ΤΟ SHAME γυρίστηκε πολύ εύκολα. Διασκεδάσαμε πολύ στα γυρίσματα. Νομίζω ότι, όταν φτιάχνεις μια τέτοιου είδους ταινία, χρειάζεσαι κάτι για να ξεφεύγεις. Κάποιος μου είπε ότι όταν κάνεις μια κωμωδία, τα γυρίσματα είναι φρικτά, ενώ όταν κάνεις μια σοβαρή, δραματική ταινία, είναι αστεία. Αυτό νομίζω ότι έγινε και με μας. Περάσαμε φοβερά, δεθήκαμε πολύ μεταξύ μας. Κάναμε κάτι που θεωρούσαμε ενδιαφέρον, οπότε όλοι ήμασταν συγκεντρωμένοι.
ΤΟ ΣΕΝΑΡΙΟ ΕΙΝΑΙ ΓΡΑΜΜΕΝΟ από μένα και τον συγγραφέα Abi Morgan (The Iron Lady). Στην αρχή είπαμε να βρεθούμε για μια ώρα, αλλά καταλήξαμε τρεις ώρες αργότερα να κάνουμε διάφορες συζητήσεις. Καταλήξαμε στο ίντερνετ και το σεξ. Και μας ήρθε η ιδέα για έναν χαρακτήρα εθισμένο στο σεξ. Τότε -τρία χρόνια πριν- το θέμα δεν ήταν τόσο της μόδας. Οπότε αυτό που με ενδιέφερε αρχικά ήταν να το ερευνήσω. Πήγαμε στις ΗΠΑ. Μιλήσαμε με έναν ψυχαναλυτή που έχει πελάτες ανθρώπους εθισμένους στο σεξ καθώς και με τους ίδιους τους σεξομανείς. Ήταν μια έρευνα σε βάθος. Και μέσω αυτής της έρευνας, αμφισβητείς την ίδια σου την ψυχοσύνθεση. Υπεισέρχεσαι στη συμπεριφορά αυτών των ατόμων. Αυτά τα άτομα κάνουν «σεξ-δραπετεύσεις». Περνούν όλη τη μέρα στο ίντερνετ. Στην αυτοϊκανοποίηση, στον πληρωμένο έρωτα, παντού, παίρνουν τα πιο απίθανα ρίσκα. Και τι γίνεται μετά; Αφού επιστρέψουν από τη «σεξ-δραπέτευσή» τους, νιώθουν τεράστια ντροπή. Όλοι ανεξαιρέτως το επιβεβαιώνουν αυτό. Και τι κάνουν φυσικά για να το καλύψουν όλο αυτό; Το κάνουν ξανά. Στην αρχή ήμουν όπως όλοι. Εντάξει, χαμογελάς στην ιδέα ενός σεξομανή. Είναι όπως με τον τύπο που πίνει πολύ. «Α, έχει πλάκα μεθυσμένος. Τον θυμάσαι στο τελευταίο χριστουγεννιάτικο πάρτι; Χα, χα!». Αλλά, όταν το ποτό αρχίζει να αυξάνεται, όταν αρχίζει να γίνεται αναγκαίο για να επιβιώσει κάποιος, τότε βεβαίως μετατρέπεται σε πρόβλημα και κάπως έτσι είναι και με τον εθισμό στο σεξ. Μια ατάκα που μας έμεινε από τον ψυχαναλυτή είναι ότι ο εθισμός στο σεξ έχει τόσο σχέση με την επιθυμία για σεξ, όσο ο αλκοολισμός με το αίσθημα της δίψας.
ΚΑΙ ΟΙ ΔΕΥΤΕΡΕΥΟΥΣΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ των χαρακτήρων προήλθαν από πολύ εκτεταμένη έρευνα. Θυμάμαι ότι κάποιος με ρώτησε: «Γιατί δεν έκανες μια ταινία για κάποιον που του αρέσει το σεξ;». Λοιπόν, δεν θέλω να κάνω μια ταινία για ένα μουνί! Ενδιαφέρομαι για τους ανθρώπους και για τον λόγο που κάνουν κάποια πράγματα. Όλοι έχουμε ένα παρελθόν. Όταν έχεις ένα background, κάνεις πράγματα εξαιτίας του. Είναι όπως όταν παίρνεις έναν καφέ - γιατί να το κάνεις με το πουλί σου έξω;
ΣΤΗ ΣΚΗΝΗ ΤΟΥ ΕΡΩΤΙΚΟΥ ΤΡΙΓΩΝΟΥ ήθελα να κάνω κάτι διαφορετικό. Το σκέφτηκα πάρα πολύ. Τι συμβαίνει όταν βλέπεις πορνό ή γενικά ερωτικές σκηνές; Είναι πολύ απεικονιστικές και αδιάφορες. Πώς πλησιάζεις; Ήθελα να είναι τετράδα, οι τρεις τους και η κάμερα. Ήθελα να το πάω ακριβώς εκεί, όσο πιο κοντά γίνεται.
