Γιώργος Φακίνος

Γιώργος Φακίνος Facebook Twitter
0

Η μάνα μου είναι η συγγραφέας Ευγενία Φακίνου.Είναι αστείο διότι σπάνια κάνουν το συνειρμό, δεν περιμένουν να είμαι εγώ ο γιoς της Φακίνου.

Στο σχολείο ήμασταν μια παρέα παιδιών που πάνω από όλα μάς ένωνε η αγάπη για τη μουσική.Αγοράζαμε μανιωδώς δίσκους και εκδίδαμε ένα μουσικό φανζίν που λεγόταν «After Life», για το οποίο παίρναμε συνεντεύξεις από underground συγκροτήματα της εποχής. Στέλναμε τις ερωτήσεις ταχυδρομικώς και με αυτό τον τρόπο μάς απαντούσαν. Η πιο γνωστή μπάντα που είχαμε πάρει συνέντευξη ήταν οι Concrete Blonde. Όταν πήραμε τις απαντήσεις τους πανηγυρίζαμε. Σημειωτέον ότι το φανζίν ήταν γραμμένο στα αγγλικά.

Κάποια στιγμή ξεκινήσαμε να κάνουμε εκπομπή σε έναν πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό που υπήρχε στη γειτονιά μας, στο Χαλάνδρι. Είχε μηχανήματα ένας παλιός ερασιτέχνης και κάθε Παρασκευή, μετά το σχολείο, πηγαίναμε εκεί. Μας άκουγαν όλοι οι συμμαθητές μας. Μεγάλη επιτυχία - ειδικά στις συμμαθήτριες. Μέσα από τον πειρατικό σταθμό διοργάνωσα και το πρώτο μου πάρτι στο ξενοδοχείο President, στα δεκαπέντε μου.

Ένα χρόνο αργότερα έπιασα την πρώτη μου δουλειά, παράλληλα με το σχολείο. Έκανα τη μουσική επιμέλεια στα Κακά Παιδιά (Λάλας - Ταγματάρχης). Αργότερα είχα δική μου εκπομπή στον Ωχ FM, μέχρι που «τα σπάσαμε» με τους ανθρώπους του σταθμού, οπότε και σταμάτησα το ραδιόφωνο μια για πάντα. Άλλωστε, δεν με ενδιέφερε καθόλου.

Το πρώτο μου επαγγελματικό djing το έκανα το ‘93 και από τότε παίζω μουσική non stop. Ήταν στο Next, το οποίο εν συνεχεία έγινε Underworld, το 2005. Η πρώτη φορά που έπαιξα εκεί ήταν βουτιά στα βαθιά. Είχε 600 άτομα κοινό και είχα χεστεί πάνω μου, αλλά τα κατάφερα, νομίζω. Ήταν πάντως αποκάλυψη για μένα. Έβλεπα τις αντιδράσεις του κόσμου ακριβώς εκεί μπροστά μου. Τελικά, είναι ιδανικό συναίσθημα να βλέπω τον κόσμο να περνάει καλά όταν παίζω μουσική. Αυτό είναι η επιβεβαίωσή μου.

Έχω περάσει πολύ δύσκολες μέρες κάνοντας αυτή τη δουλειά, αλλά τις ξεπέρασα γιατί κάπως έπρεπε να ζήσω. Δεν κάνω την πλάκα μου, όπως νομίζουν πολλοί, ούτε έχω και δεύτερη δουλειά, όπως κάνουν άλλοι. Αυτή είναι η μόνη δουλειά μου.

Τη μέρα νιώθω ότι δουλεύω σε γραφείο. Μιλάω με promoters, περφόρμερ, κλείνω καλλιτέχνες. Είναι μια full-time δουλειά. Υπάρχει μια προεργασία πίσω από την κάθε βραδιά που διοργανώνω.

Είμαι τρομερά αφοσιωμένος σε αυτό που κάνω και αυτό είναι που αντιλαμβάνεται και ο κόσμος. Ότι δηλαδή είμαι ειλικρινής στις προθέσεις μου.

