«Dr Sleep»: η συνέχεια της «Λάμψης» του Στίβεν Κινγκ

«Dr Sleep»: η συνέχεια της «Λάμψης» του Στίβεν Κινγκ Facebook Twitter
8

Το "Doctor Sleep" είναι το νέο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ, συνέχεια της «Λάμψης» του 1977, ενός από τα διασημότερα μυθιστορήματα του συγγραφέα. Η φήμη της «Λάμψης» ίσως εκτοξεύτηκε κυρίως λόγω της ταινίας του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, για την οποία ο Κινγκ έχει πολλές αντιρρήσεις.

Ο Στίβεν Κινγκ αποφάσισε να γράψει τη συνέχεια της Λάμψης μετά από αρκετή αμφιταλάντευση, αρκετή αναμονή, ακόμη και με μια μικρή δημοσκόπηση που έκανε στο προσωπικό του σάιτ. Φυσικά, οι αναγνώστες ήταν υπέρ της ιδέας, άλλωστε δεν θα έπαιρναν οι ίδιοι το ρίσκο, και αν δεν τους άρεσε το αποτέλεσμα, θα μπορούσαν να εκφράσουν τις αποδοκιμασία τους χωρίς συνέπειες. Εξάλλου ποιος δεν ήθελε να μάθει τι απέγινε ο μικρός Danny Torrance; Όλοι ανασάναμε με ανακούφιση όταν το μυστηριώδες εκείνο ξενοδοχείο ανατινάχτηκε παρασέρνοντας τον πατέρα μαζί με τις υπόλοιπες οντότητες, αλλά σώθηκαν η μαμά και το παιδί.

Στο "Doctor Sleep" ο μικρός Danny είναι πλέον 40 χρονών. Η παράξενες ικανότητες που έχει (οι οποίες δεν εξηγούνται εντελώς στη Λάμψη) συνεχίζουν, και τον ταλαιπωρούν τόσο πολύ που μετά το θάνατο της μητέρας του έχει καταφύγει στον αλκοολισμό. Το αλκοόλ καταπνίγει τη «Λάμψη» του κι έτσι αποφεύγει τις τρομαχτικές συναντήσεις με πρώην ενοίκους του ξενοδοχείου.

Όταν φτάνει στον δικό του πάτο λόγω του αλκοολισμού αποφασίζει να αλλάξει ζωή. Τυχαία καταλήγει σε μια μικρή πόλη όπου πιάνει δουλειά σε ένα γηροκομείο. Τα μυστικά του χαρίσματα αποδεικνύονται πολύτιμα γιατί είναι σε θέση να βοηθήσει τους ηλικιωμένους ασθενείς να πεθάνουν με ηρεμία, κι έτσι αποκτά το παρατσούκλι "Doctor Sleep".

Παράλληλα διαβάζουμε την ιστορία της μικρής Abra (συμπληρώστε το «Cadabra» για να καταλάβετε), ένα κοριτσάκι με ικανότητες σαν του Danny, αλλά πολύ μεγαλύτερης έντασης. Όταν η Abra φτάνει τα 13-14 (η ηλικία σταθμός κατά Κινγκ, όπως της Carrie), οι δύο αυτοί άνθρωποι επικοινωνούν και βρίσκουν ένα σύμμαχο ο ένας στον άλλον, μόνο που τα χαρίσματα τους είναι ιδιαίτερα ελκυστικά για μια άλλη ομάδα όντων.

Το Doctor Sleep έφτασε στα μπεστ σέλερ των New York Times για το έντυπο βιβλίο και ebook. Οι κριτικές στις εφημερίδες είναι πολύ καλές. Πράγματι, όλα τα χαρίσματα του Κινγκ κάνουν την εμφάνισή τους στο βιβλίο: η φαινομενικά ήσυχη πραγματικότητα περιγράφεται με έναν τρόπο που σε κάνει να ανησυχείς ότι κάτι πάει τελείως, μα τελείως λάθος. Η ισορροπία του μεταξύ του ρεαλισμού και των φανταστικών στοιχείων είναι αυτό που ξέρει να κάνει πάρα πολύ καλά (σ' ένα ειδυλλιακό παιδικό πάρτι στο γρασίδι, η Abra καρφώνει με τη δύναμη του μυαλού της όλα τα κουτάλια του σπιτιού στο ταβάνι). Οι αλληγορίες του (ο αλκοολισμός και η εξάρτηση και τα βαμπίρ που είναι εξαρτημένα). Εικόνες που δε συναντάς συχνά (τέσσερις άνθρωποι σε ένα αυτοκίνητο παλεύουν τηλεπαθητικά για ένα όπλο που βρίσκεται πολύ μακριά).

