3 συγγραφείς και 3 πολυσέλιδα μυθιστορήματα που αξίζει να διαβάσετε

3 συγγραφείς και 3 πολυσέλιδα μυθιστορήματα που αξίζει να διαβάσετε Facebook Twitter
Από αριστερά: Έιρικουρ Ερτν Νόρδνταλ, Μάρλον Τζέιμς και Χάνια Γιαναγκιχάρα
1

Τα Πώς και τα Γιατί: Είναι γεννημένοι τη δεκαετία του 1970. Έχουν κάνει πολλά, έχουν μάθει πολλά, έχουν σκεφτεί πολλά και είναι απαλλαγμένοι από τις πιο πολλές ψευδαισθήσεις που γέννησαν οι λεγόμενες «μεγάλες αφηγήσεις», πάει να πει οι θρησκείες και οι ιδεολογίες, αυτοί οι πελώριοι μηχανισμοί που πρόσφεραν όραμα και νόημα, που κινητοποιούσαν τις μάζες αλλά και που οδηγούσαν σε λουτρά αίματος. Θα μπορούσαν να είναι μηδενιστές ή κυνικοί, αλλά δεν είναι. Ίσως το απέφυγαν γιατί επέτρεψαν να απλωθεί πάνω τους η σκιά μεγάλων αιρετικών και ιδιόρρυθμων ανθρωπιστών: του Τόμας Πίντσον, του Ντον ΝτεΛίλο, του Ουίλιαμ Χ. Γκας. Αλλά και των νεότερων συναδέλφων τους: του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας και του Τζόναθαν Φράνζεν. Έμαθαν ότι το πράγμα θέλει δουλειά πολλή, θέλει να σπας τα κόκαλά σου στο διάβασμα, να κάνεις καθημερινή προσευχή σου τον στοχασμό στο Τότε, για να μπορείς να υπάρξεις, και να δημιουργήσεις, στο Τώρα. Ξέρουν να καταβυθίζονται στην Ιστορία, στις λαμπρές αλλά και στις σκοτεινές στιγμές της, για να έχουν τη δυνατότητα να μιλήσουν σε ενεστώτα χρόνο. Ναι, είναι φιλόδοξοι, αλλά δίχως την γκαζολίνη της φιλοδοξίας δεν πας μακριά. Συνηθίζουν, παρ' ότι φιλόδοξοι, να αποφεύγουν τις κακοτοπιές της αλαζονείας και της έπαρσης που κατέστρεψαν πολλούς λαμπρούς προπομπούς τους. Γράφουν, συνθέτουν μάλλον, ογκώδη, πολυσέλιδα, πολυπρισματικά, πολυφωνικά μυθιστορήματα, γιατί ξέρουν ότι μόνο έτσι μπορούν να μιλήσουν πειστικά για έναν κόσμο που γίνεται ολοένα και πιο πολύπλοκος, ολοένα και πιο απροσπέλαστος, ολοένα και πιο δυσνόητος. Διατηρούν στενές επαφές και με τις άλλες τέχνες, με τον κινηματογράφο κυρίως, αλλά και με το θέατρο, το κολάζ, την εγκατάσταση, την περφόρμανς, γιατί πλέον καμία μονοδιάστατη προσέγγιση δεν τελεσφορεί και δεν έχει μέλλον. Έχουμε να μάθουμε πολλά για τη ζωή μέσα από την τέχνη τους, και γι' αυτό καλό είναι να τους ευγνωμονούμε. Έχουν δύσκολο δρόμο μπροστά τους, και γι' αυτό καλό είναι να τους ενθαρρύνουμε και να τους επαινούμε.

Έιρικουρ Ερτν Νόρδνταλ (γεν. 1978): «Οι ναζί λάτρευαν το παρελθόν, όμως γοητεύονταν και από την τεχνολογική πρόοδο~ ήταν ταυτόχρονα μοντέρνα μουσική και ρετρό, ταυτόχρονα φύση και ατσάλι, ταυτόχρονα συστηματική εξόντωση και άτακτες μαζικές δολοφονίες, με το ένα χέρι έδιναν ομοιοπαθητικά φάρμακα και με το άλλο δηλητηριώδη αέρια, βουτούσαν στη μελέτη της αστρολογίας και της στρατιωτικής τακτικής, στην αριθμολογία και στη γραφολογία – ήταν ένα κόμμα δεξιό και αριστερό μαζί [...] Είναι το μήνυμα αυτού του βιβλίου. Είμαστε το μήνυμα αυτού του βιβλίου. Προσπαθώ να φτάσω ως την καρδιά ορισμένων πραγμάτων. Μην ξεχνάμε τη Χιροσίμα, το Άουσβιτς, την Γκερνίκα, το Περλ Χάρμπορ και τη Δρέσδη. Αν ο Β' Παγκόσμιος Πόλεμος μας δίδαξε κάτι, αυτό ήταν η λήθη. Να ξεχάσουμε να μην ξεχάσουμε. Να μην ξεχάσουμε να ξεχνάμε να μην ξεχάσουμε. Να μην αφήσουμε να ξεφουσκώσει η ζύμη». («Illska, Το Κακό», μτφρ. Ρούλα Γεωργακοπούλου, εκδ. Πόλις, σσ. 94-5)

