Δεν είναι και κανένα μυστικό. Η Ψιλή Άμμος είναι μια από τις ωραιότερες παραλίες της Πάτμου. Τα μάτι βουλιάζει στους αμμόλοφους έχοντας σερφάρει προηγουμένως στα κοφτερά βράχια. Το τοπίο κόβει την ανάσα και τις τσάμπα μαγκιές. Εδώ δεν υπάρχουν οι ξαπλώστρες με την ταμπέλα «Reserve» που μπορείς να συναντήσεις αλλού στο νησί. Θα σηκωνόντουσαν τα κύματα, θα τους πλάκωναν οι βράχοι.
Υπάρχει μόνο μια ταβέρνα. Ούτε και αυτή είναι μυστικό. Όλοι οι οδηγοί γράφουν για το κατσικάκι και είναι όντως εκπληκτικό αλλά ούτε αυτό είναι το θέμα. Αυτό που προκαλεί εντύπωση είναι το πάθος των ανθρώπων που «τρέχουν» το μαγαζί. Το μονοπώλιο τους αντί να γυρίσει μπούμερανγκ και να τους μετατρέψει σε τύπους που σε βλέπουν σαν ζωντανό ευρώ, έχει λειτουργήσει απελευθερωτικά. Είναι ευγενικοί με τους πελάτες και όχι δουλοπρεπείς. Είναι γρήγοροι αλλά όχι τσαπατσούληδες. Όταν βρίσκονται μπροστά στους πελάτες μιλάνε με μια ευγένεια τόσο φυσική που σε κάνει να πιστεύεις ότι ποτέ δεν έχουν πει μεταξύ τους την λέξη από «Μ». Λίγο πριν φύγουμε κάθεται μια παρέα με Γάλλους τουρίστες. Ακολουθεί ο εξής εκπληκτικός διάλογος:
-Τουρίστας: Έχετε wi-fi;
-Γυναίκα: Φυσικά
-Τουρίστας: Ποιο είναι το όνομα; Ποιος είναι ο κωδικός;
-Γυναίκα(δείχνοντας απέναντι και ψηλά): Ήλιος, Θάλασσα
Ο τουρίστας μένει άφωνος.
Δεν μπορεί να είναι όλο αυτό ρόλος. Αλλά και να είναι ρόλος είναι ρόλος για Όσκαρ. Οπότε, μπράβο τους!
Μπορείς να έρθεις εδώ είτε με καραβάκι από την Σκάλα είτε με αυτοκίνητο μέχρι κάποιο σημείο, και περπάτημα μισής ώρας μέσα στο μονοπάτι. Παρατηρώ τα δυο γαϊδούρια που είναι δεμένα στην σκιά. Κάθε μέρα από το μονοπάτι, τα τρόφιμα μεταφέρονται με αυτά. Δεμένα και ήσυχα. Μια τουρίστρια πλησιάζει και χαϊδεύει ένα από αυτά. Εκείνο την κοιτάζει με αυτά τα αθώα-μελαγχολικά μάτια θέλοντας να την ευχαριστήσει.
Μακάρι να ξαναβρίσκαμε και εμείς αυτό το αθώο βλέμμα κάθε φορά που η φύση μας χαρίζει ένα χάδι της. Όπως εδώ, στην Ψιλή Άμμο.
Αγαπημένα
Υ.Γ
Απορία
Αυτοί οι άνθρωποι που καπνίζουν πούρα, μέρα μεσημέρι πάνω στις ρεζερβέ ξαπλώστρες, με ένα ύφος σαν να κέρδισαν το Νόμπελ λογοτεχνίας ή κάποιο παγκόσμιο τίτλο σε αγώνα πυγμαχίας, κάνουν ποτέ διακοπές από την πόζα τους;
σχόλια