Όμως σ' αυτό το βιβλίο συμβαίνει κάτι που είναι απαγορευτικό, σχεδόν καταστροφικό βιβλίο μυστηρίου: είναι προβλέψιμο.

Η αλήθεια είναι ότι στις πρώτες σελίδες επιστρέφει ο τρόμος της «Λάμψης» όπως παλιά, που οι σκιές στο σπίτι γινόταν ύποπτες. Στη συνέχεια όμως, όταν οι δύο πρωταγωνιστές συναντιούνται και κάνουν συμμαχία ενάντια σε μια άλλη ομάδα, η πλοκή θυμίζει ταινία δράσης του Χόλιγουντ, με κορμιά που πέφτουν, καλούς-κακούς και την Τελική Μάχη που δεν σε αφήνει να ελπίζεις σε κάτι αναπάντεχο. Η προσμονή για ένα βιβλίο του Στίβεν Κινγκ είναι το αλλόκοτο, ο φόβος και η υποψία, οι ρωγμές της πραγματικότητας που αποκαλύπτουν τις χειρότερές μας υποψίες. Ο Κινγκ κατάφερε μετά από πολλά χρόνια και πολλά βιβλία να μπει στην ομάδα των «καλών συγγραφέων», παρά τις πολλές αντιρρήσεις. Ο λόγος είναι ότι τα βιβλία του δεν καταχωρούνται εύκολα στην κατηγορία του «τρόμου». Είναι ψυχογραφήματα της κάθε εποχής, γιατί ξέρει πολύ καλά τι φοβόμαστε. Με αυτό το βιβλίο επιτρέπει σε όλους όσους τον κριτικάρουν να σιγουρευτούν ότι έχουν δίκιο.

Μήπως αυτά τα βιβλία είναι τελικά για συγκεκριμένες ηλικίες; Μήπως δεν μπορείς να αναστατωθείς δεύτερη φορά με το ίδιο βιβλίο; Μήπως όλα τα sequel είναι καταδικασμένα, λόγω της βεβαρημένης ιστορίας; Μήπως ο Στίβεν Κινγκ έχασε ένα μέρος του ταλέντου του μετά από τόσα χρόνια; Από όλες τις εκδοχές, η τελευταία φαίνεται σαν η πιο τρομαχτική. Μάλλον όχι όμως: το 11/22/63, το προηγούμενο μυθιστόρημα του Στίβεν Κινγκ που βγήκε το 2012, ήταν ένα βιβλίο εντελώς καινούριο για τα δεδομένα του συγγραφέα που έδειξε ότι μετά από τόσα χρόνια, έχει ακόμη όρεξη για πειραματισμούς.

To «22/11/63» κυκλοφορεί ήδη στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Bell, και το «Doctor Sleep» θα κυκλοφορήσει τον Μάρτιο του 2014.

Βιβλίο
8

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Γκάρι Ιντιάνα δεν μένει πια εδώ 

Απώλειες / Γκάρι Ιντιάνα (1950-2024): Ένας queer ήρωας του νεοϋορκέζικου underground

Συγγραφέας, ηθοποιός, πολυτάλαντος καλλιτέχνης, κριτικός τέχνης, ονομαστός και συχνά καυστικός ακόμα και με προσωπικούς του φίλους, o Γκάρι Ιντιάνα πέθανε τον περασμένο μήνα από καρκίνο σε ηλικία 74 ετών.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Τζούλια Τσιακίρη

Οι Αθηναίοι / Τζούλια Τσιακίρη: «Οι ταβερνιάρηδες είναι ευεργέτες του γένους»

Με διαλείμματα στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη, έχει περάσει όλη της τη ζωή στο κέντρο της Αθήνας - το ξέρει σαν την παλάμη της. Έχει συνομιλήσει και συνεργαστεί με την αθηναϊκη ιντελεγκέντσια, είναι άλλωστε κομμάτι της. Εδώ και 60 χρόνια, με τη χειροποίητη, λεπτολόγα δουλειά της στον χώρο του βιβλίου και με τις εκδόσεις «Το Ροδακιό» ήξερε ότι δεν πάει για τα πολλά. Αλλά δεν μετανιώνει για τίποτα απ’ όσα της επιφύλαξε η μοίρα «εις τον ρουν της τρικυμιώδους ζωής της».
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
«H woke ατζέντα του Μεσοπολέμου», μια έκδοση-ντοκουμέντο

