«Ζούμε σε μια πόλη που έχει τον δικό της χαρακτήρα εντελώς» λέει ο Βασίλης Χαραλαμπίδης, ιδιοκτήτης του Bios.Tesla στην Πειραιώς. «Είναι στο μεταίχμιο της Ανατολής και της Δύσης, αλλά κανείς δεν ασχολείται με αυτό το χαρακτηριστικό. Με το φλερτ που έχει για την Ανατολή, με μια συνέχεια από το παρελθόν μέχρι τώρα. Και ειδικά στη μουσική. Είναι επιρροές που οι περισσότεροι θεωρούν περιθωριακές και όλοι περιφρονούν. Σκεφτήκαμε ότι ήρθε ο καιρός κάποιος να ασχοληθεί πιο ακομπλεξάριστα με αυτό το χαρακτηριστικό της πόλης – που υπάρχει έτσι και αλλιώς». Μαζί με τον Αδαμάντιο Καφετζή, τον ιθύνοντα νου πίσω από τη δισκογραφική εταιρεία «Teranga Beat», μια εταιρεία που κυκλοφορεί ξεχασμένα μουσικά διαμάντια της Αφρικής, διοργανώνουν μια σειρά από βραδιές στο Tesla που υπόσχονται να αλλάξουν τον τρόπο διασκέδασης της Αθήνας. Το «Νταβαντούρι» σηματοδοτεί την αρχή μιας νέας εποχής με μουσική κατεύθυνση προς την Ανατολή, τη Μεσόγειο και το μεγαλύτερο μέρος της Μαύρης Ηπείρου» εξηγούν.
Κάνουμε βόλτες στην περιοχή του Γερανίου, την εμπορική περιοχή του κέντρου με το περισσότερο εξωτικό χρώμα, όπου όλες οι παλιές και νέες κουλτούρες συνυπάρχουν και προετοιμάζουν το έδαφος για μια έκρηξη από καινούργια πράγματα. Έλληνες, Πακιστανοί, Άραβες, Λιβανέζοι, Κινέζοι, άνθρωποι που έχουν έρθει εδώ και χρόνια από την Ανατολή και την Αφρική, έχουν στήσει τα μαγαζιά τους δίπλα-δίπλα και αρχίζουν, έστω και δειλά, να δοκιμάζουν ο ένας ό,τι μοναδικό έχει να προσφέρει ο άλλος.
Θέλουμε το Σάββατο να διασκεδάσουμε στην Αθήνα όπως πουθενά αλλού. Όπως παλιά στα μπουζούκια ή στις μπουάτ στην Πλάκα. Θέλουμε να κάνουμε ένα brand που θα το εξάγουμε. Μακάρι η Αθήνα να κεντρίσει το ενδιαφέρον και να μη γίνει το νέο Βερολίνο αλλά η νέα Αθήνα, αυτά πρέπει να δείξουμε και να αναδείξουμε.
