Ένας από τους σημαντικότερους συγγραφείς μυθοπλασίας στην αγγλική γλώσσα δηλώνει (ή μάλλον υπόσχεται) ότι αποσύρεται στα 65 του και ότι το τελευταίο τεύχος της σειράς κόμικς The League of Extraordinary Gentlemen θα είναι η τελευταία του συμβολή στο είδος που ο ίδιος οδήγησε στην υπέρβαση.
Από τη δεκαετία του '80 ήδη και τη δουλειά του στο "Miraclemen", μια από τις πολλές συγκλονιστικές αποδομήσεις του μύθου του υπερήρωα που υπέγραψε, η επίδρασή του ήταν τόσο τεράστια (ειδικά στο γλαφυρό «σκοτείνιασμα» χαρακτήρων που μέχρι τότε απευθύνονταν σε ανήλικους) που τον έχουν κάνει να ζητήσει συγνώμη άπειρες φορές για το «κακό» που έκανε.
Όσο για την επίδραση άλλων στο έργο του, αυτή θα μπορούσε να περιλαμβάνει από γνωστά και άγνωστα κείμενα της αρχαίας γραμματείας μέχρι σύγχρονους «τιτάνες» της μοντέρνας και μεταμοντέρνας λογοτεχνίας, από τον Μπάροουζ ως τον Πίντσον, ενώ τα «σεντόνια» που γράφει και οι διαιδαλώδεις αναφορές, παραπομπές και υποσημειώσεις συχνά θυμίζουν τα βιβλία του Ντέιβιντ Φόστερ Γουάλας.
"V for Vendetta", "Watchmen", "Batman: The Killing Joke", "From Hell" (η σριστουργηματική του εκδοχή για την ιστορία του Τζακ του Αντεροβγάλτη)... Και μόνο οι τίτλοι κάποιων μόνο από τα μνημειώδη έργα που δημιούργησε σε συνεργασία με μερικούς από τους σπουδαιότερους καλλιτέχνες του είδους, προκαλούν δέος. Παρότι ο ίδιος καγχάζει με τα υπερθετικά που συνοδεύουν το όνομα του («Ο Όρσον Γουέλς των κόμικς», «ο αρχιερέας των graphic novels» κλπ), η επίδρασή αυτού του ελεύθερου πνεύματος με την ιδιαίτερη και σαγηνευτική ροπή προς τον αποκρυφισμό, υπερβαίνει τα κόμικς και την λογοτεχνία και το σινεμά (όπου δεν έχουν ευτυχήσει και τόσο οι μεταφορές των κόμικς που έγραψε) φαίνεται να βρίσκεται παντού στη σύγχρονη κουλτούρα.
Προ καιρού, η Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ χρησιμοποίησε τη φράση ενός από τους πιο αμφιλεγόμενους χαρακτήρες που εμπνεύστηκε ο Άλαν Μουρ – ο Rorschach από τους "Watchmen" – γράφοντας στο Twitter: «Δεν είμαι κλειδωμένη εδώ μέσα μαζί μ' ΕΣΑΣ, εσείς είστε κλειδωμένη εδώ μέσα μαζί μ' ΕΜΕΝΑ». Το ΗΒΟ έχει ποντάρει πολλά για την μετά το Game of Thrones εποχή. στην επιτυχία της προσεχούς μεταφοράς του "Watchmen", του βιβλίου του (μαζί με τον Dave Gibbons) που έχει πουλήσει εκατομμύρια αντίτυπα από την εποχή της πρώτης κυκλοφορίας του το 1987. Έχει επίσης υποδυθεί τον εαυτό του στους Simpsons, και βέβαια ενέπνευσε την οργάνωση Anonymous, με την μάσκα του κεντρικού χαρακτήρα από το "V for Vendetta".
Τα προβλήματα και οι προστριβές που είχε κατά καιρούς με τους μεγάλους εκδοτικούς κολοσσούς των κόμικς αλλά και με τα κινηματογραφικά στούντιο καθιστούν ακόμα πιο ειρωνική την γενική αντίληψη ότι ο Μουρ υπήρξε ο σωτήρας των κλασικών κόμικς με υπερήρωες, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι οι υπερήρωες στο έργο του είναι όχι μόνο επιπόλαιοι και κοινωνιοπαθείς αλλά κάποιοι απ' αυτούς εμφανίζουν σαφείς φασιστικές τάσεις.
Ο Μουρ δεν τα πήγαινε καλά ούτε με τον «σοβαροφανή» όρο graphic novels (αντί για κόμικς), δηλώνοντας κάποτε ότι πρόκειται για όρο ο οποίος εφευρέθηκε για να επιτρέπει σε ενήλικες «να δικαιολογούν την αστείρευτη αγάπη τους για τον Spider-Man χωρίς να φαίνονται συναισθηματικά ανώμαλοι».
Γράφει o αρθρογράφος του Guardian, Sam Tielman στο κείμενο «αποχαιρετισμού» που έγραψε στην εφημερίδα για τον μεγάλο δημιουργό:
«Ο Μουρ θα ήταν ο πρώτος που θα σου έλεγε ότι η σοβαρότητα δεν είναι πάντα αρετή, η δική του όμως σοβαρή διαχείριση του γραπτού λόγου στα κόμικς ήταν κάτι παραπάνω από υπερβατική. Με το έργο του χάρισε σε πολλούς αναγνώστες όπως εγώ που αγαπούσαμε ένα είδος που αντιμετωπιζόταν γενικά ως υπανάπτυκτο, την ανακούφιση της αναγνώρισης και του ενδιαφέροντος της υψηλής φιλολογίας και συγχρόνως μας εισήγαγε στην επαναστατική του αντίληψη περί ηθικής με τον παθιασμένο φεμινισμό του, την καχυποψία του για την εξουσία και τον πλούτο, την αγάπη του για τους απλούς ανθρώπους και για την αξία της συλλογικότητας ειδικά ενώπιον της απελπισίας που επικρατεί στον πραγματικό κόσμο. Το χάρισμα του να δίνει νέες διαστάσεις στον τρόμο και στην βία προκάλεσε άπειρους μιμητές, η απροσδόκητη συχνά όμως τρυφερότητα και ευγένεια που συναντούσε κανείς στο έργο του ήταν αυτό που έκανε το κοινό να επιστρέφει σ΄ αυτόν ξανά και ξανά».
σχόλια