Bee Gees - Τίνα Τέρνερ: Δύο μουσικο-βιογραφικά ντοκιμαντέρ που ξεχωρίζουν

Bee Gees Facebook Twitter
Μέσα σε έναν χρόνο, οι Bee Gees έσπασαν τα ρεκόρ των Beatles, έγιναν πάμπλουτοι και διάσημοι πέρα από τη φαντασία τους και, για πρώτη και τελευταία φορά, ένωσαν όλες τις γενιές πάνω στις πίστες.
0

Το «Stayin’ Alive» των Bee Gees και το «What’s Love got to do with it» της Τίνα Τέρνερ είναι ευτυχώς σπουδαία χορευτικά τραγούδια, σίγουρα οι πιο γνωστές επιτυχίες τους, καθώς και τίτλοι αυτοαναφορικά εξαιρετικά δηλωτικά, και διόλου τυχαίοι.

Το πρώτο συμβολίζει το ακλόνητο ταλέντο για επιβίωση των τριών Brothers Gibb, εξού και το όνομα του συγκροτήματος από την προφορά των αρχικών τους, οι οποίοι, αν δεν ήταν αδέλφια, δεν θα είχαν καμία ελπίδα να μείνουν μαζί, ζωντανοί στη σκηνή και στα στούντιο, μετά από άπειρες μεταπτώσεις, όπως δηλώνει το μόνο εναπομείναν μέλος της μπάντας, Μπάρι, που είναι και ο πρεσβύτερος του τρίο.

Το συγκεκριμένο τραγούδι που μπαίνει δυναμικά με τους τίτλους αρχής του Πυρετού του Σαββατόβραδου του Τζον Μπάνταμ, συνοδεύοντας ρυθμικά το «γκιράπικο» περπάτημα του Τζον Τραβόλτα στην ακατάλληλη, και καλύτερη ταινία της διετίας που τον έχρισε πρώτη βεντέτα του πλανήτη (η άλλη φυσικά είναι το Grease, με το ομώνυμο κομμάτι επίσης υπογεγραμμένο από τον Μπάρι Γκιμπ), δεν μιλούσε μόνο για τον Τόνι Μανέρο που έτρωγε το μεροδούλι του στις ντίσκο 2001 της συνοικίας, παριστάνοντας τον μορφονιό ώσπου να ερωτευτεί και να αποκτήσει συνείδηση, ή για τους κλυδωνισμούς μιας μπάντας που επιτέλους έπιασε την καλή, αλλά, αν προσέξετε λίγο διεξοδικότερα τους στίχους, για μια αβέβαιη, ταραγμένη περίοδο στην πόλη, το απειλητικό καλοκαίρι του Σαμ, στο μεταβατικό και καθόλου θεάρεστο 1977, τότε που εκτός από το κυριλέ λίκνισμα ξεσπούσε η πανκ στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, αποτυπώνοντας ανάμεσα στις γραμμές έναν κοινωνικό παλμό πέρα από τα πανταχού παρόντα 120 beats της πίστας.

Οι Bee Gees έστειλαν το «Stayin’ Alive» μαζί με τις υπόλοιπες τέσσερις πρωτότυπες συνθέσεις, συμπεριλαμβανομένων των επίσης νούμερο ένα «How Deep is your Love» και «Night Fever», αλλά και του υπέροχου «More than a Woman», σε μια κασέτα, εκτελώντας την παραγγελιά που τους ανέθεσε ο ιμπρεσάριος και μεγαλοπαραγωγός Ρόμπερτ Στίγκγουντ, ο ιδρυτής της RSO με σήμα το ελεφαντάκι και παρακλάδι της Polydor, και ο εμπνευστής της πιο αποδοτικής φάσης της καριέρας τους.

