Aντέχουμε άλλη κρίση;

Aντέχουμε να ζήσουμε άλλη μια κρίση; Facebook Twitter
Το να είσαι άφραγκος στα 25 μπορεί να είναι και αναμενόμενο. Όταν όμως είσαι 40 και ανησυχείς για τους λογαριασμούς, νιώθεις σαν περιφερόμενο ερείπιο. Εικονογράφηση: bianka/LiFO
0



ΚΡΥΟ ΣΟΥΒΛΕΡΟ
είχε πέσει αποβραδίς στο χωριό. Η βάβω μάταια ανακάτευε τις στάχτες της σβηστής απ’ ώρα πια φωτιάς για να ζεσταθούν ο Μιχαλιός και η Ποτούλα, τα δυο της τα εγγόνια.

«Μια φορά κι έναν καιρό», ξεκίνησε το παραμύθι η γιαγιά, «οι άνθρωποι αποταμίευαν». «Πώς γινόταν αυτό, γιαγιάκα;», ρώτησε η Ποτούλα, ενώ τα κρύα δαχτυλάκια της έψαχναν για ζεστασιά στα ροζιασμένα χέρια της γερόντισσας. «Με τα λεφτά από τους μισθούς τους. Τους περίσσευαν και τα έβαζαν στην άκρη. Και σκεφτείτε, παιδιά μου, πως τον καιρό εκείνο δούλευε μόνο ο ένας στην οικογένεια!», τους είπε η γραία αναπολώντας τον παλιό καλό καιρό. «Ωωωωω», σάστισαν και τα δυο τους κι ανοίξαν τα ματάκια τους. Τέτοιο πράγμα δεν το ’χαν ξανακούσει.

Αν κάποιος μου ζητούσε να περιγράψω το τέλος της δεκαετίας του ‘90 και την αρχή των ‘00s στην Ελλάδα με μια εικόνα (την εποχή που κάποιοι αποκαλούν με στόμφο «η εποχή της ευμάρειας»), ίσως να του μιλούσα για μια επίσκεψή μου στον οδοντίατρο.

Ήμουν ξαπλωμένη με το στόμα ανοιχτό όταν συνειδητοποίησα πως ο γιατρός, την ίδια στιγμή που είχε βάλει στο στόμα μου ένα άγκιστρο, κοιτούσε στα κλεφτά μια μικρή οθόνη στερεωμένη στον τοίχο. Παρακολουθούσε μια ομιλία του Τσοβόλα ενώ από κάτω «έτρεχε» ασταμάτητα μια λεπτή άσπρη φάσα με τις τιμές του χρηματιστηρίου. «Ε ρε γαμώτο, την έχω αγοράσει αυτήν», μουρμούραγε τσαντισμένος για τις μετοχές του και λίγο μετά με πρόσταζε «Φτύσε λίγο στο ποτηράκι».

Eίναι δύσκολο να τολμήσεις να κλαφτείς για το ακριβό σούπερ-μάρκετ και την τιμή του φυσικού αερίου την εποχή των σόσιαλ μίντια, που όλοι ζούμε την καλύτερη ζωή μας ποστάροντας φωτογραφίες πιάτων με τα υλικά αραδιασμένα μονολεκτικά.

Ήταν η εποχή που ο κόσμος πλήρωνε για να μπει σε κοσμικές στήλες περιοδικών γεμάτων διαφημίσεις, με δώρο cd και τσάντα. Πουλούσαν μισό εκατομμύριο αντίτυπα το καθένα. Ήταν οι χρυσές χρονιές των εργολάβων – η Κηφισίας ψήλωνε κι έλαμπε μέρα με τη μέρα, ετοιμαζόταν το μετρό και τα ολυμπιακά ακίνητα, η πόλη έμοιαζε να φουσκώνει. Ο κόσμος εγκατέλειπε το κέντρο κι αγόραζε διαμερίσματα σε σομόν πολυκατοικίες-«τούρτες» στα προάστια ή έχτιζε πυρετωδώς επαύλεις και μεζονέτες με δεκάδες καγκελάκια.

