ΚΙΝΗΣΗ

Πώς μια «Μαριονέτα» εκτόξευσε στην κορυφή των μπεστ-σέλερ έναν τριαντατριάχρονο τραυματιοφορέα

Πώς μια «Μαριονέτα» εκτόξευσε στην κορυφή των μπεστ-σέλερ έναν τριαντατριάχρονο τραυματιοφορέα Facebook Twitter
Είναι μόλις τριάντα τριών ετών, και αυτό εδώ είναι το πρώτο βιβλίο στη σειρά του αστυνόμου Γουίλιαμ Φοκς, ή καλύτερα Γουλφ, όπως είναι γνωστός στην πιάτσα: με άλλα λόγια, η «Μαριονέτα» δεν γράφτηκε σαν standalone βιβλίο – ο Cole είχε και έχει στο μυαλό του κάτι πολύ πιο ευρύ.
0

Καμιά φορά έχει σημασία να ξεκινάς από τα ντεσού: ο Daniel Cole δούλευε σαν τραυματιοφορέας μέχρι πέρυσι, αλλά μόλις το χειρόγραφο της «Μαριονέτας», που είχε αρχικά δουλευτεί σαν σενάριο, πέρασε τις Συμπληγάδες του εκδοτικού, βρέθηκε με ένα ακριβό συμβόλαιο στο χέρι, τα δικαιώματα του βιβλίου του πουλήθηκαν άμεσα στο εξωτερικό και ταυτόχρονα σε μία εταιρία παραγωγής κινηματογραφικών και τηλεοπτικών ταινιών, και είδε τη ζωή του να αλλάζει άρδην και για πάντα.

Είναι μόλις τριάντα τριών ετών, και αυτό εδώ είναι το πρώτο βιβλίο στη σειρά του αστυνόμου Γουίλιαμ Φοκς, ή καλύτερα Γουλφ, όπως είναι γνωστός στην πιάτσα: με άλλα λόγια, η «Μαριονέτα» δεν γράφτηκε σαν standalone βιβλίο – ο Cole είχε και έχει στο μυαλό του κάτι πολύ πιο ευρύ.

Και αυτό είναι πολύ σπάνιο: τα πρώτα βιβλία των συγγραφέων γράφονται συνήθως με φόβο, δέος και (ας την πούμε) ταπεινότητα. Ο νεαρός τραυματιοφορέας δεν έδωσε σημασία στην παράδοση αυτή. Μπήκε με πείσμα στον χώρο, για να τον κατακτήσει.

Γραμμένο με ωραίο, πυκνό λόγο και αφηγηματική άνεση, παίρνοντας τα κλισέ των αστυνομικών θρίλερ μυστηρίου και αναπαράγοντάς τα με δημιουργική χάρη και φλέγμα, ο Cole συνέλαβε μία ιστορία μεγάλη, πλούσια, μοντέρνα και χορταστική – μια ιστορία που ξεκινά δυναμικά και ευφάνταστα, όπως απαιτεί ο κανόνας, καθώς η αστυνομία ανακαλύπτει ένα πτώμα μέσα σε ένα άδειο κατά τα άλλα διαμέρισμα, που όμως δεν είναι μόνο ένα.

Η μαριονέτα του τίτλου (ragdoll στο πρωτότυπο) δεν είναι παρά ένα σάρκινο παζλ καμωμένο από μέλη, όχι ενός, όχι δύο, αλλά έξι πτωμάτων, άτεχνα κολλημένων μεταξύ τους:

Το γυμνό σώμα, παραμορφωμένο σε μια αφύσικη πόζα, έμοιαζε να αιωρείται τριάντα πόντους πάνω από τις τραχιές σανίδες του πατώματος. Η πλάτη του ήταν στραμμένη προς το δωμάτιο και κοίταζε έξω από το πελώριο παράθυρο. Εκατοντάδες, σχεδόν αόρατα, νήματα, που ήταν στερεωμένα σε δύο βιομηχανικούς γάντζους, το κρατούσαν στη θέση του. Ο Γουλφ [...] πρόσεξε τα τεράστια ράμματα που συγκρατούσαν τα παράταιρα μέλη, το δέρμα που τέντωνε στα σημεία όπου ήταν ραμμένο: ένα μαύρο αντρικό πόδι, ένα λευκό· ένα μεγάλο αντρικό χέρι στη μια πλευρά, ένα μαυρισμένο γυναικείο αντίστοιχα στην άλλη· μπερδεμένα κατάμαυρα μαλλιά κρέμονταν τρομακτικά πάνω από έναν λεπτό γυναικείο κορμό.

Κι ενώ το αστυνομικό μυστήριο είναι ήδη αρκετό για να μας κρατήσει το ενδιαφέρον, κι ενώ οι απότομες αλλαγές στην πλοκή, τα ευρήματα, οι ευφάνταστοι φόνοι και τα νέα στοιχεία που διαρκώς συσσωρεύονται συγκροτούν τον κορμό ενός καλού, στιβαρού αστυνομικού δράσης και έρευνας, μπαίνουν στη μέση οι ήρωες του βιβλίου, και είναι ακριβώς αυτοί που κάνουν τη «Μαριονέτα» να ξεχωρίζει με άνεση και ευκολία από πολλά ομοειδή crime.

Τα ραμμένα μεταξύ τους μέλη συνθέτουν, όπως μόλις είδαμε, έναν προφανή εφιάλτη, κάτι αλλόκοτο, που όμως σιγά-σιγά θα πει πολλά περισσότερα στους ερευνητές και στον Τύπο – και τίποτε από όλα αυτά δεν θα είναι καλό: άλλοι έξι άνθρωποι πρόκειται να εκτελεστούν από τον άγνωστο δολοφόνο, όπως ο ίδιος θα τους ειδοποιήσει, και μάλιστα με συγκεκριμένη σειρά και σε συγκεκριμένους χρόνους, άνθρωποι άσχετοι μεταξύ τους που πρέπει να βρεθούν άμεσα και να προστατευτούν από την αστυνομία και να ασφαλιστούν σε κλειστούς χώρους.

Ακούγεται εύκολο, αλλά δεν είναι. Ο συγκεκριμένος δολοφόνος έχει εκπονήσει ένα σχέδιο που ξεπερνά κατά πολύ τις δυνατότητες του Γουλφ και των συναδέλφων του να προστατεύσουν οποιονδήποτε. Μάλιστα, τελευταίος στη λίστα είναι ο ίδιος ο Γουλφ. Και ο χρόνος τόσο για αυτόν όσο και για τους υπόλοιπους έχει αρχίσει να μετρά ανάστροφα.

Και κάπως έτσι αρχίζει ένα παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι που θα κρατήσει για πάνω από 450 σελίδες. Κι ενώ το αστυνομικό μυστήριο είναι ήδη αρκετό για να μας κρατήσει το ενδιαφέρον, κι ενώ οι απότομες αλλαγές στην πλοκή, τα ευρήματα, οι ευφάνταστοι φόνοι και τα νέα στοιχεία που διαρκώς συσσωρεύονται συγκροτούν τον κορμό ενός καλού, στιβαρού αστυνομικού δράσης και έρευνας, μπαίνουν στη μέση οι ήρωες του βιβλίου, και είναι ακριβώς αυτοί που κάνουν τη «Μαριονέτα» να ξεχωρίζει με άνεση και ευκολία από πολλά ομοειδή crime.