Μάρλον Τζέιμς (γεν. 1970): «Ο Γιατρός της Αγάπης είχε έρθει για να πει σε όλους για τον κομμουνισμό. Να τους πει πως ο Φιντέλ Κάστρο πήρε την εξουσία από τον μεγάλο ηγέτη Μπατίστα, πως μετακόμισε στο σπίτι του και σκότωσε όλους που ήταν πριν εκεί. Πως γκρέμισε όλα τα καπιταλιστικά πράγματα, όπως τα σχολεία και τα μαγαζιά, αλλά κράτησε το στριπτιτζάδικο κλαμπ "Τροπικάνα", παρόλο που οι φήμες λένε ότι του κομαντάντε δεν του σηκώνεται ο μικρός λοχίας εδώ και χρόνια [...] Ο Γιατρός της Αγάπης μίλησε για τότε που είχε κάνει κι αυτός φυλακή και είπε ότι κάποιοι ήταν κλεισμένοι χωρίς λόγο, απλώς επειδή ήταν γιατροί, δικηγόροι ή δημόσιοι υπάλληλοι, που σημαίνει ότι ήταν αντίθετοι στον κομμουνισμό». («Σύντομη ιστορία επτά φόνων», μτφρ. Πάνος Τομαράς, εκδ. Αίολος, σ. 226)

Χάνια Γιαναγκιχάρα (γεν. 1975): «Είχε καταλάβει τη σοφία αυτής της κουβέντας, και ακόμη την καταλάβαινε, πραγματικά όμως όλοι έναν εαυτό λαχταρούσαν, επειδή όσο περισσότερο υποκρινόσουν, τόσο απομακρυνόσουν από αυτόν που πίστευες ότι ήσουν, και τόσο δυσκολότερο γινόταν να βρεις τον δρόμο της επιστροφής. Δεν απορούσε που τόσοι από τους συναδέλφους του ήταν τέτοια ερείπια. Έκαναν τα λεφτά τους, τη ζωή τους, την ταυτότητά τους υποδυόμενοι κάποιους άλλους – ήταν, λοιπόν, τόσο παράξενο που χρειάζονταν το ένα πλατό, τη μία σκηνή μετά την άλλη, για να δώσουν στη ζωή τους μορφή; Χωρίς αυτά, τι και ποιοι ήταν; Κι έτσι καταπιάνονταν με θρησκείες, και φιλενάδες, και ιερούς σκοπούς, για να τους δώσουν κάτι που θα μπορούσαν να το έχουν για δικό τους: ποτέ δεν κοιμούνταν, ποτέ δεν σταματούσαν, τους τρομοκρατούσε η μοναξιά, το να αναρωτιούνται ποιοι είναι». («Λίγη Ζωή», μτφρ. Μαρία Ξυλούρη, σσ. 543-4).

Βιβλίο
1

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ηλίας Μαγκλίνης: «Η ανάκριση»

Το Πίσω Ράφι / «Γιατί δεν μου μιλάς ποτέ για τον εφιάλτη σου, μπαμπά;»

Η «Ανάκριση» του Ηλία Μαγκλίνη, ένα από τα πιο ενδιαφέροντα πεζά των τελευταίων χρόνων, φέρνει σε αντιπαράθεση έναν πατέρα που βασανίστηκε στη Χούντα με την κόρη του που «βασανίζεται» ως περφόρμερ στα χνάρια της Μαρίνα Αμπράμοβιτς.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Πέντε κλασικά έργα που πρέπει κανείς να διαβάσει

Βιβλίο / 5 κλασικά βιβλία που κυκλοφόρησαν ξανά σε νέες μεταφράσεις

Η κλασική λογοτεχνία παραμένει εξαιρετικά επίκαιρη, κι αυτό το αντιλαμβάνεται κανείς ανατρέχοντας στους τίτλους της πρόσφατης βιβλιοπαραγωγής και σε έργα των Τζόις, Κουτσί, Κάφκα, Αντρέγεφ και Τσβάιχ.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τάσος Θεοφίλου: «Η φυλακή είναι το LinkedΙn των παρανόμων» ή «Το πορνό και το Κανάλι της Βουλής είναι από τα πιο δημοφιλή θεάματα στη φυλακή»

Βιβλίο / Τάσος Θεοφίλου: «Όταν μυρίζω μακαρόνια με κιμά θυμάμαι τη φυλακή»

