Διαβάζω, λοιπόν, το brief για την τελευταία κυκλοφορία του Wehbba στην εταιρεία-μεγαθήριο της techno, Drumcode: «Αποτελείται από πέντε κομμάτια. Το ένα είναι η συνεργασία του με τον ζωντανό θρύλο της σκηνής του Σικάγο, DJ Deeon. Το κομμάτι "Third Wave" είναι μια ωδή στον... καφέ, αφού προσπαθεί ηχητικά να μιμηθεί τις αντιδράσεις του σώματος όταν ζεις το απόλυτο caffeine high. Πηγή έμπνευσης του τρίτου είναι ο Jean-Michel Jarre και τα συναισθήματα που του προκάλεσε όταν τον είδε live στο Παρίσι − εμπνεύστηκε τη βασική μελωδία ακούγοντάς τον να παίζει τη laser άρπα του. Το τελευταίο είναι η πρώτη του ambient παραγωγή, που έφτιαξε με ένα take στο προσωπικό του στούντιο, χρησιμοποιώντας ένα Tetr-4, ένα Roland MKS-80 και ένα θεόκουλο software synth, το Loom».
Αυτόματα επιβεβαιώνω για άλλη μια φορά πως ανάμεσα στους πάρα πολλούς παραγωγούς και DJs που κάνουν καριέρα εκεί έξω ο Wehbba δεν είναι μια τυχαία περίπτωση.
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Βραζιλία, σπούδασε μουσική και αγάπησε τον ηλεκτρονικό ήχο από πολύ μικρή ηλικία. Ήταν πολύ ενεργά αναμεμειγμένος στην dance/rave σκηνή της χώρας του, όμως μόλις το 2006 αποφάσισε να παρατήσει την οδοντιατρική, που εξασκούσε με επιτυχία, για να αφιερωθεί 100% στο πάθος του, τη μουσική. Ήταν και είναι ένας από τους πιο σταθερά και εντυπωσιακά ανερχόμενους καλλιτέχνες και έχει πετύχει το ιδανικό τρίπτυχο «κυκλοφορίες στις καλύτερες δισκογραφικές - ξεχωριστές συνεργασίες - εμφανίσεις στα καλύτερα κλαμπ και φεστιβάλ παγκοσμίως».
Δηλώνει πως εμπνέεται από τη φύση και την αρχιτεκτονική της Βαρκελώνης, στην οποία μετακόμισε μαζί με το έτερόν του ήμισυ και εξαιρετικά αγαπημένη DJ και παραγωγό, την ANNA. Δίνει μεγάλο credit στον διαλογισμό, αφού έχει διαπιστώσει πως τον βοηθά να παραμένει ισορροπημένος και δημιουργικός.
Αυτό που τον διαφοροποιεί είναι σαφέστατα το ταλέντο και η φυσική, εσωτερική άρνηση να κατηγοριοποιηθεί κάτω από την ασφαλή ταμπέλα ενός είδους ή υποείδους. Άλλο ένα χαρακτηριστικό του είναι ο συναισθηματισμός που διαχέεται στη μουσική του, ακόμα κι αν μιλάμε για ένα κομμάτι που προορισμός του είναι να βάλει φωτιά στο dancefloor. Δηλώνει πως εμπνέεται από τη φύση και την αρχιτεκτονική της Βαρκελώνης, στην οποία μετακόμισε μαζί με το έτερόν του ήμισυ και εξαιρετικά αγαπημένη DJ και παραγωγό, την ANNA. Δίνει μεγάλο credit στον διαλογισμό, αφού έχει διαπιστώσει πως τον βοηθά να παραμένει ισορροπημένος και δημιουργικός.
Λίγο πριν έρθει στην Αθήνα και παρουσιάσει στο κοινό το πρώτο του αποκλειστικά live show φέτος το καλοκαίρι, ο Wehbba μας μιλάει για όλα, χωρίς υπεκφυγές.
