Αντιγράφω από το site του γκρουπ: «Το σύνολο ARTéfacts ensemble ιδρύθηκε το 2007 στην Αθήνα και πραγματοποίησε την πρώτη του εμφάνιση τον Ιανουάριο του 2008. Λειτουργεί με έναν βασικό πυρήνα 7 μελών και έναν σταθερό κύκλο εξωτερικών συνεργατών, μουσικών αλλά και καλλιτεχνών από διάφορους τομείς. Η ευέλικτη δομή του, αλλά κυρίως η παρουσία σκηνοθέτη στον πυρήνα των μελών του, του προσδίδει ποικίλες δυνατότητες για μια πιο φρέσκια, προσιτή και πλούσια παρουσίαση του σύγχρονου ρεπερτορίου».
Τι έχουμε επί του παρόντος; Ένα CD των ARTéfacts ensemble υπό τον τίτλο «THIVA Km102» [Puzzlemusik, 2015] που περιλαμβάνει έξι θέματα ισάριθμων συγχρόνων συνθετών (Laurent Durupt, Balázs Horváth, Maurilio Cacciatore, Branka Popović, Νικόλας Τζώρτζης, Δημήτρης Ανδρικόπουλος), γραμμένα ειδικά για το σχήμα. Όλα τα έργα συνδέονται μεταξύ τους, προβάλλοντας συγκεκριμένο concept. Με τι έχει να κάνει αυτό; Με τη ζωή των κρατουμένων (γυναικών) στις γυναικείες φυλακές Θηβών.
Μέσω των έργων που αποδίδει το ARTéfacts ensemble θίγονται διάφορα ζητήματα που σχετίζονται με τη ζωή των εγκλείστων στις γυναικείες φυλακές της Θήβας, όπως είναι η πολύ ειδική καθημερινότητα, η συνεχής επίβλεψη (πανοπτισμός), η ρουτίνα των δράσεων, οι ψυχολογικές διαθέσεις της στιγμής κ.λπ., κάτι που επιτυγχάνεται άμεσα μέσω των ενσωματωμένων αφηγήσεων, και έμμεσα μέσω των αγχωτικών και τεταμένων μουσικών-θεματικών αναπτύξεων.
Το πρότζεκτ εξελίχθηκε στο πλαίσιο ενός ευρωπαϊκού προγράμματος, που θέτει ως στόχο την επικοινωνία «καταστημάτων κράτησης» και κοινωνίας με άξονα την καλλιτεχνία. Ήδη οι συνθέσεις έχουν παρουσιαστεί από το ARTéfacts ensemble στο κτήριο των γυναικείων φυλακών της Θήβας, τον Σεπτέμβριο του ’14, ενώ την ίδιαν εποχή ηχογραφήθηκε και το σχετικό CD στο στούντιο Sierra.
Μέσω, λοιπόν, των έργων θίγονται τα ειδικότερα ζητήματα που σχετίζονται με τη ζωή των κρατουμένων, όπως είναι η πολύ ειδική καθημερινότητα, η συνεχής επίβλεψη (πανοπτισμός), η ρουτίνα των δράσεων, οι ψυχολογικές διαθέσεις της στιγμής κ.λπ., κάτι που επιτυγχάνεται άμεσα μέσω των ενσωματωμένων αφηγήσεων, και έμμεσα μέσω των αγχωτικών και τεταμένων μουσικών-θεματικών αναπτύξεων.
Έτσι, το ARTéfacts ensemble (Ζωή Ζενιώδη διεύθυνση, Ai Motohashi-Σιδέρη πιάνο, Σπύρος Τζέκος κλαρινέτο, Guido De Flaviis σαξόφωνα, Λαέρτης Κοκολάνης βιολί, Μάριος Δαπέργολας βιόλα, Κώστας Σερεμέτης κρουστά, Θοδωρής Βαζάκας, κρουστά) επικεντρώνεται σε συνεπείς με την… 40χρονη avant ερμηνείες, υποστηρίζοντας ένα υλικό, που άλλοτε περισσότερο, άλλοτε λιγότερο και άλλοτε… καθόλου φέρνει στη μνήμη δύο κάπως ανάλογα έργα του παρελθόντος – και αναφέρομαι στα θρυλικά «Coming Together» και «Attica» του Frederic Rzewski (γνωστότερος ως ιδρυτικό μέλος των Musica Elettronica Viva) πίσω στα early seventies. (Τα έργα του Rzewski, να υπενθυμίσω, ήταν εμπνευσμένα από την εξέγερση στις φυλακές Attica, στην ομώνυμη πόλη της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, τον Σεπτέμβριο του 1971).