Βιβλίο / Woke ατζέντα είχαμε ήδη από τον Μεσοπόλεμο

Μέσα από τις «12 queer ιστορίες που απασχόλησαν τις αθηναϊκές εφημερίδες πριν από έναν αιώνα», όπως αναφέρει ο υπότιτλος του εν λόγω βιβλίου που έχει τη μορφή ημερολογιακής ατζέντας, αποκαλύπτεται ένας ολόκληρος κόσμος βαμμένος στα χρώματα ενός πρώιμου ουράνιου τόξου.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Βιβλίο / Αθηναϊκές πολυκατοικίες: Η πιο ζωντανή ιστορία της πρωτεύουσας

Μια νέα ερευνητική έκδοση του Ιδρύματος Ωνάση, ευχάριστη και ζωντανή, αφηγείται την ιστορία της πολυκατοικίας αλλά και της πόλης μας με τις μεγάλες και τις μικρότερες αλλαγές της, μέσα από 37 ιστορίες.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της νεωτερικότητας

Βιβλίο / Χυδαιότητα, ένα ελάττωμα της εποχής μας

Το δοκίμιο «Νεωτερικότητα και χυδαιότητα» του Γάλλου συγγραφέα Μπερτράν Μπιφόν εξετάζει το φαινόμενο της εξάπλωσης της χυδαιότητας στην εποχή της νεωτερικότητας και διερευνά τη φύση, τα αίτια και το αντίδοτό της.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
«Μαθαίνεις να υπάρχεις μέσα στο γράψιμο και αυτό είναι επικίνδυνο»

Βιβλίο / «Μαθαίνεις να υπάρχεις μέσα στο γράψιμο και αυτό είναι επικίνδυνο»

Μια κουβέντα με τη Δανάη Σιώζιου, μία από τις πιο σημαντικές ποιήτριες της νέας γενιάς, που την έχουν καθορίσει ιστορίες δυσκολιών και φτώχειας και της οποίας το έργο έχει μεταφραστεί σε πάνω από 20 γλώσσες.
M. HULOT
«Τα περισσότερα περιστατικά αστυνομικής βίας εκδηλώνονται σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών»  

Βιβλίο / «Τα περισσότερα περιστατικά αστυνομικής βίας εκδηλώνονται σε βάρος ειρηνικών διαδηλωτών»  

Μια επίκαιρη συζήτηση με την εγκληματολόγο Αναστασία Τσουκαλά για ένα πρόβλημα που θεωρεί «πρωτίστως αξιακό», με αφορμή την κυκλοφορία του τελευταίου της βιβλίου της το οποίο αφιερώνει «στα θύματα, που μάταια αναζήτησαν δικαιοσύνη».
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
ΕΠΕΞ Η διαμάχη ανάμεσα στην Τζόαν Ντίντιον και την Ιβ Μπάμπιτζ συνεχίζεται και μετά θάνατον σε μια «διπλή» βιογραφία

Βιβλίο / Τζόαν Ντίντιον vs. Iβ Μπάμπιτζ: Μια διαμάχη που συνεχίζεται και μετά θάνατον

Η Ντίντιον και η Μπάμπιτζ πέθαναν με διαφορά έξι ημερών τον Δεκέμβριο του 2021: «Θέλω να πιστεύω ότι η Τζόαν Ντίντιον έζησε μια επιπλέον εβδομάδα από κακία», είχε γράψει τότε μια δημοσιογράφος σε ένα tweet που έγινε viral.
THE LIFO TEAM

