Αχ, βρε Βασίλη, μακάρι να ήμουν εγώ στην παραγωγή, με νύχια και με δόντια θα το πολεμούσα και όλο και κάποιον τρόπο θα έβρισκα να προχωρήσεις. Πιστεύω ότι μιλάω εκ μέρους όλης της Ελλάδας όταν λέω ότι μας χάρισες όσο φως σού στέρησε η ζωή και σε ευχαριστούμε.
Η ομάδα του θείου Λεωνίδα είναι αντίστοιχη του φετινού Πανιωνίου: άνελπις. Δύο είναι οι παίκτες του ξεχωρίζω: ο Δημοσθένης, που τελείωσε πριν και από τον Κουτσόπουλο το πιάτο στο Follow Μe. Τον βλέπω να έχει έρθει να ταράξει τα γαστρονομικά νερά του «MasterChef». Είναι καλός. Όπως και ο Δημήτρης.
Όλοι οι άλλοι παίκτες του Λεό είναι κάπως για τα μπάζα, σαν τη σάλτσα «αστάρι/τσιμεντοκονία» που του μαγείρεψε ο Ηλίας στο τελευταίο bootcamp. Η Ντέμι έκανε μεγάλο λάθος που δίστασε να πάρει αμέσως την ποδιά του Κοντιζά και της την πήρε πίσω, στέλνοντάς την στο αντίπαλο στρατόπεδο. Ο Κοντιζάς ταιριάζει πολύ περισσότερο σε αυτό που αντιπροσωπεύει ο βιγκανισμός. Πώς θα συνεργαστεί με την Ηλιάννα και τον Σταύρο; Ο Γκανέσα ας βάλει το χέρι του, δεν ξέρω τι άλλο να πω!
Ε, λοιπόν, το αυγό είναι δύσκολη υπόθεση, αγαπημένοι μου φίλοι. Όπως όλα τα απλά πιάτα, θέλει πολλή εξάσκηση. Kαι, ως γνωστόν, επανάληψη μήτηρ μαθήσεως. Είναι σίγουρο ότι όποιος έχει πάει για να κερδίσει το έπαθλο, καλό είναι να έχει βράσει, ποσάρει, τηγανίσει, χτυπήσει μαρέγκα, κάνει ομελέτα ή σκραμπλ τουλάχιστον 10 καρτέλες αυγά.
Την καλύτερη ομάδα, κακά τα ψέματα, την έχει φέτος ο Κοντιζάς. Έχει δύο σεφ που συγκέντρωσαν τρεις ποδιές, τον Κώστα (σέρφερ) και τον Ιωάννη (Σαλονικιός που έχει προγυμναστεί στη σχολή Chef d'Oeuvre). Η Σεμίνα είδα ότι έλειπε στο επόμενο τρέιλερ. Δεν ξέρω τι της συνέβη, αλλά μάλλον για ανακατώστρα την είχα, οπότε στο καλό να πάει πίσω στα σκυλάκια της.
Ο Διονύσης είναι δύναμη μέσα στο παιχνίδι. Τον έβλεπα πώς αγκάλιαζε τα παιδιά στον εξώστη, σαν να ήταν γιοι του. Ξέρει και να μαγειρεύει, οπότε θα τον βλέπουμε για πολλές εβδομάδες ακόμα. Ο John επίσης θα σκίσει σε όλες τις ασιατικές παρασκευές, που είναι και μόδα, οπότε λογικά θα τις δουλέψουν αρκετά σε τούτη την σεζόν. Το ίδιο ισχύει και για τη Μαρλέν, την Κρητικοπούλα XL pin up model που μπήκε με τα noodles. Η Κατερίνα και ο Ηλίας είναι οι πιο αδύναμοι κρίκοι της ομάδας.
