ΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ «ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΠΙΔΑ»
Πριν περάσει βδομάδα από την απονομή του Νόμπελ Ειρήνης στους δημοσιογράφους Μαρία Ρέσα και Ντμίτρι Μουράτοφ, ο Ρώσος πρόεδρος, Βλαντίμιρ Πούτιν, ήταν σαφής, χθες Τετάρτη, κατά την διάρκεια του διεθνούς φόρουμ για την ενέργεια: Αν ο Ντμίτρι Μουράτοφ «δεν παραβιάσει το ρωσικό δίκαιο, αν δεν δώσει κανέναν λόγο που θα δικαιολογεί να χαρακτηριστεί όργανο των ξένων, τότε αυτό δεν θα συμβεί».
Ο Ρώσος πρόεδρος κάλεσε τον Μουράτοφ «να μη χρησιμοποιήσει το βραβείο Νόμπελ σαν ασπίδα» για να παραβιάσει τους ρωσικούς νόμους και «να τραβήξει πάνω του την προσοχή». «Όποια κι αν είναι η αξία του, πρέπει καθένας να καταλάβει τούτο: είναι αναγκαίο να υποτάσσεται στους ρωσικούς νόμους».
Με άλλα λόγια, μη διανοηθεί να ξεθαρρέψει ο Μουράτοφ, διότι το διαβόητο καταπιεστικό εργαλείο των δημοσιογράφων, ‘όργανο των ξένων’, κρέμεται πάνω από το κεφάλι του.
Πηγή: AFP, Le Soir
• • •
ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΔΕΝ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΥΤΥΧΙΑ
«Ποτέ, μα ποτέ δεν ζήτησα αύξηση». Γιατί; Διότι «το θεωρώ ντροπιαστικό». Και μάλιστα «δεν μπορώ να φανταστώ να εργάζομαι για κάποιον και να λέω ότι η αμοιβή μου δεν είναι αρκετή».
Αυτά είπε η CEO της PepsiCo, Ίντρα Νούγι, σε συνέντευξή της στο περιοδικό των New York Times.
Η ετήσια αμοιβή της Νούγι στο τελευταίο έτος της 12ετούς θητείας στη PepsiCo ήταν κάπου 30 εκατομμύρια δολάρια, η δε καθαρή περιουσία της εκτιμάται σε 290 εκατομμύρια δολάρια.
Είναι εξαιρετικά παρήγορο να βλέπει κανείς τέτοια ανωτερότητα προς το χρήμα. Διότι το ξέρουμε πως τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία, ιδίως αν έχεις να πληρώσεις ΕΝΦΙΑ, ΔΕΗ και πετρέλαιο.
• • •
ΔΡΟΝΟΣ ΚΑΜΙΚΑΖΙ
Είναι κοινοτοπία ότι η τεχνολογία άλλαξε τη στρατηγική και τακτική του πολέμου.
Είναι, επίσης, κοινότοπη παραδοχή ότι οι δρόνοι (drones) θα επηρεάσουν βαθιά τις πολεμικές επιχειρήσεις. Το είδαμε στην πρόσφατη σύγκρουση της Αρμενίας με το Αζερμπαϊτζάν.
Τώρα, η Ισραηλινή εταιρεία SPEAR αλλάζει τα δεδομένα στις μάχες εκ του συστάδην. Μικρού μεγέθους, ελαφρύς, μεταφερόμενος στο στρατιωτικό σακίδιο, ο δρόνος της Ninox 40 sUAS εκρήγνυται με τηλεχειρισμό στον στόχο.
Έτσι όπως πάμε, σε λίγα χρόνια η «προϋπηρεσία» σε war games θα κάνει τον καλό στρατιώτη. Άλλωστε δεν θα έχει και ηθικούς ενδοιασμούς. Όπως στα πολεμικά παιχνίδια, και στον πραγματικό πόλεμο ο θάνατος θα έχει γίνει εικονικός.