— Μόλις τελείωσες το tour σου στις ΗΠΑ επέστρεψες στην Ευρώπη ή όχι ακόμα;
Βρίσκομαι στη Βραζιλία για λίγες μέρες. Η περιοδεία μου στις Ηνωμένες Πολιτείες κράτησε τέσσερις εβδομάδες και πήγε πολύ καλά!
— Μεγαλώνοντας στη Βραζιλία, τι ρόλο έπαιξε η μουσική στη ζωή σου;
Ερωτεύτηκα τη μουσική σε πολύ μικρή ηλικία. Ο πατέρας μου ήταν λάτρης της μουσικής, επίσης, κι έτσι μεγάλωσα με αυτήν τη νοοτροπία. Το αστείο σ' αυτή την ιστορία είναι ότι ποτέ δεν μου άρεσε η βραζιλιάνικη μουσική, οι φολκ ήχοι της χώρας μου ή η samba − μάλλον τα πολλά κρουστά δεν ταίριαζαν και δεν ταιριάζουν στο αυτί μου. Μου άρεσαν οι Beatles, το rock and roll των '60s και των '70s, όταν ήμουν παιδί.
— Προσπάθησε ο πατέρας σου να σε κατευθύνει κάπου μουσικά;
Όχι, καθόλου. Απλώς έβλεπα τον ενθουσιασμό του και ήταν αρκετά μεταδοτικός. Όλα τα παιδάκια θέλουν να μοιάσουν στον μπαμπά τους και το συναίσθημα που έβλεπα ότι του προκαλούσε η μουσική ήταν αρκετό για μένα.
— Πότε ήρθε στη ζωή σου ο ηλεκτρονικός ήχος;
Κι αυτός σε πολύ μικρή ηλικία, λίγο πριν από το Γυμνάσιο. Ήταν η εποχή της έκρηξης του synth pop και του electro pop... New Order, Depeche Mode, τέτοια πράγματα. Όλα αυτά έπαιζαν πολύ στο ραδιόφωνο κι εγώ ήμουν κολλημένος μόνιμα στο δικό μου.
Επίσης, ο πατέρας μου ήταν τεράστιος θαυμαστής του Jean-Michel Jarre και μου έδειχνε τις μεγαλειώδεις συναυλίες του, που είχε σε βιντεοκασέτες. Η μουσική του, αλλά και τα visuals με εντυπωσίαζαν πολύ, η αισθητική του, που ήταν αμιγώς ηλεκτρονική. Κάπως έτσι κόλλησα, πριν ανακαλύψω την techno.
— Ποια ήταν η στιγμή που αποφάσισες ότι επιθυμείς μια καριέρα στη μουσική;
Συμμετείχα σε ένα πρόγραμμα ανταλλαγής μαθητών κι έτσι επισκέφτηκα την Αυστραλία στο τέλος του Λυκείου, πριν από το πανεπιστήμιο. Όταν επέστρεψα, άρχισα να ασχολούμαι με την techno, έκανα συλλογή βινυλίων και διοργάνωνα μικρά πάρτι για φίλους. Τότε κατάλαβα ότι μου άρεσε πολύ όλο αυτό. Ξεκίνησα να μαζεύω μανιωδώς, πλέον, δίσκους, αναμείχθηκα ουσιαστικά με την τοπική σκηνή και εστίασα σε αυτό.
— Και η σύνθεση/παραγωγή μουσικής;
Κι αυτή σε πολύ μικρή ηλικία. Ήμουν μουσικός από τα 10 μου χρόνια. Είχα και συμμετείχα σε πολλές μπάντες από παιδάκι, με θυμάμαι να είμαι μόνιμα σε ένα στούντιο και να ηχογραφώ demos ή να είμαι στην κονσόλα με τον ηχολήπτη, δίνοντας ιδέες για την παραγωγή. Με ενδιέφερε πολύ η διαδικασία ηχογράφησης, παραγωγής, όλα αυτά που συμβαίνουν πριν ακούσει κάποιος το τελικό αποτέλεσμα, κι έτσι άρχισα σιγά-σιγά να εντάσσω τέτοιες πρακτικές στα sets όταν έπαιζα μουσική ως DJ. Έτσι, σχεδόν συγχρόνως με το DJing ξεκίνησα να μπαίνω στη διαδικασία παραγωγής της δικής μου μουσικής.
