Maria B.;
Ο ομιλητής πελαγοδρομούσε και το ακροατήριό του έλιωνε σαν τους πάγους. Είχε ξεθυμάνει το ενδιαφέρον για τη σύγχρονη ποίηση και τις απόψεις του συγγραφέα περί αυτής, κι όσοι ήταν ακόμη στο αμφιθέατρο, έμεναν από ευγένεια. Ο Κ. συνδύαζε την ευγένεια και με την κατασκόπευση της μπροστινής του. Από μια βολική θέση στα έδρανα, ψυχολογούσε όλες της τις μεταβολές. Στην αρχή, την είδε συνεπαρμένη, να αφουγκράζεται το θέμα με θετική διάθεση, ρίχνοντας σ' ένα πρόχειρο χαρτί - το διαφημιστικό μιας συναυλίας- ως και πέντε σειρές σημειώσεων κάτω από το υπογραμμισμένο όνομα του συγγραφέα. Μια φλόγα που αποδείχτηκε πιο τεμπέλικη από την ονειροπόληση. Το ακριβό στυλό έγραφε τώρα μόνο του. Μπερδεμένα αναρριχητικά φυτά, γραμμές που οδηγούνταν σε αδιέξοδα, πρόσωπα μικροσκοπικά βγαλμένα από το βάλτο. Κι ένα όνομα: "Maria", που επαναλαμβανόταν με διαφορετική γραφή κάθε φορά. Maria σκέτο. Maria, Maria, Maria, σε άπειρες εκδοχές αλλά χωριστά από το επίθετο Bvlgari που ποιός ξέρει γιατί εμφανίστηκε στο χαρτί μόνο μία φορά, γραμμένο με λατινικούς χαρακτήρες όπως και σε κάτι σπίρτα που τότε κυκλοφορούσαν. "Και ο τάδε είναι η παράδοση της παράδοσης!" Η διάλεξη ολοκληρώθηκε με σημασία. Ο Κ. δεν βιαζόταν, έμεινε για λίγο στη θέση του. Εκείνη όμως σηκώθηκε γρήγορα, μάζεψε στυλό και χαρτί, κι όπως τα έριχνε στην τσάντα της, γύρισε τότε απότομα και τον κοίταξε, από τηλεπάθεια ή από διαίσθηση, επειδή όλη αυτήν την ώρα κρυφοκοιτούσε πάνω από τον ώμο της. Το βλέμμα της αυθάδικο, ευθύ κι επίμονο. Θα τόλεγες κι αδιάκριτο, αν δεν του προκαλούσε και του ίδιου μια αδιαμφισβήτητη ευχαρίστηση, γι' αυτό άλλωστε και της το ανταπέδωσε το ίδιο προκλητικά, μ' ένα είδος περιφρόνησης για τα ακριβά κοσμήματα και τα ασημόξανθα μαλλιά, τα κόκκινα χείλη και τα μάτια με το βαθύ τους μπλε που σε ήθελαν σε απόσταση. Η τοπογραφία δεν την ευνοούσε, υποχώρησε πρώτη και βγήκε από άλλη έξοδο.