Ήταν κλεισμένοι σε ένα άθλιο κάστρο στη Γαλλία, από εκεί που ο Έλτον Τζον είχε περάσει στην περίοδο που ό,τι έβγαζε γινόταν χρυσάφι ούτως ή άλλως, και δεν είχαν ιδέα για τον αντίκτυπο της σύλληψής τους – βασικά βρίσκονταν εκεί για να μιξάρουν το διπλό live τους από το Λος Άντζελες.

Η σημαίνουσα διαφορά μεταξύ των Bee Gees και της Τίνα Τέρνερ είναι ότι οι πρώτοι άργησαν να καταλάβουν πως, εκτός από φυσικοί μελωδοί, είχαν στο αίμα τους τη μαύρη μουσική, εναρμονίζοντας τις αγγελικές φωνές τους με στακάτους ρυθμούς και την ήπια μετεξέλιξη της soul/funk, ενώ η δεύτερη προσπαθούσε μια ζωή να πλασαριστεί ως R&B τραγουδίστρια δίπλα στον πρώτο σύζυγό της, τον Άικ.

Ήδη διένυαν την αναγκαστική αναγέννησή τους: τα αδέλφια από την Αγγλία, που μεγάλωσαν και αντρώθηκαν στην Αυστραλία, είχαν ανέκαθεν πρότυπο τη βρετανική σκηνή, ξεκίνησαν ως μπιτλάκια με μπαλάντες και μια δόση τσιχλόφουσκας αλά Hermans Hertits στον κύριο όγκο του ρεπερτορίου τους, αλλά μπορεί κανείς να διακρίνει ανησυχίες στο περιθώριο της συνθετικής και στιχουργικής τους δράσης στη δεκαετία του '60 και στις απαρχές της επόμενης, όπως στο «New York Mining Disaster» για παράδειγμα.

Όταν αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Μαϊάμι, είχαν ήδη φτάσει στο ναδίρ. Ουδείς ενδιαφερόταν, και με την πληθώρα των νέων ονομάτων στον χώρο και την πανσπερμία των τάσεων που ξεπήδησαν από τη ροκ μουσική, περίσσευαν, σαν αναμνηστικό ανέκδοτο. 

Bee Gees Facebook Twitter
Oι Bee Gees με τον μάνατζέρ τους Robert Stigwood (δεξιά), το 1970. (Shutterstock/HBO)

Στην εξωτική Φλόριντα, ξεβράχνιασαν και καθάρισαν από τη λανθάνουσα τάση τους για μίμηση. Στην παραλιακή έπαυλη με τη διεύθυνση 461 Ocean Boulevard, ο Έρικ Κλάπτον είχε ήδη ζήσει και εργαστεί, ηχογραφώντας το επώνυμο άλμπουμ του, που περιλάμβανε το «I Shot the Sheriff», αμέσως μετά την απεξάρτηση από την ηρωίνη, και ο Στίγκγουντ σύστησε στα αδέλφια το σπίτι-στούντιο, που αποδείχθηκε καρμικό, σωτήριο και για τη δική τους ανάρρωση.

Προσέλαβαν εξαιρετικούς, κυρίως session μουσικούς, που λειτούργησαν ως μόνιμη συνοδευτική μπάντα και επανεφηύραν τον ήχο τους. Η ποπ μετάφραση της ελαφρύτερης funk τους ταίριαξε γάντι, όπως ακριβώς έδεναν από μικρά παιδιά οι φωνές τους. Επιπλέον, με αιχμή του τραγουδιστικού δόρατος τον Μπάρι, έκαναν σήμα κατατεθέν το φαλσέτο, που δεν επινόησαν φυσικά αυτοί, αλλά το τελειοποίησαν σε βαθμό κακουργήματος, όπως αποδείχθηκε μερικά χρόνια αργότερα.

