Η τέχνη της γραφής

Η τέχνη της γραφής Facebook Twitter
0

«Όταν ξεκίνησα να γράφω, πίστευα πως όλα έπρεπε να τα προσδιορίζει ο συγγραφέας. Για παράδειγμα, απαγορευόταν ρητά να πεις "το φεγγάρι". Έπρεπε να βρεθεί ένας προσδιορισμός, ένα επίθετο για το φεγγάρι. (Φυσικά, τα απλουστεύω τα πράγματα. Το ξέρω γιατί πολλές φορές έχω γράψει la luna, αλλά χρησιμοποιώ συμβολικά το παράδειγμα για να δείξω τι έκανα.) Θεωρούσα, λοιπόν, ότι όλα έπρεπε να προσδιορίζονται και δεν έπρεπε ποτέ να χρησιμοποιώ συνηθισμένες εκφράσεις. Δεν έλεγα ποτέ ο τάδε ήρθε και έκατσε, επειδή αυτό παραήταν απλό και εύκολο. Νόμιζα πως όφειλα να ανακαλύψω κάποιον βαρύγδουπο τρόπο να το πω. Τώρα, βρίσκω ότι αυτά τα πράγματα είναι εν γένει ενοχλητικά για τον αναγνώστη. Όμως, πιστεύω ότι η ρίζα του ζητήματος έγκειται στο γεγονός ότι, όταν ο συγγραφέας είναι νέος, για κάποιο λόγο αισθάνεται ότι αυτό που πρόκειται να πει είναι μάλλον ανόητο ή ολοφάνερο ή κοινότοπο, και γι' αυτό προσπαθεί να το κρύψει κάτω από εξεζητημένα φτιασίδια, κάτω από λέξεις παρμένες από συγγραφείς του δέκατου έβδομου αιώνα. Σε αντίθετη περίπτωση, πασχίζει να γίνει μοντέρνος και κάνει το ανάποδο: επινοεί διαρκώς λέξεις ή προκαλεί συνειρμούς με αεροπλάνα, τρένα ή τον τηλέγραφο και το τηλέφωνο, επειδή προσπαθεί όσο μπορεί να είναι μοντέρνος. Ύστερα, με την πάροδο του χρόνου, νιώθει κανείς ότι οι ιδέες του, καλές ή κακές, πρέπει να διατυπώνονται απλά, εφόσον, όταν έχεις μια ιδέα, πρέπει να προσπαθείς να βάλεις τη συγκεκριμένη ιδέα, συναίσθημα ή διάθεση στο μυαλό του αναγνώστη. Εάν, ταυτόχρονα, προσπαθείς να γίνεις άλλος σερ Τόμας Μπράουνι, για παράδειγμα, ή άλλος Έζρα Πάουντ, τότε δεν σε βγάζει πουθενά. Πιστεύω, λοιπόν, ότι ο συγγραφέας πάντα ξεκινάει από το να είναι πολύ περίπλοκος - παίζει ταυτόχρονα σε πολλά ταμπλό. Θέλει να μεταδώσει μια συγκεκριμένη διάθεση, αλλά να είναι και σύγχρονος, κι αν όχι σύγχρονος, τότε γίνεται αντιδραστικός και τυποποιημένος. Όσο για το λεξιλόγιο, το πρώτο πράγμα που επιχειρεί να κάνει ένας νεαρός συγγραφέας, σε αυτήν τη χώρα τουλάχιστον, είναι να δείξει στους αναγνώστες του ότι κατέχει πλούσιο λεξιλόγιο, ότι ξέρει όλα τα συνώνυμα. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, στη μια γραμμή βάζει τη λέξη κόκκινο και παρακάτω τη λέξη βυσσινί, κι ύστερα μας δίνει διαφορετικές λέξεις για το ίδιο χρώμα πάνω-κάτω-μαβί».

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Βιογραφίες: Aπό τον Γκαρσία Μάρκες στην Άγκελα Μέρκελ

Βιβλίο / Πώς οι βιογραφίες, ένα όχι και τόσο δημοφιλές είδος στη χώρα μας, κατάφεραν να κερδίσουν έδαφος

Η απόλυτη επικράτηση των βιογραφιών στη φετινή εκδοτική σοδειά φαίνεται από την πληθώρα των τίτλων και το εύρος των αφηγήσεων που κινούνται μεταξύ του autofiction και των βιωματικών «ιστορημάτων».
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
ΕΠΕΞ Λευτέρης Αναγνώστου, ένας μεταφραστής

Λοξή Ματιά / Λευτέρης Αναγνώστου (1941-2024): Ένας ορατός και συγχρόνως αόρατος πνευματικός μεσολαβητής