— Θα έλεγες ότι στην προσπάθειά σου να χτίσεις καριέρα συνάντησες περισσότερες δυσκολίες επειδή ήσουν από τη Βραζιλία;
Σίγουρα, ναι. Είχαμε πολύ περιορισμένη πρόσβαση σε μηχανήματα. Τότε οι υπολογιστές δεν ήταν τόσο εξελιγμένοι και διαδεδομένοι, πρόλαβα την αρχή της ανάπτυξης της ψηφιοποίησης στον χώρο της μουσικής γενικότερα. Όλα τα προγράμματα, όπως το Logic και το Cubase, ήταν σε πολύ αρχικά στάδια τότε και όχι τόσο γνωστά, ειδικά στη Βραζιλία. Δεν είχα τα χρήματα να επενδύσω σε αναλογικά όργανα/ήχο, το budget μου ήταν πολύ περιορισμένο.
Όλα αυτά, φιλτραρισμένα και από τη σκηνή μας, η οποία ήταν πολύ μικρή, και από το γεγονός ότι οι πηγές από τις οποίες μπορούσαμε να αντλήσουμε ενημέρωση, επικοινωνία και νέα ήταν πολύ περιορισμένες το έκαναν αρκετά δύσκολο. Επίσης, το Ίντερνετ δεν ήταν η αστείρευτη πηγή πληροφορίας που είναι σήμερα, δεν υπήρχε το YouTube, τα διάφορα tutorials που έχει εύκολα στη διάθεσή του ο κόσμος... Δεν ήταν εύκολο.
— Ένιωσες ποτέ όλη αυτή την απογοήτευση να σε καταβάλει;
Ποτέ! Μάλλον μου έδινε μεγαλύτερη ώθηση, ήταν μια συνεχής πρόκληση και λατρεύω τις προκλήσεις.
— Από τη στιγμή που εμφανίστηκες στη σκηνή η πορεία σου ήταν εντυπωσιακή. Εσύ, προσωπικά, πού θα το απέδιδες αυτό;
Δεν ξεκίνησα έχοντας στο μυαλό μου την επιτυχία και μάλλον αυτή μου η στάση με βοήθησε να αποκωδικοποιήσω τον τρόπο που πρέπει να γίνονται τα πράγματα. Το μόνο που ξέρω είναι πως πρέπει να προσπαθώ συνεχώς να γίνομαι καλύτερος, είναι το μόνο που ξέρω ως πρακτική. Πάντα έπρεπε να βρίσκω, να επινοώ έναν τρόπο, ώστε να προχωρώ, να κάνω καλύτερα και μεγαλύτερα πράγματα κι αυτό το αρχικό συναίσθημα διατηρώ πάντα μέσα μου. Αυτό που κάνω το αγαπώ πραγματικά και είναι αυτό που ξέρω να κάνω, αν σταματούσα, θα ήμουν πολύ δυστυχισμένος. Αυτό μου δίνει τη δύναμη να συνεχίζω, να γίνομαι καλύτερος, να προσπαθώ πιο πολύ.