Το 2008, έναν χρόνο πριν από το πρώτο μνημόνιο, όταν όλοι μιλούσαν για την επερχόμενη οικονομική κρίση, γελούσα – θυμάμαι πως είχα γράψει ένα ρεπορτάζ για τη γιγάντωση του αθηναϊκού shopping: τα καινούργια mall και τα καταστήματα πολυτελών οίκων που θα άνοιγαν σε μόλις μερικούς μήνες στην Αθήνα.

Η περίοδος που ζούμε τώρα μου θυμίζει αρκετά το 2008 – μοιάζει να ‘ναι η αρχή από κάτι μεγάλο που έρχεται, μια άλλου είδους κρίση. Τα πρώτα σημάδια είναι ήδη εδώ. Αγχώνομαι κάθε φορά που κοιτάω πού έχουν φτάσει οι τιμές των σπιτιών. Νιώθω πως κάθε φορά που μπαίνω στο σούπερ-μάρκετ με περιμένει μια μάχη. Βγαίνω φορτωμένη με σακούλες και ηττημένη («Το χαρτί υγείας έχει φτάσει 7 ευρώ! 7 ευρώ!» έλεγα ξανά και ξανά την προηγούμενη εβδομάδα).

«Μετά τις 25 του μήνα δεν βγαίνω βράδυ γιατί μου τελειώνουν τα λεφτά και ντρέπομαι να το πω στους φίλους μου», μου είπε μια φίλη που στα 35 της κάνει τρεις δουλειές. «Τους λέω ότι είμαι κουρασμένη». Μια άλλη φίλη μου επέστρεψε στους δικούς της – στα 40 της δεν της έφταναν τα λεφτά να νοικιάσει κάπου και να πληρώνει και λογαριασμούς. «Θα έπρεπε να λιμοκτονήσω», μου είπε.

Αντέχουμε να ζήσουμε άλλη μια κρίση; Το να είσαι άφραγκος στα 25 μπορεί να είναι και αναμενόμενο, ειδικά αν είναι σχεδόν όλοι στην ίδια μοίρα, άφραγκοι και άνεργοι. Όταν όμως είσαι 40 και ανησυχείς για τους λογαριασμούς, νιώθεις σαν περιφερόμενο ερείπιο. Πρέπει να είσαι κάπως ενήλικος, δεν μπορείς να ζητάς από τους φίλους σου να φέρουν όλοι από ένα ποτό στο σπίτι, ούτε να καλείς τις φίλες σου για να ανταλλάξετε τα παλιά σας ρούχα ενώ βάφετε η μία τα μαλλιά της άλλης (όχι εγώ, μια φίλη μου).

Πέρα από το όποιο ταμπού, ζούμε και σε μια εποχή που δεν συγχωρεί τους losers. Eίναι δύσκολο να τολμήσεις να κλαφτείς για το ακριβό σούπερ-μάρκετ και την τιμή του φυσικού αερίου την εποχή των σόσιαλ μίντια, που όλοι ζούμε την καλύτερη ζωή μας ποστάροντας φωτογραφίες πιάτων με τα υλικά αραδιασμένα μονολεκτικά («τράγος, ξινόπρασο, μπετόν αρμέ, παστινάκι, χέλι, φεγεντίνη, κοκοράκι»), ταξίδια και εξόδους: «Είμαι τρελός ρε, είμαι έξω στις 4 το πρωί ρε, δεν θα γεράσω ποτέεεε, ουυυυυυυυ, έχω φίλουςςςςςς, έχω φίλουςςςςςςς».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LIFO.

