Τη χρονιά που φεύγει το όνομα της Billie Kark συνδέθηκε με ένα κομμάτι που είναι από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του 2024, το «Πάρτι», που ακούστηκε πολύ και παντού και αγαπήθηκε σε κάθε version του, στην αυθεντική, στο ντουέτο με τη Marseaux και στο Mångata remix· συνδέθηκε και με το Tzanem EP και το remix στο «Valia Calda» που την έκαναν επίσης δημοφιλή και αναγνωρίσιμη, από τις πιο αγαπητές παρουσίες της νέας ελληνικής σκηνής. Στο πιο πρόσφατο τραγούδι της, το «Αναρωτιέμαι», αποκαλύπτει έναν διαφορετικό εαυτό, ίσως τον πιο τρυφερό μέχρι τώρα.
«Το 2024 ήταν η πιο δύσκολη και αγχωτική χρονιά μέχρι τώρα για μένα», λέει. «Νιώθω σαν να έζησα πέντε χρόνια σε δώδεκα μήνες. Πέρσι, στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, θυμάμαι ότι με ρώτησε η μητέρα μου ποιοι είναι οι στόχοι μου για τη χρονιά που έρχεται κι εγώ δεν είχα τίποτα να πω. Μπήκα στο 2024 εντελώς ανυποψίαστη για το τι μου έμελλε. Δεν θέλω να ακούγομαι αχάριστη, ήμουν υπερτυχερή φέτος με όσα μου συνέβησαν. Ξαφνικά είχα μια τεράστια αναγνώριση, ξεκίνησαν να με δείχνουν στον δρόμο, άκουσα το “Πάρτι” ακόμα και στα ΚΤΕΛ, έπαιξα στο Μέγαρο Μουσικής και στη Στέγη και γνώρισα τον Chris Martin από κοντά. Όλα αυτά είναι υπέροχα και όταν τα σκέφτομαι νιώθω περηφάνια. Παρ' όλα αυτά, εξαντλήθηκα. Πέρασα πολύ χρόνο μακριά από το σπίτι μου, ήμουν συνέχεια σε μια μετακίνηση, έκανα μήνες να ξεπακετάρω εντελώς τη βαλίτσα μου, παραμέρισα του δικούς μου ανθρώπους και τον εαυτό μου. Είχα πολλές ενοχές γιατί δεν καταλάβαινα ότι δεν μπορώ να τα κάνω όλα· να είμαι και καλή στη δουλειά μου με το "καλημέρα", χωρίς καμία εμπειρία, και καλή φίλη, και να κοιμάμαι καλά και να ποτίζω δέκα διαφορετικά πρότζεκτ ταυτόχρονα. Θα ήθελα να είχα περισσότερο χρόνο να επεξεργαστώ όσα μου συνέβησαν.
Δεν παίζω το «Πάρτι» στα live μου γιατί με κάνει να νιώθω σαν προϊόν. Αν ο κόσμος το χαιρόταν και γούσταρε, θα το έπαιζα. Πλέον το μόνο που βλέπω είναι κινητά και αρνούμαι να γίνω το αντικείμενο για το στόρι του καθενός.
Αυτά που θα κρατούσα από το 2024 είναι όλα τα μαθήματα και κάποιους από τους ανθρώπους που γνώρισα. Έμαθα πώς λειτουργεί η μουσική βιομηχανία, έγινα μια καλή performer, ανακάλυψα το τρέξιμο ως μορφή αποφόρτισης και το ερωτεύτηκα. Συνειδητοποίησα τι είναι σημαντικό για μένα και τι όχι και απομυθοποίησα πολλά πράγματα.
Το “Οξυγόνο” στη Στέγη Ωνάση ήταν μια παράσταση που πραγματικά με συγκλόνισε και με συγκίνησε πολύ. Η καλύτερη είδηση που άκουσα ήταν όταν ένας κοντινός μου άνθρωπος με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι είναι πλέον υγιής μετά από μια έντονη περιπέτεια υγείας. Η χειρότερη ήταν η εικόνα ενός νεκρού αποκεφαλισμένου παιδιού στη Γάζα. Δεν μπορώ να τη βγάλω από το κεφάλι μου με τίποτα. Με προβλημάτισε, και ακόμα με προβληματίζει, η ανοχή του κόσμου και της κοινωνίας απέναντι στη γενοκτονία που συμβαίνει. Δεν υπάρχει επαρκής κάλυψη από τα ΜΜΕ και αυτό με σοκάρει.
