στο μπαρ που μπαίνεις, γιατι κάπου πρέπει να μπεις κι εσύ, παίζει αυτό το τραγούδι αυτού του κουλ τύπου που πολύ σ΄ αρέσει, γιατί αν και κουλ είναι κάργα δραματικός, ως εάν η ζωή να ήταν ένα λουλούδι που τρέμει απ' το βάρος της δροσιάς του, πράγμα που ισχύει, αλλά το ξεχνάμε, γιατί έχουμε άλλα πιο επείγοντα θέματα, όπως τους λογαριασμούς, ή τη δυσκολία να καταλαβαινόμαστε ακόμη και μ' εκείνους που είναι ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΟ, αλλά τέλος πάντων, παίζει αυτό το τραγουδάκι, σαν φάδο σπαρακτικό, για κάτι Αργοναύτες... και το ακούς πίνοντας μια κόκα λάιτ, χωρίς να ξέρεις τι να αισθανθείς... το ανεβάζεις στο fb μπας κι αισθανθεί κανένας άλλος.
