Πιπεριές: οι αθόρυβες μα πεντανόστιμες πρωταγωνίστριες της ελληνικής κουζίνας

Πιπεριές: οι αθόρυβες μα πεντανόστιμες πρωταγωνίστριες της ελληνικής κουζίνας Facebook Twitter
Τώρα το φθινόπωρο απολαμβάνουμε τηγανητές αυτές τις μακρουλές κιτρινοπράσινες πιπεριές, αποχαιρετώντας για τα καλά πια το καλοκαίρι.
0

Ρωτήστε όποιον ερασιτέχνη ή επαγγελματία καλλιεργητή θέλετε: οι πιπεριές, μεγάλες, μικρές, στρογγυλές ή μακρουλές, καυτερές, κόκκινες ή πράσινες, είναι αυτές που θα φύγουν τελευταίες από το χωράφι το φθινόπωρο. Αλλιώς πώς εξηγούνται τα βουνά πιπεριάς που κατακλύζουν τους πάγκους στις λαϊκές αγορές και στα μανάβικα τέτοια εποχή; Εύκολη καλλιέργεια καθώς είναι (ακόμα και σε γλάστρες για το μπαλκόνι τις βρίσκουμε αρχές της άνοιξης, στα φυτώρια και στις υπαίθριες αγορές) και απαραίτητες στην αγαπημένη χωριάτικη σαλάτα και στα λατρεμένα γεμιστά, δεν είναι λίγοι αυτοί που χαίρονται να τις ποτίζουν όλο το καλοκαίρι και να τις απολαμβάνουν σε αφθονία στα μαγειρέματά τους. Άμα πιάσουν οι πιπεριές, καρποφορούν για μήνες και κάποια στιγμή δίνουν τόσο καρπό, που αναρωτιέσαι πια τι να τις κάνεις.

Οι μάγειρες, όμως, γνωρίζουν ότι η σάλτσα ντομάτας για τη μακαρονάδα γίνεται νοστιμότερη με μια κόκκινη και μια πράσινη πιπεριά στην τελευταία βράση (το νόστιμο ουγγαρέζικο εθνικό φαγητό γκούλας σερβίρεται κατακόκκινο από την πάπρικα που περιέχει, το μπαχαρικό από τις κόκκινες γλυκές ή καυτερές πιπεριές), τα κοκκινιστά και τα λαδερά αποκτούν μια ωραία φυτική νότα φρεσκάδας με μισή πράσινη πιπεριά στο αρχικό γιάχνισμα, το μπριάμ μοσχοβολάει ακόμα περισσότερο με λίγες ψιλοκομμένες ανάμεσα στα χρωματιστά λαχανικά.

Δεν είμαστε οι μόνοι που θα τηγανίσουμε πιπεριές τώρα το φθινόπωρο, έτσι απολαμβάνουν οι γείτονες Ιταλοί τις friggitelli τους, οι Ισπανοί τις απίθανες και πιο σκουρόχρωμες padrones τους, αφήνοντας και καμιά καυτερή εκεί ανάμεσα για την πλάκα στην παρέα.

Κάποια είδη πιπεριάς, καθώς λέει και το όνομά της, περιέχουν καψαϊκίνη, μια καυτερή ουσία που μετριέται με τη διεθνή μέθοδο Scoville. Πληροφοριακά να αναφέρουμε ότι η καψαϊκίνη (στις καυτερές πιπεριές τσίλι) κεντρίζει τους αισθητήρες νευρώνων του πόνου (τα τρίδυμα κύτταρα, όπως είναι γνωστά), με αποτέλεσμα να «μουδιάζει», ευχάριστα ή όχι, όλη η στοματική κοιλότητα, να καίνε τα μάτια και ο λαιμός! Πολλά από τα έμπλαστρα που βάζουμε για το νευροκαβαλίκεμα περιέχουν καψαϊκίνη, που καίει μεν αλλά καταπραΰνει τον πόνο, χαλαρώνοντας με τη θερμότητα τους μύες.

Οι πιπεριές που αναφέρουμε στη συνταγή μας έχουν μεν την έντονα φυτική και αρωματική γεύση στη σάρκα τους, αλλά ελάχιστα ‒και ανεπαίσθητα καυτερά‒ σποράκια κοντά στο κοτσανάκι τους (που μερικοί τα προτιμούν και άλλοι απλώς τρώνε την πιπεριά αυτή μέχρι εκείνο το σημείο). Στις λαϊκές αγορές τα μαύρα πινακάκια μας προειδοποιούν για το είδος της πιπεριάς, καυτερή ή Ουγγαρίας, όπως αυτές οι κιτρινοπράσινες γυαλιστερές που αναφέρουμε στη συνταγή. Λέγεται ότι οι Τούρκοι κατακτητές μετέφεραν στην Ουγγαρία από την Ανατολή αυτό το ενδιαφέρον λαχανικό εκεί κατά τον 14o-15ο αιώνα, ενώ είναι γνωστό ότι οι πιπεριές (μαζί με τα περισσότερα σολανοειδή, την οικογένεια στην οποία ανήκουν οι πιπεριές, οι μελιτζάνες και οι ντομάτες) έφτασαν στην Ευρώπη περίπου την ίδια εποχή και από την Κεντρική Αμερική με τον Κολόμβο.

