Μισή ώρα, μετρημένη, με τον Σωτήρη Δημητρίου

Μισή ώρα, μετρημένη, με τον Σωτήρη Δημητρίου Facebook Twitter
0

[Από την Αργυρώ Μποζώνη]

Μισή ώρα, μετρημένη, με τον Σωτήρη Δημητρίου Facebook Twitter
"Ποτέ δε θα μάθουμε τίποτα, όσο πιο πολύ σκάβουμε τόσο πιο πολύ η ουσία απομακρύνεται..." Φωτογραφία: Σπύρος Στάβερης/ LIFO

Την Αθήνα τη συνηθίσατε;

Κατά καιρούς. Όταν το εσωτερικό τοπίο είναι ωραίο και το εξωτερικό είναι ωραίο. Έχει να κάνει με το μέσα, το έξω. Είσαι καλά και στη Γη του Πυρός, αν είσαι καλά με τον εαυτό σου.

Πόσα χρόνια είστε εδώ;

Από φοιτητής. Πολλά.

Επιστρέφετε συχνά στη Θεσπρωτία; Εκεί γράφετε;

Όχι, πιο πολύ γράφω εδώ. Εκεί πάω στην πατρίδα μου.

 

Γράφετε καθημερινά;

Βαριέμαι πάρα πολύ το γράψιμο, πάρα πολύ. Αντιστέκονται οι λέξεις βρε παιδί μου. Όταν τις θέλεις, να κάνεις ένα διήγημα, κρύβονται χάνονται. Το λεξιλόγιο γίνεται πενιχρό, στενεύει ο κύκλος πάρα πολύ. Όταν τις χρειάζεσαι κρύβονται. Λες και νοιώθουν ότι θα τις εκμεταλλευθείς. Είναι μια καλή εκμετάλλευση όμως, αλλά αυτές αντιστέκονται πάρα πολύ.

Σε ποια φάση είστε τώρα;

Υπάρχει μια μορφή αδρανείας. Από την ελευθερία του μη γράφειν ξαφνικά πρέπει να κάνεις ένα ολόκληρο σύμπαν που να τείνει στο ιδανικό με τις λέξεις. Πώς να το κάνεις αυτό; Όταν ήμουν πιο νέος γινόταν πιο εύκολα, όσο περνάει ο καιρός δυσκολεύει αφόρητα.

Πόσο καιρό σας παίρνει να γράψετε ένα βιβλίο;

Αυτό δε μπορώ να το πω με σιγουριά. Εδώ παίζει το νοερό γράψιμο και το γράψιμο στο γραφείο. Μπορεί ένα βιβλίο να δουλεύεται μέσα σου είκοσι χρόνια. Ένα άλλο διήγημα να δουλεύεται μέσα σου πέντε χρόνια, ένα άλλο ένα μήνα για να το γράψεις. Δε μπορώ να βγάλω μέσο όρο. Είναι ένα γλυκό κουβάρι.

Εσείς κάνετε την ιστορία στο κεφάλι σας και όταν τελειώσει τη βάζετε στο χαρτί;

Αυτός είναι ο τρόπος, ναι. Βέβαια προκύπτουν στη γραφή και μερικά άλλα πράγματα αλλά το βασικό, το σκαρίφημα, το σχεδιάγραμμα, το έχω δημιουργήσει νοερώς. Αυτός είναι ο τρόπος μου. Έτσι δουλεύω. Υπάρχει και μια παροιμία επ΄ αυτού. «Ενός χρόνου σκέψη, μια ώρα δουλειά». Αυτός ο τρόπος μου πάει.

Με ποιούς λογοτεχνικούς ήρωες μεγαλώσατε;

Στο σπίτι δεν υπήρχε βιβλιοθήκη, αλλά με ένα μυστήριο, μαγικό τρόπο έφταναν τα βιβλία σε μένα. Από την Αθήνα... Είχα το νου μου να βρω βιβλία.

Τα πρώτα σας αναγνώσματα;

Η Μυστική ζωή του Τερζάκη, ο Κρόνιν. Αυτοί. Και για να μη τους τρώω το δίκιο, τα διηγήματα των Ελληνικών Αναγνωσμάτων. Είχαν πάρα πολύ καλά διηγήματα τότε. Στη δική μου κλάση.

