Etten

Etten Facebook Twitter
0

Γεννήθηκα στην Αθήνα, στο Πεδίο του Άρεως, και, παρόλο που έμεινα εκεί μέχρι τα τρία μου χρόνια, έχω μνήμες απ' το παιχνίδι μου στο πάρκο. Είμαστε πολύτεκνη οικογένεια, τέσσερα αδέλφια συνολικά. Οι γονείς μου ήθελαν ένα δικό τους σπίτι, μάζευαν λεφτά σιγά σιγά και βρήκαν ένα οικόπεδο στη Νέα Κηφισιά. Μετά από ένα συμβάν σε ένα από τα υπόγεια που ζούσαμε -πλημμύρισε απ' τη βροχή και μας ανέβασε η μάνα μου στα έπιπλα για να γλιτώσουμε, θυμάμαι που ήρθε η γειτόνισσα να μας σώσει- αποφάσισαν να πάμε στο μισοτελειωμένο σπίτι στη Νέα Κηφισιά.

Η Κηφισιά τότε ήταν ένα απέραντο χωράφι.Εκεί που μέναμε είχαμε δυο τρεις γείτονες. Μόνο. Μέχρι την ηλικία των οκτώ έβλεπα ακόμα πρόβατα έξω απ' το σπίτι μου. Μετά ήρθαν άλλου είδους ζώα.

Από μικρή ήθελα να ασχοληθώ με τη μουσική.Πάντα αυτό έκανα, τραγούδαγα, έπαιζα κάποιο όργανο - η μητέρα μου είναι μουσικός και υπήρχαν διάφορα όργανα στο σπίτι.

Έκανα φωνητική σε ωδείο. Άρχισα και πιάνο, αλλά είχα μια τραυματική εμπειρία μικρή με τη δασκάλα που μου έκανε μάθημα. Με έσπαγε στο ξύλο. Κάθε φορά που έκανα λάθος με χτύπαγε στα χέρια με το χάρακα. Ήταν πολύ παρανοϊκό, πήγαινα στο σπίτι και μου έλεγε η μαμά μου «παίξε ελεύθερα» και όταν πήγαινα να δείξω στη δασκάλα μου τι τραγούδι έβγαλα μόνη μου, με πλάκωνε στο ξύλο! Μετά από κάποιους μήνες σταμάτησα. Ξανάρχισα να μαθαίνω μουσική μετά από χρόνια.

Από το σχολείο δεν έχω πολύ καλές αναμνήσεις.Ήταν πολύ χάλια. Ήμουν πολύ μοναχικό παιδί τα πρώτα χρόνια, πολύ ντροπαλή. Θυμάμαι στην A' Δημοτικού μια μαυροφορεμένη διευθύντρια που την έβλεπες και σκιαζόσουν. Δεν έκανε μαθήματα, ήταν παλιά δασκάλα, πολύ χοντροκομμένη, ερχόταν όμως μέσα στην τάξη να επιβλέψει. Έτρωγε όλη την ώρα και για πλάκα πετούσε στα παιδιά πατατάκια. Κάποια φορά η δασκάλα μου με ρώτησε την προπαίδεια, πόσο κάνει έξι επί δύο. Εγώ κόμπλαρα. Ήταν κι η μέγαιρα εκεί, δεν μπορούσα να απαντήσω. Άρπαξε τότε η διευθύντρια ένα καλοξισμένο μολύβι και μου χάραξε το 12 στο κεφάλι. Ορίστε, μου είπε, για να το θυμάσαι. Έγινε χαμός από τους γονείς μου, αλλά η αλήθεια είναι ότι θα το θυμάμαι για πάντα.

Ουσιαστικά ξεκίνησα με τους Film.Όταν βρέθηκα με τα παιδιά ήταν πολύ καλή συγκυρία. Νομίζω ότι δεν θα μπορούσα να είχα βρεθεί σε καλύτερο συγκρότημα. Υπήρχαν ήδη ως γκρουπ όταν τους γνώρισα, έπαιζαν instrumental. Τους πέτυχα σε ένα live, μου άρεσαν πάρα πολύ, μιλήσαμε και αρχίσαμε να δουλεύουμε μαζί. Όλα τα πράγματα κάνουν έναν κύκλο. Υπήρχε ανάγκη να κάνει ο καθένας δικά του πράγματα κι έτσι τέλειωσε η συνεργασία μας.