Micro suicide drone for a 'rapid and lethal kill chain'.⬅️🟥
— Felix Woessner (@FeWoessner) October 10, 2021
New video shows the 'Ninox 40 sUAS', Company: SPEAR 🇮🇱. #loiteringmunition @Aviation_Intel @Ch_Ru_GER @SciteCito @Dromercay @AliBakeer @Andy_Scollick @Ninja998998 pic.twitter.com/eud7BI2rDy
• • •
Η ΝΕΑΡΗ ΧΑΝΑ ΑΡΕΝΤ
Η Χάνα Άρεντ (14 Οκτωβρίου 1906 – 4 Δεκεμβρίου 1975), που γεννήθηκε σαν σήμερα, από τη μικρή της ηλικία αγαπούσε τα βιβλία, και πολύ νωρίς ήξερε ότι ήθελε να σπουδάσει φιλοσοφία.
Σε ένα σημειωματάριο 71 σελίδων με τίτλο «Το παιδί μας», η μητέρα της Χάνα Άρεντ, Μάρθα, κατέγραψε την πορεία τής κόρης της από το 1906 μέχρι το 1917. «Δεν φαίνεται να υπάρχει σε αυτή ούτε οποιουδήποτε είδους καλλιτεχνική ικανότητα, ούτε οποιαδήποτε χειρωνακτική δεξιότητα· φαίνεται, ωστόσο, να έχει κάποια πρόωρη διανοητική ανάπτυξη, και ίσως κάποιο πραγματικό ταλέντο... Πάνω απ’ όλα, ένα φλογερό ενδιαφέρον για τα βιβλία και τα γράμματα» (Elisabeth Young-Bruehl, Hannah Arendt, For love of the world, σ. 16).
«Το 1964, όταν ο Günter Gaus τη ρώτησε γιατί διάλεξε να σπουδάσει, φιλοσοφία, θεολογία και ελληνικά, η Άρεντ απάντησε: ‘Μπορώ μόνο να πω ότι πάντοτε γνώριζα ότι ήθελα να σπουδάσω φιλοσοφία. Ακόμα και από τα 14 μου χρόνια’. ‘Γιατί’, επέμεινε ο Gaus. Η Άρεντ απάντησε: ‘Διάβασα Καντ. Μπορείτε να ρωτήσετε, γιατί διαβάσατε Καντ; Για μένα το ζήτημα ετίθετο κάπως έτσι: Μπορώ να σπουδάσω φιλοσοφία ή μπορώ να πνιγώ μόνη μου, ας πούμε’» (Samantha Rose Hill, Hannah Arendt, σ. 28).
• • •
ΥΒ ΜΟΝΤΑΝ
Χθες ο Υβ Μοντάν (13 Οκτωβρίου 1921 – 9 Νοεμβρίου 1991) θα έκλεινε τα 100 του χρόνια.
Σπανίως καλλιτέχνης διαπρέπει συγχρόνως ως ηθοποιός και τραγουδιστής. Είτε ως ηθοποιός στο «Μεροκάματο του τρόμου», τον «Κόκκινο κύκλο» και το «Γκραν Πρι», είτε ως ερμηνευτής των τραγουδιών «Les feuilles mortes» και «La bicyclette», ο Μοντάν υπήρξε αναμφισβήτητα καλλιτεχνική προσωπικότητα και σπουδαίο ταλέντο.
Πρώην λιμενεργάτης, ο Μοντάν δεν χαμπάριζε από απειλές. Το 1952, στην αποκορύφωση του πολέμου στην Αλγερία, τραγουδάει το αντιμιλιταριστικό «Quand un soldat». Ο ντράμερ της ορχήστρας θυμάται ένα επεισόδιο στη Λυών: «Μετά τη συναυλία, οι μουσικοί έφυγαν κρυφά από πίσω. Ο Μοντάν μού ζήτησε να βγούμε από την κύρια είσοδο. Μπροστά στο θέατρο περίμεναν ομάδες παραστρατιωτικών με τα κόκκινα μπερέ τους. Υπήρχαν δύο ή τρεις αστυνομικοί. Ο Μοντάν βγήκε σαν άρχοντας, και διέσχισε τον απειλητικό όχλο. Κανένας δεν τόλμησε να αντιδράσει».