Ποιούς είχαν;

Καρκαβίτσα, Βλαχογιάννη, Κρυστάλλη, Χριστοβασίλη, καλούς διηγηματογράφους.

Σας αρέσει περισσότερο το διήγημα από το μυθιστόρημα;

Ένα καλό μυθιστόρημα με ενδιαφέρει εξίσου. Αλλά τα καλά μυθιστορήματα είναι πιο σπάνια από τα καλά διηγήματα. Γιατί συνήθως αυτοί που γράφουν μυθιστορήματα απλώνονται παραπάνω απ΄ ότι χρειάζεται. Θα μπορούσε τα πιο πολλά μυθιστορήματα, να γίνουν κάλλιστα μικρά η μεγάλα διηγήματα. Μεγάλα διηγήματα. Το ξεχειλώνουν, γράφουν λέξεις.

Ο Σαίξπηρ λέει «η συντομία είναι η σοφία της ψυχής»

Έτσι λέει; Αυτό. Και ο σεβασμός στην προσληπτικότητα του αναγνώστη. Ο αναγνώστης είναι σε πολύ προνομιούχο θέση. Έχει όλες τις κεραίες του απλωμένες. Ένα του λες, χίλια καταλαβαίνει. Δε χρειάζεται να του τα αναλύσεις. Το συμπέρασμά σου θέλει. Το εκτιμά αυτό ο αναγνώστης.

Υπάρχει η αντίληψη ότι το διήγημα στην Ελλάδα δεν πουλάει.

Μου κάνει εντύπωση αυτό.

Δεν το έχετε ακούσει;

Ναι, το έχω ακούσει. Λάθος. Τώρα με την κρίση έχουν εξομοιωθεί αυτά. Όσο πουλάει το μυθιστόρημα, πουλάει και το διήγημα. Εχουν πέσει πολύ οι αριθμοί. Υπάρχει μια άποψη ότι το μυθιστόρημα το παίρνει κάποιος, τσακίζει τη σελίδα το βράδι, συνεχίζει την άλλη μέρα, το διήγημα τελειώνει. Δεν ξέρω, αυτά τα ακούω λίγο βερεσέ. Πιστεύω αυτό που είπε ο Έλιοτ: Δείξτε μου έναν εκδότη που να έπεσε έξω εκδίδοντας ένα καλό ποιητικό βιβλίο. Δεν υπάρχει. Με την ποιότητα έχει να κάνει. Και η ποίηση δεν πουλάει αλλά ένα καλό ποιητικό βιβλίο θα πουλήσει.

Έχουμε καλή ποίηση;

Έχουμε πάρα πολύ καλή ποίηση. Εχουμε πολύ καλούς ποιητές βρίσκεις καλά ποιήματα. Εχουμε παράδοση καλή στην ποίηση.

Εσάς ποιοί συγγραφείς σας επηρέασαν;

Με επηρέασε πάρα πολύ ο Τερζάκης, ο Καραγάτσης, ο Παπαδιαμάντης, ο Βιζυηνός, ο Χάκκας, ο Ιωάννου, ο Δούκας, ο Θεοτόκης, ο Μπεράτης, ο Γιώργος Κάτος.

Δε μου είπατε ούτε μια γυναίκα.

Γυναίκα; Δε μπορώ να βρω με ευκολία γυναίκες.

Πώς αρχίσατε να γράφετε;

Άρχισα να γράφω από πρωτογενή αγάπη στις λέξεις. Αυτό με χαρακτήριζε. Αγάπη στις λέξεις. τις αγαπούσα πάρα πολύ. Ήτανε στα χέρια μου παιχνίδια. Είχαν και έχουν όγκο, μυρωδιές, χρώματα. Εχουν πλάκα. Είναι μεγάλο δώρο στο ανθρώπινο είδος.

Τι αρχίσατε να γράφετε;

Διηγήματα δραματικά. Και ευτυχώς όσο πάω αποδραματοποιούμαι. Αλλά οι νέοι είναι όλοι δραματικοί βρε παιδί μου.

Η νεότητα είναι δραματική.

