ΚΙΝΗΣΗ

Οι εκδόσεις Εξάντας σηματοδοτούν την επιστροφή τους με ένα αριστούργημα της κλασικής λογοτεχνίας

Οι εκδόσεις Εξάντας σηματοδοτούν την επιστροφή τους με ένα αριστούργημα της κλασικής λογοτεχνίας Facebook Twitter
Hans Jakob Christoffel von Grimmelshausen. Δεξιά: το εξώφυλλο της ελληνικής έκδοσης.
0

Λοιπόν, τι γίνεται με τον Εξάντα; Αναβιώνει, θα κυκλοφορήσουν ξανά όλοι οι τίτλοι που είχε βγάλει η Μάγδα Κοτζιά, μια επιλογή τους, ή τι ακριβώς; Ποιος χειρίζεται πλέον τον κατάλογό του; Που ήταν πολύ πλούσιος αλλά και ιδιαίτερος βέβαια, να θυμίσουμε. Ξεχωριστός.

Έχει ξεκινήσει η νέα εποχή για τον Εξάντα, μετά την απόκτησή του, στις αρχές του 2017, από τον Νίκο Χαϊδεμένο, ιδιοκτήτη των εκδόσεων Μίλητος. Τη διεύθυνση του Εξάντα την έχει η Μαρία Γυπαράκη, η οποία έχει ζήσει πολλά χρόνια στη Γαλλία, με σπουδές σε ιστορία, αρχαιολογία, θέατρο, ενώ είναι και μεταφράστρια και σκηνοθέτις λυρικού θεάτρου. Εγώ έχω τον ρόλο του συμβούλου για τη Λευκή Σειρά. Δεν θα επανεκδοθούν όλοι οι τίτλοι του καταλόγου, κάποια βιβλία θα ξαναβγούν με νέα επιμέλεια. Κάποια δικαιώματα έχουν χαθεί, ενώ και μερικά βιβλία έχουν εκδοθεί ξανά ή πρόκειται να ξαναεκδοθούν από άλλους εκδοτικούς οίκους. Ο κατάλογος είναι τόσο μεγάλος, πολλά από τα βιβλία της Λευκής Σειράς δεν υπάρχουν ούτε και ως πρόχειρο αντίτυπο, ενώ λείπουν πολλά αρχεία, σε σημείο να ψάχνουμε σε ιδιωτικές βιβλιοθήκες ή παλαιοβιβλιοπωλεία για τα βιβλία που μας ενδιαφέρουν, ώστε να γίνει η επανέκδοσή τους. Είναι μια διαδικασία που θα πάρει χρόνο.

— Η Λευκή Σειρά ήταν η βασική σειρά ξένης πεζογραφίας στον καιρό της, μία εμβληματική σειρά με πολύ χαρακτηριστικό στυλ βέβαια και με τίτλους που, θα έλεγε κανείς, σήμερα δύσκολα θα έβγαιναν. Και πολύ μεγάλους τίτλους − σε σπουδαίες μεταφράσεις. Τι να περιμένουμε σήμερα από τη Λευκή Σειρά;

Η Λευκή Σειρά ήταν κάτι πολύτιμο για την ελληνική εκδοτική παραγωγή. Οι περισσότεροι τίτλοι της ήταν κλασικά έργα που είτε έβγαιναν για πρώτη φορά στη χώρα μας είτε έβγαιναν με καινούργιες μεταφράσεις. Ήταν μια σειρά που είχε αγαπηθεί πολύ, σε σημείο φετιχισμού από κάποιους βιβλιόφιλους. Ο σκοπός μας είναι αυτή η νέα εποχή της Λευκής Σειράς να εμπλουτίσει τον ήδη υπάρχοντα κατάλογό της με τίτλους κλασικούς, μεγάλες αφηγήσεις της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Θα υπάρξουν και αρκετές επανεκδόσεις τίτλων, με νέες επιμέλειες και διορθώσεις, ενώ γίνεται προσπάθεια να ξαναπάρουμε τα δικαιώματα κάποιων συγγραφέων, ώστε να επανεκδώσουμε τα βιβλία που είχαν βγει από τη Λευκή Σειρά και ζητάει επίμονα ο κόσμος.