Με αφορμή το βιβλίο-ντοκουμέντο «Η φυλακή», ο Τάσος Θεοφίλου μιλά για την εμπειρία του εγκλεισμού, για τον αθέατο μικρόκοσμο των σωφρονιστικών ιδρυμάτων –μακριά απ’ τις εικόνες που αναπαράγουν σειρές και ταινίες– και για το πώς η φυλακή λειτουργεί σαν το LinkedIn των παρανόμων.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Βιβλίο / Michel Gaubert: Ο dj που βάζει μουσικές στα σημαντικότερα catwalks

Chanel, Dior και πολλοί ακόμα οίκοι υψηλής ραπτικής «ντύνουν» τα shows τους με τη μουσική του. Στο «Remixed», την αυτοβιογραφία-παλίμψηστο των επιρροών και των εμμονών του, ο ενορχηστρωτής της σύγχρονης catwalk κουλτούρας μας ξεναγεί σε έναν κόσμο όπου μουσική και εικόνα γίνονται ένα.
ΣΤΕΛΛΑ ΛΙΖΑΡΔΗ
Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Βιβλίο / Ρωμανός ο Μελωδός: Ο ουρανόθρεφτος ποιητής του Θείου Δράματος

Λίγοι είναι οι ποιητικά γραμμένοι εκκλησιαστικοί στίχοι που δεν φέρουν τη σφραγίδα αυτού του ξεχωριστού υμνωδού και εκφραστή της βυζαντινής ποιητικής παράδοσης που τίμησαν οι σύγχρονοί μας ποιητές, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Νίκο Καρούζο.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Βιβλίο / Τα 5 πιο σημαντικά βιβλία του Μάριο Βάργκας Λιόσα

Η τελευταία μεγάλη μορφή της λατινοαμερικάνικης λογοτεχνίας που πίστευε πως «η λογοτεχνία μπορεί να αλλάξει την πραγματικότητα» έφυγε την Κυριακή σε ηλικία 89 ετών. Ξεχωρίσαμε πέντε από τα πιο αξιόλογα μυθιστορήματά του.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
bernhard schlink

Πίσω ράφι / «Φανταζόσουν ότι θα έβγαινες στη σύνταξη ως τρομοκράτης;»

Το μυθιστόρημα «Το Σαββατοκύριακο» του Μπέρνχαρντ Σλινκ εξετάζει τις ηθικές και ιδεολογικές συνέπειες της πολιτικής βίας και της τρομοκρατίας, αναδεικνύοντας τις αμφιλεγόμενες αντιπαραθέσεις γύρω από το παρελθόν και το παρόν.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Φοίβος Οικονομίδης

Βιβλίο / Φοίβος Οικονομίδης: «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουμε σε χίλια κομμάτια»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Γιακαράντες», ο Φοίβος Οικονομίδης, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μιλά για τη διάσπαση προσοχής, την αυτοβελτίωση, τα κοινωνικά δίκτυα, το βύθισμα στα ναρκωτικά και τα άγχη της γενιάς του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το ηθικό ζήτημα με τις μεταθανάτιες εκδόσεις με αφορμή το ημερολόγιο της Τζόαν Ντίντιον

Βιβλίο / Μεταθανάτιες εκδόσεις και ηθικά διλήμματα: Η Τζόαν Ντίντιον στο επίκεντρο

Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες «ψυχιατρικές» σημειώσεις της αείμνηστης συγγραφέως, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη δεοντολογία της μεταθανάτιας δημοσίευσης έργων ενός συγγραφέα χωρίς την επίσημη έγκρισή του.
THE LIFO TEAM
Στα «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος

Ηχητικά Άρθρα / Γιάννης Τσαρούχης: «Η ζωγραφική μου θρέφεται από τη μοναξιά και τη σιωπή»

Στα εκπληκτικά «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Γιάννη Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος, από τις μινωικές τοιχογραφίες έως τα λαϊκά δημιουργήματα του Θεόφιλου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
George Le Nonce: «Εκτός από τα φέικ νιουζ, υπάρχει η φέικ λογοτεχνία και η φέικ ποίηση»

Ποίηση / George Le Nonce: «Εκτός από τα fake news, υπάρχει η fake λογοτεχνία και ποίηση»

Με αφορμή την έκδοση του τέταρτου ποιητικού του βιβλίου, με τίτλο «Μαντείο», ο Εξαρχειώτης ποιητής μιλά για την πορεία του, την ποίηση –queer και μη–, και για την εποχή του Web 2.0, αποφεύγοντας την boomer-ίστικη νοοτροπία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Βιβλίο / Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Μια σειρά από επανεκδόσεις αλλά και νέες εκδόσεις, που αφορούν ποιητές και λογοτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή μάς θυμίζουν γιατί επιστρέφουμε σε αυτούς, διαπιστώνοντας ότι παραμένουν, εν πολλοίς, αναντικατάστατοι.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