Δραματικότατη. Το άλλο που χαρακτηρίζει τους νέους εκτός από τη δραματικότητα, τη μελαγχολία και την βλοσυρότητα, αυτό το λέω λίγο παιγνιωδώς, αλλά ισχύει, είναι ότι οι νέοι τα ξέρουν όλα. Όσο μεγαλώνω η δραματικότητα σιγά - σιγά απομειωνόταν και θέλω να ελπίζω ότι μπαίνω σε μια πιο ελαφριά λογοτεχνία. Καμιά φορά η ελαφρύτητα έχει πίσω της βαρύτητα και τούμπαλιν. Αλλά θέλω να πω και κυριολεκτικά στην ελαφριά λογοτεχνία. Να έχει πλάκα.

Το χιούμορ σας το έχετε χρησιμοποιήσει στη λογοτεχνία σας όσο θα θέλατε;

Οχι. Στα Οπωροφόρα το χρησιμοποίησα, αλλά δεν αφέθηκα τελείως. Θέλω να αφεθώ τελείως, να πάω ακόμα και προς το ευτελές χιούμορ, ακόμα και στο τη χαζομάρα καλαμπούρι, ακόμα και στην παιδική αστειότητα.

Αυτή είναι γενικότερα και η στάση σας απέναντι στη ζωή;

Ναι, ναι.

Η οποία τί λέει περίπου;

Λέει ότι ποτέ δε θα μάθουμε τίποτα, όσο πιο πολύ σκάβουμε τόσο πιο πολύ η ουσία απομακρύνεται, οπότε αφού ξέρουμε ότι δε θα μάθουμε ποτέ τίποτα για τα κύρια, ούτε για τα δευτερεύοντα, αφού τα κύρια θα μείνουν εσαεί άγνωστα και στα δεύτερα κάνουμε αποψηλαφίσεις, αφού λοιπόν θα είμαστε πάντα τυφλοκούταβα, τουλάχιστον αυτό που μπορούμε ας το κάνουμε για να γελάσουμε λίγο.

Μισή ώρα, μετρημένη, με τον Σωτήρη Δημητρίου Facebook Twitter
Φωτογραφία: Σπύρος Στάβερης/ LIFO

Διασκεδάζετε;

Εχω παρέες, αλλά έχω και μια τάση μονηρότητας για να το πω αδοκίμως. Μου αρέσει και η μοναχικότητα και η κοινωνικότητα. Κατά καιρούς.

Προς τα πού βαραίνει η ζυγαριά;

Βαραίνει προς το δικό μου μονοπάτι.

Πώς διασκεδάζετε;

Με διασκεδάζουν ο κινηματογράφος και ο χορός. Τώρα τελευταία είδα μια πάρα πολύ καλή ταινία, τον Ομάρ, παλαιστινιακή. Καταπληκτική. Και ο χορός. Τα ωραία πωγωνίσια, τα ωραία λαϊκά, μου αρέσει να τα χορεύω. Κίνηση σημαίνει ζωή. Και το άπαν της κινήσεως είναι ο χορός. Αρα ο χορός είναι το ωραίο μέρος της ζωής.

Οι δημοτικοί χοροί σας αρέσουν; Οι ηπειρώτικοι;

Όχι όλοι οι δημοτικοί, ούτε όλοι οι ηπειρώτικοι. Ένα κλάσμα των ηπειρώτικων. Τα βαριά πωγωνίσια. Τα ασήκωτα πωγωνίσια. Στα τρία. Υπέροχα. Είναι στάσιμος και βαρύς ρυθμός. Χορεύεις εσωτερικά, παρά εξωτερικά. Δε χορεύεις με το σώμα σου, χορεύεις με την ψυχή σου.

Όταν πηγαίνετε στην Ηγουμενίτσα χορεύετε;

Όταν μου δοθεί η ευκαιρία. Δεν το επιδιώκω. Γενικώς δεν επιδιώκω πράγματα.

Όταν ήσασταν μικρός ακούγατε δημοτικά;

Όχι, τα απεχθανόμουν.

Τι μουσική ακούγατε;

Αυτά που άκουγαν οι έφηβοι της εποχής. Μπιτλς, Αλ Μπάνο. Γιατί ο νέος πρέπει να πάρει απόσταση από τους γονείς του. Δε θα μου άρεσε η μουσική του πατέρα μου και της μάνας μου. Παίρνεις αποστάσεις. Το δικό σου βηματισμό. Μετά, όταν μεγαλώνεις και τον έχεις αποκτήσει, τότε διαλέγεις.