Η μετάφραση του Σιμπλίκιου είναι άθλος και έργο ζωής του Γιάννη Κοιλή, αφού τη δούλευε κοντά 20 χρόνια. Ο μεταφραστής επέλεξε μια γλώσσα σε πολλά σημεία παλαιική με πολλές αναφορές σε παλαιότερα ελληνικά κείμενα και σε γλωσσικές παραδόσεις.

— «Σιμπλίκιος Σιμπλικίσιμος». Μεγάλο βιβλίο, ένα γερμανικό πικαρέσκο που δεν θυμίζει σχεδόν τίποτε άλλο − ένα μείγμα «Ζιλ Μπλας» και «Γαργαντούα», αν μου επιτρέπεται κάτι τέτοιο. Πώς και γιατί επιλέχθηκε να είναι ο «Σιμπλίκιος» ο πρώτος τίτλος της Λευκής Σειράς; Ήταν τυχαίο; Δίνει ένα κάποιο στίγμα;

Όντως σπουδαίο βιβλίο ο «Σιμπλίκιος»! Δεν ήταν καθόλου τυχαία η επιλογή. Στις προτάσεις βιβλίων για την επανεκκίνηση της Λευκής Σειράς που έκανα στον εκδότη (καμιά 40αριά στο σύνολο, που πιστεύω ότι κάποτε θα εκδοθούν όλοι), ο «Σιμπλίκιος» ήταν στην κορυφή διότι δίνει ακριβώς το στίγμα του νέου ξεκινήματος, με ένα εμβληματικό έργο της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Γνώριζα από συζητήσεις μου με τον Γιάννη Κοιλή ότι η μετάφρασή του ήταν έτοιμη, οπότε το χρονικό σημείο ταίριαζε με την πρόθεσή μας να ξεκινήσουμε με έναν νέο τίτλο τη νέα εποχή της Λευκής Σειράς, προτού κάνουμε επανεκδόσεις.

— Μεγάλο, και πολύ δύσκολο να μεταφραστεί βιβλίο. Η γλώσσα του είναι παλαιική και δύσκολη ακόμη και για σχετικώς εγγράμματους σύγχρονους Γερμανούς. Απ' όσο ξέρουμε, ήταν μια μεγάλη περιπέτεια αυτή η μεταφραστική μάχη, που η αλήθεια είναι ότι στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία.

Η μετάφραση του Σιμπλίκιου είναι άθλος και έργο ζωής του Γιάννη Κοιλή, αφού τη δούλευε κοντά 20 χρόνια. Ο μεταφραστής επέλεξε μια γλώσσα σε πολλά σημεία παλαιική με πολλές αναφορές σε παλαιότερα ελληνικά κείμενα και σε γλωσσικές παραδόσεις. Το βιβλίο είχε διάφορες περιπέτειες έως ότου εκδοθεί στη χώρα μας, αφού ο μεταφραστής είχε διαπραγματευτεί και ουσιαστικά συμφωνήσει με δύο μεγάλους και ιστορικούς εκδοτικούς οίκους κατά τη διάρκεια αυτών των χρόνων, αλλά για διάφορους λόγους η έκδοση του βιβλίου δεν προχωρούσε. Γνώριζα την ιστορία και, συζητώντας με τον Γιάννη Κοιλή, του πρότεινα την έκδοση στον Εξάντα, αφού πρώτα το είχα συζητήσει με τον εκδότη. Ευτυχώς όλα πήγαν κατ' ευχήν και το βιβλίο εκδόθηκε μετά από λίγους μήνες.

Οι εκδόσεις Εξάντας σηματοδοτούν την επιστροφή τους με ένα αριστούργημα της κλασικής λογοτεχνίας Facebook Twitter
Εικονογράφηση της πρώτης έκδοσης του βιβλίου.

