Οι ανθρωπόμορφοι χάρτες, δηλαδή γεωγραφικοί χάρτες με αναπαράσταση-συμβολοποίηση των χωρών και αναφορά σε βασιλείς και μύθους, υπήρξαν τρομερά διαδεδομένοι ήδη από τον Μεσαίωνα αλλά και για πολλούς αιώνες μέχρι τις απαρχές του 20ού αιώνα. Σε εποχές που δεν υπήρχαν ΜΜΕ και η πλειονότητα των ανθρώπων ήταν αναλφάβητοι, αποτέλεσαν ένα από τα πλέον δημοφιλή μέσα διάδοσης πληροφοριών, προπαγάνδας αλλά και σάτιρας.
To είδος εξελίχθηκε στο ανάλογο της πολιτικής γελοιογραφίας, ενώ σαφώς απέχει σημαντικά από την επιστημονική χαρτογραφία. Στις μέρες μας οι σατιρικοί χάρτες αποτελούν αντικείμενο μελέτης και θεωρούνται συλλεκτικά κομμάτια, των οποίων η αξία οφείλεται καταρχάς στην ιστορική τους σημασία, στη σπανιότητά τους και φυσικά στο αισθητικό ενδιαφέρον που παρουσιάζουν. Πάνω απ' όλα, όμως, για το ευρύ κοινό αυτοί οι χάρτες είναι η κύρια πηγή μέσω της οποίας αποκαλύπτονται οι πολιτικές, στρατιωτικές και πολιτισμικές εκφάνσεις των διαφορετικών εποχών και κρατών.
Το κωμικό στοιχείο στους χάρτες είχε προστεθεί ήδη από τη γεωργιανή εποχή (1714-1830) στην Αγγλία, καθώς ήταν ιδιαίτερα ανεπτυγμένη η εικονογραφημένη πολιτική και κοινωνική σάτιρα.
Ανθρωπόμορφοι και ζωόμορφοι χάρτες που με κωμικό τρόπο εξιστορούν και αντανακλούν τα προεόρτια του Μεγάλου Πολέμου, την έκβαση των μαχών και τις εξελίξεις κατά τη διάρκειά του, από το 1914 έως το 1918, αλλά και μετά.
Από τους πρώτους διδάξαντες, ο Robert Dighton (1752-1814) σχεδίασε το 1793 σειρά οξυγραφιών υπό τον γενικό τίτλο «Geography Bewitched» («Μαγεμένη Γεωγραφία»), η οποία περιλάμβανε χάρτες της Αγγλίας, της Σκωτίας και της Ιρλανδίας, ενώ ένας άλλος σπουδαίος συνάδελφός του, ο James Gillray (1756-1815), εξέδωσε την ίδια χρονιά χάρτη στον οποίο παρουσίαζε την Αγγλία με τη μορφή του Γεωργίου Γ' που ως οργισμένος βασιλιάς αφοδεύει σμήνη κανονιοφόρων στις ακτές της Γαλλίας.
Κατά την ιδιαίτερα φορτισμένη πολιτικά περίοδο του δεύτερου μισού του 19ου αι. οι χάρτες αυτού του τύπου γνώρισαν μεγάλη ακμή. Το 1877, κατά τη διάρκεια του Ρωσοτουρκικού Πολέμου, ο Fred W. Rose παρουσίασε τη Ρωσία ως ένα γιγάντιο χταπόδι που απλώνει τα πλοκάμια του σε ολόκληρη την οικουμένη.
Αυτό το μοτίβο είναι χαρακτηριστικό σε αρκετούς χάρτες που εκτίθενται αυτό το διάστημα στο Μουσείο Ιστορίας στο πλαίσιο της έκθεσης «Σατιρικοί Χάρτες: Χαρτογραφικές καταγραφές και διδάγματα Ιστορίας».
Η έκθεση παρουσιάζει 70 σατιρικούς χάρτες από τη συλλογή του γιατρού και καθηγητή Παναγιώτη Ν. Σουκάκου, ο οποίος έχει συγκεντρώσει έναν αξιοθαύμαστο αριθμό ιδιαίτερα σπάνιων χαρτών κωμικής διάθεσης που χρονολογούνται από τα τέλη του 19ου αι. μέχρι τα μέσα του 20ού και φωτίζουν με τον πλέον γλαφυρό και διασκεδαστικό τρόπο τις πολιτικές και στρατιωτικές προθέσεις, ανακατατάξεις, συμμαχίες και κινήσεις τόσο των χωρών της Ευρώπης όσο και των ισχυρών της υφηλίου γενικότερα.