Τώρα τι ακούτε;

Ακούω αυτά τα έντεχνα λαϊκά από αυτούς τους σταθμούς τους έντεχνους. Γενικώς και σήμερα ακούγονται διαμάντια. Αν έχει για κάτι να υπερηφανευτεί ο σύγχρονος ελληνικός πολιτισμός είναι το τραγούδι του. Έχει διαμάντια και δεν είναι ένα και δύο. Ξαφνικά περνάς από μια γειτονιά, ακούς ένα ραδιόφωνο, ένα λαϊκό του 70 και νιώθεις να πετάς με τον ήχο. Γλυκαίνει η ψυχή. Μεγάλο επίτευγμα.

Ένα παράδειγμα;

Το Χελιδονάκι του Μαγιού του Κουγιουμτζή που λέει ο Νταλάρας, είναι απόσταγμα του θάμβους της άνοιξης και της αγάπης. Με το ελάχιστο. Δυο λόγια και τρεις νότες. Οι δε μελωδίες του Τσιτσάνη ομονοούν το μονίμως διχασμένο έθνος. Ίσως θάπρεπε τα κατάλληλα τραγούδια του να ακούγονται στα σχολεία για να μαθαίνουν τα παιδιά τη σύμπνοια.

Ποιοί είναι οι αγαπημένοι σας ήρωες στη λογοτεχνία;

Είναι οι μελαγχολικοί και οι μαύροι. Ποιοί θάναι; Όμως τώρα που το λέω αυτό, σκέφτομαι ότι αγαπάω πολύ τον Χάσεκ. Τον Σβέικ. Ο οποίος είναι ο αντίποδας του μελαγχολικού. Είναι χαρούμενος με έναν αφελή τρόπο γιαυτό μου αρέσει. Ένας άλλος είναι ο Φύλακας στη Σίκαλη. Είναι αθώος.

Με ποιούς ήρωες ταυτιζόμαστε;

Με ποιούς να ταυτιστείς; Με τους παλαβούς, με τους αθώους και τους πολύ μελαγχολικούς. Πρέπει να είναι λίγο εξτρέμ ο άλλος. Όταν τάχεις όλα, μονά-ζυγά δικά σου δεν είσαι ήρωας. Πρέπει να έχεις απόκλιση. Και η λογοτεχνία ποτέ δε στέκεται στο κανονικό. Την τρέφει η απόκλιση εν γένει. Το κακό, το άρρωστο.

Τελικά τι διηγούμαστε;

Αναδιηγούμαστε αυτό μας παραξένεψε. Και η λογοτεχνία διηγείται αυτό που την παραξένεψε.

Μας λείπει η αφήγηση του κανονικού;

Δε μας χρειάζεται καθόλου. Τη ζούμε. Θέλω την απόκλιση, ένα άλλο παράθυρο. Περπατάτε; Πολύ. Πάω ανατολή, δύση, νότο. Βόλτα για μένα, είναι προς τη θάλασσα. Θέλω να δω θάλασσα, επειδή μεγάλωσα στη θάλασσα, από παιδί τη βλέπω και τη λάτρευα. Είμαστε κοσμοπολίτες και μόνο που τηνβλέπουμε, γιατί μας ενώνει με όλα τα λιμάνια του κόσμου. 

Θα γράφατε θεατρικό έργο;

Το έχω σκεφτεί, αλλά μου φαίνεται ότι δεν έχει την ολότητα που έχει η λογοτεχνία. Το θέατρο έχει περιορισμούς. Αυτή είναι και η δυσκολία του θεάτρου. Τελικά δε με τραβάνε όλα τα είδη.

Είστε ικανοποιημένος από την μέχρι τώρα πορεία σας στη λογοτεχνία;

Λίγο – πολύ ναι. Αν και ποτέ δεν είσαι ευχαριστημένος, γιαυτό το λόγο οι πιο πολλοί γράφουμε δια βίου, για να προσεγγίσουμε το νοερό ιδανικό που ποτέ δε το φτάνουμε. Αλλά αυτά που ήθελα να γράψω, αυτά γράφω.