Wehbba & DJ Deeon — We Have Bass — Drumcode
— Από αυτό που φτάνει στ' αυτιά μου μπορώ να πω πως είσαι δημιουργικός και πολύπλευρος, δεν κολλάς κάπου εμμονικά, το στυλ σου αλλάζει συνεχώς και αντιμετωπίζεις διαφορετικά την κάθε σου κυκλοφορία. Σκέφτεσαι ποτέ πως μπορεί, ενδεχομένως, να απογοητεύσεις μερίδα του κοινού σου που θα ήθελε να ακούει συγκεκριμένα πράγματα από σένα;
Συμβαίνει, και μου έχει συμβεί, είναι το τίμημα που πληρώνεις όταν ανήκεις σε μια μεγάλη σκηνή ή όταν σε μαθαίνει περισσότερος κόσμος. Το κλειδί της υπόθεσης είναι να είσαι χαρούμενος/-η με αυτό που δίνεις, αυτό που κάνεις. Το ιδανικό είναι να σε εμπνέει και το παραμικρό. Αν δεν το κάνεις για σένα, αλλά για τους άλλους, μπαίνεις σε μια λούπα που δεν υπάρχει περίπτωση να σε οδηγήσει κάπου αλλού, στήνεις έναν δημιουργικό μικρόκοσμο γύρω σου για όσο κρατήσει.
Οι άνθρωποι και θα απογοητευτούν αν αποφασίσεις να κάνεις κάτι διαφορετικό και θα βαρεθούν να σε ακούν να κάνεις τα ίδια και τα ίδια − δεν βγάζει πουθενά αυτή η τακτική. Οι άνθρωποι αλλάζουν, οι εποχές αλλάζουν, άρα το ζήτημα είναι να είσαι ευτυχισμένος με αυτό που κάνεις και να προσπαθείς να φτάσει η δουλειά σου σε όσο το δυνατό μεγαλύτερο κοινό. Ποτέ δεν με ικανοποιούσε αυτή η λογική, γι'αυτό και εστιάζω στην εξέλιξη του καλλιτεχνικού μου οράματος.
Δεν θέλω να με ακολουθεί το κοινό για ένα συγκεκριμένο πράγμα που έκανα, αλλά για να δει τι πρόκειται να κάνω μετά, να προσπαθεί να με καταλάβει και να εκτιμά την προσπάθεια πίσω από τη δουλειά μου κι έτσι να συνεχίσουμε αυτήν τη «σχέση» ή όχι. Αν καταπιάνεσαι με κάτι που σε εμπνέει, σίγουρα θα εμπνεύσει και αυτούς που σε ακούν.
— Μεταδίδεις περισσότερο τα συναισθήματά σου ή τον ψυχικό σου κόσμο μέσω της μουσικής σου;
Σίγουρα τα συναισθήματά μου.
— Πόσο δύσκολο είναι να μεταφράσεις το συναίσθημα σε ήχο;
Αυτό είναι και το δύσκολο κομμάτι, έτσι δεν πάει; (γελάει) Το θέμα είναι να καταφέρεις να μπεις σε μια διανοητική κατάσταση που σου επιτρέπει να φτάσεις εκεί. Είναι τόσο αδυσώπητη η καθημερινότητα, οι ανάγκες της δουλειάς, τα ταξίδια, η επιχειρηματική πλευρά που πρέπει να συντονίσεις. Όλοι μας, είτε το θέλουμε είτε όχι, εγκλωβιζόμαστε σ' αυτά και είναι δύσκολο να βρεις τον τρόπο να συγκεντρωθείς σε μια άλλη διάσταση, να έρθεις σε επαφή, να εντοπίσεις και να κατανοήσεις τα συναισθήματά σου πριν τα μεταφράσεις σε ήχους. Μέσα στα χρόνια νιώθω πως έχω αναπτύξει αυτή την ευαισθησία και την έχω εντάξει στο όραμά μου.
Πλέον, ξέρω πως αν δεν νιώθω κάτι ή δεν έχω καλή επαφή με τον εαυτό δεν μπορώ να το κάνω, όσο κι αν πιεστώ, κι έτσι αποφεύγω να μπω στο στούντιο, αφού δεν πρόκειται να βγει κάτι. Ή, αν θέλω να μπω στο στούντιο, απλώς θα δοκιμάσω κάποια νέα τεχνική ή θα σχεδιάσω κάποιες ιδέες μέχρι να έρθει η σωστή στιγμή. Συνήθως κάθομαι σ' αυτή την καρέκλα μόνο όταν καταλαβαίνω και νιώθω πως είμαι σε θέση να καταγράψω αυτό που υπάρχει μέσα μου εκείνη τη στιγμή.