Ο πρώτος δίσκος που μου άρεσε ήταν του αδελφού μου, ένας των Visage με εκπληκτικό εξώφυλλο, και το Fade To Grey. Αυτός που άλλαξε τον τρόπο που άκουγα μουσική και με σημάδεψε όμως είναι ο Treasure των Cocteau Twins. Δεν έχω ξανανιώσει τέτοιο πράγμα με δίσκο. Μ' αρέσει πολύ η σκανδιναβική σκηνή, οι άνθρωποι που είναι εφευρετικοί και μπορούν να κάνουν έργα τέχνης απ' το τίποτα. Από μια μονωτική ταινία, για παράδειγμα. Μου αρέσουν πάρα πολύ οι The Knife, η Stina Nordenstam.

Μία μουσικός που με έχει επηρεάσει πάρα πολύ είναι η Λένα Πλάτωνος και είμαι ευτυχισμένη που συνεργάστηκα μαζί της. Μου ζήτησε να τραγουδήσω ένα κομμάτι με αγγλικό στίχο για ένα διεθνή διαγωνισμό και θα εμφανιστώ και στα live που θα κάνει σύντομα στο Κύτταρο. Μου έχει κάνει εντύπωση που κάθε της φράση είναι ποίηση.

Έχω καταλάβει ότι δεν υπάρχει περίπτωση να αρέσεις σε όλους. Ό,τι κι αν κάνεις, ακόμα και καφέ να φτιάχνεις, κάποιος θα βρεθεί που θα πει κακό λόγο. Το χειρότερο που έχω ακούσει ήταν από έναν τύπο, που μετά από κάποιο live μου είπε ότι δεν κάνω για τραγουδίστρια. Πληγώνεσαι, αλλά συνεχίζεις.

Μου αρέσει να βρίσκομαι στη φύση, στο δάσος, τρελαίνομαι. Να μπορώ να κάνω ποδήλατο άφοβα, τα σουηδικά, η δασκάλα των σουηδικών μου, μου αρέσει να ταξιδεύω. Ένα από τα αγαπημένα μου μέρη στην Αθήνα είναι το αεροδρόμιο επειδή έχεις την αίσθηση ότι κάπου θα πας. Θα μπορούσα να πάω οπουδήποτε - αν μου πεις πάμε αύριο στην Τανζανία, έφυγα. Αρκεί να έχω τα λεφτά. Μου αρέσει πάρα πολύ η Τήνος, κάθε γωνία της είναι έκπληξη.

Μ' αρέσει η street artκι έχω ασχοληθεί λίγο. Φτιάχνω διακόπτες στο on και κολλάω στους δρόμους. Κυρίως στον Κεραμεικό. Θα ήθελα να βάλω κάποια στιγμή σε πεζοδρόμια επειδή οι άνθρωποι στην Αθήνα περπατάνε σκυφτοί.

Με ενοχλούν η αυτοκρατορία του τσιμέντου, τα άσχημα κτίρια, με ενοχλεί που νομίζεις ότι αυτή η πόλη είναι φτιαγμένη για αυτοκίνητα, που δεν υπάρχει χώρος για τους πεζούς, η ηχορρύπανση που σε αγριεύει και σε κάνει επιθετικό, που δεν υπάρχει οικολογική συνείδηση. Με ενοχλούν που οι άνθρωποι είναι σαν τα ζώα στη ζούγκλα, που είναι όλοι στην τσίτα και αναγκάζεσαι κι εσύ να γίνεις έτσι για να επιβιώσεις. Κάθε φορά που ετοιμάζομαι να βγω από το μετρό παίρνω στάση αμυντική, με την τσάντα μπροστά στο στήθος, γιατί ξέρω ότι κανείς δεν περιμένει να βγεις πριν μπουκάρει μέσα. Έχω φάει άπειρα σπρωξίδια. Με ενοχλεί που οι πολιτικοί βγαίνουν και μιλούν σαν πατριώτες που αγαπάνε τη χώρα τη στιγμή που την καταστρέφουν. Με ενοχλεί που η τηλεόραση σού προκαλεί πανικό και σε αγχώνει. Αν δεν έχεις άλλον τρόπο να ενημερωθείς, νομίζεις ότι έρχεται το τέλος του κόσμου.

