H Σωτηρία Ζορμπά γεννήθηκε το 1990 στην Αθήνα.
Ζωγράφιζε από παιδί, κι ενώ οι αρχικές τις βλέψεις αφορούσαν την Αρχιτεκτονική την τελευταία μέρα των εξετάσεων τα πλάνα αλλάξαν και η Σχολή Καλών Τεχνών άρχισε να αποτελεί προτεραιότητα.
Ένα χρόνο μετά βρέθηκε στην Θεσσαλονίκη και στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, από το Τμήμα Εικαστικών και Εφαρμοσμένων Τεχνών του οποίου μόλις αποφοίτησε. Αν και νεότατη, η Σωτηρία μπήκε από νωρίς στον "χορό των εκθέσεων" και σήμερα έργα της βρίσκονται σε ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα αλλά και στο εξωτερικό.
Ήρθαμε για πρώτη φορά σε επαφή με την δουλειά της στα πλαίσια της "αναμόρφωσης" της Στοάς Σαούλ στην Θεσσαλονίκη από local καλλιτέχνες, εντυπωσιαστήκαμε, και ζητήσαμε να μάθουμε καλύτερα την ίδια και το έργο της.
[ ΔΕΙΤΕ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΤΙΣ ΕΙΚΟΝΕΣ ΣΕ ΠΡΟΒΟΛΗ ΠΛΗΡΟΥΣ ΟΘΟΝΗΣ ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΚΛΙΚ ΠΑΝΩ ΤΟΥΣ , Ή ΠΑΤΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΕΝΔΕΙΞΗ Full Screen, ΠΑΝΩ ΔΕΞΙΑ ]
Υπάρχουν πολλά "διαολεμένα" χέρια στην Ελλάδα, και πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες. Αλλά δεν υπάρχει το κοινωνικό και το πολιτιστικό υπόβαθρο για να μπορέσει να τους στηρίξει, οπότε είναι σα να κάνουμε 'Τέχνη' για μας
Σωτηρία, πώς θα χαρακτήριζες εσύ η ίδια την τέχνη σου;
Έχω μία εμμονική ενασχόληση με το δίπολο συμμετρία – αρμονία, έτσι και τα έργα μου ξεκίνησαν από μία σπουδή πάνω στη σχέση συμμετρίας – ευμετρίας και στη ψυχοσύνθεση δημιουργού και θεατή. Πώς, δηλαδή, το πολιτιστικό ασυνείδητο του θεατή μπορεί να λειτουργήσει ως προβολικό εργαλείο των εμπειριών και των βιωμάτων του.
Αργότερα, η δουλειά μου ενσωματώνει αναφορές και συμβολισμούς από τη παγανιστική μυθολογία μέχρι τη χριστιανική θρησκεία.
Ο τρόπος που σχεδιάζονται και τοποθετούνται τα έργα αναφέρονται σε θυσίες που διατηρούν παρόμοια στοιχεία από τον αρχαίο στο σύγχρονο πολιτισμό. Στοιχεία όπως τα ζώα, οι νεκροκεφαλές και τα σύμβολα χρησιμοποιούνται ειρωνικά ώστε να απεικονίσουν την ανθρώπινη ανάγκη να αντιμετωπίσει το θέμα της ζωής και του θανάτου, μέσα από τη λατρεία των θεοτήτων.
Και σε ποιο είδος εικαστικής έκφρασης "ειδικεύεσαι";
Ασχολούμαι κυρίως με το σχέδιο, και ειδικά το τελευταίο καιρό με το dotwork.
Τεχνική της "υπομονής" κατά την οποία αποτυπώνεις το σχέδιο χρησιμοποιώντας μεμονωμένες τελείες, τη μία δίπλα στην άλλη δημιουργώντας, με αυτό τον τρόπο τονικές σχέσεις και διαβαθμίσεις. Η θεματολογία που προτιμώ συνήθως είναι σκοτεινή και ατμοσφαιρική.
Δεν ξέρω γιατί, απλά μου βγαίνει.
Πώς προκύπτει η ιδέα για ένα καινούριο κάθε φορά σχέδιο;
Για μένα η ζωγραφική λειτουργεί ως ψυχαναλυτικό μέσο. Ένα μέσο με το οποίο μπορώ να εξωτερικεύω τις σκέψεις μου, τα συναισθήματα μου, αυτό που είμαι. Τα έργα μου είναι ο καθρέφτης μου.
Η ιδέα κάθε φορά μπορεί να προκύψει από το οτιδήποτε. Από το τι όνειρο μπορεί να είδα το προηγούμενο βράδυ, μέχρι κάτι που θα διαβάσω ή θα ακούσω. Όλα λειτουργούν σαν πάζλ.
Αλήθεια, γιατί μόνο άσπρο-μαύρο;
Το μαύρο για μένα είναι κάτι το επιβλητικό, δυναμικό. Μία δυνατή αρμονία και συμμετρία ταυτόχρονα.
Πώς μπήκε η ζωγραφική στη ζωή σου; Ζωγράφιζες από παιδί;
Ζωγράφιζα από τότε που με θυμάμαι, αλλά η στιγμή που είπα "θέλω κι εγώ να μάθω να ζωγραφίζω έτσι" ήταν ένα άχαρο σχολικό πρωινό – κάπου στην Τρίτη δημοτικού- .
Υπήρχε ένα τεράστιος τοίχος ενός παλιού εργοστασίου χαρτιού που επικοινωνούσε με το σχολείο, κι εκεί είδα μια τοιχογραφία του Sinke, από wfc.
Μου φάνηκε τόσο τρελό που κάποιος ζωγράφιζε σε ένα τοίχο την ίδια στιγμή που εγώ περιοριζόμουν σε μια κόλλα χαρτί. Από τότε ήθελα κάθε μέρα να πηγαίνω στο σχολείο για να βλέπω εκείνον τον τοίχο. Πλέον, κάθε φορά που κατεβαίνω Αθήνα επισκέπτομαι αυτόν τον περιβόητο τοίχο, ο οποίος συνεχίζει ακόμα και βάφεται, από καινούρια κάθε φορά χέρια.
Ο sinke, λοιπόν, ήταν ο άνθρωπος που με έκανε να θέλω να ζωγραφίζω, να βελτιώνομαι, και να μάθω να βλέπω πράγματα στους τοίχους , και κάποια στιγμή θα ήθελα να του πω κι από κοντά.
Ποιο είναι το σημαντικότερο εφόδιο που πήρες από την Καλών Τεχνών;
Σίγουρα οι φιλίες που απέκτησα όλα αυτά τα χρόνια, οι άνθρωποι που γνώρισα και με έφεραν ως εδώ. Επίσης πολλά πράγματα πήρα και από τον καθηγητή μου, τον Ι. Φωκά, που ήταν από τους ανθρώπους που με στήριξαν και πίστεψαν σε μένα.
Υπάρχει χώρος στην σημερινή Ελλάδα για έναν νέο καλλιτέχνη; Πώς βλέπεις εσύ τα πράγματα;
Υπάρχουν πολλά "διαολεμένα" χέρια στην Ελλάδα, και πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες. Αλλά δεν υπάρχει το κοινωνικό και το πολιτιστικό υπόβαθρο για να μπορέσει να τους στηρίξει, οπότε είναι σα να κάνουμε 'Τέχνη' για μας, και να ανακυκλωνόμαστε μέσα σε ένα φαύλο κύκλο.
Επόμενα σχέδια, όνειρα;
Να ξυπνάω κάθε πρωί και να μπορώ να κάνω αυτό που με γεμίζει.
_____________
σχόλια