Το 2024 έλιωσα το άλμπουμ “Vain Poetry” του Aki Rei, που είναι επίσης καλός μου φίλος και συνεργάτης. Ήταν φανταστικό επίσης το άλμπουμ της Aurora, το “What happened to the heart”. Το κομμάτι που άκουσα περισσότερο φέτος είναι το “Low Sun” των Hermanos Gutierrez. Έχω να δηλώσω ότι φέτος είχα πολλή ανάγκη για ησυχία και δεν άκουσα πολλή μουσική.
Θα έλεγα ότι επιτυχία για μένα είναι η ισορροπία. Η δημοσιότητα και το virality του “Πάρτι” δεν μου άρεσαν καθόλου. Με τρόμαξαν και με άγχωσαν πάρα πολύ γιατί συνέβησαν πάρα πολύ γρήγορα, ένιωσα σαν να βρέθηκα γυμνή στο Σύνταγμα. Είναι και ένα κομμάτι για το οποίο δεν είμαι ιδιαίτερα περήφανη, δεν θεωρώ ότι με χαρακτηρίζει και ανήκει σε μια φάση που έχει περάσει. Ο μόνος λόγος που το χάρηκα είναι γιατί το χάρηκαν οι φίλοι μου. Μου έστελναν βίντεο όταν το άκουγαν, χαίρονταν για μένα και με βοήθησαν να βρω τον ενθουσιασμό μου γι’ αυτό που μου συμβαίνει και να το αποδεχτώ επιτέλους.
Μου ανήκει και θα μου ανήκει πάντα γιατί είναι δικό μου δημιούργημα και αν κάποια στιγμή μού τη βαρέσει μπορώ να το σβήσω από παντού. Ο λόγος που δεν το κάνω είναι ακριβώς γιατί έχω δει πολύ κόσμο να ταυτίζεται, να περνάει καλά και να εμπνέεται από αυτό. Δεν έχω έλεγχο στο τι θα αγαπήσει ο κόσμος, έχω όμως ευθύνη να παραγάγω κάτι που θα αγαπήσω εγώ πρώτη απ' όλους. Δεν παίζω το “Πάρτι” στα live μου γιατί με κάνει να νιώθω σαν προϊόν. Αν ο κόσμος το χαιρόταν και γούσταρε, θα το έπαιζα. Πλέον το μόνο που βλέπω είναι κινητά και αρνούμαι να γίνω το αντικείμενο για το στόρι του καθενός. Νιώθω ότι ενισχύω μια νοοτροπία κατανάλωσης που με βρίσκει αντίθετη».
— Το 2024 ήταν μια χρονιά που η διασκέδαση στα πανηγύρια έγινε trend, και μάλιστα σε πολύ νεαρές ηλικίες. Αυτό σημαίνει ότι υπάρχει μια επιστροφή στην παραδοσιακή μουσική ή είναι απλώς κάτι παροδικό;
Δεν ξέρω. Δεν έχω διαμορφώσει πλήρως άποψή γι’ αυτό το θέμα. Να πω την αλήθεια, ενοχλήθηκα φέτος στην Ικαρία με το πόσο κόσμο είχε στα πανηγύρια. Χόρεψα ελάχιστα και δεν το ευχαριστήθηκα καθόλου. Παρ' όλα αυτά, ποια είμαι εγώ να κρίνω ποιος βρίσκεται εκεί για να πάρει μέρος στη φάση και ποιος είναι ο original πανηγυρτζής; Ο καθένας έχει δικαίωμα να ανακαλύψει κάτι που του αρέσει, ακόμα και αν η αφορμή είναι ένα trend, έτσι γίνεται με όλα τα πράγματα, πιστεύω. Έχω παρατηρήσει ένα αυξημένο ενδιαφέρον για την παραδοσιακή μουσική και πιστεύω ότι σχετίζεται με την πανδημία, για να είμαι ειλικρινής. Θεωρώ ότι απομονωθήκαμε τόσο πολύ, που υποσυνείδητα ψάχνουμε τρόπους να γίνουμε πάλι ένα σύνολο. Η παραδοσιακή μουσική έχει αυτή την ιδιότητα. Είναι απλή, φιλική και τη χορεύεις πιασμένος χέρι-χέρι.
— Στην Αμερική η country ήταν η πιο δημοφιλής μουσική για το 2024. Eδώ πιστεύεις ότι μπορεί να γίνει κάτι ανάλογο με τα παραδοσιακά κομμάτια;
Δύσκολα. Πάντα θα υπάρχει και θα υποβόσκει, αλλά δεν πιστεύω ότι θα φτάσει στην κορυφή κάποτε. Μας αρέσει να μιμούμαστε τους υπόλοιπους ως λαός και θεωρώ ότι είδη όπως η ποπ και το λαϊκό θα έχουν πάντα την πρώτη θέση στην Ελλάδα.