Τη φάση του Ηλία εγώ δεν την έχω καταλάβει καλά ακόμα. Έλεγε «θα κάνω risk about, είμαι happy, αν μπω, θα είμαι free style». Είναι από χωριό και έχει κόμπλεξ; Δεν βρίσκω άλλο λόγο να χρησιμοποιεί συνέχεια τόσες αγγλικές λέξεις; Ούτε ο αδελφός μου, που ζει 40 χρόνια στο εξωτερικό, δεν μιλάει έτσι. Έχει μελετήσει πώς να κάνει τα πάντα «χώμα», δηλαδή σκόνη, όπως το τσίζμπεργκερ στα auditions, αλλά από τα βασικά δεν χαμπαριάζει Χριστό. Ελπίζω να κερδίζει συνέχεια η ομάδα του, γιατί αλλιώς δεν θα τον βλέπουμε για πολύ καιρό ακόμα.
Βέβαια, έπαιξε κι ένα ψιλοφλέρτ με τη Μάγδα, η οποία μετά ψέλλισε ότι είναι δεσμευμένη και να μη γραφτούν αυτά στην κάμερα. Την υπόθεση της σαπουνόπερας «MasterChef» δεν την έχω πιάσει ακριβώς ακόμα. Από βδομάδα, που θα μπουν για τα καλά στο σπίτι, θα κάνουμε καλύτερη ανάλυση.
Και κλείνω με την ομάδα του Ιωαννίδη, κυπαρίσσι στον κήπο της καρδιάς μας. Θα στοιχημάτιζα στον Γιώργο ως επόμενο masterchef. Έχει τον σωστό χαρακτήρα για να πάρει τον τίτλο. Μοιάζει πειθαρχημένος με καλή εκπαίδευση εκεί στην Ολλανδία που ήταν, είναι συνεπής, έχει στοχοπροσήλωση, μαγειρεύει εντυπωσιακά, διαθέτει ομαδικότητα στο φουλ (προσπαθούσε ο άμοιρος να βοηθήσει τη Γιώτα, αλλά αυτή ούτε που γύριζε να τον κοιτάξει). Δεν θα έβαζε ποτέ του ζάχαρη πάνω στα σπαράγγια για να τα ψήσει, όπως είδα να κάνουν άλλοι και ανατρίχιασα. Από εμένα είναι ΝΑΙ!
Ο Ηρακλής κάνει για sous chef ‒ μέχρι εκεί. Ο Θεοχάρης για μοντέρνο μπεργκεράδικο. Η Μαρία θα πάει μπροστά, το 'χει, αλλά να το σηκώνει δεν τη βλέπω. Ο Σταύρος είναι Ιnstagram σεφ και εκεί θα μείνει. Και καλά θα κάνει να μάθει τον Bono, γιατί ο Πάνος ελληνικά δεν ακούει. Ήρθε νομίζοντας ότι πάει στο GNTM και σωστά του είπε ο Κοντιζάς ότι δεν κάνουμε πασαρελίτσα εδώ (καρφάκι που πήγαινε στην Καγιά, αλλά άλλη ιστορία αυτή). Με 4 βαλίτσες σίγουρα σε λάθος ριάλιτι έχει έρθει και η Ηλιάννα κι ελπίζω ο θείος να τη διώξει σύντομα ‒ είναι ξεκάθαρο ότι δεν ξέρει να μαγειρεύει στο επίπεδο ενός masterchef.
Δεν περίμενα ότι τόσο γρήγορα στο παιχνίδι θα τους έβαζαν να διαγωνιστούν στο πιο δύσκολο βασικό πιάτο, που όμως μοιάζει το πιο εύκολο. Το Twitter οργίαζε ότι είναι άχρηστοι που δεν μπορούν να βράσουν ένα αυγό. Το ίδιο έκαναν, βέβαια, οι τουιτεράδες και στο «MasterChef» με τη Μάγκυ που δεν μπορούσε να ξεφλουδίσει ένα αυγό βραστό και της έβγαιναν όλα στραπατσαρισμένα.
