Γεννήθηκα στη Θεσσαλονίκη, αλλά έζησα μόνο πέντε μέρες εκεί. Ο πατέρας μου ήταν εφοριακός και ήμασταν εκεί λόγω μετάθεσής του. Η συνοικία που μεγάλωσα ήταν το Παλιό Φάληρο. Μπήκα στο γυμνάσιο όταν ξεκίνησε η δικτατορία και έφυγα όταν σχεδόν τέλειωνε. Ο πατέρας μου ήταν κατά της χούντας. Ήταν ο μοναδικός εφοριακός που παραιτήθηκε επί δικτατορίας. Τρομάξαμε στο σπίτι να τον πείσουμε να μην το κάνει, αλλά αυτός τελικά παραιτήθηκε. Και μετά πέθανε το '71, όταν ήμουν περίπου δεκαπέντε χρόνων.
• Ήμουν πολύ καλός μαθητής και είχα τεράστιο ψώνιο με τη γεωμετρία. Ό,τι αταξίες έκανα, τις έκανα χωρίς να με παίρνουν χαμπάρι. Ήμουν υπεράνω πάσης υποψίας. Τώρα που το σκέφτομαι, ήμουνα σκουλήκι.
Οι σχέσεις μου όλες ήταν με bisexual γυναίκες. Γενικά μου αρέσει το άλλο φύλο, δεν το κρύβω. Κι εγώ αρέσω στις γυναίκες και εφόσον και μένα μου αρέσουν, δεν υπάρχει γκρίνια. Στο Booze γνώρισα τις δύο μαμάδες των παιδιών μου. Έχω τρία παιδιά, τρεις γιους και μία σκύλα, τη Ζουζούκα.
• Το όνειρό μου ήταν να ασχοληθώ με τη ζωγραφική. Ήμουν πολύ καλός στο σκίτσο, ακόμα είμαι. Πήγαινα για την Καλών Τεχνών, αλλά είχα τη μάνα μου που μου έλεγε «άμα γίνεις ζωγράφος θα γίνεις αδελφή». Δεν μ' άφηνε. Επίσης μου άρεσαν οι εφευρέσεις, οι πατέντες δηλαδή. Πώς να κάνεις πράγματα να δουλεύουν. Τελικά μπήκα στο Πολυτεχνείο και τελείωσα πολιτικός μηχανικός.
• Μετά πήγα στο Ναυτικό και κάθισα εκεί σαν βλάκας για 28 μήνες. Το Μάιο του '80 τελειώνω τη θητεία μου και κατεβαίνω στον Άγιο Νικόλαο, στην Κρήτη, και έτσι, χωρίς κανένα λόγο, κόλλησα εκεί για δύο χρόνια κάνοντας εμπόριo αντικών. Τρέχα γύρευε. Παρέα με ένα φίλο μου που έκανε αυτήν τη δουλειά γυρίσαμε όλη την Τουρκία με το αυτοκίνητο και φτάσαμε μέχρι το Αφγανιστάν και στην Περσία. Είχαμε πολύ μεγάλη επιτυχία, αλλά επειδή δεν πρόσεχα στο εμπόριο, τα έχασα όλα. Και μετά, φτου κι απ' την αρχή.
• Από το '82 έως το '87 δεν έκανα τίποτα, στην κυριολεξία. Έπαιρνα κάποιους τόκους από τις καταθέσεις του πατέρα μου στην τράπεζα και την έβγαζα έτσι. Άλλωστε δεν είχα και έξοδα. Μόνο τα τσιγάρα μου. Είχα πλούσιους φίλους και ήμουν μια χαρά. Το γεγονός ότι είχα μια σχετική οικονομική άνεση με έχει στιγματίσει έως σήμερα. Δεν έχω ποτέ το άγχος να κυνηγήσω τα χρήματα. Τα ξοδεύω όλα.
• Το '85 γνώρισα τη σημερινή μου συνέταιρο, τη Λία Σταμοπούλου, που είναι ζωγράφος. Η Λία είχε αυτό το ακίνητο στην οδό Κολοκοτρώνη, κληρονομιά από τον πατέρα της, και ήταν χωρισμένο σε πολλά μικρά μαγαζάκια. Σίγα σιγά διώχναμε τους μικροεμπόρους που υπήρχαν και γκρεμίζαμε τα ντουβάρια, μέχρι που έφυγε κι ο τελευταίος. Το είδαμε έτσι άδειο και είπαμε, δεν το κάνουμε μπαρ!
• Στην αρχή με είχαν περάσει για τρελό γιατί δεν υπήρχε τίποτα στο κέντρο, κανένα μαγαζί. Τα δύο πρώτα χρόνια δεν είχαμε βάλει καν πινακίδα απ' έξω. Άρεσε πολύ στον κόσμο όμως, γέμιζε με μαυροφορεμένους κάθε βράδυ. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο κι έτσι έγινε ένα «μπαμ» στην αθηναϊκή νύχτα!
• Συνέβαιναν τρελά πράγματα στο μαγαζί κάθε βράδυ. Θυμάμαι το '89, εκεί που κλείναμε το μαγαζί, περασμένες τέσσερις, μπαίνουν πέντε κοπέλες, χορεύτριες. Τους λέω κλείσαμε και μου απαντούν δεν θα κλείσεις. Γιατί δεν θα κλείσω; λέω εγώ, και μου λένε θα δεις, και αρχίζουν και γδύνονται. Λέω έχετε δίκιο, δεν θα κλείσουμε. Δεν έκανα τίποτα μαζί τους, αλλά έκαναν αυτές.