Το βοκαλίστικο τσάκισμα βρήκε εκατομμύρια ευήκοα ώτα, και σκόραραν ένα σοβαρά υπολογίσιμο πακέτο από megahits που καθόρισαν μια ολόκληρη εποχή, με την ιδιοτυπία πως η τρομακτική επιτυχία τους πραγματοποιήθηκε σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Το «Saturday Night Fever» διακινούσε ένα εκατομμύριο αντίτυπα κάθε εβδομάδα της παραμονής του στις ΗΠΑ, ενώ η χώρα είχε παραλύσει από χιονοθύελλες – το γεγονός πως οι αγοραστές πήγαιναν στα δισκοπωλεία για να αποκτήσουν το διπλό άλμπουμ κάνει το επίτευγμα ακόμη πιο freaky για ένα κοινό που πλέον αποφασίζει από το σπίτι του αν θα κατεβάσει ένα και μόνο track, πόσο μάλλον μια ολόκληρη, ακριβή συλλογή.

Μέσα σε έναν χρόνο, οι Bee Gees έσπασαν τα ρεκόρ των Beatles, που μόνο ο Drake κατέρριψε σε μια φάση διαφορετικού, ψηφιακού πλέον υπολογισμού των πωλήσεων και των τοποθετήσεων στους καταλόγους επιτυχιών από το περιοδικό «Billboard» (με συνδυασμένες θεάσεις, streamings και φυσικές διακινήσεις), έγιναν πάμπλουτοι και διάσημοι πέρα από τη φαντασία τους, και, για πρώτη και τελευταία φορά, ένωσαν όλες τις γενιές πάνω στις πίστες, καθώς η disco παραμένει το μοναδικό είδος μουσικής που, στην ακμή του, αγαπήθηκε και αγοράστηκε από τους πιτσιρικάδες ως τρέχουσα pop, και χορεύτηκε από τους παλιότερους, χωρίς τη συνήθη απέχθεια σε οτιδήποτε καινούριο. 

Ωστόσο, η πανευτυχής συγκυρία εξελίχθηκε σε βραχύβιο θαύμα. Έναν χρόνο αργότερα, κι ενώ οι Bee Gees κυριαρχούσαν στα charts με το αμέσως επόμενο άλμπουμ, «Spirits Having Flown», και με τα τρία στη σειρά νούμερο ένα, το επιστημονικά γλυκερό «Too Much Heaven», το κολλητικού ρεφρέν «Tragedy» και το υπέροχο φανκ «Love you Inside Out», οι φαν της ροκ μουσικής αποφάσισαν ότι μπούχτισαν σε βαθμό εκρηκτικό: στις 12 Ιουλίου του 1979, σε ένα ασυνήθιστα υπερπλήρες στάδιο, το Κομίσκι Παρκ στο Σικάγο, ένας κρατήρας στο κέντρο του γηπέδου γεμάτος με ντίσκο δίσκους ανατινάχτηκε, το βράδυ που ανακηρύχτηκε Disco Demolition Night.

Το χάσμα τελικά δεν ήταν ηλικιακό, αλλά μάλλον ιδεολογικότερο του αναμενομένου. Προφανώς οι απανταχού (διότι η διαμάχη επεκτάθηκε εκτός ΗΠΑ, αφορούσε όλον τον κόσμο και πόλωσε σοβαρά πολλούς έφηβους) rockers, με τη μουσική κληρονομιά της ανατρεπτικής δεκαετίας που προηγήθηκε και κάποια επαναστατικά αντανακλαστικά, αντέδρασαν βίαια, διόλου τυχαία στην αυγή του πανκ κινήματος, και οι Bee Gees ήταν οι πρώτοι που το πλήρωσαν, χωρίς να ευθύνονται αποκλειστικά για την έξαρση του disco φαινομένου.

