Η ΚΡΙΣΤΑ ΠΑΠΙΣΤΑ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ από τις πιο κουίρ και τολμηρές φωνές στην ελληνική μουσική. Πρόσφατα κυκλοφόρησε ένα βιβλίο με τους στίχους της από τις εκδόσεις του βιβλιοπωλείο Arsenale –είναι το πρώτο τους– που βρίσκεται στην Ανάφη. Αυτό συγκεντρώνει στίχους τραγουδιών της που έχουν κυκλοφορήσει και ακυκλοφόρητων, τα οποία συνοδεύονται από βιογραφικές και αρχειακές φωτογραφίες που έχει τραβήξει η ίδια κατά τη διάρκεια μιας περιόδου 15 χρόνων.
Η Κρίστα πάντοτε φαινόταν αινιγματική, μια κατάσταση για την οποία δεν ευθύνεται απαραίτητα η ίδια. Χαμηλών τόνων, αφήνει το έργο της να μιλήσει περισσότερο από εκείνη. Μερικές φορές είναι δύσκολο να το προσεγγίσεις, τουλάχιστον στο πλαίσιο των πιο mainstream δεδομένων, τόσο γυναικείο και εκκεντρικό που είναι.
Την πρώτη φορά που ήρθα σε επαφή μαζί της διαδικτυακά ήταν πολλά χρόνια πριν, όταν ανέβαζε στο YouTube lo-fi βίντεο που γύριζε στο Λονδίνο, ενώ σπούδαζε. «Ήμουν 18 χρονών, είχα πρόσβαση σε καλές κάμερες και φώτα χάρη στο πανεπιστήμιο κι έτσι άρχισα να γυρνάω τα πρώτα μου μουσικά βίντεο», μου λέει αφοπλιστικά.
Οι συναυλίες της μοιάζουν με μικρά, ξεσηκωτικά, ανεξέλεγκτα, ξέφρενα happenings: η ίδια και τις χορεύτριές να εμφανίζονται άλλοτε ως νύφες και άλλοτε απλώς με έναν punk in your face χαρακτήρα. Θα μπορούσες να πεις ότι είναι αρκετά πιο μπροστά απ’ όλα τα γυναικεία punk γκρουπ που ξεπετάγονται σήμερα.
Αυτά τα βίντεο σε έκαναν αμέσως να προσέξεις αυτό το παράξενο κορίτσι που δεν καταλάβαινες αρχικά τι ήθελε να κάνει, δεν το γνώριζες και, το σημαντικότερο, δεν προερχόταν από την ανεξάρτητη σκηνή της Αθήνας – σήμερα ελάχιστα από αυτά σώζονται. Εδώ έγινε περισσότερο γνωστή από μια σειρά ανατρεπτικών εμφανίσεων κυρίως μετά την πανδημία, που συνέπεσαν με την κυκλοφορία του τρίτου της άλμπουμ, του «Fucklore» (2022), που είναι απίθανο και σουρεαλιστικό, από τα καλύτερα εκείνης της χρονιάς – τότε έβγαλε επίσης τα «Sultana» (2020) και «Krista Papista» (2012).
Οι συναυλίες της μοιάζουν με μικρά, ξεσηκωτικά, ανεξέλεγκτα, ξέφρενα happenings: η ίδια και τις χορεύτριές να εμφανίζονται άλλοτε ως νύφες και άλλοτε απλώς με έναν punk in your face χαρακτήρα. Θα μπορούσες να πεις ότι είναι αρκετά πιο μπροστά απ’ όλα τα γυναικεία punk γκρουπ που ξεπετάγονται σήμερα.