Το «Panakoustikon» του Laurent Durupt είναι συντεθιμένο για κλαρινέτο, βιολί, πιάνο και ηλεκτρονικά και είναι εμπνευσμένο από το Πανοπτικό, τον τύπο κτιρίου-φυλακής που σχεδιάστηκε από τον άγγλο φιλόσοφο, νομικό κ.λπ. Jeremy Bentham, προς το τέλος του 18ου αιώνα, αλλά και από το βιβλίο του Michel Foucault «Surveiller et punir: Naissance de la Prison» (1975), που έχει τυπωθεί και στη γλώσσα μας ως «Επιτήρηση και τιμωρία/ Η γέννηση της φυλακής». Η εντατική κατάσταση υποβοηθείται από τη χρήση των ηλεκτρονικών και τα αγχωτικά φωνητικά σπαράγματα.
Στο «Broken Con(sor)tinuity» για κλαρινέτο, σαξόφωνο, βιολί, βιόλα, βιμπράφωνο, κρουστά, πιάνο και ηλεκτρονικά του Balázs Horváth η φράση-κλειδί μιας εγκλείστου («φανταστείτε άκουγα και τις τέσσερις καρδιές μας να χτυπούν στον ίδιο ρυθμό»), και βεβαίως η… κομμένη και ραμμένη επεξεργασία της, αποτελεί τη βάση μιας σύνθεσης που μπορεί να ιχνογραφεί με μέτρο το κλειστοφοβικό περιβάλλον.
Το 5λεπτο «Radio Jail» του Maurilio Cacciatore (για άλτο σαξόφωνο, κρουστά, πιάνο και ηλεκτρονικά) είναι μία… συμβατική/ηλεκτρονική σύνθεση, σαφούς υποβολής. Η χρήση του προηχογραφημένου υλικού, που θυμίζει μπάντα ραδιοφώνου, συμβάλλει στην ηχητική αποτύπωση μιας επαφής με τον «έξω κόσμο».
Η Branka Popović στο «Inside/Waltz» (για κλαρινέτο, βιολί, κρουστά και ηλεκτρονικά) χρησιμοποιεί/αποδομεί τον «κλειστό» χορό βαλς (με τα συγκεκριμένα… ρουτινιάρικα βήματα), προκειμένου να καταδείξει την αέναη επαναληπτικότητα της έγκλειστης ζωής. Η σύνθεσή της έχει πολύ περισσότερη περιπέτεια, απ’ όση υποδηλώνει ο τίτλος της.
Το 11λεπτο «Dehors» (για κλαρινέτο, σαξόφωνο, βιολί, βιόλα, βιμπράφωνο, κρουστά, πιάνο και ηλεκτρονικά) του Νικόλα Τζώρτζη επιχειρεί να προσομοιώσει στο πεντάγραμμο όψεις της ζωής στη φυλακή. Το επιτυγχάνει μέσα από την προσέγγιση μιας «έντασης» που αυξάνεται και απλώνεται με το χρόνο, γεμίζοντας το άπαν.
Το άλμπουμ των ARTéfacts ensemble θα ολοκληρωθεί με το 13λεπτο «Traces» του Δημήτρη Ανδρικόπουλου – πρόκειται, αναμφισβήτητα, για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα tracks τού «THIVA Km102». Η σύνθεση ξεκινά με ηλεκτρονικό τρόπο, δημιουργώντας ένα πρώτο… και τελευταίο πλαίσιο «αναμονής», πάνω στο οποίο θα επέμβουν πνευστά, έγχορδα και κρουστά δημιουργώντας ένα δυναμικό και δονούμενο περιβάλλον. Το «Traces» μπορεί να μην εμπεριέχει, φανερά, κάτι που να το συνδέει με το πρότζεκτ, δημιουργήθηκε όμως στη βάση των καταγραμμένων ιστοριών των εγκλείστων και αυτό έχει τη σημασία του.
σχόλια