Wehbba - Eclipse - Drumcode - DC185
— Ας μιλήσουμε για την πρόσφατη κυκλοφορία σου στην Drumcode Records. Είναι σαφές ότι μια συνεργασία με τον Adam Beyer είναι σημείο αναφοράς για όποιον καλλιτέχνη την έχει πετύχει. Πώς φτάσατε να συνεργαστείτε;
Δεν θυμάμαι πώς ακριβώς έγινε η πρώτη επαφή. Κάποια στιγμή, όπως πολύ σωστά ανέφερες, περνούσα μια φάση στροφής στην καριέρα μου. Ένιωσα πως ήθελα να εξερευνήσω μια διαφορετική γκάμα δισκογραφικών εταιρειών κι έτσι έστειλα μουσική στον Adam. Αρχικά δεν πήρα απάντηση για πολύ καιρό και κάποια στιγμή έλαβα ένα mail του που με ρωτούσε αν αυτά τα κομμάτια ήταν ακόμα διαθέσιμα − έτσι μπήκε το πρώτο κομμάτι μου, το «Fake», στη συλλογή «A-Sides».
Τότε με ρώτησε αν είχα και κάτι άλλο να του στείλω, του έστειλα, μπήκαμε σε μια διαδικασία ανταλλαγής mails και από κει και πέρα όλα πήραν τον δρόμο τους. Ξεκινήσαμε με τον κλασικό τρόπο της αποστολής ενός demo, λοιπόν. Δεν τον ήξερα πριν, δεν είχα σχέση μαζί του σε προσωπικό επίπεδο.
— Κι έτσι φτάσαμε στην τελευταία σου κυκλοφορία εκεί, το EP «We have bass», που έχει πάρει εντυπωσιακές κριτικές από τα μουσικά media. Πώς προσέγγισες αυτήν τη δουλειά;
Έφτιαξα πάρα πολλή μουσική τη χρονιά που πέρασε και συχνά αναπολούσα τις παλιές, καλές rave εποχές που έχω ζήσει. Προσπάθησα να συνδεθώ με το παρελθόν μου και με τους ήχους που με έκαναν να ερωτευτώ αυτήν τη μουσική.
Για αρκετό καιρό είχα χαθεί μέσα σε όλη αυτή την αναζήτηση, όμως ένιωθα πως πάλευα να ανακτήσω αυτήν τη σύνδεση. Άκουγα πολλές από τις παλιές παραγωγές που βγήκαν από το Σικάγο και θυμήθηκα τις δουλειές του Deeon, που με είχαν συναρπάσει τότε. Τον έψαξα για να δω με τι ασχολείται σήμερα και είδα ότι δεν έκανε πολλά πράγματα από πλευράς κυκλοφοριών. Έτσι, αποφάσισα να τον καλέσω να έρθει, να δουλέψουμε μαζί και να με φέρει, πρακτικά πια, σε επαφή με αυτά τα συναισθήματα που είχα μέσα μου. Ευτυχώς, δέχτηκε και χάρηκα πολύ! Η προσέγγισή μου, λοιπόν, σ' αυτή την κυκλοφορία ήταν η σύνδεση με το παρελθόν μου και με τις εποχές που πήγαινα από το ένα rave πάρτι στο άλλο.
Όλα τα κομμάτια του EP ακολουθούν αυτή την ηχητική «λογική». Φυσικά, δεν προσπαθώ να αναπαραγάγω τον ήχο της εποχής, χρησιμοποιώ το γενικότερο πλαίσιο, τις ιδέες, την ατμόσφαιρα, ώστε να τα εξελίξω σε κάτι νέο, μια καινούργια ροή μουσικής ενέργειας. Πάρε έμπνευση από το παρελθόν, ναι, αλλά χρησιμοποίησέ την για να φτιάξεις κάτι για το μέλλον. Αυτά τα κομμάτια αντικατοπτρίζουν και την κατεύθυνση που θα πάρει η μουσική μου το επόμενο διάστημα.