ΕΙΜΑΙ ΗΘΙΚΟΛΟΓΟΣ, σίγουρα, όπως όλοι. Αλλά και πάλι, δεν συνεχίζουμε να κάνουμε αυτά που κάνουμε; Αλλά είμαι ηθικολόγος μ’ έναν τρόπο που να μπορώ να εξετάζω τι συμβαίνει γύρω μου. Όχι ότι είμαι κανένας άγιος ή ιερέας. Είμαι πολύ μακριά από αυτά. Αλλά, ως καλλιτέχνης, νιώθεις την ανάγκη να προβληματίζεσαι για κάτι που έχει την έννοια του επείγοντος και του πάθους. Αυτό είναι και ο κινηματογράφος, έτσι δεν είναι; Ή έτσι πρέπει να είναι. Ο κινηματογράφος μπορεί να γίνει αναγκαιότητα, το αρχικό σημείο μιας συζήτησης. Μπορεί να γίνει ένα παντοδύναμο μέσο. Και αυτό είναι που θέλω να κάνω εγώ. Ταινίες στις οποίες θα ήθελα να συμμετέχω. Νομίζω ότι το μέσο πεθαίνει. Χάνουμε κοινό. Η νεολαία δεν πρόκειται να δει ένα δράμα εποχής, έτσι δεν είναι;
ΔΕΝ ΞΕΡΩ ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟΙ ΠΟΛΛΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ασχολούνται τελευταία με τον κινηματογράφο. Προσωπικά, από την πρώτη μέρα ήμουν καλλιτέχνης. Ήθελα να πειραματιστώ και να παίξω με την αφήγηση μιας ιστορίας. Και αυτό ήταν όλο, στ’ αλήθεια. Τόσο απλό. Καμιά μεγάλη ιδέα. Ήθελα απλώς να παίξω με την αφήγηση μιας ιστορίας. Ο κινηματογράφος είναι πολύ θελκτικός, ψέματα; Ακόμα και ο γείτονάς μου ξέρει με τι ασχολούμαι τώρα. Πριν δεν ήξερε.
ΜΕΡΙΚΕΣ ΦΟΡΕΣ δεν θέλεις η τέχνη σου να αλληλεπιδρά με το σινεμά σου. Σκεφτόμουν να βάψω τα μαλλιά μου πορτοκαλί μετά την ολοκλήρωση αυτής της ταινίας, μόνο και μόνο για να ξεφύγω λίγο απ’ τον εαυτό μου. Είναι πολύ δύσκολο. Εκείνη τη στιγμή το βρήκα πολύ δύσκολο. Ίσως επειδή είμαι ακριβώς εκεί μέσα και διάφορα πράγματα έρχονται στο μυαλό μου. Δεν ήταν ποτέ δύσκολο για μένα στο παρελθόν. Ίσως επειδή αυτή η διαδικασία διαρκεί πολύ καιρό, πρέπει να κάνεις ένα διάλειμμα και μετά να επιστρέψεις. Αλλά, σκέφτομαι στ’ αλήθεια να βάψω πορτοκαλί τα μαλλιά μου, ώστε να μην είμαι ο εαυτός μου και να βγω λίγο έξω από αυτό!
ΚΑΘΕ ΣΥΖΗΤΗΣΗ με τους ηθοποιούς είναι διαφορετική. Κάθε προσέγγιση είναι διαφορετική. Είμαι χαρούμενος που πολλοί άνθρωποι θέλουν να δουν την ταινία, γιατί πολλοί μου έλεγαν: «Δεν μπορείς να κάνεις αυτή την ταινία. Δεν πρέπει να κάνεις αυτή την ταινία». Οπότε, είμαι ιδιαίτερα ικανοποιημένος που το κοινό ανταποκρίνεται με τον τρόπο που το κάνει. Αισθάνομαι ευχαρίστηση γιατί φαίνεται να υπάρχει κοινό εκεί έξω που θέλει να βλέπει σοβαρές ταινίες.
σχόλια