Ανθρωπόμορφοι και ζωόμορφοι χάρτες που με κωμικό τρόπο εξιστορούν και αντανακλούν τα προεόρτια του Μεγάλου Πολέμου, την έκβαση των μαχών και τις εξελίξεις κατά τη διάρκειά του, από το 1914 έως το 1918, αλλά και μετά. Μια πανδαισία χρωμάτων, σκίτσων, φαντασίας και (πολιτικών) φαντασιώσεων παρελαύνει μπροστά από τα μάτια του επισκέπτη, που αν δώσει προσοχή και αφιερώσει χρόνο στην αποκωδικοποίηση και παρατήρηση των αμέτρητων, φανερών και κρυφών, λεπτομερειών που «κρύβονται» στα άψογα αυτά καλλιτεχνήματα θα «διαβάσει» μια ολόκληρη ιστορική περίοδο της ηπείρου μας. Ολόκληρο το παρασκήνιο που τότε σαφώς δεν ήταν γνωστό, αλλά έχει καταγραφεί στην επίσημη Ιστορία.
Εμπνευσμένοι από πραγματικούς γεωγραφικούς χάρτες, οι σατιρικές εικόνες με ανθρώπους, στρατιώτες, ζώα και θαλάσσια όντα έχουν κυρίως συμβολικό ρόλο και δείχνουν την προετοιμασία του A' Παγκοσμίου από τις Μεγάλες Δυνάμεις. Ως εκ τούτου, συχνά επικεντρώνονται στις επεκτατικές τάσεις της Ρωσίας, η οποία παντού παρουσιάζεται ως ο κοινός εχθρός. Η τσαρική Ρωσία, που με την επεκτατική της πολιτική προκαλούσε φόβο στα γειτονικά κράτη αλλά και στα πιο απομακρυσμένα, κυρίως της Ευρώπης, μοιάζει να αποτελούσε τον κύριο αντίπαλο όλων.
Βέβαια, οι χάρτες αυτοί, ανάλογα με τον τόπο όπου εκδίδονταν, είχαν το αντίστοιχο περιεχόμενο. Σε έναν γερμανικό χάρτη η Γερμανία απεικονίζεται ως η δυνατή χώρα και όχι η Ρωσία και σε έναν άλλο του 1870, μέσα από έναν συνδυασμό ανθρώπινων μορφών και ζώων, απεικονίζεται το τέλος του πολέμου, με τη Ρωσία να έχει πάρει τη μορφή αιμοβόρας ύαινας.
Σε αγγλικό χάρτη του 1899, όπου αποτυπώνεται ο αποικιακός ανταγωνισμός, κυριαρχεί η μορφή του τσάρου, ενώ καθεμιά από τις ισχυρές αυτοκρατορίες ρίχνει το καλάμι της και με την πετονιά είναι σαν να προσπαθεί καθεμιά να «ψαρέψει» τα εδάφη που την ενδιαφέρουν.
Σε γαλλικό χάρτη του 1902 η Γαλλία της Τρίτης Δημοκρατίας εμφανίζεται ως η Μαριάν, σύμβολο της ελευθερίας και της λογικής που εξοπλίζεται εναντίον των εχθρών της. Σε έναν άλλο γαλλικό χάρτη του 1880, την περίοδο του «Πολέμου της Ανατολής», όπως έγινε γνωστός ο Ρωσοτουρκικός πόλεμος (1877-1878), η Ελλάδα εικονίζεται ως καβούρι που προσπαθεί να δαγκώσει την Τουρκία και η Κρήτη ως ψάρι που ετοιμάζεται να την ψαρέψει η Αγγλία, όπως και το Σουέζ, λίγο πιο κάτω. Την ίδια ώρα η Τουρκία (Οθωμανική Αυτοκρατορία), με τη μορφή ενός άντρα, μαχαιρώνει τον ρωσικό ελέφαντα στον Καύκασο.
Σε γιαπωνέζικο χάρτη του 1904, την εποχή του ρωσοϊαπωνικού πολέμου που έληξε με συνθήκη ειρήνης η οποία υπεγράφη στην Αμερική χάρη στην πρωτοβουλία του Προέδρου Ρούσβελτ, εμφανίζονται τα ζώα του κόσμου να εκφράζουν τον θαυμασμό τους στον Γιαπωνέζο Ψαλιδιάρη που τόλμησε να ορθώσει το ανάστημά του απέναντι στον ατρόμητο ρωσικό δικέφαλο.