Ο όρος «techno» χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει κάτι που ήταν πολύ καινούργιο, όταν ξεκινούσε όλη αυτή η ιστορία. Για να είμαστε ειλικρινείς, η μουσική είναι μουσική. Είναι χρήσιμο να έχεις στη διάθεσή σου ένα όνομα που μπορεί να περιγράψει ένα συγκεκριμένο στυλ, όμως ο όρος «techno» είναι εξαιρετικά ευρύς.
— Με οδηγείς στην επόμενη ερώτηση: υπάρχει ένα επαναλαμβανόμενο debate εδώ και καιρό ότι αυτό που θεωρείται techno σήμερα δεν είναι (πια) techno. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι έχει πλησιάσει υπερβολικά την trance, άλλοι ότι δεν είναι techno αλλά tech house. Και μετά έρχονται και οι «καθαρολόγοι», που ουρλιάζουν ότι η techno έχει παραγίνει εμπορική. Ποια είναι η γνώμη σου;
Ο όρος «techno» χρησιμοποιήθηκε για να περιγράψει κάτι που ήταν πολύ καινούργιο, όταν ξεκινούσε όλη αυτή η ιστορία. Για να είμαστε ειλικρινείς, η μουσική είναι μουσική. Είναι χρήσιμο να έχεις στη διάθεσή σου ένα όνομα που μπορεί να περιγράψει ένα συγκεκριμένο στυλ, όμως ο όρος «techno» είναι εξαιρετικά ευρύς. Όλα τα είδη, η house, η techno, η trance, το drum & bass, έχουν εξελιχθεί, συμπεριέλαβαν πολλά διαφορετικά στοιχεία, συγχωνεύτηκαν, συνδύασαν και ένωσαν κάποια άλλα.
Είκοσι χρόνια πριν οι διαφορές ήταν πολύ πιο διακριτές. Μπορούσες με σιγουριά να ακούσεις και να καταλήξεις εύκολα στο συμπέρασμα ότι ένα κομμάτι είναι techno ή trance. Σήμερα δεν είναι τόσο απλό και πολλοί έχουν κολλήσει σ' εκείνες τις αρχικές περιγραφές. Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους, αν δεν σου αρέσει κάτι μην το κάνεις, μην το ακούς, κάνε το δικό σου. Κι αν έχεις δικό σου ακροατήριο, δεν χρειάζεται να κράζεις το ακροατήριο του άλλου! (γελάει) Αν σου βγαίνει κάτι, πολύ ωραία, κάν' το, δεν χρειάζεται να κοιτάς τι κάνει ο διπλανός σου.
Προσωπικά, δεν είμαι και τόσο προσκολλημένος σε αυτό που θεωρείται techno, γιατί η techno είναι αυτό που εσύ θα καταφέρεις να κάνεις, χρησιμοποιώντας τις ευκαιρίες που σου δίνονται. Αυτό που κάνω εγώ δεν μπορεί να χωρέσει σε ένα κουτάκι. Αν βρει κάποιος ένα κουτάκι όπου μπορεί να το χωρέσει, δεν έχω πρόβλημα να μου το πει. Δεν με πολυνοιάζουν οι κατηγορίες και τα είδη, όταν υπάρχουν καλλιτέχνες που μοιράζονται την κοσμοθεωρία μου και άνθρωποι που απολαμβάνουν αυτό που κάνω. Δεν κρέμομαι από τις περιγραφές και ελπίζω οι άνθρωποι εκεί έξω να κατανοήσουν τι σημαίνει αυτό.