«Μου αρέσει να βελτιώνω τις ζωντανές μου εμφανίσεις με πολλή αγάπη, χιούμορ, δράμα και γούστο. Σέβομαι τον χρόνο του κοινού και βάζω τα δυνατά μου να κάνω ένα τρελό σόου. Κάποιες φορές κάνω μάγια πάνω στη σκηνή για να καθαρίσω την ενέργεια και να ξορκίσω σκοτεινά πνεύματα. Συχνά σχεδιάζω νέες ιδέες και τις δοκιμάζω ζωντανά. Θέλω να ξεκλειδώνω φαντασιώσεις και να δημιουργώ κάτι σαν μια παιδική χαρά όπου το κοινό να μπορεί να βιώσει μια απελευθέρωση ή ένα momentum. Μου αρέσει να ντύνομαι, μου αρέσουν οι τελετουργίες, όλα αυτά που οδηγούν σε μια παράσταση. Μερικές φορές θέλω απλώς να βιώνω την κατάσταση και να τραγουδάω τη δική μου μουσική επειδή την αγαπώ κι εγώ. Τα concepts των lives εξελίσσονται συνεχώς. Δεν κάνω ποτέ το ίδιο πράγμα».
Krista Papista | Boiler Room Athens: Club Amane
Ένας λόγος που δεν ήταν τόσο γνωστή στην αθηναϊκή ανεξάρτητη σκηνή είναι ότι γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Λευκωσία. Τη ρωτάω πώς ξεκίνησε να ασχολείται με τη μουσική.
«Ξεκίνησα να γράφω μουσική στα 12 περίπου και όταν έγινα 13 βρήκα δύο κορίτσια από το ίντερνετ και έστησα μια punk μπάντα. Παίζαμε τα τραγούδια μου σε rock βραδιές στο λύκειο και σε διάφορα μπαράκια στη Λευκωσία. Αυτή η φάση κράτησε πολύ λίγο βέβαια. Στα 18 άρχισα να φτιάχνω κομμάτια, χρησιμοποιώντας Logic Pro. Τότε έφυγα από την Κύπρο για σπουδές στη Βρετανία. Εκεί έπαιζα όποτε έβρισκα ευκαιρία, σε events της σχολής μου (σ.σ. σπούδασε ζωγραφική), σε open mic βραδιές, σε καταλήψεις».
Οι επιρροές της είναι αμέτρητες, κάτι που φαίνεται ηχητικά στο έργο της. «Είχα εμμονή με τη μουσική, από το punk ως το hip-hop και από το eurotrash ως το ρεμπέτικο. Ήμουν χωμένη τόσο μέσα στη ζωγραφική και στα βίντεο που ένιωθα σαν να μπαίνω σε ένα σύμπαν με διαφορετικές διαστάσεις και παλάτια. Ως έφηβη άκουγα πολύ Ηole και Νirvana. Έβγαινα στα μπουζούκια, πήγαινα σε beach πάρτι και άκουγα EDM. Από τη μαμά μου ερωτεύτηκα βαθιά τη Μαρία Κάλλας. Όταν άρχισα να παίρνω τη φωνή μου στα σοβαρά, προσπαθούσαν να μάθω να τραγουδήσω μερικά από τα τραγούδια της. Με βοήθησε να την εξασκήσω. Ο πατέρας μου αγαπούσε τον Sam Cooke. Στο σπίτι ακούγαμε πολύ και Σωτηρία Μπέλλου».
Όταν διαβάζεις τους στίχους της διαπιστώνεις ότι είναι πιο καυστικοί απ’ ό,τι όταν τους ακούς. Η κυπριακή της ταυτότητα αντικατοπτρίζεται έντονα. «Άνοιξαν τσακ! Τα μάτια μου – στην παγκόσμια διασταύρωση. Μισό Τουρκάλα, μισό Κυπραία, μισό Ρωσίδα, μισό Εβραία: γυναίκες ομίχλης. Πετούν αργά στον ουρανό, κατουρώντας τις στέγες μας. Ο θάνατός τους θα είναι η ανάστασή μας. Η ιστορία που διδάσκεται στα παιδιά γιατί δεν ανανεώνεται;» τραγουδάει στο προκλητικό «Βρεμένες Εφημερίδες».
