό βράδυ του Οκτώβρη το 2010 στο ασφυκτικά γεμάτο six dogs. Ο σιωπηλός κι εγκεφαλικά δοσμένος στη μελωδία Gerrit στα πλήκτρα, ο χαμογελαστός και ματαιόδοξος William στο μπάσο , ο Sam που ρωτούσε για τα πάντα με βλέμμα φευγαλέο, σχεδόν ανισόρροπο .Αυτοί ήταν οι Future Islands που ανέβηκαν στη σκηνή του six dogs. Ήταν ένα σπασμένο ποτήρι με μπύρα στο ηχείο που έριξε το ρεύμα κι έδωσε το έναυσμα στον τραγουδιστή να σηκώσει a cappella τη φωνή του σε όρια τουλάχιστον άγνωστα για μας . Ρυθμική χορευτική η ένωση μας με τα ξεσπάσματα, τους λυγμούς και την ρομαντική στιχουργική κραυγή του Sam.Κι ο ανοιχτός διάλογος του με τον κόσμο από τραγούδι σε τραγούδι κινητοποιούσε και μετέδιδε το βαθύ συναίσθημα αυτού του ανεξάντλητου ανθρώπου. Μια πλήρης οιστρηλασία μουσικής, χορού και ζωικής επιδρομής η ερμηνεία τους μέχρι που η τελευταία σταγόνα ιδρώτα παράδοσης στον ήχο ανέβασε στη σκηνή και τον King Elephant σαν guest drummer στο τελευταίο τραγούδι. Ασταμάτητος ακόμα και backstage ο Sam να τζαμάρει με τους Baby Guru αυτοσχέδιους στίχους . Χωρίς ύπνο ο ίδιος , βαστώντας ένα παιδικό carousel και κάνοντας ένα πρωινό χουνέρι στον William μας αγκάλιασε αποχαιρετώντας με το χαμόγελο ακμαίο. Κι ο Gerrit πρόλαβε να μου πει στο αυτοκίνητο για την αγάπη του στους OMD και τη στοργή που χαρίζει ο έρωτας σε ένα ζευγάρι ανώνυμων ανθρώπων.
Ιδανικό, ηδονικό ξεκίνημα για τους Arte Fiasco να συλλέγουν μνήμες μουσικής απόλαυσης. Και ήταν λογικό καθώς στην πρώτη φθινοπωρινή συναυλία τους παρουσίασαν το δίσκο In Evening Air, να ολοκληρώσουν την παραγωγική συναυλιακή χρονιά του 2011 με το προoίμιο του επόμενου δίσκου On the water σε μια συναυλία γιορτή το καλοκαίρι .Και μας παρουσιάστηκαν , πιο μεστός, πιο αβρός και ακέραια συγχρονισμένος ο William, γλιστρώντας σε στέρεο synth-punk κινηματογραφικό ακροβολισμό της μελωδίας ο Gerrit κι ο Sam ως διάφανο διαμάντι , ένας crooner του post rock της σιωπής να βαφτίζει στον ιδρώτα του μια εκθαμβωτική παλέτα από φωνές – φαντάσματα . Η μετάπλαση των τραγουδιών από την ήρεμη κλιμάκωση στο δίσκο σε μια παγανική ταλάντωση πάνω στη σκηνή ήταν για μένα σε αυτή τη δεύτερη συναυλία μια λογική ακολουθία.Πάλι πολυπληθής η σύναξη των μουσικόφιλων πιστών, ακόμα και του σκύλου του six dogs που στύλωσε αρμένικα τα πόδια του πάνω στη σκηνή στερώντας από τον υπερκινητικό Sam χώρο ζωτικό που τον κέρδισε πηδώντας στον αέρα ξανά και ξανά. Χαρίζοντας στην σκηνική τους πυξίδα έναν γλαφυρό και καλοπαιγμένο μουσικό ορίζοντα οι Future Islands ανέδειξαν με τρόπο ουσιώδες την μελαγχολία των πλήκτρων, την χορευτική δύναμη του μπάσου και την στοργική χορεία μιας μεγάλης καρδιάς.
Από τότε συνέβησαν πολλά και η μπάντα μπήκε στη μεγάλη λεωφόρο της επιτυχίας. Στην συναυλία που έρχεται στις 7 Οκτωβρίου μέσα από το πλούσιο υλικό της δισκογραφικής τους συλλογής περιμένω να βρω τα γνώριμα σημάδια των βημάτων που θα μας πάρουν στο δικό τους παραμύθι ξανά, πέρα από το ουράνιο τόξο.
Διονύσης Ρήγας
Δυο βραδιές σε μελλοντικά νησιά
Μια μπύρα και η πρόσκληση της Στέλλας να κάτσω για λίγο στο πάτωμα του six d.o.g.s., στο πλάι αριστερά της σκηνής όπου έπαιζαν οι Future Islands εκείνον τον Οκτώβρη του '10, ήταν η αρχή για το πιο σημαντικό γεγονός της προσωπικής μου ζωής κατά τα 4 τελευταία χρόνια. Μια άλλη μπύρα, που έφυγε από το χέρι του Samuel Herring καταλήγοντας στην πεταλιέρα του William Cashion –βραχυκυκλώνοντας για λίγο όλο το ηχητικό σύστημα του χώρου– ανέβασε κατηγορία μια ως τότε καλή συναυλία, συστήνοντάς μας έναν χαρισματικό περφόρμερ, ο οποίος άρχισε αμέσως ένα αξέχαστο a cappella σόου για να γεμίσει το κενό και να διασκεδάσει την αμηχανία της μπάντας του. Η μικρή μάχη που δόθηκε μετά το τέλος της συναυλίας στο stand με τα βινύλια των Αμερικανών ήταν η ισχυρότερη απόδειξη για τον ενθουσιασμό που προκάλεσαν. Κι όλα αυτά, μέσα σε μόλις 65 λεπτά.
Ο δεύτερος ερχομός των Future Islands στην πόλη μας δεν άργησε, είχε όμως πολύ διαφορετικό φόντο: Ιούλιος του '11 πλέον, και πάλι στο six d.o.g.s., όπου τώρα πήγαμε περισσότεροι, πιο υποψιασμένοι και πιο απαιτητικοί. Εκείνη τη βραδιά κέρδισε η μουσική την περφόρμανς, κι ας ακούσαμε περίπου τα ίδια τραγούδια, αφού το άλμπουμ "On The Water" δεν είχε ακόμα βγει. Ο αυθορμητισμός του Herring ήταν βέβαια και πάλι στην πρώτη γραμμή, μαζί με τα νευρωτικά του χορευτικά κι εκείνο το αδέξιο, αγνό πάθος με το οποίο χυνόταν προς το κοινό. Αλλά είδαμε παράλληλα και κάτι που ίσως απλά δεν παρατηρήσαμε την πρώτη φορά, ένα πολύ δυνατό και δεμένο σύνολο δηλαδή, που στο σανίδι έπαιζε με μια ορμή που δεν εντόπιζες στους δίσκους. Τρία χρόνια μετά, ακόμα ανταλλάσσονται σχόλια στο Facebook για αυτή τη συναυλία, δημιουργώντας έτσι έναν μικρό θρύλο για όσους θα κάνουν την πρώτη τους επίσκεψη στις Μελλοντικές Νήσους την Πέμπτη 9 Οκτωβρίου, στο Gagarin 205.
Χάρης Συμβουλίδης [avopolis.gr]
Οι Future Islands θα εμφανιστούν στο Gagarin 205 [Λιοσίων 205] την Πέμπτη 9 Οκτωβρίου με είσοδο 14-20 ευρώ.
σχόλια