1.
Ο Δήμος Αθηναίων ξεκινά ένα φιλόδοξο πρόγραμμα για σχολικούς λαχανόκηπους. Το ίδιο κάνει και το Πελίτι και άλλες ομάδες, όπως η δραστήρια Ομάδα Παραδοσιακών Σπόρων Ηλείας και μεμονωμένα αρκετοί εμπνευσμένοι διευθυντές και εκπαιδευτικοί σε όλη την Ελλάδα. Δάσκαλοι, διευθυντές, παιδιά αλλά και εθελοντές γονείς συναντιούνται σε μικρά ή μεγάλα παρτέρια με τσαπάκια και τσουγκράνες, μαθαίνοντας ή διδάσκοντας, εκτός από τα βασικά για την καλλιέργεια της τροφής, πληροφορίες για παρεμφερή σημαντικά θέματα όπως το περιβάλλον, η οικονομία, η μαγειρική τέχνη, οι σπόροι, ο πολιτισμός και η παράδοση του ελληνικού τροφίμου, και η υγεία. Έτσι, μαθαίνεις χαρούμενα από πιτσιρίκι τι σε χορταίνει ευχάριστα αλλά σε κρατά και γερό.
2.
Πέντε επιτυχημένοι −ο καθένας στον χώρο του− σεφ ξεπερνούν το «μαγειρικό εγώ» τους και δημιουργούν το πρώτο greeklish εστιατόριο στην Αθήνα, το Cookoovaya, διαψεύδοντας κάθε κακόβουλο που τους ήθελε να «τα σπάνε» πριν καν ανοίξουν και σερβίροντας φαγητό που πατά γερά στην παράδοση μόνο και μόνο για να απογειωθεί δημιουργικά σε κάθε πιάτο. Το αποτέλεσμα; Κράτηση απαραίτητη!
3.
Ο νεαρός σεφ Κώστας Παπαχαραλάμπους μεταλλάσσει τέλεια το παστέλι (το υγιεινό σνακ/δεκατιανό) σε ένα απόλυτα ισορροπημένο παχύρρευστο γλυκό του κουταλιού για την οικογενειακή εταιρεία YIAM, προσθέτοντας ακόμα λίγη γαστρονομική τρέλα ακριβώς εκεί όπου χρειάζεται: στην παράδοση! Το τρως με το κουταλάκι, το σερβίρεις πάνω σε παγωτό μόκα φτιαγμένο από ελληνικό καφέ, σιροπιάζεις το γιαούρτι και το παξιμάδι κανέλας... Μια κουταλίτσα αρκεί για τις απογευματινές λιγούρες. Προσοχή! Άκρως εθιστικό!
4.
Το Πελίτι συνεχίζει το χτίσιμο της δικής τους στέγης στο Παρανέστι της Δράμας για να φυλάξει τους παραδοσιακούς σπόρους που ανταλλάσσει με τους Έλληνες γεωργούς και ζητά χρηματοδότηση από όλους μας με ένα βίντεο στο Διαδίκτυο, αποδεικνύοντας άλλη μια φορά τη δύναμη του Ιnternet αλλά και των μη κυβερνητικών οργανώσεων και ομάδων πολιτών που έχουν σοβαρούς και συγκεκριμένους στόχους και όρεξη για πολλή δουλειά. Εν τω μεταξύ, το κρατικό ΕΘΙΑΓΕ (Εθνικό Ίδρυμα Αγροτικής Έρευνας) στη Θεσσαλονίκη δεν ακούγεται καθόλου (υπολειτουργεί;) τώρα που πολλά παίζονται γύρω από την ταυτότητα και την ταυτοποίηση των σπόρων αλλά και τα μεταλλαγμένα τρόφιμα. Να ευχηθούμε, άλλη μια φορά, εξωστρέφεια, συνεργασία και διαφάνεια στον δημόσιο τομέα;
5.
Ο παραγωγός Αλέξανδρος Γκουσιάρης, με την Karpos Co, συσκευάζει για δεύτερη χρονιά σε βαζάκι τα... ελληνικά γεμιστά («Summer tomatoes with wholegrain rice» τα ονόμασε), με αυστηρά βιολογικά όλα τα συστατικά τους. Πέρσι, στην αρχική μεγάλης κλίμακας δοκιμή πουληθήκαν όλα μόνο από ένα κατάστημα στη Ζυρίχη. Ο μαθηματικός που ξαναγύρισε στον τόπο του, ένα μικρό χωριό λίγο έξω από την Καρδίτσα, τον Ηλιά, αρχικά για να καλλιεργήσει βιολογικές νόστιμες τομάτες από παραδοσιακούς σπόρους, κατάφερε ακόμα μία φορά να αποδείξει ότι οι στοχευμένες ενέργειες δεν σταματούν να αποδίδουν ούτε κατά τη διάρκεια της κρίσης... Πρώτα κατέκτησε τα γκουρμέ ντελικατέσεν του Λονδίνου και της Ευρώπης, μετά την ανατολή (Τόκιο, Χονγκ-Κονγκ) και φέτος κάνει τον κύκλο από τη δυτική προς εμάς πλευρά (Νέα Υόρκη, Σαν Φρανσίσκο, Χαβάη), στέλνοντας εκεί τη στραγγιστή του ντομάτα, το μέλι και τα όσπριά του. Υπάρχει ελπίδα για τους μικρούς παραγωγούς που πλέον στηρίζονται μόνο στις δικές τους δυνάμεις και στην ποιότητα των προϊόντων τους (και όχι μόνο στις κρατικές επιδοτήσεις).