Οι μακρουλές αυτές πιπεριές είναι ένας ωραίος μεζές για το ούζο. Παραδοσιακά δεν έλειπε από το πιατάκι του μεζέ μια ξιδάτη πίκλα μικρής πράσινης πιπεριάς μαζί με λίγο πιπεράτο σαλάμι ή μια ροδέλα αρωματικό λουκάνικο, ένα αλμυρό τυρί (ένα κομματάκι σαγανάκι ίσως;), δυο νόστιμες ελιές, μια τηγανητή μαρίδα ή ξιδάτο χταπόδι και λίγο ψωμί. Γίνεται όμως και ένα πεντανόστιμο, πρωτότυπο και οικονομικό ορεκτικό πρώτης τάξης.

Πιπεριές: οι αθόρυβες μα πεντανόστιμες πρωταγωνίστριες της ελληνικής κουζίνας Facebook Twitter
Άμα πιάσουν οι πιπεριές, καρποφορούν για μήνες και κάποια στιγμή δίνουν τόσο καρπό, που αναρωτιέσαι πια τι να τις κάνεις.

Τώρα το φθινόπωρο, λοιπόν, απολαμβάνουμε τηγανητές αυτές τις μακρουλές κιτρινοπράσινες πιπεριές, αποχαιρετώντας για τα καλά πια το καλοκαίρι. Θα τις πληρώσουμε μόνο 1 ευρώ το κιλό στις λαϊκές (περίπου είκοσι πιπεριές στο κιλό), 2 ευρώ στις βιολογικές και ακριβότερα κάποιες νόστιμες λιλιπούτειες από τις Σέρρες (πωλούνται συσκευασμένες σε σακουλάκια του μισού κιλού σε ορισμένα σούπερ μάρκετ και περιέχουν γλυκά αλλά και καυτερούτσικα πιπεράκια).

Δεν είμαστε οι μόνοι που θα τηγανίσουμε πιπεριές τώρα το φθινόπωρο, έτσι απολαμβάνουν οι γείτονες Ιταλοί τις friggitelli τους, οι Ισπανοί τις απίθανες και πιο σκουρόχρωμες padrones τους, αφήνοντας και καμιά καυτερή εκεί ανάμεσα για την πλάκα στην παρέα.

Τηγανητές γλυκές πιπεριές με ξίδι και θαλασσινό αλάτι

Πιπεριές: οι αθόρυβες μα πεντανόστιμες πρωταγωνίστριες της ελληνικής κουζίνας Facebook Twitter
Οι μακρουλές αυτές πιπεριές είναι ένας ωραίος μεζές για το ούζο.

Υλικά

10 γλυκές μακρουλές πιπεριές (περίπου μισό κιλό)

200 γραμμάρια ανθότυρο (προαιρετικά)

Λίγο καλό ξίδι από κόκκινο κρασί

5-6 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο για το τηγάνισμα

Δύο πρέζες (ένα κουταλάκι του γλυκού) θαλασσινό αλάτι σε νιφάδες

1 μεσαίο τηγάνι αντικολλητικό με ένα καπάκι λίγο μεγαλύτερο από τη διάμετρο του τηγανιού

Εκτέλεση

Πλένουμε τις πιπεριές με κρύο νερό και τις αφήνουμε να στεγνώσουν καλά. Τις σκουπίζουμε με μια πετσέτα κουζίνας. Τις τρυπάμε με ένα πιρούνι σε 2-3 σημεία.


Βάζουμε το λάδι στο τηγάνι και τοποθετούμε τις πιπεριές. Σκεπάζουμε με το καπάκι. Ανάβουμε την εστία στο φουλ και ακουμπάμε το τηγάνι σκεπασμένο. Σε λίγα λεπτά θα ακούσουμε τις πιπεριές να τηγανίζονται με φασαρία! Τις αφήνουμε έτσι και με κανέναν τρόπο δεν ανοίγουμε από περιέργεια το καπάκι!


Σε 4-5 λεπτά μετακινούμε το τηγάνι στη διπλανή κρύα εστία και περιμένουμε μέχρι να σταματήσει εντελώς η φασαρία του τηγανιού.