βρεμένες εφημερίδες *wet newspapers
Το έργο της, όπως γράφει η περιγραφή του προφίλ της στο Spotify, επικεντρώνεται στην ανάπτυξη και κουιρ-οποίηση της πολιτικοποιημένης κυπριακής και βαλκανικής ποπ, εμπλουτίζοντάς τη με στοιχεία eurotrash και EDM. «Η Κύπρος είναι ένα κολάζ πολύ διαφορετικών πολιτισμικών στοιχείων λόγω της γεωγραφικής της θέσης. Έχει, επίσης, ταλαιπωρηθεί από την αποικιοκρατία. Αυτό έχει επηρεάσει τη δουλειά μου στον ήχο, στην αισθητική και στις ιστορίες μου, ακόμα και τον τρόπο που σκέφτομαι. Γράφω συνέχεια, ιδέες, στίχους και όταν θέλω να δουλέψω πάνω σε ένα κομμάτι, αρχίζω να ενώνω διάφορα πράγματα και στίχους με μελωδία και μουσική. Ο τρόπος που προσεγγίζω τους στίχους δεν είναι ένας. Μου αρέσει να δημιουργώ ένα setting, ένα σενάριο, να μιλώ για θέματα που με απασχολούν, κάποια αυτοβιογραφικά, κάποια fiction. Μερικές φορές είναι για πράγματα που συμβαίνουν στην Κύπρο, κάποιες φορές είναι πολιτικά και μερικές φορές είναι από σκέτη απόλαυση. Επιπλέον, είμαι μια κουίρ γυναίκα, οπότε το περιεχόμενό μου είναι επίσης κουίρ».
Για όλα της κομμάτια αισθάνεται περήφανη, τους αγαπάει όλους τους στίχους της. Και πώς να μην τους αγαπήσεις κι εσύ όταν στο συγκλονιστικό «Livia, Elena, Maricar, Mary Rose, Sierra, Arian, Asmita» αποτίει φόρο τιμής στις γυναίκες που δολοφονήθηκαν βίαια από έναν στρατιωτικό στην Κύπρο – αναφέρεται στη γνωστή υπόθεση του serial killer που δεν χρειάζεται να κατονομαστεί μία ακόμα φορά. «Θα βάλει φωτιά στην εθνική φρουρά / Να τιμήσει τις φίλες της / Μέτρησε τις ώρες που τις γυρέψανε / μέτρησε τα μεροκάματα που βγάλανε / μια σκατόμυγα μες στο μάτι του αστυνομικού».
Krista Papista - Greek Bastards
Ο Θεόδωρος Ψυχογιός, που βρίσκεται πίσω από την Arsenale, ανέφερε στην παρουσίαση του βιβλίου ότι το «μυστήριο που είναι η Κρίστα, ένα από τα πιο όμορφα άτομα που έχω γνωρίσει, οφείλεται στο ότι δεν μπορείς να την τοποθετήσεις κάπου αλλά έχει πολύ βάθος, και το διαπίστωσα στο έργο της, το οποίο είναι γεμάτο χιούμορ και θηλυκή ενέργεια. Είμαι πολύ περήφανος επειδή ποτέ δεν είχα σκοπό να βγάλω βιβλίο, αλλά όταν διάβασα τους στίχους της σκέφτηκα ότι αυτό το κορίτσι είναι συγγραφέας με την έννοια ότι χρησιμοποιεί τις λέξεις σε κάθε τραγούδι με συναρπαστικό τρόπο και καθόλου τυχαία, με βαθιά κατανόηση της γλώσσας».
Η ίδια, πάντως, μου λέει ότι «δεν υπάρχουν κανόνες, κυρίως όταν γράφεις για καίρια ζητήματα».
Αυτήν τη στιγμή η Κρίστα ετοιμάζει το καινούργιο της άλμπουμ και μόλις κυκλοφόρησε το κομμάτι «Visa scum bitch».
Το βιβλίο της Krista Papist, Lyrics είναι διαθέσιμο στο βιβλιοπωλείο Hyper Hipo
![«Της Λένης η μ[i]λιά» δίνει φωνή στις γυναίκες που έζησαν ψιθυριστά](/sites/default/files/styles/landscape_mini/public/articles/2024-09-26/Giannaki_2609.JPG?h=748d7e9c&itok=UKQXpQWv)