— Ποια είναι η αντίδραση του κόσμου όταν παίζεις τα κομμάτια από το «Tzinda» και το «Τζάνεμ»; Πιστεύεις ότι όταν κάποιο άτομο ακούει το όνομα Billie Kark σε τοποθετεί στην παραδοσιακή μουσική ή στη σύγχρονη ηλεκτρονική;
Το κοινό μου δεν είναι τόσο νεανικό, η ηλιακή ομάδα που με ακούει περισσότερο είναι 25-35. Πιάνω λίγο περισσότερο τους millennials. Στα live μου υπάρχει περισσότερος κόσμος άνω των σαράντα, παρά κοντά στα 18. Η αντίδραση είναι πολύ καλή τις περισσότερες φορές και νομίζω πως οι περισσότεροι που έρχονται πλέον να με ακούσουν ξέρουν τι πρόκειται να παίξω. Πιστεύω ότι με τοποθετούν στην κατηγορία μου πλέον ή, τουλάχιστον, έτσι θέλω να ελπίζω – ανάλογα και με το περιβάλλον βέβαια. Σκοπεύω φέτος να φτιάξω και ακουστικές εκδοχές των κομματιών μου.
Tzinda (full album)
— Μίλησέ μου για το «Αναρωτιέμαι». Σημαίνει ότι πρέπει να περιμένουμε κάτι διαφορετικό στο νέο σου άλμπουμ;
Είμαι πολύ περήφανη γι’ αυτό το κομμάτι. Άκουσα αρκετή λαϊκή και ρεμπέτικη μουσική τον χειμώνα και αυτό ήρθε φυσικά. Δεν νομίζω ότι θα πρέπει να περιμένετε κάτι παρόμοιο. Ήταν ένα τραγούδι limited edition που έγραψα για έναν αγαπημένο μου άνθρωπο και ήθελα να του ταιριάζει. Είναι μοναδικός στη ζωή μου, όπως και αυτό το κομμάτι στη δισκογραφία μου. Πέρα από τη συναισθηματική μου ανάγκη, είχα επιθυμία να γράψω κάτι διαφορετικό και να αποδείξω στον εαυτό μου ότι μπορώ να γράψω κάτι πιο περίπλοκο. Αυτό πιστεύω ότι θα συνεχίσω να το κάνω καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας μου γιατί έχω ανάγκη να πειραματίζομαι και να ξεμπλοκάρω. Το καινούργιο άλμπουμ θα έχει διάφορα στοιχεία. Προσπαθώ κάπως να τα συνδέσω μεταξύ τους και σιγά-σιγά νομίζω πως το βρίσκω.
— Ποιοι θεωρείς ότι είναι συγγενείς σου μουσικά από την ελληνική σκηνή;
Ίσως είναι λίγο αλαζονικό, αλλά η αλήθεια είναι ότι δεν θεωρώ πως μοιάζω σε κάποιον, τουλάχιστον που γνωρίζω. Σίγουρα ταιριάζω με όλους όσοι διασκευάζουν τα παραδοσιακά τραγούδια, αλλά ο καθένας έχει τον δικό του τρόπο να το κάνει. Αυτή είναι μια ομπρέλα και νομίζω ότι θα αδικούσα και τον εαυτό μου και άλλους καλλιτέχνες με το να μας συσχετίσω με βάση κάποιον άλλο παράγοντα. Πιστεύω, πάντως, ότι η μουσική μου μοιάζει με κάποιων καλλιτεχνών του εξωτερικού.
— Τι σου λείπει πιο πολύ αυτήν τη στιγμή;
Δεν μου λείπει απολύτως τίποτα. Ο Δεκέμβρης ήταν για μένα ένας μήνας χαλάρωσης και ξεκούρασης. Βρίσκομαι στο σπίτι μου με τις γάτες μου, η οικογένειά μου και οι φίλοι μου είναι καλά και είμαι και ερωτευμένη. Αυτήν τη στιγμή απολαμβάνω την ησυχία και προσπαθώ να αποβάλλω όλο αυτό το άγχος και την ένταση που έχω συσσωρευμένα απ' όλη τη χρονιά. Ίσως να έλεγα ότι μου λείπει, όπως πάντα, η φύση και η εύκολη πρόσβαση σε αυτή.