Τότε μόνο θα ξεσκεπάσουμε, χωρίς να γείρουμε το καπάκι, γιατί αλλιώς θα πέσουν οι υδρατμοί στο ελαιόλαδο και θα μας κάψουν, και θα γυρίσουμε τις πιπεριές να τηγανιστούν και από την άλλη πλευρά. Σε 4 λεπτά είναι έτοιμες. Τις αφήνουμε να ησυχάσουν στο τηγάνι, ξεσκεπάζουμε και βάζουμε σε ένα πιάτο ή πιατέλα. Τις ραντίζουμε με το ξίδι και τις πασπαλίζουμε με το θαλασσινό αλάτι. Προσθέτουμε το ανθότυρο, σπάζοντάς το με τα δάχτυλά μας.


Ελάχιστα πικρό, αλμυρό, ξιδάτο, γλυκό, όλες τις ωραίες γεύσεις τις έχει αυτό το απλό φθινοπωρινό πιάτο!

Γεύση
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Ο Dr. George Soleas εξηγεί πώς έγινε ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς έγινα ο κορυφαίος αγοραστής κρασιών στον κόσμο

O Dr. George Soleas, πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος του LCBO, του μεγαλύτερου εισαγωγέα κρασιών και οινοπνευματωδών ποτών στον κόσμο, αφηγείται στην Υρώ Κολιακουδάκη (Dip WSET) και τον Παναγιώτη Ορφανίδη την κινηματογραφική ζωή του.
THE LIFO TEAM
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
Proveleggios

Γεύση / Ο Αλέξανδρος Καρακάτσανης έχασε πολλά σε μια νύχτα, αλλά επιστρέφει δυναμικά στο Proveleggios

Ο νεαρός και ταλαντούχος σεφ που είδε το πρώτο του μαγαζί στην Αθήνα να καίγεται ολοσχερώς δεν το έβαλε κάτω στιγμή. Πρόσφατα ανέλαβε να αλλάξει την κουζίνα του δημοφιλούς εστιατορίου και θέλει να αφηγηθεί τις αναμνήσεις όλης της ομάδας που τον υποδέχτηκε μέσα από τα πιάτα του.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Το κρασί με απλά λόγια / Τοkaj: Η περιοχή των αυτοκρατορικών κρασιών της Ουγγαρίας

Τι είναι το Aszu, το Szamorodni, το Furmint και το Harslevelu; O Robert Kindl, γενικός διευθυντής του θρυλικού Oremus, εξηγεί στην Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET τον Παναγιώτη Ορφανίδη γιατί το Tokaj είναι μια από τις σημαντικότερες οινοπαραγωγικές περιοχές της Ευρώπης.
THE LIFO TEAM
Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Ιστορία μιας πόλης / Πού έμαθαν να πίνουν μπίρα οι Αθηναίοι;

Φιξ, Μετς, Κλωναρίδη. Τρία τοπωνύμια, τρεις περιοχές της Αθήνας που σχετίζονται με τη ζυθοποιία. Επιχειρήσεις που έμαθαν στην αθηναϊκή κοινωνία να πίνει μπίρα, να την απολαμβάνει κατ’ οίκον ή σε πάρκα. H Αγιάτη Μπενάρδου συζητά με τον Βασίλη Νάστο για τη ζυθοποιία Κλωναρίδη και την εξέλιξη της περιοχής των Πατησίων.
THE LIFO TEAM
Alchemist

Γεύση / Στο Alchemist, ένα από τα καλύτερα εστιατόρια του κόσμου, η δυσφορία είναι στο μενού

Σε ένα εστιατόριο της Κοπεγχάγης σερβίρονται ωμές μέδουσες και παγωτό από αίμα γουρουνιού ενώ στην οροφή προβάλλονται βίντεο σχετικά με την κλιματική αλλαγή. Πρόκειται για «γαστρονομική όπερα» ή για μια ηδονιστική υπερβολή;
THE LIFO TEAM
Kennedy

Γεύση / Kennedy: Για γαλλικά κρασιά, ψωμί με βούτυρο και ακροάσεις δίσκων

Στο νέο wine bar του κέντρου -που έχει πάρει το όνομα του από το biannual περιοδικό του Chris Kontos- θα βρίσκουμε κρασιά που δεν παίζουν αλλού στην Αθήνα ενώ η μουσική και ο ήχος θα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Γεύση / Σωτήρης Κοντιζάς: «Έχω ακούσει σε τσακωμό ότι έχω αλλάξει, αλλά δεν το έχω νιώσει»

Ο σταρ σεφ που όλοι θεωρούν «δικό τους άνθρωπο», σε μια συνέντευξη για την κατάσταση της εστίασης στην Αθήνα και την επιλογή του να αποχωρήσει από τρία από τα μαγαζιά που έστησε στο κέντρο της πόλης.
M. HULOT