To νέο τεύχος της LIFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα «μυστήρια» της Μήλου και το κρυφτούλι της τουριστικής υπερδόμησης στις Κυκλάδες

Ρεπορτάζ / Τα «μυστήρια» της Μήλου και το κρυφτούλι της τουριστικής υπερδόμησης στις Κυκλάδες

Μετά την κραυγαλέα υπόθεση ανέγερσης ξενοδοχείου στο Σαρακήνικο της Μήλου, το υπουργείο Περιβάλλοντος προχώρησε στην αναστολή έκδοσης νέων οικοδομικών αδειών στις περιοχές του νησιού για τις οποίες προτείνονται ειδικά μέτρα προστασίας μέσα από τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
trump hitler

Οπτική Γωνία / Είναι ο Τραμπ ο Χίτλερ των ημερών μας;

Εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο αναρωτιούνται αν όσα συμβαίνουν μετά την εκλογή του είναι πραγματικά ή πρόκειται για έναν κακό εφιάλτη. Όλα δείχνουν ότι έχουν πολλούς και βάσιμους λόγους γι’ αυτό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από το νέο δόγμα Τραμπ;

Οπτική Γωνία / Πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από το νέο δόγμα Τραμπ;

Το μπρα ντε φερ ΗΠΑ – Ουκρανίας, η Ε.Ε. και οι ευρύτερες συνέπειες. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
μαρκο ρούμπιο

Daily / Σταυροί στο μέτωπο 

Ο σταυρός στο μέτωπο του Αμερικανού ΥΠΕΞ, μεταξύ άλλων δυσοίωνων σκέψεων, έφερε στο μυαλό τον βανδαλισμό από Χριστιανούς των αρχαίων αγαλμάτων, συχνά με την χάραξη ενός σταυρού στη μορφή τους, όπως η κεφαλή της Αφροδίτης στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εμπόλεμος «φιλελευθερισμός» ή για το τωρινό μας αδιέξοδο 

Οπτική Γωνία / Εμπόλεμος «φιλελευθερισμός» ή για το τωρινό μας αδιέξοδο 

Οι καταιγιστικές εξελίξεις μετά την εκλογή Τραμπ και το αδιέξοδο στην Ουκρανία, οδηγούν πλέον σε έναν ιδιόμορφο ευρωπαϊσμό της θωράκισης, της στρατιωτικοποίησης και των αντίστοιχων τεράστιων επενδύσεων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ιωάννα - Μαρία Γκέρτσου: «Δεν ξέρω πώς είναι ο κόσμος για τα μη τυφλά άτομα. Για μένα είναι αυτός που αντιλαμβάνομαι»

Κοκέτα / Ιωάννα - Μαρία Γκέρτσου: «Δεν ξέρω πώς είναι ο κόσμος για τα μη τυφλά άτομα. Για μένα είναι αυτός που αντιλαμβάνομαι»

Η ψυχολόγος στην παιδοψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου παίδων «Αγία Σοφία» και συνιδρύτρια της πρώτης σχολής σκύλων οδηγών στη χώρα μας μιλά στην Κοκέτα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Αμαλία Κωβαίου: «Κανείς δεν είναι άσxημος. Πάντα όμορφες είμαστε, και στα 80. Την αγάπη μου από τη Δονούσα, ώρα σας καλή»

Κοκέτα / Αμαλία Κωβαίου: «Κανείς δεν είναι άσxημος. Πάντα όμορφες είμαστε, και στα 80. Την αγάπη μου από τη Δονούσα, ώρα σας καλή»

Ακούγοντας τους πολύ μεγάλους: Ένα τηλεφώνημα στη γιαγιά της φίλης μου, στην Αμαλία Κωβαίου που μας στέλνει την αγάπη της από τη Δονούσα.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Βασιλίσσης Όλγας: Ένα σίριαλ που δεν λέει να τελειώσει

Ρεπορτάζ / Βασιλίσσης Όλγας: Ένα σίριαλ που δεν λέει να τελειώσει

Το επόμενο δίμηνο θα κλείσει ο κύκλος ενός έργου που ξεκίνησε να μελετάται πριν από 28 χρόνια. Πρόκειται για την ανάπλαση της λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας που έχει γίνει σίριαλ με παλιά και νέα επεισόδια. Άραγε, ετοιμάζεται να παιχτεί το τελευταίο; Ή μήπως όχι; 
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