Στο How can you Mend a Broken Heart που σκηνοθέτησε με γνώση, αγάπη, ειλικρίνεια και μεράκι ο παραγωγικότατος uberproducer, και σκηνοθέτης της Αραχνοφοβίας (!), 75χρονος Φρανκ Μάρσαλ, φαίνεται πως στα δύσκολα οι Bee Gees, που πρόλαβαν στο μεσοδιάστημα του μεγάλου τους σουξέ να σκοντάψουν πανηγυρικά και με τη δυστυχή δική τους εκδοχή των κλασικών τραγουδιών των Beatles στο κινηματογραφικό μιούζικαλ Sgt Peppers Lonely Hearts Club Band (μαζί με τον έτερο ποπ ήρωα των '70s Πίτερ Φράμπτον, που δεν ξανασηκώθηκε έκτοτε από το έδαφος), αντί να υπερασπιστούν τον ενεργό τους ρόλο στο μουσικό ιδίωμα, πήραν απόσταση, προφανώς ανακαλώντας την ιστορία τους πριν τη χορευτική στροφή τους.

Disco Demolition Night Facebook Twitter
Στις 12 Ιουλίου του 1979, σε ένα ασυνήθιστα υπερπλήρες στάδιο, το Κομίσκι Παρκ στο Σικάγο, ένας κρατήρας στο κέντρο του γηπέδου γεμάτος με disco δίσκους ανατινάχτηκε, το βράδυ που ανακηρύχτηκε Disco Demolition Night. Φωτ.: AP

Στο ξεκίνημα του 1980, οι Bee Gees, και οτιδήποτε σχετιζόταν με αυτούς και τον ανεπιστρεπτί πεσμένο πυρετό του σαββατόβραδου, ήταν το απόλυτο cringe, όπως ενδεικτικά φαίνεται κι από τη σκηνή όπου ο υπερνέρντ Ρικ Μοράνις λικνίζεται άτσαλα με το «Disco Inferno» στο Ghostbusters, και το συγκρότημα με το Grammy του άλμπουμ της χρονιάς και τη φήμη των ανίκητων στον ευρύτατο κύκλο του μουσικόφιλου μέσου όρου ξόφλησε για μια ακόμη φορά.

Ουσιαστικά, δεν είχαν πλέον καριέρα. Οπότε, επέστρεψαν πίσω από τις «κάμερες», με επανεφεύρεση της δημιουργικότητάς τους, γράφοντας τραγούδια για άλλους, όπως η Ντιόν Γουόργουικ και κυρίως η Μπάρμπαρα Στράιζαντ, με αποκορύφωμα τη χημεία του Μπάρι Γκιμπ μαζί της, στο «Guilty» – έναν easy listening θρίαμβο των '80s.

Το ντοκιμαντέρ του Μάρσαλ είναι ένα χρονικό με άρτια αφήγηση, συναρπαστικές ιστορίες, συνεντεύξεις με σχετικούς με τηn μπάντα αλλά και αναπάντεχους καλεσμένους, όπως ο Τζάστιν Τίμπερλεϊκ, που παρομοιάζει τις φωνές τους με τρομπέτες και ο Νόελ Γκάλαχερ που έχει διδακτορικό στις αδελφικές συγκρούσεις, εξομολογήσεις με συγκίνηση και λεπτομέρειες που ενδιαφέρουν τους μουσικόφιλους, τους θεωρητικούς και τους φαν.

Κυρίως αναδεικνύει πάντα τη μουσική των τριών παθιασμένων, επίμονων Γκιμπ, που πριν καταντήσουν στα μάτια των εχθρών τους τα τρία αδέλφια που επιδίδονταν σε ανελέητο νιαούρισμα, και που προσέθεσαν στην εξίσωση και τον μικρό αδελφό τους, τον Άντι (που πρόλαβε να κάνει το «Shadow Dancing» κι έφυγε πρόωρα από τη ζωή), ήταν, με μια ψύχραιμη και δίκαιη εκτίμηση, πρωτοπόροι με απίστευτη ποικιλία, συνθέτες και ερμηνευτές διαχρονικών τραγουδιών, και σημαιοφόροι μιας ολόκληρης περιόδου, που σίγουρα δεν πέρασε κι έφυγε σαν κομήτης, όπως το χάλι γκάλι και το τουίστ.

tina turner Facebook Twitter
Στο βρετανικής παραγωγής ντοκιμαντέρ «Tina», η μεγάλη κυρία της υβριδικής ροκ συνεχίζει από εκεί που σταματήσαμε να ασχολούμαστε με την προσωπική της ζωή, δηλαδή μετά το χρονικό της επαναλαμβανόμενης, εγκληματικής κακοποίησής της από τον Άικ και την επεισοδιακή της απόδραση προς την ελευθερία.