Υπάρχει αυτό το στερεότυπο, ότι οι άνθρωποι της νύχτας είναι απαραίτητα μέσα στα ναρκωτικά, τα όπλα και τις παρανομίες. Αυτό μού φαίνεται αστείο. Καμία σχέση.

Πριν το Ίντερνετ δεν είχες κανένα εργαλείο για να προωθήσεις και να υποστηρίξεις τη δουλειά σου. Έπρεπε να βασίζεσαι σε άλλους για να βοηθηθείς. Τώρα δεν χρειάζεσαι τίποτα. Φτιάχνεις δικό σου Μyspace, δικό σου μπλογκ, δικό σου site και καθάρισες. Μπορείς να προωθήσεις τη δουλειά σου και τα οράματά σου μόνος σου, εφόσον το όλο θέμα έγινε τελείως DIY.

Το Second Skin είναι ένα μαγαζί για άτομα συνειδητοποιημένα σχετικά με αυτό που έρχονται να ακούσουν και να δουν. Τα φετιχιστικά σόου και τα «ιδιαίτερα» ντυσίματα είναι μέρος της τελετουργίας.

Σκάνε μύτη βέβαια και πολλοί περίεργοι. Μια φορά ήρθε ένας τύπος ντυμένος Αϊ-Βασίλης και σε κάποια φάση τα έβγαλε όλα και κυκλοφορούσε έτσι, γυμνός, ανάμεσα στον κόσμο. Στην αρχή δεν του είπαμε τίποτα, αλλά, όταν αργότερα άρχισε να πειράζει και να βάζει χέρι, του την είπαμε. Τα αντιμετωπίζουμε όλα αυτά με ψυχραιμία.

Νιώθω ότι θα παίζω για πάντα μουσική, όσο ουτοπικό και να ακούγεται αυτό. Ποτέ δεν ένιωσα ότι το djing μού στέρησε κάτι, διότι, πολύ απλά, ποτέ δεν στενοχωρήθηκα που κάθε Σαββατόβραδο ή κάθε παραμονή Πρωτοχρονιάς είχα να παίζω σε κάποιο μαγαζί.

Αυτό που με έχει διδάξει η ζωή είναι ότι με τη συγκεκριμένη δουλειά δεν μπορώ να έχω μια φυσιολογική σχέση. Άσε που μου αρέσει να είμαι μόνος μου - δεν μου πάνε οι longtime σχέσεις. Έχω φάει μπουνιές από γκόμενα, μια άλλη με περίμενε με το ρόπαλο έξω από το σπίτι μου ή, σε άλλη φάση, εμφανίστηκε κάποια, που ήρθε και μου πέταξε όλα τα CD κάτω, καθώς έπαιζα μουσική. Γι' αυτό σου λέω, δεν κάνω για σχέση.

Μου είχε πει σε κάποια φάση η μάνα μου, που την είχαν καλέσει σε μια εκδήλωση για τα 30 χρόνια της Τενεκεδούπολης: «Βρε αγόρι μου έλα μαζί μου, αλλά, σε παρακαλώ, μη βάλεις eye liner».Δεν έβαλα. Κι πατέρας μου μού λέει: «Τι το ήθελες το κραγιόν!» ή «Γιατί έβαψες τα νύχια των ποδιών σου;» και τέτοια. Με τον καιρό όμως τη συνηθίζουν την εμφάνισή μου.