— Πόσο διαφορετικά έχεις αρχίσει να βλέπεις την Αθήνα μέσα από τις ξεναγήσεις;
Πάρα πολύ. Δεν κάνω πλέον ξεναγήσεις, για προσωπικούς λόγους, αλλά όταν ξεκίνησα άλλαξε όλη μου η οπτική. Μπήκα σε μια διαδικασία να παρατηρήσω πράγματα που είχα δει εκατοντάδες φορές, αλλά δεν είχα αφιερώσει ποτέ χρόνο για να τα αφουγκραστώ. Η Αθήνα είναι μια πάρα πολύ όμορφη πόλη με πάρα πολλά ελαττώματα, αλλά ιδιαίτερη. Με συγκλονίζει το γεγονός ότι συγκεντρώνει χιλιάδες χρόνια ιστορίας. Πάντα βλέποντας κάτι μέσα από τα μάτια τρίτων θα δεις λεπτομέρειες που δεν είχες παρατηρήσει. Μου αρέσει η πολυμορφία της Αθήνας και το ότι μπορείς να περπατήσεις όλο το κέντρο. Αν ήταν άνθρωπος, θα ήταν μια όμορφη κυρία μεγάλης ηλικίας που κρύβει τη σκόνη κάτω απ’ το χαλάκι. Είναι ένα οργανωμένο χάος, κάτι που μου αρέσει πολύ. Με ενοχλεί το ότι δεν έχουμε αρκετούς χώρους πρασίνου και με εξοργίζει το ότι δεν υπάρχει μέριμνα για τους ανθρώπους με ειδικές ανάγκες. Δεν είναι μια συμπεριληπτική πόλη, ούτε θεωρώ ότι καλύπτει τις ανάγκες των κατοίκων της.
— Υπάρχει κάποιο μυστικό σημείο ή κάτι που δεν είναι πολύ γνωστό και θα άξιζε να δει κανείς;
Προσωπικά, μου αρέσουν πολύ τα Πετράλωνα. Είναι πολύ γνωστή γειτονιά, αλλά δεν θεωρώ ότι έχει την αναγνώριση που της αξίζει – αυτό είναι καλό βέβαια. Μια πιο έφηβη εκδοχή μου θα έλεγε το Καλλιμάρμαρο τη νύχτα.
— Τι θα κάνεις τις γιορτές;
Θα πάω στο Παρίσι με την κολλητή μου!
— Τι να περιμένουμε από την Billie Kark τον καινούργιο χρόνο;
Πολλά πράγματα και τίποτα ταυτόχρονα. Έχω πάρα πολλές ιδέες, αλλά έχω υποσχεθεί στον εαυτό μου να μη βιαστώ να τις υλοποιήσω. Φέτος θα προσπαθήσω να πάρω τον χρόνο μου και να επενδύσω σε κάποια εξωτερικά ζητήματα και πρότζεκτ. Υπολογίζω να βγάλω τον καινούριο δίσκο κάποια στιγμή στα τέλη του χειμώνα - αρχές άνοιξης. Επίσης, υπάρχει στα σκαριά ένα πρότζεκτ που θα κάνω με τον αδελφό μου τον Δημήτρη. Πριν από δυο μήνες παίξαμε για πρώτη φορά μαζί τις συνθέσεις μου με δική του ενορχήστρωση. Βγήκε κάτι πολύ όμορφο και θα ήθελα οπωσδήποτε να το εξελίξουμε. Γενικά, σκοπεύω να επεκτείνω την ομάδα μου και να κάνω περισσότερες συνεργασίες γιατί μου λείπει το αίσθημα της ομάδας και της κοινής δημιουργίας. Επίσης, αποφάσισα να δώσω λίγο περισσότερη σημασία στο brand μου και σκοπεύω να έχω μια καλύτερη και πιο οργανωμένη παρουσία στα κοινωνικά μέσα. Σίγουρα να περιμένετε λιγότερες εμφανίσεις.
Ανέκαθεν υπήρξα ένας πολύ αισιόδοξος άνθρωπος. Έχω μια βαθιά πεποίθηση ότι όλα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Έχω μια μεγάλη πίστη δεν ξέρω σε τι ακριβώς, αλλά έχω. Μου δίνει επίσης ελπίδα το ιστορικό μου. Έχω επιβιώσει μέχρι τώρα και έχω ξεπεράσει όλες τις δυσκολίες που έχω αντιμετωπίσει, οπότε θεωρώ ότι έτσι θα συνεχίσω να κάνω!
