Πάνω από μια δεκαετία στη Νέα Υόρκη, με πολλές διακρίσεις και βραβεία τα τελευταία χρόνια, ο Δημήτρης Μέλλος συνεχίζει ακούραστα να ανακαλύπτει τη μεγαλούπολη και τους ανθρώπους της. Η νέα του έκθεση στην Αθήνα έχει τον τίτλο Chinatown.
«Η κινέζικη συνοικία (Chinatown) είναι ίσως η μόνη γειτονιά στο Μανχάταν που κρατάει ακόμα μια ατμόσφαιρα που θυμίζει το παρελθόν της Νέας Υόρκης: μιας πόλης που δεν ήταν αποστειρωμένη και πολυτελής όπως σήμερα, αλλά πολύ πιο ωμή, πολύβουη, χαοτική, βρόμικη, μια πόλη των μεταναστών και της εργατικής τάξης.
Προσπάθησα στις φωτογραφίες αυτές να συγκεράσω το κίνητρο της αντικειμενικής αποτύπωσης και τεκμηρίωσης με την αισθητική και τη μεθοδολογία της φωτογραφίας δρόμου.
Κάνω φωτογραφία δρόμου, που σημαίνει προσπαθώ να περνάω όσο το δυνατόν πιο απαρατήρητος και να φωτογραφίζω τη ζωή όπως εκτυλίσσεται, κατά το δυνατόν ανεπηρέαστη από την παρουσία της φωτογραφικής μηχανής.
Δεν επέλεξα μια πιο καθαρά ρεπορταζιακή προσέγγιση, γιατί με ενδιαφέρει η διακριτική καταγραφή της ζωής καθώς εκτυλίσσεται, όσο το δυνατόν πιο ανεπηρέαστη από την παρουσία του φωτογράφου. Ελπίδα μου είναι ότι οι φωτογραφίες αυτές μεταδίδουν στο θεατή την αίσθηση ότι βρίσκεται και εκείνος εκεί, τριγυρίζοντας στα στενά της Chinatown και ρουφώντας λαίμαργα με τη ματιά του την ομορφιά και την ποίηση της καθημερινότητας» γράφει στο κείμενο της νέας του έκθεσης.
Με αφορμή αυτή είχαμε την συνομιλία που ακολουθεί.
— Ποια είναι η πρώτη ανάμνηση που έχεις από την Chinatown;
Η πρώτη μου ανάμνηση είναι από το 2006, νομίζω. Ήμουν φρέσκος τότε στη Νέα Υόρκη, δεν ήξερα την πόλη καλά, και δεν είχα καταφέρει ακόμη να αρχίσω να φωτογραφίζω στον δρόμο, ήμουν ακόμη πολύ άτολμος. Ούτε ήξερα τίποτε τότε για την κινέζικη κουλτούρα και κοινότητα.
Δεν θυμάμαι πώς πληροφορήθηκα για την ετήσια παρέλαση που κάνουν για την κινέζικη πρωτοχρονιά, και σκέφτηκα ότι ήταν καλή ευκαιρία να κάνω ένα πρώτο βήμα ώστε να αρχίσω να φωτογραφίζω την πόλη.
Θυμάμαι ήταν μια εκπληκτική μέρα (φυσικά μάλλον τη διανθίζει και η μνήμη μου), με κρύο και λαμπρή λιακάδα, και δεν είχα ξαναδεί ποτέ κάτι ανάλογο με εκείνη την παρέλαση και τους εορτασμούς που ακολούθησαν στους δρόμους. Ξεθάρρεψα και φωτογράφισα αρκετά, και θυμάμαι πάντα εκείνη την ημέρα με μεγάλη ευγνωμοσύνη ως την πρώτη μέρα που ουσιαστικά άρχισα να φωτογραφίζω στη Νέα Υόρκη.
— Για ποιο λόγο η Chinatown είναι μια ιδιαίτερη συνοικία για έναν φωτογράφο;
Όσον αφορά εμένα, με γοητεύει ιδιαίτερα γιατί κρατάει ακόμη κάτι το παλαιικό, τόσο όσον αφορά την αρχιτεκτονική αλλά κυρίως όσον αφορά τη ζωή της κοινότητας. Έχει μια αίσθηση γειτονιάς άλλων εποχών, έχει πολλή ζωή και ζωντάνια στους δρόμους, δεν είναι αποστειρωμένη όπως άλλες περιοχές.