Είστε ικανοποιημένος και από την αποδοχή;

Βεβαίως είμαι, θα ήμουν αχάριστος. Το κοινό μου δεν είναι μεγάλο, αλλά αισθαντικό. Θα θέλατε να έχετε μεγαλύτερο κοινό; Όλοι το θέλουν. Αλλά δε μπορεί να γίνει αυτό χωρίς έκπτωση. Αλλά και να θέλεις να κάνεις έκπτωση, δε μπορείς. Είναι συνδεδεμένο με την ταυτότητά σου.

Ξεχωρίζετε τα βιβλία σας;

Δε μπορώ.

Υπάρχει κάποιο βιβλίο σας που θα θέλατε να ξανασκαλίσετε;

Θα ήθελα στα πρώτα βιβλία να μην ήμουνα τόσο μπρούτος, αλλά δε γίνεται. Ότι χάνεις σε τολμηρότητα και αφτιασίδωτος νεότητας, το κερδίζεις με μια μορφή εντεχνότητας. Στη ζωή, έχω δει τώρα πλέον δεν υπάρχει ούτε απόλυτο κέρδος ούτε απόλυτο χάσιμο.

Αυτό είναι το μεγάλο μάθημα;

Αυτό είναι το μεγάλο μάθημα. Ότι πάντα, πάντα, και να πούμε τη λέξη πολλές φορές, οτιδήποτε κάνεις, κάπου κερδίζεις κάπου χάνεις. Οπότε ούτε στη μεγάλη σου χαρά πρέπει να πηδάς πάνω στο ταβάνι ούτε στη μεγάλη σου λύπη να οδύρεσαι. Και τα δυο άσοφα.

Είστε μετριοπαθής;

Ο αδερφός μου, μου λέει «μέτρα μέχρι το δέκα πριν μιλήσεις». Μου το έχει πει πολλές φορές. Είμαι λίγο αυθόρμητος και το μετανιώνω.

Γιατί;

Γιατί πικραίνω ανθρώπους χωρίς λόγο και μετά πικραίνομαι κι εγώ. Σε αυτή την περίπτωση ενδεχομένως κερδίζω μια αμεσότητα, μια ψυχική αποφόρτιση άμεση. Αλλά χάνω σε ενοχή, τύψη και σε πικρία που δημιουργώ στον άλλο.

Έχετε μετανοιώσει για τη συμπεριφορά σας;

Πολλές φορές. Είστε αψίκορος άνθρωπος δηλαδή; Είμαι, ναι. Βέβαια όσο μεγαλώνω μαλακώνω. Μη φανταστείς κανέναν άνθρωπο μαινόμενο, δε μου αρέσουν οι συγκρούσεις. Το θυμικό μου είναι πολύ έξω. Δείχνω την ενόχλησή μου και την ευχαρίστησή μου αμέσως. Δε μπορώ να τα κρύψω.

Εχετε παρέες λογοτεχνικές;

Όσο περνάνε τα χρόνια λιγοστεύουν, όπως λιγοστεύουν όλα. Γιαυτό είπα προηγουμένως για το δικό σου μονοπάτι. Όχι κατ΄ ανάγκην φιλοσοφικό, λογοτεχνικό. Θες λίγο την ησυχία σου. Αλλά ωραία περνούσα όταν έκανα παρέες τα πρώτα χρόνια. Ακούω καμιά φορά για τους λογοτέχνες ότι έχουν ανταγωνισμό, ότι λένε πικρά πράγματα, ότι θέλουν να είναι όλοι σημαιοφόροι στην παρέλαση των λογοτεχνών και λογικό είναι αυτό. Ποιός θέλει να είναι δεύτερος; Μπορεί να θέλουν να σου στερήσουν το δίκιο, να σου βάλουν τρικλοποδιά. Πάντως όλοι ξέρουν τι ψάρια πιάνουν και την αξία τη δική τους και των άλλων. Είναι παιδικά καμώματα αυτά. Το διακύβευμα δεν είναι τίποτα. Μικρά παιδιά είναι. Απλώς παίζουν με τις λέξεις. Παιδιά που δε μεγαλώνουν είναι οι λογοτέχνες.

Σχεδιάζετε το μέλλον;

Το κάνω το διήγημα μέσα μου, το σχεδιάζω, όπως και στη λογοτεχνία. Παρόλο που ξέρω ότι η επόμενη στιγμή δεν είναι δική μου. Μου αρέσει το κλισέ «όταν σχεδιάζουμε ο θεός γελάει».