Η σημαίνουσα διαφορά μεταξύ των Bee Gees και της Τίνα Τέρνερ είναι ότι οι πρώτοι άργησαν να καταλάβουν πως, εκτός από φυσικοί μελωδοί, είχαν στο αίμα τους τη μαύρη μουσική, εναρμονίζοντας τις αγγελικές φωνές τους με στακάτους ρυθμούς και την ήπια μετεξέλιξη της soul/funk, ενώ η δεύτερη προσπαθούσε μια ζωή να πλασαριστεί ως R&B τραγουδίστρια δίπλα στον πρώτο σύζυγό της, τον Άικ, αλλά πέταξε μακριά όταν απελευθέρωσε τη ροκ πλευρά της, τη βρυχώμενη λέαινα που πάντα ασφυκτιούσε στο soul σετάρισμα και τη συγκεκριμένη φόρμα.

Στο βρετανικής παραγωγής ντοκιμαντέρ Tina, μια λαχταριστή αγιογραφία που διεκδίκησε τρία Emmy για το 2021, η μεγάλη κυρία της υβριδικής ροκ συνεχίζει από εκεί που σταματήσαμε να ασχολούμαστε με την προσωπική της ζωή, δηλαδή μετά το χρονικό της επαναλαμβανόμενης, εγκληματικής κακοποίησής της από τον Άικ και την επεισοδιακή της απόδραση προς την ελευθερία, όπως την απέδωσε γλαφυρά η υποψήφια για Όσκαρ Άντζελα Μπάσετ στο What’s Love got to do with it.

Και μετά; Η Τέρνερ αρνήθηκε να σχολιάσει το παρελθόν, επιμένοντας πως ο λόγος που έγραψε το βιβλίο και έδωσε τη συγκατάθεσή της να γίνει ταινία ήταν ακριβώς για να σπατσάρει με το τραύμα. Δυστυχώς γι’ αυτήν, οι ερωτήσεις συνέχισαν, και την ενοχλούσαν βαθύτατα, όπως αποκαλύπτει στην κεντρική συνέντευξη του Tina (μιλούν κι άλλοι γι’ αυτήν, φυσικά).

Το πώς το ξεπέρασε, και πώς έζησε τη ζωή της μακριά από το μεγάλο πρώτο κεφάλαιο του δημόσιου βίου της, είναι το ενδιαφέρον κομμάτι μιας ταινίας επίσης γεμάτης μουσική και δάκρυα, συσχετίζοντας με επιτυχία την τραγικά χαμηλή αυτοεκτίμηση της κόρης ενός ασυναίσθητου εργάτη σε βαμβακοφυτείες και μιας απογοητευμένης μητέρας που το έσκασε νύχτα, με μια γυναίκα που στάθηκε στα ευρέως εκτεθειμένα, αεικίνητα πόδια της, και ξεπέρασε τα αξεπέραστα, μεγαλώνοντας τα παιδιά της και τραγουδώντας σε σκηνές όλου του κόσμου.

Το How can you Mend a Broken Heart και το Tina έκαναν πανελλήνια πρεμιέρα τον Ιούλιο του 2021, στο pop up σινεμά της Αγίας Μαρίνας στις Σπέτσες, στο πλαίσιο του 10ου Aegean Film Festival.

