ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

Mία βιβλιοθήκη για πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα

Mία βιβλιοθήκη για πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα Facebook Twitter
Πήγαμε στη βιβλιοθήκη στο CRS και είδαμε από κοντά την προσπάθεια των εθελοντών να «επαναφέρουν στη ζωή» βιβλία που διαφορετικά θα βρίσκονταν μέσα σε χάρτινες κούτες, πιθανώς σε κάποιο πατάρι. Φωτο: Γιώργος Αδάμος/ LIFO
0

Μια ομάδα εθελοντών προσπαθεί να δημιουργήσει μια βιβλιοθήκη για τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα. Η δυσκολία του εγχειρήματος, αρκετά μεγάλη. Η δίψα των συντελεστών, επίσης.

Η πρώτη μου επαφή με τη ΜΚΟ που έχει αναλάβει τη δημιουργία της βιβλιοθήκης «We Need Books» και τον Ναντίρ Νούρι, ενός εκ των ιδρυτών της, ήταν στην εκδήλωση της Αφγανικής Κοινότητας στο Πολιτιστικό Κέντρο «Μελίνα».

Τον έβλεπα να μοιράζει κάρτες σε όποιον έβρισκε μπροστά του και να ζητά να του προσφέρουν βιβλία.

Μετά από μια μικρή συζήτηση, δώσαμε ραντεβού για να τα πούμε αναλυτικότερα για το όνειρό του, να δημιουργήσει μια βιβλιοθήκη για όλους τους πρόσφυγες και τους μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα.

Βρεθήκαμε λίγες μέρες μετά, σ' ένα καφέ στα Εξάρχεια, και μου μίλησε για την δική του προσωπική ιστορία, την ιδέα πίσω από τη βιβλιοθήκη, τις δυσκολίες ενός τέτοιου εγχειρήματος αλλά και τι σκέφτεται να κάνει από δω και πέρα.

Αφού παρήγγειλε μια μπίρα, ξεκίνησε να μου αφηγείται τη ζωή του. Όπως μου είπε, αρχικά, ζει στην Ελλάδα περίπου 15 χρόνια.

Μη σου φαίνεται παράξενο πως στο Αφγανιστάν υπήρξε βιβλίο ελληνικής ιστορίας στα φαρσί. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι, οι οποίοι πέρα από τη δικιά τους ιστορία, θέλουν να μάθουν και τι συνέβαινε παλιότερα στη χώρα που ονειρεύονται να ζήσουν.

Από την πατρίδα του, το Αφγανιστάν, έφυγε πολύ μικρός, έχοντας κάνει μόλις τις τρεις πρώτες τάξεις του δημοτικού.

«Όλοι νομίζουν πως ο πόλεμος στο Αφγανιστάν ξεκίνησε στις αρχές του 2000. Μάχες εκεί όμως γίνονταν και το 1998 και το 1997 και το 1996».

Mία βιβλιοθήκη για πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα Facebook Twitter
«Αποφασίσαμε να μη βάλουμε καθόλου βιβλία με θέμα το ισλάμ ή το χριστιανισμό γιατί το θρήσκευμα είναι ένα μεγάλο ζήτημα και θέλει πολύ συζήτηση. Ας βρει ο καθένας μόνος του το δρόμο του». Φωτο: Γιώργος Αδάμος/ LIFO

Το τελευταίο ήταν ένα σημαδιακό έτος για τον ίδιο καθώς ξεκίνησε μόνος του, ασυνόδευτος, τον δύσκολο δρόμο προς την Ευρώπη.

Όταν έφτασε τελικά στην Ελλάδα έκανε 4 μήνες εντατικά ελληνικά για να μπορεί να επικοινωνεί.

Σχολείο εδώ δεν πήγε ποτέ. Όλα αυτά μέχρι το 2014 όταν αποφάσισε πως είχε έρθει επιτέλους η ώρα.

«Δε λένε πως πρέπει να πας σ' ένα σχολείο για να γίνεις κάτι στην κοινωνία; Πήρα την απόφαση να πάω και 'γω λοιπόν». Τέλειωσε το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας στους Αγίους Αναργύρους. Ένα σχολείο του «δρόμου» όπως το χαρακτηρίζει.