σχόλια

3 σχόλια
Η ''Λάμψη'' ίσως είναι η μοναδική περίπτωση που η ταινία είναι καλύτερη του βιβλίου, κατά την ταπεινή μου γνώμη. Ίσως έχει να κάνει με το βάρος του τεράστιου Στανλευ Κιούμπρικ και την ερμηνεία, -θέμα σπουδών σε δραματικές σχολές- του Τζακ Νίκολσον. Πολύ καλό όμως και το βιβλίο...
Να σημειώσουμε βέβαια ότι στον ίδιο τον Κινγκ δεν άρεσε η ταινία και γι' αυτό στη συνέχεια έγραψε ο ίδιος το σενάριο σε τηλεταινία που αφορούσε στο βιβλίο του... Και σε συνέντευξη που διάβασα, ο ίδιος δυσανασχετεί ακόμη και με το όνομα του Κιούμπρικ.Το ενδιαφέρον είναι ότι ούτε στον Κινγκ άρεσε η μεταφορά του βιβλίου του από τον Κιούμπρικ αλλά ούτε και στον Μπέρτζες("Το κουρδιστό πορτοκάλι") στο οποίο μάλιστα δόθηκε διαφορετικό τέλος απ' ό, τι στο βιβλίο...
Μα πώς να του αρέσει; Εξαιρετική ταινία, εκπληκτικές ερμηνείες αλλά ΔΕΝ είναι η Λάμψη του Κίνγκ. Εϊναι άλλο έργο. Δεν έχει να κάνει αν είναι καλύτερο ή χειρότερο. Είναι άλλο. Εμπνευσμένο ίσως από το βιβλίο, αλλά καμία σχέση με αυτό. Η ουσία η ίδια του βιβλίου στο οποίο το σπίτι είναι το πρόβλημα και όχι ο άνθρωπος, στη ταινία απλά δεν υπάρχει.
Μετά το ατύχημα που είχε δεν ήταν ποτέ ο ίδιος. Πιστεύω ότι το άγγιγμα του θανάτου τον έκανε να περιορίσει την οργιάζουσα μεταφυσική βία και τα διασκεδαστικά βίαια τέλη που επιφύλασσε σε καλούς και κακούς ακόμη και σε παιδιά.
Μάλλον δεν έχεις διαβάσει Κινγκ μετά το ατύχημα του. Το λέω αυτό διότι το ατύχημα δεν άλλαξε απολύτως τίποτα στην θεματολογία του ως συγγραφέα. Ενδεικτικά αναφέρω ότι ο Κινγκ (τον είχε χτυπήσει μινι-βαν λεωφορείο, κι ήταν επί βδομάδες στο νοσοκομείο) αγόρασε το λεωφορείο μετά το ατύχημα και το κατάστρεψε για να καταστρέψει μαζί του και το κακό πνεύμα πού εμπεριείχε.Στον τρόπο δηλαδή πού αντιλαμβάνεται τον κόσμο δεν έχει αλλάξει κάτι και συνεπώς ούτε στον τρόπο πού γράφει.Μπορεί κανείς να ανοίξει ντημπέητ για το αν τα πιο πρόσφατα βιβλία του είναι εξίσου καλά με τα παλιά του όμως αυτό θα ήταν παραμορφωτικό. Ο άνθρωπος έχει γράψει πάμπολλα βιβλία, θα έπρεπε να είναι ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης για να διατηρεί την συνολική ποιότητα συνεχώς στο ίδιο επίπεδο.
Μήπως αυτά τα βιβλία είναι τελικά για συγκεκριμένες ηλικίες; Μήπως δεν μπορείς να αναστατωθείς δεύτερη φορά με το ίδιο βιβλίο; Μήπως όλα τα sequel είναι καταδικασμένα, λόγω της βεβαρημένης ιστορίας; Μήπως ο Στίβεν Κινγκ έχασε ένα μέρος του ταλέντου του μετά από τόσα χρόνια;ΟΧΙ ΣΕ ΟΛΑ
Αγαπάς κι εσύ Stephen King, ε; Κι εγώ ομοίως. Όπως καταλαβαίνω από την κριτική, δεν είναι ακριβώς sequel (αποφεύγει τα sequels εν στενή εννοία βλ. Ονειροπαγίδα και Stand by Me), αλλά ιστορία με τον ίδιο ήρωα. Δεν θα πρέπει συνεπώς να ιδωθεί συγκριτικά με τη Λάμψη, αλλά σαν νέο έργο.
Φανατικός με τον Κινγκ από μικρός.Μπορεί να μην είναι ακριβώς sequel αλλά είναι περισσότερο sequel απο νέο έργο.Υπάρχει πάντα ένα υπονοούμενο αμφισβήτησης της αξίας του Κινγκ ως συγγραφέα, αυτό έχει σχεδόν αποκλειστικά να κάνει με το λογοτεχνικό του είδος που δεν θεωρείται σοβαρό. Ο ίδιος, στον πρόλογο του Night Shift (νομίζω) λέει κάτι πολύ σωστό, ότι οι ιστορίες τρόμου και οι κωμωδίες είναι τα δυσκολότερα απο όλα τα είδη επειδή οι ιστορίες τρόμου μπορεί εύκολα να κατανήσουν γελοίες και οι κωμωδίες βαρετές.Η κορυφαία ταινια στο Imdb είναι το Shawshank Redemption που βασίζεται σε μια ιστορία του Κινγκ απο την οποία απουσιάζει πλήρως το υπερφυσικό, το the body (stand by me) που ανέφερες είναι μια ακόμα τέτοια περίπτωση απουσίας του υπερφυσικού.Όταν ο Κινγκ γράφει για την πλάκα του δραματικές ιστορίες, το ευρύ κοινό στο οποίο απευθύνονται τις κατατάσσει συνήθως στην κορυφή του ανταγωνισμού αλλά την ίδια ώρα το ίδιο αυτό κοινό μπορεί να αντιμετωπίζει τις ιστορίες τρόμου του (που μερικά είναι αριστουργήματα έτσι;) ως γραφικές, αποτροπιαστικές, ανώριμες κλπ.