Με συγκινεί και η αίσθηση κοινότητας που κρατάνε οι Κινέζοι: οι δρόμοι είναι γεμάτοι ανθρώπους όλων των ηλικιών και διαφορετικές γενιές περνάνε χρόνο μαζί, π.χ. γιαγιάδες με τα εγγόνια. Είναι γειτονιά γεμάτη με παλιομοδίτικα μπακάλικα, ιχθυοπωλεία κ.λπ., μου θυμίζει πολύ την κεντρική αγορά της Αθήνας και την τους γύρω δρόμους.
— Υπάρχει κάποιο πρόσωπο από αυτά που φωτογράφισες που η ιστορία του να σου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση;
Όχι, απλά γιατί δεν ξέρω την ιστορία των ανθρώπων που φωτογραφίζω. Δεν κάνω φωτορεπορτάζ, δεν γνωρίζομαι και δεν πιάνω κουβέντα. Η μεθοδολογία μου είναι διαφορετική - κάνω φωτογραφία δρόμου, που σημαίνει προσπαθώ να περνάω όσο το δυνατόν πιο απαρατήρητος και να φωτογραφίζω τη ζωή όπως εκτυλίσσεται, κατά το δυνατόν ανεπηρέαστη από την παρουσία της φωτογραφικής μηχανής.
Άλλωστε, κατ’ αυτό τον τρόπο οι φωτογραφικές εικόνες είναι και πιο ανοιχτές σε πολλαπλές ερμηνείες, στη φαντασία και τη σκέψη του θεατή.
— Υπάρχει κάποιο βιβλίο, ταινία ή μουσικό κομμάτι που να σου έχει δώσει έμπνευση για το συγκεκριμένο πρότζεκτ;
Συγκεκριμένα δεν έχω αντλήσει έμπνευση από κάποιο άλλο έργο ή έργα με ένα γραμμικό, άμεσο τρόπο. Αλλά έμμεσα και υπόρρητα είμαι σίγουρος ότι η ματιά μου στον κόσμο και στην συγκεκριμένη κοινότητα και ο τρόπος που φωτογραφίζω έχουν επηρεαστεί από πράγματα που έχω δει και διαβάσει.
Χωρίς λοιπόν να μπορώ με βεβαιότητα να πω ότι με έχουν εμπνεύσει για το συγκεκριμένο πρότζεκτ, να αναφέρω ως σπουδαίες ματιές στην κινέζικη κοινωνία και κουλτούρα τις ταινίες του μεγάλου Ταϊβανέζου σκηνοθέτη Hou Hsiao-Hsien και του επίσης σπουδαίου και ευρύτερα γνωστού στο κοινό (αν και κατά τη γνώμη μου υποδεέστερου εκ των δύο) Wong Kar-Wai από το Χονγκ Κονγκ.
— Έχεις κινδυνέψει ποτέ κατά την διάρκεια φωτογράφισης σε αυτή την συνοικία της Νέας Υόρκης;
Καθόλου, είναι μια πολύ ασφαλής γειτονιά, όπως και οι περισσότερες περιοχές της Νέας Υόρκης. Για να είμαι ειλικρινής, έχω αισθανθεί μεγαλύτερη ανασφάλεια σε ορισμένες περιοχές της Αθήνας τα τελευταία χρόνια παρά οπουδήποτε στη Νέα Υόρκη.
Info
O Δημήτρης Μέλλος ξεκίνησε να φωτογραφίζει την Chinatown εδώ και μια δεκαετία, αλλά πιο εντατικά τα τελευταία 2-3 χρόνια. Τα εγκαίνια της έκθεσης στην Αθήνα είναι την Κυριακή 11 Φεβρουαρίου στις 19:00, παρουσία του φωτογράφου, στην γκαλερί iFocus (Ακαδημίας 57 & Ιπποκράτους 13). Θα έχει διάρκεια μέχρι την 1η Μαρτίου. Μέσα στο 2018 θα εκδοθεί το πρώτο του βιβλίο.
σχόλια