Εκεί άρχιζε να μπαίνει σιγά-σιγά στον κόσμο της λογοτεχνίας. Δεν θα ξεχάσει ποτέ το πρώτο βιβλίο που διάβασε στα ελληνικά. Τον Μικρό Πρίγκιπα του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Βιβλίο με βάθος αλλά και αρκετά εύκολο στο διάβασμα, κατά τον ίδιο.

Όλα αυτά τα χρόνια, πριν και μετά το σχολείο, ο Ναντίρ ασχολούνταν και συνεχίζει να ασχολείται έντονα με το προσφυγικό.

Έχει συνεργαστεί με διάφορες ΜΚΟ, ενώ έχει διατελέσει πολλές φορές ακόμη και διερμηνέας. «Δεν είναι εύκολο γιατί είναι σαν να ζεις και συ όλες αυτές τις ζωές των ανθρώπων που προσπαθείς να βοηθήσεις» λέει κοιτάζοντάς με στα μάτια, την ώρα που ο ήλιος στο κέντρο της πόλης έχει αρχίσει να δύει.

Mία βιβλιοθήκη για πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα Facebook Twitter
Ο Ναντίρ Νούρι, ιδρυτής του «We Need Books» δεν θα ξεχάσει ποτέ το πρώτο βιβλίο που διάβασε στα ελληνικά, τον «Μικρό Πρίγκιπα» του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ. Φωτο: Γιώργος Αδάμος/ LIFO

Ο Ναντίρ έχει κληθεί πολλές φορές να βοηθήσει σε περιπτώσεις προσφύγων που είχαν πέσει θύματα βασανιστηρίων, ανθρώπων με ψυχολογικά προβλήματα και αρκετών ασυνόδευτων ανηλίκων.

Ζώντας από κοντά τις εξελίξεις των τελευταίων ετών στο προσφυγικό, του μπήκε η ιδέα. «Αφού τα βιβλία βοήθησαν εμένα γιατί να μη βοηθήσουν και τους υπόλοιπους;», σκέφτηκε.

Έτσι, λοιπόν, μαζί με την Ιωάννα Νισυρίου, ξεκίνησαν την δύσκολη προσπάθεια της συγκέντρωσης βιβλίων από κάθε γωνιά της Γης, σ' όλες εκείνες τις γλώσσες που θα μπορούσαν να μιλούν οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που φτάνουν ή βρίσκονται στην Ελλάδα.

Με την Ιωάννα γνωρίστηκαν το 20014, σε μία πολύ δύσκολη περίοδο. Ο Ναντίρ βρίσκοταν σε αδιέξοδο. Είχε μόλις μάθει ότι η αίτηση ασύλου του είχε απορριφθεί. «Μου άνοιξε το σπίτι της παρόλο που γι' αυτή ήμουν ένας ξένος. Μου έδωσε ένα δωμάτιο, ένα κρεβάτι και καθαρά σεντόνια. Φίλε κάτι τέτοιο δεν μου είχε ξανασυμβεί ποτέ στη ζωή μου».

Μιλώντας για τη βιβλιοθήκη, εξηγεί ότι αυτό που οραματίζεται είναι ένας χώρος όπου άνθρωποι από όλες τις χώρες θα μαζεύονται, θα συζητούν και θα ανταλλάσουν εμπειρίες και απόψεις διαβάζοντας. «Μια γέφυρα μεταξύ των ανθρώπων κατά κάποιο τρόπο».

Πρώτο στάδιο, η συλλογή βιβλίων. Ούτε η Ιώαννα, ούτε ο Ναντίρ διαθέτουν κάποιο μπάτζετ. Όλο αυτό το διάστημα βασίζονται κυρίως σε δωρεές ιδιωτών, είτε χρήματα, είτε βιβλία.

Mία βιβλιοθήκη για πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα Facebook Twitter
Το «We Need Books» έχει διαθέσει τα περισσότερα από τα βιβλία που υπάρχουν σήμερα στη βιβλιοθήκη. Φωτο: Γιώργος Αδάμος/ LIFO

«Έχουν έρθει άνθρωποι που μας είπαν απλά πως διάβασαν ένα βιβλίο και θα ήθελαν να μας το δώσουν» λέει ο Ναντίρ.

Στην προσπάθεια αυτή αρωγοί ήταν και διάφορες κοινότητες μεταναστών που έχουν τις δικές τους βιβλιοθήκες στην Αθήνα.