_______________

Info:

Ο Σωτήρης Δημητρίου θα κάνει συνομιλίες για την Αθήνα, με ανθρώπους που έχουν ασχοληθεί με την πόλη, στο Πνευματικό κέντρο του Δήμου τις Πέμπτες από τις 20 Μαρτίου, με καλεσμένους τους: Βασίλη Καραποστόλη, Δημήτρη Φύσσα, Νίκο Παναγιωτόπουλο, Νίκο Βατόπουλο, με τους Θανάσης Γιοχάλα και Τώνια Καφετζάκη, τον Πέτρο Μάρκαρη.

Στο θέατρο Μεταξουργείο η Γιασεμί Κηλαηδόνη πρωταγωνιστεί στην παράσταση «Καλοκαίρι στα σώματα», η οποία είναι βασισμένη σε έξι διηγήματα του Σωτήρη Δημητρίου.

Βιβλίο
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Φοίβος Οικονομίδης

Βιβλίο / Φοίβος Οικονομίδης: «Είμαστε έτοιμοι ανά πάσα στιγμή να σπάσουμε σε χίλια κομμάτια»

Με αφορμή το νέο του βιβλίο «Γιακαράντες», ο Φοίβος Οικονομίδης, ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς συγγραφείς της νεότερης γενιάς, μιλά για τη διάσπαση προσοχής, την αυτοβελτίωση, τα κοινωνικά δίκτυα, το βύθισμα στα ναρκωτικά και τα άγχη της γενιάς του.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Σερζ Τισερόν «Οικογενειακά μυστικά»

Το Πίσω Ράφι / «Το να κρατάμε ένα μυστικό είναι ό,τι πιο πολύτιμο και επικίνδυνο έχουμε»

Μελετώντας τις σκοτεινές γωνιές των οικογενειακών μυστικών, ο ψυχίατρος και ψυχαναλυτής Σερζ Τισερόν αποκαλύπτει τη δύναμη και τον κίνδυνο που κρύβουν καθώς μεταφέρονται από τη μια γενιά στην άλλη.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Το ηθικό ζήτημα με τις μεταθανάτιες εκδόσεις με αφορμή το ημερολόγιο της Τζόαν Ντίντιον

Βιβλίο / Μεταθανάτιες εκδόσεις και ηθικά διλήμματα: Η Τζόαν Ντίντιον στο επίκεντρο

Σύντομα θα κυκλοφορήσει ένα βιβλίο με τις προσφάτως ανακαλυφθείσες «ψυχιατρικές» σημειώσεις της αείμνηστης συγγραφέως, προκαλώντας ερωτήματα σχετικά με τη δεοντολογία της μεταθανάτιας δημοσίευσης έργων ενός συγγραφέα χωρίς την επίσημη έγκρισή του.
THE LIFO TEAM
Στα «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος

Ηχητικά Άρθρα / Γιάννης Τσαρούχης: «Η ζωγραφική μου θρέφεται από τη μοναξιά και τη σιωπή»

Στα εκπληκτικά «Μαθήματα Ζωγραφικής» του Γιάννη Τσαρούχη αποκαλύπτεται όλος ο ελληνικός κόσμος, από τις μινωικές τοιχογραφίες έως τα λαϊκά δημιουργήματα του Θεόφιλου.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
George Le Nonce: «Εκτός από τα φέικ νιουζ, υπάρχει η φέικ λογοτεχνία και η φέικ ποίηση»

Ποίηση / George Le Nonce: «Εκτός από τα fake news, υπάρχει η fake λογοτεχνία και ποίηση»

Με αφορμή την έκδοση του τέταρτου ποιητικού του βιβλίου, με τίτλο «Μαντείο», ο Εξαρχειώτης ποιητής μιλά για την πορεία του, την ποίηση –queer και μη–, και για την εποχή του Web 2.0, αποφεύγοντας την boomer-ίστικη νοοτροπία.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Βιβλίο / Χατζιδάκις, Ιωάννου, Χιόνης, Βακαλόπουλος, Κοντός: 5 βιβλία τους κυκλοφορούν ξανά

Μια σειρά από επανεκδόσεις αλλά και νέες εκδόσεις, που αφορούν ποιητές και λογοτέχνες που έχουν φύγει από τη ζωή μάς θυμίζουν γιατί επιστρέφουμε σε αυτούς, διαπιστώνοντας ότι παραμένουν, εν πολλοίς, αναντικατάστατοι.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός.