Οι φίλοι έχουν παίξει σημαντικό ρόλο στη ζωή μου. Απίστευτα σημαντικό. Η Αλεξία, ο Hope. Με τον Κωνσταντίνο γνωριστήκαμε πριν από οκτώ χρόνια μετά από ένα live στο Μικρό Μουσικό. Ήρθε και μου μίλησε και ζήτησε να με φωτογραφίσει και δέχτηκα. Τότε είδα ότι είχε φέρει μαζί του φωτιστικά, μονωτικές ταινίες, μαρκαδόρους. Με φίμωσε με την ταινία, έριξε ένα μπλε φως στα μούτρα, μου έκλεισε το ένα μάτι και ζωγράφισε πάνω στην ταινία χείλια και μάτι! Τον εμπιστεύτηκα.

Την ευτυχία μπορείς να τη βρεις σε πολύ απλά πράγματα. Είναι κλισέ, αλλά ευτυχία είναι να είσαι με έναν άνθρωπο που αγαπάς και απλά να κάθεστε στο γρασίδι. Να χαίρεσαι που είστε μαζί.

Ο έρωτας μού δίνει έμπνευση, αυτήν τη διαολεμένη ενέργεια που περπατάς στο δρόμο και ακόμα κι ο αέρας που ακουμπάει το δέρμα σου σού δίνει χαρά. Που προσέχεις το θρόισμα των φύλλων και τα πουλάκια να κελαηδάνε.

Η λέξη «οικογένεια μου» φέρνει στο μυαλό δυσκολίες. Δεν είμαι από αυτές που είναι πωρωμένες, να γίνω μάνα, να κάνω ένα παιδί. Αν προκύψει, καλώς.

Η ζωή με έμαθε ότι ουδέν κακόν αμιγές καλού. Ό,τι κακό κι αν σου συμβαίνει σε οδηγεί σε κάτι καλό. Κι ότι η διάλυση σημαίνει αναγέννηση.

 

Οι Αθηναίοι
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Οι Αθηναίοι / Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Η συνιδρύτρια και διευθύντρια της Black Light και συνδημιουργός της σειράς podcast της LiFO «Ζούμε ρε» δραστηριοποιείται ώστε οι ΑμεΑ να διαθέτουν ίσες ευκαιρίες και απεριόριστη πρόσβαση, δίχως στιγματισμούς και διακρίσεις. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Lorenzo

Οι Αθηναίοι / Lorenzo: «Η techno σκηνή έχει γίνει χρηματιστήριο»

Γνώρισε την techno στη Φρανκφούρτη των αρχών των ‘90s. Ερχόμενος στην Αθήνα, όσο έβλεπε ότι ο κόσμος σοκαριζόταν με τις εμφανίσεις του, τόσο περισσότερο του άρεσε να προκαλεί. Ο θρυλικός χορευτής του Factory και ιδρυτής της ομάδας Blend είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ελισάβετ Κοτζιά

Οι Αθηναίοι / «Τα πρώτα χρόνια λέγανε ότι τις κριτικές μου τις έγραφε ο πατέρας μου»

Η Αθηναία της εβδομάδας Ελισάβετ Κοτζιά γεννήθηκε μέσα στα βιβλία· κάποια στιγμή, τα έβαλε στην άκρη, για να ξανασυναντήσει τη λογοτεχνία μέσα από μια αναπάντεχη εμπειρία. Άφησε το οικονομικό ρεπορτάζ για την κριτική βιβλίου. Τη ρωτήσαμε γιατί το ελληνικό μυθιστόρημα δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό, και δεν πιστεύει πως για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απλές απαντήσεις.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Αρετή Γεωργιλή

Οι Αθηναίοι / «Δεν θα σταματήσω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα της γυναίκας να νιώθει ελεύθερη να εκφράζεται»

Η Αρετή Γεωργιλή γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια και τα δώδεκα τελευταία χρόνια, αφότου άνοιξε το Free Thinking Zone, ζει εκεί και στην Αθήνα. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατιάνα Μπαλανίκα

Οι Αθηναίοι / Κατιάνα Μπαλανίκα: «Μέσα μου είμαι κουτάβι, γι’ αυτό και με πάταγαν όλοι»