6.
Η Εθνική Διατροφική Πολιτική σχεδιάζεται από το υπουργείο Υγείας, προωθείται ελάχιστα και κανείς δεν παίρνει είδηση. Και όμως, η Εθνική Διατροφική Πολιτική είναι αυτή που συνιστά όχι μόνο πόσο κρέας πρέπει να τρώνε εβδομαδιαία τα παιδιά ή οι ηλικιωμένοι, τι τροφές πρέπει να τρώνε οι διαβητικοί, πώς θρέφονται σωστά οι έγκυοι αλλά και αναφέρεται σε σημαντικά θέματα που επηρεάζουν την εξασφάλιση της τροφής και τη σωστή διατροφή, όπως τι θα καλλιεργηθεί στην κάθε χώρα για να υποστηρίξει τις ανάγκες της. Σε έναν πληθυσμό που παχαίνει και αρρωσταίνει παιδιόθεν από ασθένειες που σχετίζονται κατά πολύ με το φαγητό, οι διατροφικές οδηγίες πρέπει να ανακοινώνονται στην κοινωνία αλλά και να συζητιούνται ευρύτερα. Εσείς γνωρίζατε ότι υπάρχει Εθνική Διατροφική Πολιτική; Τις προτάσεις της για το 2015;
7.
Η κοπανιστή Μυκόνου είναι ένα από τα πρώτα προϊόντα που «αποθηκεύονται» στην Κιβωτό της Γεύσης στην Μπιενάλε του φαγητού, στο Slow Food στο Τορίνο, ύστερα από μια σούπερ πετυχημένη εκδήλωση στο νησί, με τους κατοίκους, σεφ και μικρούς και μεγάλους παραγωγούς επί σκηνής. Στο Τορίνο παρουσιάζεται σε μοστράκια (κρίθινο παξιμάδι με κοπανιστή, ντοματούλα και λαδάκι) στην εκδήλωση των Slow Islands και σκοράρει ψηλά σε εντυπώσεις! Ακόμα μία κατοχύρωση σε ένα διεθνώς αναγνωρισμένο διατροφικό κίνημα δεν κάνει κακό, ιδίως όταν οι ευρωπαϊκές νομοθετικές πιστοποιήσεις ΠΟΠ και ΠΓΕ δείχνουν ασθενείς έως μέτριες εκτός ευρωπαϊκών συνόρων.
8.
Το μπουγατσάν του σεφ Δημήτρη Κοπαράνη γίνεται το πρώτο ελληνικό υβριδικό γλυκό που σερβίρεται στη συμπρωτεύουσα (στο μπιστρό Estrella) αλλά και το πρώτο που πέτυχε ένα θετικό εκτενές αφιέρωμα στην εφημερίδα «Guardian». Συνδυάζει τόλμη, γοητεία και επέμβαση στην ελληνική μαγειρική παράδοση, τρία αχτύπητα ατού κάθε νέου μαχητικού σεφ που σέβεται τον εαυτό του! Όποιος πάει στη Θεσσαλονίκη, ανηφορίζει την Παύλου Μελά προς το Estrella και φεύγοντας αναρωτιέται πότε θα κατηφορίσει το Estrella προς Αθήνα.
9.
Η λαχανίδα (το kale, καλέ!), αφού έγινε η πιο υγιεινή μόδα των τελευταίων χρόνων στην Αμερική και παρουσιάστηκε με δεκάδες δημιουργικούς μαγειρικούς τρόπους, γίνεται πικάντικα τσιπς από την ελληνική δημιουργική μαγειρική ομάδα Troo Food Liberation που εστιάζει στην ωμοφαγία και στη χορτοφαγία, δίνοντας παράλληλα έμφαση στην πολιτική διάσταση της τροφής. Όλα τα συστατικά των τσιπς τους (σε δύο γεύσεις, cheesy με γεύση τυριού και πικάντικα spicy) είναι ελληνικά και βιολογικά και το ελαιόλαδο που χρησιμοποιούν έξτρα παρθένο. Θα τα βρείτε στο βιολογικό εστιατόριο Το Βαζάκι (Αριστοτέλους 33, Χαλάνδρι, www.tobazaki.com). Η USA Today 10-Best τα περιέλαβε στα 10 μέρη στην Αθήνα για καλό φαγητό από βιολογικά υλικά και χωρίς γλουτένη. Τι; Δεν σερβίρονται ακόμα στα μπαρ;
10.