Βιβλίο / Οβίδιος: Η νέα μετάφραση των «Μεταμορφώσεων» είναι ένας άθλος και εκδοτικό γεγονός

Ο κορυφαίος μελετητής του ρωμαϊκού κόσμου Θεόδωρος Δ. Παπαγγελής ολοκλήρωσε την απόδοση στα ελληνικά των 12.000 στίχων του έργου του Οβίδιου, εκφράζοντας ταυτόχρονα τον άκρως μοντέρνο χαρακτήρα του ποιητή.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
«Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Βιβλίο / «Τροχιές»: Η Samantha Harvey κέρδισε πανάξια το Booker

Με θέμα την καθημερινότητα έξι αστροναυτών σε έναν διεθνή διαστημικό σταθμό, το μυθιστόρημα που κέρδισε το Booker 2024 μόλις μεταφράστηκε στα ελληνικά, είναι ένα ποίημα για τον πλανήτη Γη και μας καλεί να τον εκτιμήσουμε ξανά.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
2000 χρόνια μετά την πρώτη κυκλοφορία του, ένα βιβλίο για τους Ρωμαίους αυτοκράτορες γίνεται μπεστ-σέλερ

Βιβλίο / Ο Σουητώνιος του 69 μ.Χ. γίνεται ξανά μπεστ-σέλερ

Οι «Βίοι των Καισάρων», το εξόχως κουτσομπολίστικο βιβλίο που είχε γράψει ο Σουητώνιος για τον βίο και την πολιτεία της πρώτης σειράς των Ρωμαίων αυτοκρατόρων, κυκλοφόρησε σε νέα μετάφραση και μπήκε στη λίστα με τα ευπώλητα των Sunday Times.
THE LIFO TEAM
«Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Βιβλίο / «Αν δεν μας αρέσουν οι ηγέτες που ψηφίζουμε, ας κατηγορήσουμε τον εαυτό μας»

Ο «ροκ σταρ ιστορικός των ημερών», ο καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης και βραβευμένος συγγραφέας Peter Frankopan, μιλά στη LIFO για τους κινδύνους που απειλούν την Ευρώπη, τη Γάζα και την άνοδο της ακροδεξιάς.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Daily / Πένθος και ανάνηψη: Ο δικός μας Σαββόπουλος

Μια εικοσαετία μετά την πρώτη έκδοση του βιβλίου, κυκλοφορεί ξανά σε αναθεωρημένη μορφή, η ενθουσιώδης, στοχαστική, λυρική μελέτη του έργου του σπουδαίου όσο και «πολωτικού» Έλληνα τραγουδοποιού από τον Δημήτρη Καράμπελα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ο Γιάννης και η φασολιά

Guest Editors / Ο Γιάννης και η φασολιά

Τέλη ’70, Αθήνα. Ένας νεαρός βουτάει στην ποίηση στη βιβλιοθήκη της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης. Οι στίχοι του Γιάννη Κοντού τον αγγίζουν. Χρόνια μετά, ως συγγραφέας πια, δημιουργεί μια λογοτεχνική σχέση που κρατά δεκαετίες, ανάμεσα σε εκδοτικούς οίκους, ταβέρνες και πρωινά τηλεφωνήματα.
ΒΑΓΓΕΛΗΣ ΡΑΠΤΟΠΟΥΛΟΣ
Ευκλείδης Τσακαλώτος: Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές, ακόμα κι αν αυτό ακούγεται σαν τετραγωνισμός του κύκλου!

Βιβλίο / Ευκλείδης Τσακαλώτος: «Οφείλουμε να είμαστε πιο ριζοσπάστες και ταυτόχρονα πιο ρεαλιστές στην αριστερά»

Μια πολιτική κουβέντα «εφ’ όλης της ύλης» με τον βουλευτή της Νέας Αριστεράς, πανεπιστημιακό και πρώην υπουργό Οικονομικών στο στούντιο της LiFO με αφορμή το «Μανιφέστο για μια βιώσιμη κοινωνία», το τρίτο του συγγραφικό πόνημα τα τελευταία χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