Αυτή τη στιγμή έχουν μαζέψει περίπου δώδεκα χιλιάδες βιβλία. Τα περισσότερα εξ αυτών είναι στα ελληνικά και τα αγγλικά.

Το δύσκολο κομμάτι, όμως, για τους ίδιους είναι να βρουν βιβλία σε γλώσσες όπως τα φαρσί και τα παστούν, τα οποία μιλιούνται μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές.

Στην Ελλάδα τέτοια δεν υπάρχουν. Ούτε καν στην Ευρώπη. Η επόμενη λύση; Να κάνουν ένα σαφάρι αναζήτησης στις χώρες που μιλούν τη γλώσσα.

Τι γίνεται, όμως, στις περιπτώσεις που οι χώρες αυτές βρίσκονται ακόμη σε εμπόλεμη κατάσταση; Αυτό είναι και το πιο δύσκολο κομμάτι.

Σύμφωνα με τον Ναντίρ Νούρι, είναι αδύνατον για κάποιον πρόσφυγα ή μετανάστη που έρχεται από τη Μέση Ανατολή να κουβαλά μαζί του βιβλία, όταν οι περισσότεροι εξ αυτών καλούνται να επιβιβαστούν σε μία φουσκωτή βάρκα με άλλους 50.

Mία βιβλιοθήκη για πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα Facebook Twitter
Αυτή τη στιγμή έχουν μαζέψει περίπου δώδεκα χιλιάδες βιβλία. Τα περισσότερα εξ αυτών είναι στα ελληνικά και τα αγγλικά. Φωτο: Γιώργος Αδάμος/ LIFO

«Πολλοί δεν καταφέρνουν να φέρουν στην Ευρώπη ούτε τους ίδιους τους εαυτούς τους, πόσο μάλλον να μεταφέρουν και άλλα πράγματα μαζί τους» σχολιάζει ο Ναντίρ αφήνοντας να του ξεφύγει με έναν μορφασμό που φανερώνει λύπη και πικρία.

Αυτός είναι και ο λόγος που μεγάλο μέρος αυτής της πολιτιστικής κληρονομιάς μένει πίσω στις εμπόλεμες ζώνες, κινδυνεύοντας να χαθεί για πάντα (σ.σ. αν δεν έχει ήδη χαθεί) σε μία έκρηξη ή έναν βομβαρδισμό.

Ο μοναδικός τρόπος για να σωθούν αυτά τα βιβλία είναι μέσω των γνωστών τους που ζουν ακόμη πίσω στη χώρα καταγωγής τους. Έτσι, εξηγεί ο Ναντίρ, επικοινωνούν συνήθως μαζί τους μέσω διαδικτύου και τους ρωτούν αν έχουν στην κατοχή τους κάποιο από τα βιβλία που αναζητούν.

Ο ίδιος θυμάται την περίπτωση ενός βιβλίου ελληνικής ιστορίας που ήταν γραμμένο εξ ολοκλήρου στα φαρσί. Το βιβλίο αυτό, όλως περιέργως, δεν το βρήκαν στην Ελλάδα αλλά στο Αφγανιστάν.

Ο Ναντίρ Νούρι ήταν αυτός που πήγε στο αεροδρόμιο για να το πάρει. «Μη σου φαίνεται παράξενο πως στο Αφγανιστάν υπήρξε βιβλίο ελληνικής ιστορίας στα φαρσί. Υπάρχουν αρκετοί άνθρωποι, οι οποίοι πέρα από τη δικιά τους ιστορία, θέλουν να μάθουν και τι συνέβαινε παλιότερα στη χώρα που ονειρεύονται να ζήσουν».

Η γνώμη των δυτικών για το Αφγανιστάν έχει σχηματιστεί από τις εικόνες που βλέπουν τα τελευταία χρόνια. «Το Αφγανιστάν έχει μεγάλο πολιτισμό. Οι άνθρωποι εκεί διαβάζουν. Μη ξεχνάς πως έχουν βγει από τη χώρα και μεγάλοι φιλόσοφοι».

Μέχρι στιγμής δεν έχει βρεθεί μόνιμος χώρος για τη βιβλιοθήκη. Ο ίδιος, όμως, μαζί με την Ιωάννα Νισυρίου και ένα σύνολο εθελοντών βοήθησαν στο να δημιουργηθούν δύο βιβλιοθήκες σε δομές φιλοξενίας, εκεί όπου διαμένουν πρόσφυγες. Στο Σχιστό και στο CRS.

