—Σπουδάσατε στη Γαλλία. Πόσο καθοριστική για τη μετέπειτα εξέλιξή σας ήταν η παραμονή σας εκεί;
Επειδή μου αρέσει να είμαι διαφανής και ακριβής, η ερώτηση έχει μόνο μία απάντηση για μένα: υπήρξε απόλυτα καθοριστική. Πηγαίνουμε 35 περίπου χρόνια πίσω, όταν συμβαίνουν δύο πράγματα: πρώτον, η λέξη «κρασί» με τη σημερινή έννοια, μού είναι άγνωστη (βρέθηκα στη Γαλλία 18 ετών και άρα ήμουν έτοιμος να απορροφήσω την όποια πρόκληση). Δεύτερον, η Γαλλία, την εποχή εκείνη, είναι η Μέκκα του παγκόσμιου κρασιού. Εκεί διδάχτηκα το κρασί, το αμπέλι, εργάστηκα σκληρά σε πολλές περιοχές της Γαλλίας, έκανα όλες τις δουλειές –και εννοώ ΟΛΕΣ τις δουλειές που απαιτούνται για να φτιάξει κανείς κρασί– και είχα την τύχη να γνωρίσω ανθρώπους που με μπόλιασαν με το πάθος που εκπέμπει αυτή η δουλειά και που ακόμα και σήμερα κάνει το μάτι μου να γυαλίζει. Διότι σήμερα –όπως και τα επόμενα χρόνια, θέλω να πιστεύω– αισθάνομαι πολύ ευτυχισμένος που δεν έκανα ποτέ άλλη δουλειά στη ζωή μου εκτός από αυτή. Η παραμονή μου στη Γαλλία με έκανε αυτό που λέμε «άνθρωπο του κρασιού», μου έδωσε τα φόντα να αισθανθώ διεθνής, αυτό που κάνει τη διαφορά από τις άλλες χώρες, τη φινέτσα.
—Μεταξύ Μπορντό και Βουργουνδίας, ποια σχολή σάς κερδίζει;
Όταν είσαι θαυμαστής όλων των κρασιών του κόσμου, είναι δύσκολο να απαντήσεις σε αυτή την ερώτηση, που μου έχει τεθεί πολλές φορές. Με κερδίζει η Βουργουνδία. Γιατί ακριβώς εκπέμπει την οινική μου φιλοσοφία και τη φινέτσα για την οποία σας μιλούσα προηγουμένως. Αλλά ποιος είναι αυτός που μπορεί να μην υποκλιθεί στη μεγάλη σχολή του Μπορντό, που διαχέει τη γνώση απλόχερα σε όλους τους ενδιαφερόμενους του κόσμου; Και που στο τέλος φτιάχνει και μεγάλα και εκπληκτικά κρασιά, για τα οποία μιλά όλος ο κόσμος;
Με μαγεύουν το Μοσχοφίλερο, το Αγιωργίτικο, το Ξινόμαυρο, το Ασύρτικο και το Ρομπόλα και πολλές άλλες ελληνικές ποικιλίες. Όσο για ξένες, να μερικές: Chenin Βlanc, Riesling, Pino Noir, Cabernet Franc, Malbec και άλλες πολλές.
—Είστε από τους Έλληνες οινοποιούς που καταφέρατε τα κρασιά σας να τα συναντάμε στις διεθνείς οινικές αγορές. Μιλήστε μου, σας παρακαλώ, για το επώνυμο ελληνικό κρασί στο εξωτερικό.
Πράγματι, από τα χρόνια της Γαλλίας μπήκε στο μυαλό μου το «μικρόβιο» να φτιάξω ελληνικό κρασί και να το «φυτέψω» σε αυτή την κατηγορία που ονομάζουμε «Διεθνή Οινική Αγορά». Πρόκειται για ένα τεράστιο κεφάλαιο, με πολύ μεγάλες δυσκολίες, τουλάχιστον τα πρώτα χρόνια, αφού έπρεπε από τη μία να αποδεικνύουμε παντού στον κόσμο ότι φτιάχνουμε ποιοτικό κρασί και από την άλλη να ξεκολλάμε την αφίσα της ρετσινιάς του ελληνικού κρασιού, εννοώ την κακή του εικόνα. Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Έπειτα από πολλές προσωπικές, ομαδικές, συστηματικές προσπάθειες, αποκτήσαμε «φωλιά» στις παγκόσμιες αγορές. Το επώνυμο ελληνικό κρασί λάμπει, ενδιαφέρει, μιλά ο κόσμος γι' αυτό και όλα προοιωνίζονται ένα καλύτερο μέλλον. Είμαστε μια χώρα που έχει τη δυνατότητα στο απώτερο μέλλον να παρατάξει πάνω από 300 ποικιλίες και να κρατάει ζωντανή τη φράση «ανακάλυψη από το διεθνές κοινό». Το ελληνικό κρασί, ακολουθώντας σχέδια και στρατηγικές και έχοντας μεγάλη εκπροσώπηση από αμπελουργούς και οινοποιούς σε όλη τη χώρα, είμαι σίγουρος ότι θα συνεχίσει να σημειώνει εξαιρετικές επιτυχίες.
—Τι απαντάτε σε όσους χαρακτηρίζουν το ελληνικό κρασί ακριβό;
Χωρίς περιστροφές, το ελληνικό ακριβό κρασί, δηλαδή αυτό που κοστίζει από 10 έως 20 ευρώ, είναι ίσως το ποιοτικότερο και φθηνότερο κρασί του κόσμου. Απλώς τυχαίνει να βρίσκεται στην Ελλάδα. Γιατί αν αυτού του τύπου τα κρασιά βρίσκονταν στο τελευταίο χωριό της Ιταλίας ή οπουδήποτε αλλού, θα ήταν τουλάχιστον τρεις φορές ακριβότερα. Το ελληνικό κρασί δεν είναι ακριβό.
—Ο πολυσυζητημένος Ειδικός Φόρος Κατανάλωσης πόσο πιστεύετε ότι θα επηρεάσει τις πωλήσεις;
Στενοχωριέμαι πολύ που το λέω, αλλά όλοι εμείς που εμπλεκόμαστε στην ιστορία αυτή του ΕΦΚ δεν έχουμε καταλάβει ακόμα πόσο σκληρή είναι η εφαρμογή του μέτρου αυτού σε βάθος χρόνου, τόσο από οικονομικής όσο, κυρίως, από γραφειοκρατικής απόψεως. Θα ταραχτεί η αγορά, διότι όλο αυτό το λειτουργικό κόστος που απαιτούν για να λειτουργήσουν οι φορολογικές αποθήκες θα επηρεάσει τις τιμές του κρασιού και, συνεπώς, τις πωλήσεις.
—Ποιες είναι οι αγαπημένες σας ποικιλίες, κ. Σκούρα;
Πολλές, αλλά θα σας αναφέρω μερικές. Με μαγεύουν το Μοσχοφίλερο, το Αγιωργίτικο, το Ξινόμαυρο, το Ασύρτικο και το Ρομπόλα και πολλές άλλες ελληνικές ποικιλίες. Όσο για ξένες, να μερικές: Chenin Βlanc, Riesling, Pino Noir, Cabernet Franc, Malbec και άλλες πολλές.
σχόλια