— Μια άλλη κουβέντα-φωτιά αυτή την εποχή είναι για την «κουλτούρα του κλάμπινγκ ενάντια στη φεστιβαλική». Πολύ σημαντικές προσωπικότητες και καλλιτέχνες έχουν εκφράσει τον προβληματισμό τους ότι τα φεστιβάλ υποβαθμίζουν σταθερά τα κλαμπ, που καλούνται να ανταγωνιστούν τεράστια μεγέθη, παγκοσμίως.
Είναι πολύ σωστό, αφού δεν είναι εύκολο για ένα κλαμπ να ανταγωνιστεί ένα φεστιβάλ με τεράστιο line up. Παλιότερα, τα φεστιβάλ διοργανώνονταν τα καλοκαίρια και τώρα έχουμε χειμερινά και ανοιξιάτικα (γελάει)... Κοινώς, φεστιβάλ όλο τον χρόνο! Ένας μικρός χώρος που συγκεντρώνει συγκεκριμένο αριθμό ατόμων δεν μπορεί να συγκριθεί με τέτοια μεγαθήρια.
Αν κάπου γίνεται ένα φεστιβάλ τις τελευταίες μέρες του Μαρτίου, για παράδειγμα, εκείνη την περίοδο το κλαμπ θα έχει μειωμένη προσέλευση και δυσκολία να πουλήσει εισιτήρια όλο τον μήνα, αφού οι άνθρωποι θα μαζεύουν χρήματα για να πάνε στο μεγάλο event. Ας μην ξεχνάμε πως τα κλαμπ ανοίγουν κάθε Σαββατοκύριακο, δεν είναι όπως τα φεστιβάλ, που θα «στηθούν» για ένα διήμερο και τέλος.
Είναι πολύ δύσκολο και απαιτητικό για έναν χώρο να καταφέρει να επιβιώσει υπ' αυτές τις συνθήκες. Και η όλη κουλτούρα των VIPs στις μεγάλες αυτές διοργανώσεις κάνει ζημιά, αφού ένα κλαμπ δεν επενδύει σε τέτοιες πρακτικές για να πουλήσει ακριβότερα εισιτήρια και περισσότερο αλκοόλ − ειδικά τα ποτά στα συγκεκριμένα σημεία είναι πολύ ακριβά!
Αυτά και άλλα πολλά αναγκάζουν την κουλτούρα του κλάμπινγκ να συρρικνώνεται συνεχώς, κάτι που είναι πολύ επικίνδυνο, αφού τα κλαμπ είναι ο συνδετικός κρίκος της σκηνής (σε μια πόλη). Έχει δημιουργηθεί μια πολύ εύθραυστη κατάσταση και −δεν το πιστεύω πως θα έφτανα να το πω αυτό!− χρειάζεται να βρεθεί ένας επαναστατικός τρόπος χειρισμού αυτής της κατάστασης για να ισορροπήσει. Ενδεχομένως κάποιες συνέργειες και συνεργασίες, ώστε να βοηθηθεί το κλάμπινγκ και να γίνει το επίκεντρο της σκηνής ξανά.
Όμως και οι διοργανωτές των φεστιβάλ πρέπει να προσέχουν, αφού πρέπει να πωλούν συνεχώς εισιτήρια κι έτσι καταλήγουν να κάνουν πολύ συγκεκριμένες και «ασφαλείς» επιλογές στους καλλιτέχνες που κλείνουν, με αποτέλεσμα να βλέπουμε συνεχώς τους ίδιους και τους ίδιους.
Τα bookings στα φεστιβάλ έχουν γίνει εξαιρετικά προβλέψιμα και χωρίς ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Όλα αυτά αναγκάζουν τη σκηνή να συρρικνώνεται και να περιορίζεται συνεχώς, να γίνεται όλο και πιο εμπορική, να βασίζεται όλο και περισσότερο στη δημοφιλία. Είναι πολύ πονηρές οι εποχές που ζούμε, είμαι πολύ περίεργος να δω πού θα μας οδηγήσει όλη αυτή η ιστορία. Κι αν υπάρχει περίπτωση κάτι να μας βγάλει από αυτό το τέλμα, θα είναι τα κλαμπ.