Ο Cole κατορθώνει και δίνει ζωή σε μία ολόκληρη σειρά από ολοζώντανους και ενδιαφέροντες χαρακτήρες – σε βαθμό που ο Γουλφ, ένας άντρας με προσωπική εμπλοκή στην υπόθεση και με διόλου απαστράπτον παρελθόν (πριν τέσσερα χρόνια επιτέθηκε σε έναν κατηγορούμενο που αθωώθηκε μέσα στη δικαστική αίθουσα με σκοπό να τον σκοτώσει, αποδίδοντας έτσι μόνος του «δικαιοσύνη»), συχνά περνά στο παρασκήνιο.

Η πρώην σύζυγός του, δημοσιογράφος και στυγνή παρουσιάστρια της κίτρινης τηλεόρασης που θα παίξει κεντρικό ρόλο στην πλοκή, η Μπάξτερ, έμπειρη συνάδελφος του Γουλφ (και οιονεί ερωμένη του) που θα βρεθεί συχνά απέναντί του, και ο νεαρός επίμονος ερευνητής Έντμοντς που θα αναλάβει όλη την αστυνομική χαμαλοδουλειά και θα εξαγάγει ένα πλήθος από χρήσιμα συμπεράσματα, είναι οι τρεις πιο χαρακτηριστικοί, αν και δεν είναι οι μόνοι.

Η ικανότητα του νεαρού συγγραφέα να πλάθει αυτόφωτους χαρακτήρες που δεν τους ξεχνάς, και που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους με τρόπο κατανοητό και φυσικό, ερχόμενοι συχνά σε (βίαιη) σύγκρουση μεταξύ τους, διαποτίζοντας μάλιστα τις σχέσεις τους με μαύρο και σκληρό χιούμορ, είναι ιδιαίτερη και δεν τη συναντάμε πολύ συχνά.

Και ενώ οι φόνοι (φυσικά) δεν σταματούν, η έρευνα απλώνεται βήμα-βήμα και συστηματικά:

Ο χρόνος μας τελειώνει, έτσι μάζεψα ό,τι ξέρουμε για τον δολοφόνο. [...] Πολύ υψηλή νοημοσύνη, την οποία τεστάρει τακτικά για να ενισχύσει το εγώ του. Συναισθηματικά αποστασιοποιημένος, δεν δίνει αξία στην ανθρώπινη ζωή, απολαμβάνει τις προκλήσεις και του αρέσει να δοκιμάζεται. [...] Η όλη παράσταση μας δείχνει ότι το απολαμβάνει. Είναι μοναχικός, απόκληρος, ανύπαντρος, με υποτυπώδη κατοικία.

Όλα αυτά, που πολύ επιφανειακά περιγράψαμε, θα καταλήξουν φυσικά σε ένα θεαματικό (και απολύτως κινηματογραφικό) φινάλε, που δίνει όλες τις λύσεις, αφήνοντας όμως ανοιχτό τον δρόμο για τη συνέχεια. Οι φίλοι του αστυνομικού μυθιστορήματος, των police procedural και των θρίλερ θα την περιμένουν με αγωνία – είναι παραπάνω από σίγουρο.

Η ωραία μετάφραση είναι της Βάσιας Τζανακάρη. Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, που έχουν μία από τις πιο δυναμικές σειρές αστυνομικών βιβλίων στην Ελλάδα.

Βιβλίο
0

ΚΙΝΗΣΗ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Φόνοι στα αθηναϊκά FM, στο νέο αστυνομικό μυθιστόρημα της Χίλντας Παπαδημητρίου

Βιβλίο / Φόνοι στα αθηναϊκά FM, στο νέο αστυνομικό μυθιστόρημα της Χίλντας Παπαδημητρίου

Κεντρικός ήρωας κι εδώ, ο Χάρης Νικολόπουλος, λάτρης των Beatles και ελαφρώς γκαντέμης στην αισθηματική του ζωή. Αληθινός πρωταγωνιστής, το κέντρο της πόλης και το πάθος για αλληλεγγύη και εντιμότητα.
ΓΙΩΡΓΟΣ-ΙΚΑΡΟΣ ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