Οι Αθηναίοι
0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

«Περηφανευόμαστε ότι δώσαμε τα φώτα μας στον κόσμο, αλλά δεν κρατήσαμε ούτε ένα λυχναράκι»

Oι Αθηναίοι / «Περηφανευόμαστε ότι δώσαμε τα φώτα μας στον κόσμο, αλλά δεν κρατήσαμε ούτε ένα λυχναράκι»

Η αρχιτέκτονας και υπεύθυνη των Αρχείων Νεοελληνικής Αρχιτεκτονικής του Μουσείου Μπενάκη, Μάρω Καρδαμίτση-Αδάμη, δεν λησμόνησε ποτέ στην πορεία της πως η μορφή ενός κτιρίου πρέπει να έχει χαρακτήρα, ειλικρίνεια και κλίμακα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Γεννήθηκε Σαν Σήμερα / Ο Λευτέρης Παπαδόπουλος αφηγείται τη ζωή του στη LIFO

Δημοσιογράφος, στιχουργός. Θα ήταν ευχαριστημένος αν, απ’ όλα τα τραγούδια του, έμενε στην ιστορία το τετράστιχο: «Το απομεσήμερο έμοιαζε να στέκει, σαν αμάξι γέρικο, στην ανηφοριά».
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Οι Αθηναίοι / Χρυσέλλα Λαγαρία: «Δεν είναι τόσο τρομακτικό το να είσαι τυφλός»

Η συνιδρύτρια και διευθύντρια της Black Light και συνδημιουργός της σειράς podcast της LiFO «Ζούμε ρε» δραστηριοποιείται ώστε οι ΑμεΑ να διαθέτουν ίσες ευκαιρίες και απεριόριστη πρόσβαση, δίχως στιγματισμούς και διακρίσεις. Και είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ
Lorenzo

Οι Αθηναίοι / Lorenzo: «Η techno σκηνή έχει γίνει χρηματιστήριο»

Γνώρισε την techno στη Φρανκφούρτη των αρχών των ‘90s. Ερχόμενος στην Αθήνα, όσο έβλεπε ότι ο κόσμος σοκαριζόταν με τις εμφανίσεις του, τόσο περισσότερο του άρεσε να προκαλεί. Ο θρυλικός χορευτής του Factory και ιδρυτής της ομάδας Blend είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΔΙΑΚΟΣΑΒΒΑΣ
Ελισάβετ Κοτζιά

Οι Αθηναίοι / «Τα πρώτα χρόνια λέγανε ότι τις κριτικές μου τις έγραφε ο πατέρας μου»

Η Αθηναία της εβδομάδας Ελισάβετ Κοτζιά γεννήθηκε μέσα στα βιβλία· κάποια στιγμή, τα έβαλε στην άκρη, για να ξανασυναντήσει τη λογοτεχνία μέσα από μια αναπάντεχη εμπειρία. Άφησε το οικονομικό ρεπορτάζ για την κριτική βιβλίου. Τη ρωτήσαμε γιατί το ελληνικό μυθιστόρημα δεν έχει ιδιαίτερη απήχηση στο εξωτερικό, και δεν πιστεύει πως για το ζήτημα αυτό υπάρχουν απλές απαντήσεις.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Πέθανε Σαν Σήμερα / Λούλα Αναγνωστάκη: «Όσο και αν τη χτυπάω μέσα από τα έργα μου, είμαι υπέρ της Ελλάδας»

Σε μια από τις ελάχιστες συνεντεύξεις της, η κορυφαία θεατρική συγγραφέας της Ελλάδας, που πέθανε σαν σήμερα, μίλησε με πρωτοφανή ειλικρίνεια και απλότητα.
ΣΤΑΥΡΟΣ ΔΙΟΣΚΟΥΡΙΔΗΣ
Αρετή Γεωργιλή

Οι Αθηναίοι / «Δεν θα σταματήσω να υπερασπίζομαι το δικαίωμα της γυναίκας να νιώθει ελεύθερη να εκφράζεται»

Η Αρετή Γεωργιλή γεννήθηκε στη Νέα Φιλαδέλφεια και τα δώδεκα τελευταία χρόνια, αφότου άνοιξε το Free Thinking Zone, ζει εκεί και στην Αθήνα. Είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Κατιάνα Μπαλανίκα

Οι Αθηναίοι / Κατιάνα Μπαλανίκα: «Μέσα μου είμαι κουτάβι, γι’ αυτό και με πάταγαν όλοι»