Μουσική
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τίνα Τέρνερ: Ο θρίαμβος που άργησε είκοσι χρόνια

Μουσική / Τίνα Τέρνερ (1939-2023): Ένας αληθινός θρύλος

Παρ’ όλες τις επιτυχίες και τις εκρηκτικές εμφανίσεις, η Τίνα Τέρνερ έζησε τα πρώτα σαράντα χρόνια της ζωής της με μοναξιά, κακοποίηση και στερημένη από αγάπη. Ο τρόπος που άφησε πίσω της τον τρόμο και την ενδοοικογενειακή βία και έγινε σύμβολο τόλμης και περηφάνιας και η πορεία της προς τη σαρωτική επιτυχία είναι είναι τα βασικά στοιχεία που συνθέτουν το παζλ της ζωής της.
M. HULOT
Φοίβος: Ο μεγαλύτερος hitmaker της Ελλάδας αφηγείται τη ζωή του για πρώτη φορά

Οι Αθηναίοι / Φοίβος: Ο μεγαλύτερος hitmaker της Ελλάδας αφηγείται τη ζωή του για πρώτη φορά

Είναι υπεύθυνος για τα πιο εμπορικά τραγούδια των τελευταίων τριών δεκαετιών κι έχει χτίσει τις καριέρες των μεγαλύτερων ονομάτων της mainstream μουσικής βιομηχανίας, όμως λίγα γνωρίζουμε για την προσωπική του ζωή, τα νεανικά του χρόνια και την ιστορία της πορείας του: Ο Φοίβος εξομολογείται στη LiFO.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Κοντσέρτο του Αρανχουέθ: Ποιος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από αυτό το κοντσέρτο;

Συμφωνική Μουσική - Ιστορίες / Ποιος μπορεί να μείνει ασυγκίνητος από το Κοντσέρτο του Αρανχουέθ;

Σχεδόν έναν αιώνα μετά τη δημιουργία του το «Κοντσέρτο του Αρανχουέθ» του Χοακίν Ροντρίγκο παραμένει η μουσική στην οποία όλοι με κάποιο τρόπο παραδινόμαστε. Η Ματούλα Κουστένη αποκρυπτογραφεί τη μελαγχολία, τη σπαρακτική μελωδία, τη δύναμη της κιθάρας και τη μοναδική του ενέργεια.
ΜΑΤΟΥΛΑ ΚΟΥΣΤΕΝΗ
Μας αφορά σήμερα η Lady Gaga;

The Review / Μας αφορά σήμερα η Lady Gaga;

Ο Αλέξανδρος Διακοσάββας και ο δημοσιογράφος Γιάννης Τσιούλης aka Cartoon Dandy συζητούν για την πορεία και τα τελευταία βήματα στη μουσική και κινηματογραφική βιομηχανία μιας από τις μεγαλύτερες ποπ σταρ της τελευταίας 15ετίας και για το πόσο relevant είναι σήμερα.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
10 χρόνια μετά, ακόμη μας στοιχειώνει το «Ταπεινοί Και Πεινασμένοι»

Μουσική / Το «Ταπεινοί Και Πεινασμένοι» του ΛΕΞ ακόμη μας στοιχειώνει

Πέρασαν 10 χρόνια από την κυκλοφορία του πρώτου προσωπικού δίσκου του «Τ.Κ.Π.», που δεν ήταν απλώς ένα σημείο τομής για την εγχώρια ραπ σκηνή. Ήταν κάτι που σε άρπαζε και σε προσγείωνε με το ζόρι στην καθημερινότητα.
ΚΩΣΤΑΣ ΣΑΒΒΟΠΟΥΛΟΣ
Η Bipolia δεν φοβάται να παίζει μουσική στον δρόμο