Ε, λοιπόν, το αυγό είναι δύσκολη υπόθεση, αγαπημένοι μου φίλοι. Όπως όλα τα απλά πιάτα, θέλει πολλή εξάσκηση. Kαι, ως γνωστόν, επανάληψη μήτηρ μαθήσεως. Είναι σίγουρο ότι όποιος έχει πάει για να κερδίσει το έπαθλο, καλό είναι να έχει βράσει, ποσάρει, τηγανίσει, χτυπήσει μαρέγκα, κάνει ομελέτα ή σκραμπλ τουλάχιστον 10 καρτέλες αυγά. Αλλιώς να μην περιμένει να δει προκοπή. Θα είναι σαν να πηγαίνει να δώσει Πανελλήνιες χωρίς να ξέρει την προπαίδεια. Δεν γίνεται!
Φυσικά, όταν έχεις παίκτες παντελώς άσχετους, σαν τη Γιώτα και τον Ηλία, είναι λογικό να φάνε τα μούτρα τους σ' αυτήν τη δοκιμασία. Εξού και απέτυχαν αμφότεροι και στα τέσσερα πιάτα και κρίθηκαν τελικώς στα σημεία, λες και βλέπαμε αγώνα μποξ.
Ναι, το αυγό ήταν πάντα από τα πιο δύσκολα πιάτα που μπορεί να κάνει κανείς, πόσο μάλλον με τέτοια πίεση χρόνου. Ας μάθουμε, σήμερα, κάποια βασικά στοιχεία του.
Ακόμα και σε ένα τριάστερο Michelin, πρωταρχικό ρόλο παίζουν οι πρώτες ύλες και μετά έρχονται οι τεχνικές. Κι εμένα τα αυγά που τους είχαν δώσει δεν μου φάνηκαν φρέσκα, σόρι κιόλας! Εσείς, ειδικά εάν θέλετε να φτιάξετε αυγά ποσέ, επιβάλλεται να βρείτε ό,τι πιο φρέσκο μπορείτε. Και όταν κάνετε την οποιαδήποτε μαρέγκα, εάν δεν έχετε πεντάφρεσκα αυγά, προσθέστε λίγο cream of tartar που θα δημιουργήσει ένα όξινο περιβάλλον, εξασφαλίζοντας σφιχτό αποτέλεσμα. Αλλιώς η μαρέγκα θα κάνει «μύξες».
Όταν σπας ένα φρέσκο αυγό, το ασπράδι είναι σφιχταγκαλιασμένο με τον κρόκο, όπως οι ερωτευμένοι την Ημέρα του Άγιου Βαλεντίνου. Δεν απλώνει στο τηγάνι. Ο πιο κλασικός τρόπος για να δείτε εάν ένα αυγό είναι φρέσκο είναι να το βουτήξετε ωμό μέσα σε ένα ποτήρι κρύο νερό. Εάν βυθιστεί και κάτσει όρθιο στον πάτο, τότε αφήστε το να το αγοράσουν άτομα σαν τη Γιώτα, που όλα τα ξέρουν και τίποτα δεν ξέρουν. Είναι τουλάχιστον μίας εβδομάδας. Αλλά επειδή δεν είμαστε στην Ελλάδα του 20ού αιώνα και έχουμε προχωρήσει στον 21ο και τα αυγά έχουν ημερομηνίες επάνω, αγοράστε αυτά που μόλις ήρθαν στο ράφι.
Όταν κάνουμε αυγά βραστά, πολλές φορές δεν ξεφλουδίζονται σωστά. Ο τρόπος για να λύσουμε αυτό το πρόβλημα είναι να βάλουμε τα αυγά μέσα σε ήδη καυτό νερό στην κατσαρόλα και όχι ξεκινώντας από κρύο. Τα ξεφλουδίζουμε πιο εύκολα βάζοντάς τα κάτω από τη βρύση και ξεκινώντας το σπάσιμο από τη χοντρή μεριά του πάτου τους, μέσα στην οποία υπάρχει πάντα μια φούσκα με αέρα.