— Ποιες είναι οι πρώτες εντυπώσεις του κόσμου; Και πώς κινείται ένα τέτοιο βιβλίο σήμερα, σε μια αγορά από την οποία δεν λείπουν μεν οι μεγάλοι τίτλοι αναφοράς, ίσα-ίσα, αλλά τρέφεται συνήθως από κείμενα λιγότερο φιλόδοξα, για να το θέσω έτσι.

Ο «Σιμπλίκιος» δεν είναι το βιβλίο που περιμένεις να γίνει best-seller ή να πουλήσει μεγάλο αριθμό αντιτύπων. Είναι ένα βιβλίο αναφοράς, ένα βιβλίο που θα είναι long sell, δηλαδή θα πουλάει έναν αριθμό αντιτύπων κάθε χρόνο. Η υποδοχή του κοινού ήταν από την αρχή πολύ καλή και το βιβλίο κινείται με καλούς αγοραστικούς ρυθμούς − βέβαια, είναι μόλις ένας μήνας που κυκλοφόρησε σε μια μάλλον νεκρή εμπορικά περίοδο. Θεωρώ ότι υπάρχει ένα δυναμικό κοινό περίπου 2.000-3.000 αναγνωστών για βιβλία αυτού του είδους, που είναι μεν κλασικά αλλά δεν είναι ιδιαίτερα γνωστά όπως αντίστοιχα βιβλία, π.χ. ο «Δον Κιχώτης», ο «Γαργαντούας» και κάποια άλλα.

— Είναι σαφές ότι θα τα συντροφεύει πλέον... Για να αλλάξουμε λίγο κουβέντα, πρόσφατα ξεκινήσατε μία σειρά ακόμη, τα Ντοκουμέντα, με ένα βιβλίο για τον Πούτιν. Θα υπάρξουν κι άλλες σειρές στον νέο Εξάντα;

Ναι, θα υπάρξουν άλλες τέσσερις σειρές τουλάχιστον. Θα είναι η Serie Noir με κλασικά αστυνομικά μυθιστορήματα. Θα έχει, δε, ομοιότητα ως προς το σχήμα και τη μορφή με τη Λευκή Σειρά, θα είναι το «σκουρόχρωμο αδελφάκι» της. Σίγουρα θα είναι μια σειρά με σύγχρονα αστυνομικά. Επίσης θα έχουμε μια σειρά με μυθιστορήματα σύγχρονων ξένων συγγραφέων. Έτσι, λοιπόν, με τη Λευκή Σειρά και τα Ντοκουμέντα, ο Εξάντας θα έχει συνολικά πέντε σειρές, ενώ θα γίνουν πολλές επανεκδόσεις όχι μόνο τίτλων της Λευκής Σειράς αλλά και άλλων θεματικών σειρών, όπως αυτή της «Ανθολογίας Ε.Φ.», των εκπληκτικών αυτών συλλογών διηγημάτων σε επιμέλεια Βασίλη Καλλιπολίτη που οι λάτρεις του είδους τα ζητάνε με μανία.

— Νομίζω πως μόλις δώσατε το σύνθημα για να διαδοθεί αυτό το νέο απ' άκρου εις άκρον. Όντως, το πεντάτομο του Καλλιπολίτη το περιμένουν ξανά οι πάντες στην Ελλάδα. Αλλά ας αλλάξουμε πάλι κουβέντα. Είστε ένας από τους πιο παλιούς εν ενεργεία blogger βιβλίου στην Ελλάδα. Θέλουμε να μας πείτε τι αλλαγές παρατηρείτε στη συμπεριφορά των εκδοτών τα τελευταία χρόνια, τα χρόνια της κρίσης.