Ο Λευτέρης Αναγνώστου, που έτυχε να πεθάνει την ίδια μέρα με τον Θανάση Βαλτινό, ήταν μεταφραστής δύσκολων και σημαντικών κειμένων από τη γερμανική και αυστριακή παράδοση.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Βιβλίο / Κυκλοφόρησε η πιο διεξοδική μελέτη της δεκαετίας 1910-1920, μια τρίτομη επανεκτίμηση της «μεγαλοϊδεατικής» πολιτικής του Βενιζέλου

Ο Ιωάννης Στεφανίδης, καθηγητής Διπλωματικής Ιστορίας στη Νομική του ΑΠΘ και επιμελητής του τρίτομου έργου του ιστορικού Νίκου Πετσάλη-Διομήδη, εξηγεί γιατί πρόκειται για ένα κορυφαίο σύγγραμμα για την εποχή που καθόρισε την πορεία του έθνους.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Βιβλίο / Μανώλης Ανδριωτάκης: «Δεν φοβάμαι τις μηχανές, τους ανθρώπους φοβάμαι»

Με αφορμή το τελευταίο του μυθιστόρημα «Ο θάνατος του συγγραφέα» ο δημοσιογράφος μιλά για την τεχνητή νοημοσύνη, την εικονική πραγματικότητα και την υπαρξιακή διάσταση της τεχνολογίας.
ΕΙΡΗΝΗ ΓΙΑΝΝΑΚΗ
Άλαν Χόλινγκερστ: «Η γραμμή της ομορφιάς»

Το πίσω ράφι / Η γραμμή της ομορφιάς: Η κορυφαία «γκέι λογοτεχνία» του Άλαν Χόλινγκχερστ

Ο Χόλινγκχερστ τοποθέτησε το βραβευμένο με Booker μυθιστόρημά του στα θατσερικά '80s και κατάφερε μια ολοζώντανη και μαεστρική ανασύσταση μιας αδίστακτης δεκαετίας.
ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΠΑΠΑΣΠΥΡΟΥ
Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Βιβλίο / Η συγγραφέας που έδωσε στον Στάινμπεκ το υλικό για «Τα σταφύλια της οργής» καταδικάζοντας το δικό της βιβλίο στην αφάνεια

Η Σανόρα Μπαρμπ είχε περάσει πολύ καιρό στους καταυλισμούς των προσφύγων από την Οκλαχόμα που είχαν πληγεί από την Μεγάλη Ύφεση και την ξηρασία, προκειμένου να γράψει το μυθιστόρημά της. Έκανε όμως το λάθος να δείξει την έρευνά της στον διάσημο συγγραφέα, ο οποίος την πρόλαβε.
THE LIFO TEAM
Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι σπουδαιότερες μορφές του 19ου αιώνα

Βιβλίο / Μαρξ - Βάγκνερ - Νίτσε: Oι παρεξηγημένοι του 19ου αιώνα

Το βιβλίο του Γερμανού θεωρητικού και πανεπιστημιακού Χέρφριντ Μίνκλερ αναλαμβάνει να επαναπροσδιορίσει το έργο τους, που άλλαξε τα δεδομένα του αστικού κόσμου από τον 19ο αιώνα μέχρι σήμερα.
ΤΙΝΑ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ
Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Βιβλίο / Νίκος Ψιλάκης: Mια ζωή αφιερωμένη στην καταγραφή της κρητικής παράδοσης και κουζίνας

Ο Νίκος Ψιλάκης ερευνά και μελετά την κρητική παράδοση εδώ και τέσσερις δεκαετίες. Τα βιβλία του είναι μνημειώδεις εκδόσεις για το φαγητό, τις λαϊκές τελετουργίες και τα μοναστήρια της Κρήτης που διασώζουν και προωθούν τον ελληνικό πολιτισμό.
M. HULOT
«Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Βιβλίο / «Δυστυχώς ήταν νυμφομανής»: Ανασκευάζοντας τα στερεότυπα για τις γυναίκες της αρχαίας Ρώμης

Ένα νέο βιβλίο επιχειρεί να καταρρίψει τους μισογυνιστικούς μύθους για τις αυτοκρατορικές γυναίκες της Ρώμης, οι οποίες απεικονίζονται μονίμως ως στρίγγλες, ραδιούργες σκύλες ή λάγνες λύκαινες.
THE LIFO TEAM
Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Βιβλίο / Γιώργος Συμπάρδης: «Ήθελα οι ήρωές μου να εξαφανίζονται, όπως οι άνθρωποι στη ζωή μας»

Σε όλα τα έργα του πρωταγωνιστούν οι γυναίκες και μια υπόγεια Αθήνα, ενώ ο ίδιος δεν κρίνει τους ήρωές του παρά το αφήνει σε εμάς: Μια κουβέντα με τον χαμηλόφωνο συγγραφέα του «Άχρηστου Δημήτρη» και της «Πλατείας Κλαυθμώνος».
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