Στην αρχή με είχαν περάσει για τρελό γιατί δεν υπήρχε τίποτα στο κέντρο, κανένα μαγαζί. Τα δύο πρώτα χρόνια δεν είχαμε βάλει καν πινακίδα απ' έξω. Άρεσε πολύ στον κόσμο όμως, γέμιζε με μαυροφορεμένους κάθε βράδυ. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο κι έτσι έγινε ένα «μπαμ» στην αθηναϊκή νύχτα!
• Οι σχέσεις μου όλες ήταν με bisexual γυναίκες. Γενικά μου αρέσει το άλλο φύλο, δεν το κρύβω. Κι εγώ αρέσω στις γυναίκες και εφόσον και μένα μου αρέσουν, δεν υπάρχει γκρίνια. Στο Booze γνώρισα τις δύο μαμάδες των παιδιών μου. Έχω τρία παιδιά, τρεις γιους και μία σκύλα, τη Ζουζούκα.
• Το '91 πήρα τον Rock FM. Ήταν τότε που είχαν πλακωθεί στο ΚΚΕ και χωρίστηκαν στα δύο και μπήκα εγώ στη μέση και τον πήρα. Μετά έρχονταν από το ΚΚΕ και μου κλαίγονταν, τι δουλειά έχεις εσύ με το σταθμό μας και τέτοια. Τώρα τον έχει πάρει ο Μπερλουσκόνι.
• Μετά, το '96 φτιάξαμε το ξενοδοχείο δίπλα από το Booze, το Hotel Carolina, και καλέσαμε 30 καλλιτέχνες από την Καλών Τεχνών να φιλοτεχνήσουν από ένα δωμάτιο. Αυτό το παρουσίασε πέρσι ο Καππάτος ως δική του ιδέα.
• Μετά είχα ένα ντράβαλο με την εφορία με δικαστήρια και τέτοια. Αναγκάστηκα και έκλεισα για δύο χρόνια. Το Booze ξανάνοιξε το 2001. Το 2002 δημιουργήθηκε το Gazon Rouge και το καλοκαίρι του 2004 ξεκίνησε το Co-operativa, έτσι όπως είναι σήμερα. Μονίμως με εκθέσεις. Μας επέλεξαν από το γαλλικό οργανισμό ArtFactories. Έχουν μια επιτροπή που επιλέγει ένα δύο χώρους από κάθε χώρα. Την Ελλάδα την εκπροσωπούμε εμείς. Το επόμενό μου πρότζεκτ είναι να φέρω καλλιτέχνες από τον απόδημο Ελληνισμό. Έχω πάρει έγκριση από το υπουργείο Πολιτισμού και θα πραγματοποιηθεί υπό την αιγίδα του.
Η νύχτα είναι πιο καθαρή από την ημέρα. Λέει αλήθειες. Ίσως γιατί ο άλλος είναι μεθυσμένος και σου ανοίγεται πιο εύκολα, τη μέρα θα τον δεις πιο κλειστό. Ε, και οι γυναίκες έχουν καλύτερη συμπεριφορά το βράδυ, χαλαρώνουν οι αντιστάσεις.
• Από το Booze έχουν περάσει όλοι. Από ακαδημαϊκούς έως πολιτικούς. Ο Βέλτσος, που τον ξέρω 25 χρόνια τώρα, μου έχει φέρει στο μαγαζί όλο τον κόσμο. Ένα βράδυ μου έφερε το Γάλλο φιλόσοφο Jacques Derrida. Κουρούμπελο έγινε, έφυγε στα τέσσερα. Είχαν έρθει κι ο Γιώργος Χειμωνάς με τη Λούλα Αναγνωστάκη. Με το μαύρο γυαλί η Λούλα, πώς δεν σκοτώθηκε εδώ στις σκάλες! Ο Βέλτσος κάνει και το μάθημά του στο χώρο του Booze. Μου φέρνει τους φοιτητές του τμήματος Επικοινωνίας του Παντείου. Τις προάλλες έσκασε και ο Αλογοσκούφης που έκανε το ραντεβού του με ένα δημοσιογράφο.
• Η νύχτα είναι πιο καθαρή από την ημέρα. Λέει αλήθειες. Ίσως γιατί ο άλλος είναι μεθυσμένος και σου ανοίγεται πιο εύκολα, τη μέρα θα τον δεις πιο κλειστό. Ε, και οι γυναίκες έχουν καλύτερη συμπεριφορά το βράδυ, χαλαρώνουν οι αντιστάσεις.
• Στο Booze παίζαμε πάντα πολύ καλή μουσική. Όταν είχα τα τραβήγματα με την εφορία, μου έκλεψαν γύρω στους 2.000 δίσκους. Ήταν κομμάτια που τα διάλεγα ένα ένα και τώρα πια δεν υπάρχουν. Κλάπηκαν όλα, μαζί με μηχανήματα, ένα βράδυ.
• Κοιμάμαι ελάχιστα, 2-3 ώρες την ημέρα μου αρκούν, και καπνίζω πολύ, 5-6 πακέτα την ημέρα. Έχω ήδη καταστρώσει σχέδιο για την εποχή της απαγόρευσης του τσιγάρου που έρχεται. Στο μαγαζί μου θα υπάρχουν μόνο καπνιστές. Διάβαζα τελευταία μια καινούργια έρευνα που έδειξε ότι το κάπνισμα σκοτώνει τα μικρόβια. Απελευθερώνεται λέει μια ουσία, η οποία σκοτώνει τα καρκινικά κύτταρα. Τρελό έτσι;
• Νιώθω ότι συνδέομαι με τους Γάλλους, μάλλον λόγω ονόματος. Μια φορά που είχα πάει στο Παρίσι πήγα στο άλλο μου μαγαζί, το Λούβρο, αλλά ήταν κλειστό. Έδειχνα το διαβατήριό μου στους αστυνομικούς και αυτοί γελάγανε.
σχόλια