Μπορεί να μην εκδίδονται τόσα βιβλία όσα πριν από δέκα χρόνια, αλλά πιστεύω ότι και πάλι είναι πολλοί οι τίτλοι. Στην Ελλάδα έχουμε το πλεονέκτημα να μεταφράζεται πληθώρα βιβλίων από πολλές χώρες και έτσι να ερχόμαστε σε επαφή με διαφορετικές κουλτούρες και ποικίλα είδη (κυρίως) λογοτεχνίας, κάτι που δεν συμβαίνει στις μεγάλες χώρες της Δύσης. Όλα αυτά σε ένα κοινό που δεν υπερβαίνει τις 10.000-15.000 αναγνωστών που διαβάζουν πάνω από 5 βιβλία τον χρόνο, οπότε παρατηρούμε βιβλία να έχουν πωλήσεις απογοητευτικές, κυρίως ελληνικής λογοτεχνίας (σε πλείστες των περιπτώσεων, βέβαια, δικαίως). Πολύ συχνά τα δύο τελευταία χρόνια παρατηρείται το φαινόμενο να εκδίδονται βιβλία χωρίς καθόλου επιμέλεια ή διορθώσεις, ενώ και η ποιότητα του χαρτιού έχει πέσει, δείγμα της οικονομικής στενότητας των εκδοτών. Από την άλλη, ξεπετάγονται συνεχώς νέοι εκδοτικοί οίκοι (Δώμα, Angelus Novus, Utopia, για να μη μιλήσω για τους Αντίποδες που είναι ήδη καταξιωμένοι), πολύ αξιόλογοι, με ενδιαφέροντες τίτλους, ωραίες επιλογές, καλές μεταφράσεις, από ανθρώπους που δείχνουν ότι αγαπάνε το καλό βιβλίο.

— Και οι αναγνώστες; Το κοινό; Έχει επίσης αλλάξει; Ζητούν άλλα πράγματα; Είναι πιο απαιτητικοί;

Οι περισσότεροι αναγνώστες δυσκολεύονται οικονομικά, όπως όλος ο κόσμος. Πλέον κοιτάνε πρώτα τις προσφορές, τις ευκαιρίες, ενώ είναι ιδιαίτερα επιλεκτικοί στην αγορά των νέων τίτλων. Εκεί που αγόραζαν δύο βιβλία, τώρα θα αγοράσουν ένα (και καλό όπως λένε) και προτιμούν τα πολυσέλιδα για να διαβάζουν περισσότερο. Έτσι κι αλλιώς, παρατηρώ μια τάση προτίμησης σε βιβλία πάνω από 500 σελίδες που θα τους κοστίσουν 20 ευρώ πάνω-κάτω, αντί ενός βιβλίου 100 σελίδων που θα τους κοστίσει 10 ευρώ − και είναι λογικό αυτό αν το δεις από τη στενά οικονομική πλευρά του θέματος.

— Φυσικά και είναι λογικό. Τώρα, το Facebook και το Twitter; Όλες αυτές οι ομάδες φιλαναγνωσίας, βιβλιοφιλίας κλπ. «κάνουν δουλειά»; Προωθούν την ανάγνωση, άρα και τις πωλήσεις βιβλίων; Ή είναι μόνο μια επιφανειακή ας την πούμε προσπάθεια επικοινωνίας ή/και διαφήμισης;

Το Facebook και το Twitter έχουν βοηθήσει πολύ την εξάπλωση βιβλίων, όπως και όσων συγγραφέων ξέρουν πώς να τα χειριστούν. Έχουν αντικαταστήσει τη διαφήμιση, αφού όλο το «παιχνίδι» γίνεται μέσα από εκεί, οπότε οι πωλήσεις ευνοούνται. Υπάρχουν διάφορες ομάδες φιλαναγνωσίας. Άλλες είναι αξιόλογες, άλλες όχι. Νομίζω ότι τα ίδια τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι «επιφανειακά», στηρίζονται στην ατάκα και στο σύντομο κείμενο, διαμορφώνοντας ένα νέο κοινό αναγνωστών που βαριούνται ή αρνούνται να διαβάσουν μεγαλύτερα κείμενα − όλοι σιγά-σιγά προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα.

