ΩΣ ΤΟ ΜΟΝΑΧΟΠΑΙΔΙ του Έλβις Πρίσλεϊ, η Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ, που πέθανε χθες σε ηλικία 54 ετών, κράτησε και η ίδια το διάσημο επώνυμό της στη δημοσιότητα με τη δική της μουσική καριέρα και κυρίως με τους τέσσερις γάμους της. Ήταν παντρεμένη για σύντομο χρονικό διάστημα με τον Μάικλ Τζάκσον και ακόμα για πιο σύντομο (τέσσερις μήνες) με τον Νίκολας Κέιτζ.
Για τον πατέρα της
Η Λίζα Μαρί Πρίσλεϊ που ήταν 9 χρονών μόλις, όταν πέθανε ο πατέρας της από ανακοπή καρδιάς στα 42 του, θυμόταν πάντα τη μέρα που την πήρε και την πήγε με το ιδιωτικό του τζετ από το Μέμφις στο μακρινό Άινταχο για να δει για πρώτη φορά χιόνι.
«Ήταν τόσο εξωπραγματική η παρουσία του – όχι μόνο ως ερμηνευτής, αλλά ως άτομο» είχε πει κάποτε στους New York Times. «Φυσικά τραγουδούσε καλά και τα τραγούδια ήταν υπέροχα, ήταν όμως ο ίδιος που έβγαινε μέσα από τη μουσική. Ήταν μεγαλύτερος από τη ζωή».
Σε μια συνέντευξή της με τον Λάρι Κινγκ, είχε πει ότι η ψυχή του πατέρα της έβγαινε από τη φωνή του:
«Όλα αυτά που έβλεπε και εκτιμούσε ο κόσμος πάνω του, τα έδειχνε και εκτός σκηνής, και δεν υπήρχε τίποτα φτιαχτό σε οτιδήποτε έκανε. Το κοινό ένιωθε αυτή του τη γνησιότητα, που δεν τη συναντάς συχνά πια».
Για τον Μάικλ Τζάκσον
Από τους τέσσερις γάμους της, ήταν η σχέση της με τον Τζάκσον που κυριάρχησε στα ταμπλόιντ. Μετά από μια μυστική τελετή στον Άγιο Δομίνικο, το ζεύγος ξεκίνησε τον μήνα του μέλιτος από τον «Πύργο του Τραμπ» (Trump Tower) στη Νέα Υόρκη.
Κατά τη διάρκεια του γάμου τους, που κράτησε δύο χρόνια, και ενώ ο Μάικλ Τζάκσον ήδη αντιμετώπιζε τον ισχυρισμό ότι είχε κακοποιήσει ένα 13χρονο αγόρι, η Λίζα Μαρί είχε δηλώσει ότι δεν είχαν καμιά αλήθεια οι φήμες που ήθελαν τη σχέση τους να αποτελεί «διαφημιστικό κόλπο».
«Πώς γίνεται να είναι fake ολόκληρο 24ωρο που κοιμάσαι και ξυπνάς με κάποιον;» είχε πει. «Ο μόνος λόγος για τον οποίον θα παντρευόμουν κάποιον θα ήταν επειδή ήμουν ερωτευμένη μαζί του».
Χρόνια μετά από το διαζύγιό τους, το 1996, εξηγούσε στους New York Times τις δυσκολίες διαχείρισης μιας τέτοιας διασημότητας: «Ήμουν ακόμα μικρή σχετικά και προσπαθούσα να αποφασίσω τι από τα δυο θα ήταν καλύτερο για μένα: να είμαι με κάποιον που δεν έχει τίποτα και δίπλα μου θα έχανε και το εγώ του στον ρόλο του "κυρίου Πρίσλεϊ" ή να είμαι κάποιον που η κατάστασή του ήταν συγκρίσιμη με την δική μου».