Αλλού έχουμε τον λαγό, τη κουκουβάγια, το λιοντάρι, έναν αετό που έχει πιάσει την Κίνα η οποία είναι ένα ολόκληρο γουρούνι που καλύπτει την Περσία και τη Μαύρη θάλασσα. Σε μια άλλη περίπτωση, η Οθωμανική Αυτοκρατορία ξαπλώνει νωχελικά ως χανούμισσα που καπνίζει τον ναργιλέ της ατάραχη, γυρνώντας την πλάτη της στις επεκτατικές ορέξεις της Ρωσίας.
Ενδιαφέρον έχει και η διαφορετική προσέγγιση των ίδιων γεγονότων. Ένας χάρτης του 1914 ρωσικής προέλευσης δείχνει τους δυνατούς Ρώσους πολεμιστές να κατατροπώνουν τους Γερμανούς και την Αυστροουγγρική Αυτοκρατορία, ενώ ένας άλλος της ίδιας χρονιάς, αλλά γερμανικής προέλευσης, έχει τους Γερμανούς να υποχρεώνουν την «αρκούδα» σε άτακτη φυγή. Αλλού πάλι η Γαλλία είναι κότες που τρέχουν να φύγουν τρομαγμένες.
Στην έκθεση συμπεριλαμβάνονται και αφίσες, όπως εκείνη του 1944, παραγγελία πιθανόν της εξόριστης ολλανδικής κυβέρνησης στο Λονδίνο, η οποία απευθύνεται στον υπό γερμανική κατοχή ολλανδικό λαό, καλώντας τον να απελευθερώσει τις ολλανδικές αποικίες στην Ινδία που βρισκόντουσαν υπό ιαπωνική κατοχή. Και εδώ εμφανίζεται το χταπόδι.
Σε προπαγανδιστική γερμανική αφίσα τυπωμένη στο Παρίσι το 1942, ο Τσόρτσιλ παρουσιάζεται ως αιμοσταγής ηγέτης που στοχεύει στην κατάκτηση της Ευρώπης, της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής. Σε ένα σπάνιο επιτραπέζιο παζλ του 1915 επιστρατεύεται το βρετανικό χιούμορ για να δούμε σε έναν αγώνα πυγμαχίας έναν Κοζάκο να φέρνει νερό στον Ρώσο πυγμάχο, ενώ εμποδίζει έναν άλλον που του φέρνει βότκα.
Με το τέλος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου αυτού του τύπου οι χάρτες έπαψαν να εκδίδονται. Ο κύριος λόγος φαίνεται ότι ήταν το γεγονός πως ήταν τόσο πολλά τα θύματα, που δεν ήταν αποδεκτή πια η έννοια του αστεϊσμού. Παρ' όλα αυτά, υπάρχει στην έκθεση και ένας σατιρικός πορτογαλικός χάρτης του 1953 με θέμα τον Ψυχρό Πόλεμο, ο οποίος παίχτηκε σε επίπεδο κατασκοπίας, αφήνοντας οπωσδήποτε λιγότερους νεκρούς από εκείνον του 1914...
Ευχαριστούμε τον κ. Γιάννη Σκορδύλη για την ξενάγηση. Επίσης τον κ. Παναγιώτη Σουκάκο και την κ. Νατάσα Καστρίτη για τις φωτογραφίες.
Info:
«Σατιρικοί Χάρτες: Χαρτογραφικές καταγραφές και διδάγματα Ιστορίας»
Μουσείο Ιστορίας Πανεπιστημίου Αθηνών
Θόλου 5, Πλάκα
Διάρκεια έκθεσης έως 31 Δεκεμβρίου 2017
EΙΣΟΔΟΣ
ΕΝΗΛΙΚΕΣ 2 ΕΥΡΩ
ΠΑΙΔΙΑ ΑΠΟ 12 ΕΩΣ 18 ΕΤΩΝ 1 ΕΥΡΩ
ΜΕΛΗ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΕΚΠΑ, ΦΟΙΤΗΤΕΣ, ΑΝΕΡΓΟΙ ΔΩΡΕΑΝ
Για περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τα εκπαιδευτικά προγράμματα και τις ξεναγήσεις μπορείτε να επικοινωνείτε στα τηλέφωνα: 210 3689502-6
Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασα στο Bard College της Νέας Υόρκης θέατρο και κινηματογράφο. Έχω γράψει για τα περιοδικά SL, Πρόσωπα, 01, Εικόνες του Κόσμου, Symbol του Επενδυτή, όπως και για τις σημαντικότερες ελληνικές εφημερίδες.