— Σωστά. Πριν σας ευχαριστήσω, μια τελευταία κουβέντα: τη γνώμη σας και τις προβλέψεις σας για το ψηφιακό βιβλίο.

Είμαι παραδοσιακός λάτρης του χαρτιού, οπότε για μένα δεν τίθεται ζήτημα, αλλά όλα είναι θέμα περιεχομένου. Αν το περιεχόμενο είναι ελκυστικό, ας είναι γραμμένο και σε χαρτί τουαλέτας. Εάν, λοιπόν, η αγορά αποφασίσει ότι πλέον πάμε προς την επικράτηση του ψηφιακού βιβλίου, θα ακολουθήσω. Δεν βλέπω όμως τέτοια τάση, στην Ελλάδα δε είναι συντριπτική η επικράτηση του έντυπου. Είναι βέβαια πολλοί οι λόγοι που επικρατεί αυτή η τάση (έλλειψη ελληνικών τίτλων στις «μηχανές ανάγνωσης», ο διαφορετικός ΦΠΑ και άλλοι λόγοι), αλλά και στον υπόλοιπο κόσμο, απ' ό,τι διαβάζω, η τάση είναι να ξαναγυρίσουμε στο έντυπο βιβλίο. Το θέμα είναι να διασωθεί η ανάγνωση βιβλίων − το πώς δεν έχει σημασία.

— Ευχαριστώ θερμά.

Σας ευχαριστώ κι εγώ.

Βιβλίο
0

ΚΙΝΗΣΗ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που δεν βλέπεις σχεδόν κανέναν να διαβάζει ένα βιβλίο στο μετρό»   

Βιβλίο / Ρίτα Κολαΐτη: «Με θυμώνει που σχεδόν κανείς δεν διαβάζει βιβλίο στο μετρό»   

Η πολυβραβευμένη μεταφράστρια μιλά για την προσωπική της διαδρομή στον χώρο της λογοτεχνίας, για το στοίχημα της καλής μετάφρασης και εξηγεί τι σημαίνει να δουλεύεις πάνω σε κορυφαία έργα του Φλομπέρ, του Καμί, του Μαρκήσιου ντε Σαντ και της Ανί Ερνό. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
«Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Βιβλίο / «Ρουφιανεύοντας τον εαυτό μου»: Τα απομνημονεύματα του Αλ Πατσίνο

Ο 84χρονος ηθοποιός κοιτάζει προς τα πίσω και βλέπει τα δύσκολα παιδικά χρόνια, την καταθλιπτική μητέρα του, τον Τσέχoφ, τις σχέσεις που δεν έφτασαν ποτέ στον γάμο, τις έντονες αναταράξεις μιας πολυκύμαντης διαδρομής.
THE LIFO TEAM
Πέτρος Τατσόπουλος: «Η οργή σε κάποιες περιπτώσεις επιβάλλεται γιατί είναι απελευθερωτική»

Πέτρος Τατσόπουλος / «Δεν τα έχω με τους πιστούς αλλά με τους απατεώνες ρασοφόρους»

Μια χειμαρρώδης συνέντευξη με τον γνωστό συγγραφέα, δημοσιογράφο, παρουσιαστή και πρώην βουλευτή Πέτρο Τατσόπουλο, με αφορμή το τελευταίο του βιβλίο «Το παιδί του διαβόλου - Μια αληθινή ιστορία», όπου εστιάζει στη μεγάλη δύναμη της Εκκλησίας στην Ελλάδα, στη διαπλοκή της με την πολιτεία και στις σκοταδιστικές απόψεις που κατά κανόνα πρεσβεύει καθώς και στην ιδιαίτερα επικερδή «μπίζνα» που έχει στηθεί γύρω από ιερά λείψανα, ιερά κειμήλια, «άγιους» γέροντες και «θαύματα» για κάθε χρήση.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