Είναι 1968. Οι Doors έχουν ήδη κυκλοφορήσει 3 άλμπουμ (The Doors, Strange Days, Waiting For the Sun) και βρίσκονται στο απόγειο της καριέρας τους. Εκείνη την περίοδο τους έρχεται η ιδέα να προσλάβουν ένα κινηματογραφικό συνεργείο να τους ακολουθήσει σε όλη την διάρκεια της καλοκαιρινής περιοδείας τους. Το συγκρότημα θα αναλάμβανε και την παραγωγή, γράφει το Rolling Stone που βρήκε τους εναπομείναντες Doors για να σχολιάσουν το φιλμ. Ο Jim Morrison και ο Ray Manzarek που γνωρίστηκαν στην κινηματογραφική σχολή του UCLA, αποφάσισαν να προσεγγίζουν τους παλιούς τους συμφοιτητές με τα σχέδια τους. Τα γυρίσματα ανέλαβαν ο κάμεραμαν Paul Ferrara, o ηχολήπτης Babe Hill και ο μοντέρ Frank Lisciandro.
«Ελπίζω όσοι έχουν δει την ταινία του Oliver Stone να δουν αυτή. Για να καταλάβουν ποιος πραγματικά ήταν ο Jim»
Σήμερα ο κιθαρίστας του γκρουπ Robby Krieger θυμάται: «Βάλαμε μερικούς από τους κολλητούς τους στην σχολή να μας ακολουθούν και να μας τραβάνε. Η ιδέα ήταν να κάνουμε ένα ντοκιμαντέρ στο στυλ του σινεμά verite. Ο Jim και ο Ray ήταν κολλημένοι με τον κινηματογράφο των σίξτις.» Σύμφωνα με τον Krieger, ο Morrison ήθελε το πρότζεκτ να έχει ελεύθερη δομή, μια ειλικρινής ματιά στο γκρουπ πάνω και κάτω από την σκηνή και την κάμερα να καταγράφει οτιδήποτε συμβαίνει. «Συνήθιζε να λέει ότι το φιλμ φτιάχνεται μόνο του.»
Το ντοκιμαντέρ που είχε τίτλο Feast of Friends δεν έμελλε να ολοκληρωθεί ποτέ. Στοίχιζε ήδη πολλά λεφτά που το γκρουπ δεν μπορούσε να διαθέσει και εκτός από αυτό αναγκάστηκαν να σταματήσουν το πρότζεκτ όταν ο Jim Morrison συνελήφθη στο Μαϊάμι το 1969 μετά από την πιο αμφιλεγόμενη εμφάνιση της καριέρας του. Το υλικό που απέμεινε προβλήθηκε σε διάφορα φεστιβάλ στον κόσμο αλλά τελικά κατέληξε στο ράφι. Για πολλά χρόνια κυκλοφορούσαν παράνομες κόπιες μεταξύ των οπαδών του γκρουπ ενώ η μπάντα χρησιμοποίησε σκηνές για τα μουσικά της βίντεο. Ποτέ δεν βρήκε επίσημη διανομή. Μέχρι σήμερα που κυκλοφορεί πλέον ένα νέο DVD που έχει επεξεργαστεί την 39λεπτη ταινία ενώ έχουν προστεθεί έξτρα 34 λεπτά από κομμένες σκηνές.
Η κάμερα έχει καταγράψει μοναδικές στιγμές από το γκρουπ. «Είναι ένα ντοκουμέντο μιας εποχής» λέει χαρακτηριστικά ο ντράμερ τους John Densmore. Υπάρχει μια επική βερσιόν του "The End" όπου ο Morrison αλλάζει τα λόγια από τον μονόλογο του όταν βλέπει μια ακρίδα στο έδαφος. Δείχνει ακόμη: τον τραγουδιστή να προσπαθεί να περάσει παλεύοντας από ένα τοίχο από αστυνομικούς ντυμένους με λευκά πουκάμισα πάνω στην σκηνή έτσι ώστε να μπορέσει να πλησιάσει το κοινό, το γκρουπ να ηχογραφεί το Wild Child στο στούντιο με παραγωγό τον Paul Rothchild, τον Krieger και τον Morrison να αυτοσχεδιάζουν κομμάτια καθώς αράζουν στα παρασκήνια και όλη την μπάντα να κάνει καθημερινά πράγματα όπως το να παίρνει το τρένο για πάει στο Space Needle στο Σιάτλ ή να παίζει ανέμελα χαρτιά κατά τη διάρκεια μιας πτήσης.
Πολλές σκηνές δείχνουν τους Doors να κυκλοφορούν στο δρόμο και να ξεχωρίζουν από το πλήθος. «Ήμασταν σίγουρα διαφορετικοί από τον περισσότερο κόσμο εκείνες τις μέρες» λέει ο Krieger «Τώρα όλοι μοιάζουν το ίδιο. Πιστεύω ότι θέλαμε να ήμαστε διαφορετικοί. Μερικές φορές μας δημιουργούσε μπελάδες. Μια φορά πήγαμε σε ένα εστιατόριο και ήταν εκεί κάτι τύποι από το στρατό και παίξαμε ξύλο μαζί τους επειδή δεν τους άρεσε ο τρόπος που φαινόμαστε. Αυτό συνέβη στο Λος Άντζελες. – δεν θα το πίστευες ότι θα μπορούσε να γίνει εκεί. Ήμασταν λίγο-πολύ οι μόνοι στην πόλη με μακριά μαλλιά.»
Σε μια από τις σεκάνς που προστέθηκαν στην επεξεργασμένη βερσιόν του φιλμ μπορεί κάποιος επίσης να διακρίνει τον μελλοντικό Han Solo να περπατάει. Ο Harrison Ford τότε ήταν ξυλουργός και βοηθούσε στα γυρίσματα. Ήταν φίλος με το συνεργείο. «Δεν είχα πολλές επαφές μαζί του. Απλά βοηθούσε με τις κάμερες. Ήταν ωραίος τύπος» θυμάται ο ντράμερ τους Jοhn Densmore.
Ο Densmore, παρακολουθώντας σήμερα το Feast of Friends αισθάνεται θλίψη για τον χαμό του Ray και του Jim [o Manzarek πέθανε το 2013 και ο Morrison το 1971]. Του φέρνει όμως και όμορφες αναμνήσεις, ειδικά μια σκηνή που κάθονται σε ένα καράβι και φαίνονται αθώοι και μαυρισμένοι από τον ήλιο. Εύχεται να ήξερε από την αρχή «ότι ήμoυν σε μια μπάντα με έναν τρελό καμικάζι. Φαινόταν ότι ήταν χαρισματικός και διαφορετικός αλλά δεν ήξερα ότι είχε συμβόλαιο με τον θάνατο.»
«Ελπίζω όσοι έχουν δει την ταινία του Oliver Stone να δουν αυτή. Για να καταλάβουν ποιος πραγματικά ήταν ο Jim» αναφέρει ο Krieger. Η μπάντα είχε μισήσει την ταινία του 1991 και είχε ανοικτά δηλώσει την αντίθεση της με τον τρόπο που απεικόνιζε τον Jim Morrison.
σχόλια