Όταν λέμε αυγά μελάτα εννοούμε ότι το ασπράδι θα είναι πηγμένο και αδιαφανές, αλλά όχι ελαστικό, ενώ ο κρόκος θα ανοίξει και θα χυθεί σαν πηκτή κρέμα και θα απορροφηθεί από το φρυγανισμένο ψωμί που θα βάλουμε μέσα. Για να κάνουμε σωστά μελάτα αυγά, υπολογίζουμε 1 λίτρο νερό για κάθε 2 αυγά. Διαλέγουμε μια κατσαρόλα με καπάκι. Βράζουμε το νερό, ρίχνουμε μέσα προσεκτικά τα αυγά με τρυπητή κουτάλα, σκεπάζουμε και βγάζουμε από τη φωτιά. Αφήνουμε τα αυγά μέσα να ψηθούν για 5 λεπτά, για να πετύχουμε έναν τελείως ωμό κρόκο. Στα 6 λεπτά, ο κρόκος έχει αρχίσει να σκληραίνει στις άκρες.
Τώρα, σκεφτείτε ότι το αυγό ποσέ είναι στην πραγματικότητα ένα μελάτο αυγό μαγειρεμένο γυμνό. (Αν θέλετε να είστε κι εσείς γυμνοί μαζί του, όπως ο Σταύρος, δική σας υπόθεση). Επειδή οι περισσότεροι δεν ζούμε δίπλα σε κοτέτσι για να έχουμε το απόλυτο αυγό της ημέρας, λογικά το ασπράδι δεν θα είναι τόσο σφιχτό. Καλό είναι, λοιπόν, να ακολουθήσετε τη μέθοδο που δίδαξε πρώτος ο σεφ Heston Blumenthal.
Σπάστε το αυγό πρώτα μέσα σε μια μικρή σήτα που έχετε τοποθετήσει πάνω από ένα μπολ. Έτσι, το ασπράδι που έχει ξεχωρίσει θα περάσει κάτω από τη σήτα. Βυθίστε τη σήτα ολόκληρη μέσα στο βραστό αλατισμένο νερό, στο οποίο όμως έχετε χαμηλώσει πλέον τη θερμοκρασία στο μίνιμουμ. Μόλις ασπρίσει λίγο το αυγό, γυρίστε τη σήτα και ρίξτε το όλο μέσα. Αφήστε το αυγό να γίνει, ανακατεύοντας ελαφρά το νερό πού και πού και γυρνώντας προσεκτικά το αυγό μια-δυο φορές. Ψήνετε μέχρι τα ασπράδια να πήξουν και ο κρόκος να είναι ακόμα ρευστός, ακριβώς 4 λεπτά. Το αφαιρείτε με τρυπητή κουτάλα και το ακουμπάτε σε απορροφητικό χαρτί προτού το σερβίρετε.
Αν δεν το γυρίσετε καθόλου, θα γίνει όπως της Γιώτας, δηλαδή «βραστό τηγανητό αυγό» ‒ ακριβώς έτσι το χαρακτήρισε ο Κουτσόπουλος και είχε δίκιο. Είδα ότι τα παιδιά έβαλαν ξίδι στο νερό. Το ξίδι όντως βοηθάει να δημιουργηθεί πιο γρήγορα το σχήμα, καθώς η οξύτητα κάνει τις πρωτεΐνες του αυγού να πήξουν. Αλλά τους προσδίδουν και μια γεύση ξιδιού, η οποία εμένα δεν μου αρέσει. Η μέθοδος με τη σήτα είναι η μόνη αλάνθαστη.
Η πραγματική χαρά είναι πάντα συνδεδεμένη με κάθε κόπο και δοκιμασία, οπότε, πιστέψτε με, θα παίρνετε και θα χαρίζετε αιώνια χαρά στους οικείους σας εάν μάθετε να μαγειρεύετε σωστά αυγά.