Η ηθοποιός που αγαπήθηκε για τους κωμικούς της ρόλους έκανε μόνο δράμα στη σχολή. Θα ήθελε να ξαναπαίξει στην τηλεόραση αλλά βλέπει πως δεν θυμούνται τη γενιά της πια. Είναι ευγνώμων για τη ζωή της και την αφηγείται στη LiFO - γιατί είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μάριο Μπανούσι

Οι Αθηναίοι / Μάριο Μπανούσι: «Αν δεν εκτεθείς στη ζωή, δεν έχει νόημα»

Ο νεαρός σκηνοθέτης, που έχει ήδη μετρήσει διαδοχικά sold out, άρχισε να βλέπει θέατρο όταν μπήκε στη δραματική σχολή. Του αρέσει η ανθρώπινη αμηχανία, η σιωπή και η ησυχία τον γοήτευαν πάντα. Αν και δεν τα πάει καλά με τα λόγια, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
M. HULOT
Γιώργος Τσιαντούλας, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / «Γελάτε γιατί χανόμαστε, κάντε σεξ, ταξιδέψτε, διαβάστε και φάτε, φάτε, φάτε»

Ο πολυσυζητημένος πρωταγωνιστής της ταινίας «Το καλοκαίρι της Κάρμεν», Γιώργος Τσιαντούλας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ζει στο Παγκράτι, διατηρεί θεατρική ομάδα στα Τρίκαλα, έχει παίξει σε παραστάσεις του Ρομέο Καστελούτσι και του Δημήτρη Παπαϊωάννου και τα πιο ριψοκίνδυνα πράγματα που έχει κάνει είναι «γαστρονομικοί συνδυασμοί σε λάθος στιγμή και λάθος ώρα».
M. HULOT
Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LIFO

Οι Αθηναίοι / Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LiFO

Η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού μιλά για τις ανεξίτηλες συναντήσεις της πορείας της, για το πώς πήγε κόντρα στο ρεύμα της εποχής της, για μια ζωή χορτάτη. Δουλεύοντας επί 67 συναπτά έτη δεν ανέχεται να της πει κανείς «τι ανάγκη έχεις;».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αγνή Πικιώνη: «Η Αθήνα έχει εξελιχθεί σ’ ένα μαζικό λούνα παρκ»

Οι Αθηναίοι / «Δυσκολεύονταν να με πλησιάσουν επειδή ήμουν η κόρη του Πικιώνη»

Η Αγνή Πικιώνη, κόρη του οραματιστή αρχιτέκτονα που είχε αφοσιωθεί στη λαϊκή αρχιτεκτονική, μιλά για τη ζωή της δίπλα σε εκείνον, που της έμαθε ότι «ένας απλός άνθρωπος μπορεί να φτιάξει κάτι σημαντικό». Αρχιτέκτονας και η ίδια, φρόντισε να διασώσει και να ταξινομήσει το έργο του. Τη θυμώνει η μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική και πιστεύει ότι η Αθήνα έχει χάσει το στοίχημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αρβανίτης: «Έλεγα "είμαι καλύτερος" και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Αρβανίτης: «Πείσμωνα για να γίνω ο καλύτερος και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Από μια νιότη γεμάτη αντιξοότητες, ο τροχός για εκείνον γύρισε, η ζωή του στράφηκε στο φως και έγινε βιβλίο. Η Ευρώπη τον ανακάλυψε από τις ταινίες του Αγγελόπουλου, στις ιστορίες του πρωταγωνιστούν ο Φίνος, ο Μαστρογιάνι και ο Κουροσάβα. Ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας που ήταν «πάντα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος» είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ
Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Οι Αθηναίοι / Κρίστη Στασινοπούλου: «Έχω φάει τη νύχτα με το κουτάλι, προτιμώ πια να κάθομαι σπίτι»

Όλοι τη ρωτούν για τον Παύλο Σιδηρόπουλο όμως έχει ζήσει περισσότερα δίπλα στην Αλίκη Βουγιουκλάκη. Έχει εκπροσωπήσει την Ελλάδα στην Eurovision, αισθάνεται περήφανη που μεγαλώνοντας κατέληξε να κάνει μόνο πράγματα που της αρέσουν. Έχει γυρίσει τον κόσμο με τον Στάθη Καλυβιώτη και τη μουσική τους, μόλις κυκλοφόρησε ένα βιβλίο για τα ταξίδια τους που μετράνε πια 25 χρόνια.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