«Ενώ η Θεσσαλονίκη είναι μια καθαρά βαλκανική πόλη, η Αθήνα είναι καθαρά μεσογειακή» λέει ο Αδαμάντιος. «Αυτό το καταλαβαίνεις και στην κουλτούρα και στο κλίμα της κάθε πόλης. Από κει και πέρα, επειδή η Ελλάδα είναι μια χώρα από την οποία έχουν περάσει πολλοί λαοί και πολλές κουλτούρες, έχει γίνει σταυροδρόμι. Συνδυάζει πολλά διαφορετικά πράγματα και αυτό αρχίζει και γίνεται και οπτικό. Κανείς όμως δεν μάζεψε όλα αυτά που έχουν επηρεάσει την πόλη, να τα βάλει κάτω και να δει τι νέο μπορεί να βγει, από το παραδοσιακό, το δημοτικό. Η ελληνική μουσική έχει τις περισσότερες πηγές και επιρροές από οποιαδήποτε άλλη χώρα, ωστόσο δεν έχει προκύψει κάτι τόσο μεγάλο ώστε να αντιπροσωπεύει αυτό το εύρος, όπως έγινε στην Αφρική και στην Αμερική. Η ελληνική μουσική ήταν πάντα δαιμονοποιημένη, αυτοί που άκουγαν ξένη μουσική δεν άκουγαν καθόλου ελληνικά και αυτοί που άκουγαν ελληνικά δεν άκουγαν καθόλου ξένα. Ήταν τελείως διαχωρισμένα αυτά τα δύο. Επομένως, δεν μπορούσε να δημιουργηθεί υβρίδιο, να πάρει η παραδοσιακή μουσική στοιχεία από την τζαζ, για παράδειγμα, και να εξελιχθεί σε κάτι άλλο, καινούργιο. Στην Τουρκία έγινε αυτό και ακόμη περισσότερο στην αιθιοπική μουσική, μια μουσική εξωπραγματική, που είναι πολύ κοντά με τη δική μας από πλευράς κλίμακας. Θα μπορούσε, δηλαδή, η Ελλάδα να έχει δημιουργήσει κάτι αντίστοιχο. Από κει και πέρα, υπάρχουν μουσικές από όλο τον πλανήτη και όχι μόνο από τη Δύση αλλά και την Ανατολή που αξίζει να γνωρίζει ο κόσμος. Μέχρι τώρα δεν άκουγες ποτέ τέτοια μουσική όταν έβγαινες έξω. Αυτό που έγινε στα '60s στην Τουρκία θα μπορούσε να συμβεί κι εδώ. Κάποιοι μουσικοί πήγαιναν στα βάθη της Ανατολής, μελετούσαν ενδελεχώς την παραδοσιακή μουσική και μετά γύριζαν κι έφτιαχναν την τουρκική ψυχεδέλεια. Στην Ελλάδα δεν δημιουργήθηκε ποτέ κάτι ανάλογο μαζικά αλλά έγιναν κατά καιρούς κάποια ιδιαίτερα πράγματα μουσικά. Στη δεκαετία του '60 υπήρχαν τα λαϊκά, αλλά υπήρχε και τότε ο διαχωρισμός ελληνικά-ξένα, και μάλιστα ήταν πιο έντονος από ποτέ. Υπήρχαν κάτι garage rock μπάντες που τραγουδούσαν ξένα, αλλά υπήρχαν και κάποιες που τραγουδούσαν ελληνικά με ξένη προφορά και ήταν αστείο. Ενώ ήταν φοβερή η μουσική, από φοβερούς μουσικούς, δεν συνδύασε κανείς τα δύο στοιχεία για να βγει κάτι το εξωπραγματικό. Τα κέντρα που έπαιζαν τη λαϊκή μουσική ήταν πάντα γεμάτα, αλλά κάποιος που άκουγε Charms ή Olympians δεν θα άκουγε ποτέ λαϊκά. Ήταν εντελώς διαχωρισμένα. Μέσα από τα ταξίδια μου στο εξωτερικό είδα ότι υπάρχουν τρομερές πηγές από τη λαϊκή μουσική και ήχοι με τους οποίους ο κόσμος θα μπορούσε να διασκεδάσει».
Δεν αργεί η μέρα που κουλτούρες των ξένων της Αθήνας θα ενσωματωθούν σε αυτό που ονομάζουμε «ελληνική παράδοση». Και τα νέα παιδιά θα βρουν τρόπο να επεξεργαστούν όλο αυτό το υλικό και να προκύψουν μουσικά υβρίδια που θα είναι κάτι ολοκαίνουργιο. Μιλάμε για το παράδειγμα των Villagers of Ioannina City που, είτε σου αρέσουν είτε όχι, είναι ένα καλό παράδειγμα για το τι μπορεί να προκύψει από το πάντρεμα του σύγχρονου με το παραδοσιακό (εδώ της ροκ με τα ηπειρώτικα). Το έδαφος είναι παρθένο για πειραματισμούς. Και, απ' ό,τι φαίνεται, μπορεί να γίνει μαζικό.