— Θα ήθελα να μιλήσουμε για ένα από τα πιο αγαπημένα μου κορίτσια στον χώρο εδώ και πολλά χρόνια, την ANNA.
(γελάει) Φυσικά, ας μιλήσουμε για τη φίλη σου την ANNA!
— Πώς νιώθεις που ανήκετε και οι δύο στον ίδιο χώρο, πώς αντιμετωπίζετε τις δυσκολίες που προκύπτουν από το πολύ απαιτητικό πρόγραμμά σας;
Ήταν πολύ δύσκολα για εμάς στην αρχή, ειδικά όταν μέναμε ακόμα στη Βραζιλία, αφού έπρεπε να ταξιδεύουμε συνεχώς. Τα προγράμματά μας είναι πολύ διαφορετικά, δεν παίζουμε στα ίδια κλαμπ, ούτε τις ίδιες ώρες και η Βραζιλία πρόσθετε άλλον ένα βαθμό δυσκολίας. Έτσι, λοιπόν, αφού το κοινό μας βρίσκεται περισσότερο σε άλλες χώρες, μετακομίσαμε στη Βαρκελώνη και από τότε τα πράγματα έχουν γίνει αρκετά πιο εύκολα.
Έχουμε τη δυνατότητα να πάμε κάπου για ένα Σαββατοκύριακο, ακόμα και οι περιοδείες είναι πιο εύκολες, η διαδικασία του ταξιδιού δεν είναι τόσο χρονοβόρα. Παλιά τύχαινε να είμαστε μακριά ο ένας από τον άλλον για δύο-τρεις μήνες, τώρα αυτό έχει περιοριστεί σε εβδομάδες. Θα τύχει κάποιες φορές να λείπουμε για έναν μήνα, αλλά όχι τόσο συχνά. Είμαστε μαζί 13 χρόνια και κάπως το έχουμε συνηθίσει όλο αυτό. Μεγαλώσαμε μαζί και οι καριέρες μας χτίστηκαν πάνω σ' αυτά τα δεδομένα, ξέρουμε πώς να τα διαχειριστούμε.
— Εξακολουθείτε να ξυπνάτε ο ένας τον άλλον μέσα στη νύχτα με ενθουσιασμό για να ακούσετε ένα τέλειο beat ή riff που έχετε γράψει;
(Γελάει) Εννοείται πως το κάνουμε, αυτό κρατάει δυνατή τη σχέση μας!
— Η ANNA μου έχει πει πως της έκανες πρόταση γάμου όταν ήσασταν στην Ελλάδα!
Ναι! Ένα από τα μεγαλύτερά της όνειρα ήταν να επισκεφτεί τη Σαντορίνη. Με έκλεισαν, λοιπόν, να παίξω στην Αθήνα και σκέφτηκα πως ήταν η απόλυτη ευκαιρία. Μείναμε για λίγες μέρες στην Αθήνα και μετά πήγαμε στη Σαντορίνη, όπου και της έκανα την πρόταση.
— Και επιτέλους επιστρέφεις στην Αθήνα! Πώς νιώθεις;
Τέλεια! Εδώ και πολύ καιρό ήθελα να ξαναπαίξω στην Αθήνα, έχουν περάσει πολλά χρόνια από την τελευταία φορά. Ο κόσμος σας έχει πάρα πολύ καλή ενέργεια και αγαπώ την Αθήνα, είναι μια πολύ όμορφη πόλη. Τα λέμε και από κοντά πολύ σύντομα!
Info
Το EP του Wehbba «We have bass» κυκλοφορεί από την Drumcode:
https://soundcloud.com/wehbba/sets/wehbba-dj-deeon-we-have-bass-1
Το νέο του remix στο «Arp» των SCB & Reset Robot το ακούτε εδώ:
https://www.beatport.com/track/arp-wehbba-remix/11797634
O Wehbba θα βρίσκεται στο Steam το Σάββατο 11 Μαΐου.
σχόλια