Μουσική / Η Bipolia δεν φοβάται να παίζει μουσική στον δρόμο

«Είναι σίγουρα πιο χαλαρά στην Κυψέλη, πιο γειτονιά σε σχέση με την Ερμού»: Η νεαρή μουσικός φέρνει αναζωογονητική αύρα στα ελληνικά ροκ και ποπ δεδομένα με το ντεμπούτο άλμπουμ της και τις εμφανίσεις της στους δρόμους της Αθήνας.
ΜΑΡΙΑ ΠΑΠΠΑ
«Βλάσφημο, σατανιστικό, πορνογραφικό»: Η ιστορία του θρυλικού ‘666’, του άλμπουμ που σήμανε το τέλος των Aphrodite’s Child

Μουσική / «Βλάσφημο, σατανιστικό, πορνογραφικό»: Η ιστορία του θρυλικού «666», του άλμπουμ που σήμανε το τέλος των Aphrodite’s Child

Οι εξωφρενικές ιδέες του Νταλί, τα λάγνα φωνητικά της Ειρήνης Παπά και οι διαμάχες του Βαγγέλη Παπαθανασίου με τη δισκογραφική εταιρεία ήταν μόνο μερικά από τα επεισόδια της δημιουργίας ενός μνημειώδους άλμπουμ που επανακυκλοφορεί αυτές τις μέρες σε deluxe έκδοση.
THE LIFO TEAM
«Μόλις νιώσεις σιγουριά ως γυναίκα, θα προσπαθήσουν να σε σπρώξουν προς τα κάτω»

Μουσική / «Μόλις νιώσεις σιγουριά ως γυναίκα, θα προσπαθήσουν να σε σπρώξουν προς τα κάτω»

Aφήνοντας πίσω της την προηγούμενη ζωή της ως νοσοκόμα, μετά από παρότρυνση των ασθενών της να κυνηγήσει τα όνειρά της, η παραγωγός και καλλιτέχνιδα Kelly Lee Owens μιλά για την τελευταία της δουλειά, τις σημαντικές συνεργασίες της και τη μουσική που διαμορφώνει συνειδήσεις και επηρεάζει συναισθήματα.
ΦΩΦΗ ΤΣΕΣΜΕΛΗ
Η σπουδαία επανεκκίνηση της Καμεράτα ως Ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών

Μουσική / Η συγκινητική επανεκκίνηση της Καμεράτας

Τέσσερα χρόνια, δύο νομοθετικές παρεμβάσεις, τρεις υπουργικές αποφάσεις και μία εκκαθάριση χρειάστηκαν ώστε να μπορέσει η Καμεράτα-Ορχήστρα των Φίλων της Μουσικής να κάνει restart και να επανέλθει ως Ορχήστρα του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Beyoncé εναντίον Beatles: Τα βραβεία Grammy ξεπέρασαν κάθε όριο φαιδρότητας

Μουσική / Beyoncé εναντίον Beatles: Τα βραβεία Grammy ξεπέρασαν κάθε όριο φαιδρότητας

Η υποψηφιότητα ενός ξεχασμένου και μάλλον αδιάφορου κομματιού του Τζον Λένον για το βραβείο του δίσκου της χρονιάς φαίνεται να συμπυκνώνει όλη την σύγχυση και την έλλειψη σοβαρότητας που διακρίνει τον κουρασμένο μηχανισμό κύρους των Grammy.
THE LIFO TEAM
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Δημοσιογράφος, στιχουργός. Θα ήταν ευχαριστημένος αν, απ’ όλα τα τραγούδια του, έμενε στην ιστορία το τετράστιχο: «Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο, στην ανηφοριά».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Μουσική / Stilpon: Η επιστροφή ενός Έλληνα κοσμοπολίτη του σύγχρονου ροκ

Ο Στίλπων Νέστωρ μαζί με εκλεκτούς καλεσμένους παρουσιάζουν αυτή την Πέμπτη στην Αθήνα τη νέα του δουλειά που έχει τίτλο «The Second Cloud Commission» και αποτελεί το απόγειο μιας δημιουργικής πορείας στο σύγχρονο ροκ που διανύει τέσσερις δεκαετίες.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