«Όλες αυτές οι κλίμακες είναι αποτυπωμένες στο DNA των ανθρώπων εδώ και αυτό λειτουργεί πάρα πολύ» προσθέτει ο Βασίλης. «Το ζήτημα είναι ότι από την Αθήνα λείπει το ποιοτικό χαρακτηριστικό. Το μουσικό τοπίο δεν εναρμονίζεται με τον χώρο, η μουσική είναι τελείως ξένη σε σχέση με το μέρος όπου βρισκόμαστε. Στο Βερολίνο κάπως έχουν αγκαλιάσει την techno μουσική και αποτελεί μέρος της ταυτότητάς τους. Εδώ ποτέ δεν υπήρξε αυτό που λέμε "ο ήχος της Αθήνας". Προσπαθούμε να δημιουργήσουμε αυτό τον ήχο και η Ελλάδα είναι το τέλειο σημείο για να δημιουργηθεί μια μουσική τόσο ιδιαίτερη στο άκρο της Δύσης, δίπλα στην Ανατολή. Αν συνέβαινε, θα δημιουργούσε μια μουσική που κάποιος θα ερχόταν να την ακούσει γιατί δεν θα μπορούσε να το κάνει πουθενά αλλού στον κόσμο». «Είμαστε σε ένα μεταβατικό στάδιο γενικά. Έχει παίξει ρόλο και η οικονομική κρίση. Είναι η καταλληλότερη εποχή για να πάμε προς αυτή την κατεύθυνση. Φίλοι με τους οποίους συζητάω από Γαλλία μου λένε ότι είναι η εποχή που αρχίζει να ξεθωριάζει η αφρικανική τρόπικαλ μουσική και ψάχνουν για άλλα είδη και μάλλον θα πάνε προς την Ανατολή. Είναι μια ευκαιρία να δημιουργηθεί ενδιαφέρον για μια νέα διασκέδαση. Προσπαθούμε να απενοχοποιήσουμε τη δημοτική και την παραδοσιακή μουσική. Μας αρέσουν τα κρουστά που έχουν τα παραδοσιακά, ο ρυθμός, και στα κομμάτια μας μπορεί να μην έχουμε το σαξόφωνο αλλά έχουμε το κλαρίνο».
«Στην Ελλάδα θέλαμε πάντα να είμαστε πιο Ευρωπαίοι, Δυτικοί, σπουδάζαμε στο εξωτερικό και υπήρχε ένας καθωσπρεπισμός. Το ωραίο είναι ότι υπάρχει μια αίσθηση αλητείας σε αυτά τα είδη, που δύσκολα το ακούς κάπου αλλού, μια αλανιά. Αυτό είναι πολύ σημαντικό ως τρόπος έκφρασης.
Έχει δημιουργηθεί ένα παγκόσμιο ενδιαφέρον για την Ελλάδα, ένα πολιτιστικό ενδιαφέρον, και θεωρήσαμε ότι είναι η καταλληλότερη εποχή για να ξεκινήσει το "Νταβαντούρι". Θέλουμε το Σάββατο να διασκεδάσουμε στην Αθήνα όπως πουθενά αλλού. Όπως παλιά στα μπουζούκια ή στις μπουάτ στην Πλάκα. Θέλουμε να κάνουμε ένα brand που θα το εξάγουμε. Μακάρι η Αθήνα να κεντρίσει το ενδιαφέρον και να μη γίνει το νέο Βερολίνο αλλά η νέα Αθήνα, αυτά πρέπει να δείξουμε και να αναδείξουμε. Ακόμη και στο μπαρ έχουμε φέρει αποστάγματα ελληνικά. Και αυτά φλερτάρουν με αυτό που θα συναντούσες στην Ελλάδα και όχι στο Βερολίνο».
Το «Νταβαντούρι» γίνεται κάθε Σάββατο βράδυ στο Bios.Tesla, Πειραιώς 84.
σχόλια