Πήγαμε στη 2η και είδαμε από κοντά την προσπάθεια των εθελοντών να «επαναφέρουν στη ζωή» βιβλία που διαφορετικά θα βρίσκονταν μέσα σε χάρτινες κούτες, πιθανώς σε κάποιο πατάρι.

Mία βιβλιοθήκη για πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα Facebook Twitter
Φωτο: Γιώργος Αδάμος/ LIFO

Το «We Need Books» έχει διαθέσει τα περισσότερα από τα βιβλία που υπάρχουν σήμερα στη βιβλιοθήκη. Για να γίνει μάλιστα η διαλογή τους, ως προς τις ηλικίες των ατόμων που μπορούσαν να τα διαβάσουν, βοήθησαν ακόμη και εθελοντές βιβλιοθηκάριοι.

Η τάξη που επικρατεί στα ράφια του CRS φαίνεται από την πρώτη ματιά. Βιβλία παιδικά, λογοτεχνικά, φυσικών επιστημών ακόμη και μαγειρικά στα αραβικά είχαν φτάσει εκεί.

Το μάτι μου έπεσε πάνω σ' ένα ράφι όπου υπήρχαν μεταφρασμένα στα φαρσί, η Ιλιάδα και η Οδύσσεια του Ομήρου.

«Είμαστε πολύ περήφανοι που τα έχουμε εδώ» μου λέει η υπάλληλος της βιβλιοθήκης, όσο εγώ ξεφύλλιζα το εσωτερικό τους.

Τα περισσότερα απ' αυτά τα βιβλία τα διαβάζουν μεγαλύτερα παιδιά. «Να φανταστείς τα περισσότερα που είναι σήμερα 10 χρονών, δεν έχουν μάθει καν να διαβάζουν καθώς δεν πρόλαβαν να πάνε σχολείο» συνεχίζει.

Δεν είναι όμως λίγες οι περιπτώσεις, κατά τον Ναντίρ, που πρόσφυγες διαβάζουν ένα βιβλίο και του ζητούν να βρει το επόμενο της σειράς.

«Θέλουμε πολύ να συλλέξουμε κι άλλα ιστορικά, ποιητικά, φιλοσοφικά και πνευματικά βιβλία» μου λέει ο Ναντίρ, απαντώντας στο ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι του.

Επιμένει στον όρο «πνευματικά» αντί για θρησκευτικά. «Αποφασίσαμε να μη βάλουμε καθόλου βιβλία με θέμα το ισλάμ ή το χριστιανισμό γιατί το θρήσκευμα είναι ένα μεγάλο ζήτημα και θέλει πολύ συζήτηση. Ας βρει ο καθένας μόνος του το δρόμο του».

Όσο για το όραμά του, «θέλω να δω να παίρνει σάρκα και οστά αυτός ο χώρος. Να γίνει μια βιβλιοθήκη με βιβλία από κάθε γωνιά του κόσμου που θα είναι ανοιχτή σε όλους Ξέρω, φίλε, είναι πολύ δύσκολο».

Mία βιβλιοθήκη για πρόσφυγες και μετανάστες που ζουν στην Ελλάδα Facebook Twitter
Το δύσκολο κομμάτι είναι να βρουν βιβλία σε γλώσσες όπως τα φαρσί και τα παστούν, τα οποία μιλιούνται μόνο σε συγκεκριμένες περιοχές. Φωτο: Γιώργος Αδάμος/ LIFO
Βιβλίο
0

ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΣ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Το «υδάτινο νεκροταφείο» του Έβρου: Μυστικά και τραγικές ιστορίες ανώνυμων ανθρώπων

Ελλάδα / Το «υδάτινο νεκροταφείο» του Έβρου: Μυστικά και τραγικές ιστορίες ανώνυμων ανθρώπων

Με αφορμή τη σύλληψη των δύο Ελλήνων στρατιωτικών, ένας δημοσιογράφος της LiFO θυμάται τη δική του θητεία στα σύνορα και συνομιλεί με τον ιατροδικαστή που έχει αναλάβει το δύσκολο έργο της αναγνώρισης των πτωμάτων που ανακαλύπτονται στην περιοχή
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