Τα άγρια χόρτα της Ελλάδας αποξηραίνονται (μόλις ολοκληρώθηκαν οι απαραίτητες τεχνικές προεργασίες για να ξεκινήσει η παραγωγή, μας είπε ο εμπνευστής της ιδέας Σωτήρης Λυμπερόπουλος, το γνωστό «Ραδίκι»). Τσιπς φτιάχνονται από ελληνικά ξινόμηλα, παραδοσιακές πίτες στοχεύουν στην τεράστια αγορά της Αμερικής, οι ελιές μας φορούν τα καλύτερά τους ολόκληρες ή σε άλειμμα, τα ελληνικά goji berries καταλαμβάνουν την εγχώρια αγορά, το ελαιόλαδο φυσικά συσκευάζεται σε πρωτότυπα δοχεία, τα ξίδια από κρασί είναι πια γκουρμέ, τα αρωματικά φυτά, το ελληνικό τσάι του βουνού, μπίρες από εξαιρετικές μικροζυθοποιίες... Όπου κι αν κοιτάξεις, νέοι επιχειρηματίες επανεφευρίσκουν τις δυνατότητες των κλασικά επιτυχημένων αλλά και άγνωστων ελληνικών προϊόντων. Τα τροποποιούν για τις ανάγκες της διεθνούς αγοράς και τα εξάγουν σε καλαίσθητες συσκευασίες, τονώνοντας την οικονομία του τόπου τους κι εξασφαλίζοντας ένα εισόδημα για τους ίδιους, που βρέθηκαν με πτυχία, αλλά χωρίς δουλειά.
11.
Ολοένα και περισσότερα ελληνικά σαπούνια από έξτρα παρθένο ελαιόλαδο εμφανίζονται στην αγορά και μοσχομυρίζουν λεβάντα, δενδρολίβανο, εσπεριδοειδή, θυμάρι, μέλι... Λογικό, εάν σκεφτεί κανείς ότι αρκετοί Έλληνες έχουν ακόμα στρεμματάκια με ελιές στο χωριό (ή γνωστούς με στρεμματάκια ελιάς στο χωριό!), αλλά όχι τη γνώση ή τον χρόνο να ασχοληθούν με την επίπονη παραγωγή ελαιόλαδου. Νέοι άνθρωποι, μοντέρνοι επιχειρηματίες, απορροφούν την παραγωγή και παράγουν ένα φρέσκο, αρωματικό, ενυδατικό, οικολογικό σαπούνι από έξτρα παρθένο ελαιόλαδο μετά από ψυχρή έκθλιψη της ελιάς! Για παράδειγμα, η εταιρεία Cool Soap (που ιδρύθηκε το 2012 από τη Μαρίνα Κοριολάνο Λυκουρέζου και τον Γιάννη Ζαγοριανάκο με έδρα την Αίγινα) προμηθεύεται το ελαιόλαδο για τα σαπούνια από τον Συνεταιρισμό Λακωνίας, ελπίζοντας σύντομα να αρχίσει να το προμηθεύεται από Αίγινα και Εύβοια.
Παράλληλα με την παραγωγή των φρέσκων σαπουνιών (2.500-5.000 τεμάχια τον μήνα), πωλούν υφασμάτινα πουγκάκια με ελληνικά αρωματικά για τα συρτάρια μας, βαμβακερές πετσέτες χαμάμ και πανέμορφες σαπουνοθήκες σχεδιασμένες από γνωστές κεραμίστριες, ενώ προσπαθούν να εξασφαλίζουν σταδιακά όλα τους τα υλικά και συστατικά από μικρούς Έλληνες παραγωγούς. Έχεις χωράφι; Έχω ιδέες. Συνεργαζόμαστε;
12.
Πολλά ελληνικά εστιατόρια νέας γενιάς και μοντέρνα μπακάλικα με προϊόντα μικρών ελληνικών παραγωγικών μονάδων εμφανίζονται εκτός των συνόρων μας, με ισχυρότερη παρουσία στο Λονδίνο αλλά και στο Μόναχο, στο Αμβούργο, στη Ζυρίχη, στη Νέα Υόρκη και στο Παρίσι, γνωρίζοντας στους πελάτες τους τον εξωτικό τραχανά, το μοναδικό λαδοτύρι Μυτιλήνης, το αυγοτάραχο Μεσολογγίου, τη μαστίχα Χίου... Ενδεικτικά αναφέρουμε το εστιατόριο ΜΑΖΙ στο Notting Ηill, το όμορφο OPSO με το σουσαμένιο κουλούρι Θεσσαλονίκης, με το ελληνικό μέλι και γιαούρτι πρωταγωνιστούν στο νόστιμο πρωινό τους, το ντέλι Greek Goddess στο κέντρο του Λονδίνου, το Maltby and Greek στο ομώνυμο λονδρέζικο food market και το Kilikio στο Παρίσι, που έγιναν ήδη αγαπητά και επιτυχημένα. Και εις ανώτερα!
σχόλια