Η ηθοποιός που αγαπήθηκε για τους κωμικούς της ρόλους έκανε μόνο δράμα στη σχολή. Θα ήθελε να ξαναπαίξει στην τηλεόραση αλλά βλέπει πως δεν θυμούνται τη γενιά της πια. Είναι ευγνώμων για τη ζωή της και την αφηγείται στη LiFO - γιατί είναι η Αθηναία της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Μάριο Μπανούσι

Οι Αθηναίοι / Μάριο Μπανούσι: «Αν δεν εκτεθείς στη ζωή, δεν έχει νόημα»

Ο νεαρός σκηνοθέτης, που έχει ήδη μετρήσει διαδοχικά sold out, άρχισε να βλέπει θέατρο όταν μπήκε στη δραματική σχολή. Του αρέσει η ανθρώπινη αμηχανία, η σιωπή και η ησυχία τον γοήτευαν πάντα. Αν και δεν τα πάει καλά με τα λόγια, αφηγείται τη ζωή του στη LiFO.
M. HULOT
Γιώργος Τσιαντούλας, ηθοποιός, σκηνοθέτης

Οι Αθηναίοι / «Γελάτε γιατί χανόμαστε, κάντε σεξ, ταξιδέψτε, διαβάστε και φάτε, φάτε, φάτε»

Ο πολυσυζητημένος πρωταγωνιστής της ταινίας «Το καλοκαίρι της Κάρμεν», Γιώργος Τσιαντούλας, γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη, ζει στο Παγκράτι, διατηρεί θεατρική ομάδα στα Τρίκαλα, έχει παίξει σε παραστάσεις του Ρομέο Καστελούτσι και του Δημήτρη Παπαϊωάννου και τα πιο ριψοκίνδυνα πράγματα που έχει κάνει είναι «γαστρονομικοί συνδυασμοί σε λάθος στιγμή και λάθος ώρα».
M. HULOT
Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LIFO

Οι Αθηναίοι / Η Μαρινέλλα ειλικρινέστερη παρά ποτέ αφηγείται τη ζωή της όλη στη LiFO

Η μεγάλη κυρία του ελληνικού τραγουδιού μιλά για τις ανεξίτηλες συναντήσεις της πορείας της, για το πώς πήγε κόντρα στο ρεύμα της εποχής της, για μια ζωή χορτάτη. Δουλεύοντας επί 67 συναπτά έτη δεν ανέχεται να της πει κανείς «τι ανάγκη έχεις;».
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Αγνή Πικιώνη: «Η Αθήνα έχει εξελιχθεί σ’ ένα μαζικό λούνα παρκ»

Οι Αθηναίοι / «Δυσκολεύονταν να με πλησιάσουν επειδή ήμουν η κόρη του Πικιώνη»

Η Αγνή Πικιώνη, κόρη του οραματιστή αρχιτέκτονα που είχε αφοσιωθεί στη λαϊκή αρχιτεκτονική, μιλά για τη ζωή της δίπλα σε εκείνον, που της έμαθε ότι «ένας απλός άνθρωπος μπορεί να φτιάξει κάτι σημαντικό». Αρχιτέκτονας και η ίδια, φρόντισε να διασώσει και να ταξινομήσει το έργο του. Τη θυμώνει η μεταμοντέρνα αρχιτεκτονική και πιστεύει ότι η Αθήνα έχει χάσει το στοίχημα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Γιώργος Αρβανίτης: «Έλεγα "είμαι καλύτερος" και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Οι Αθηναίοι / Γιώργος Αρβανίτης: «Πείσμωνα για να γίνω ο καλύτερος και δεν με πήρε η φτώχεια από κάτω»

Από μια νιότη γεμάτη αντιξοότητες, ο τροχός για εκείνον γύρισε, η ζωή του στράφηκε στο φως και έγινε βιβλίο. Η Ευρώπη τον ανακάλυψε από τις ταινίες του Αγγελόπουλου, στις ιστορίες του πρωταγωνιστούν ο Φίνος, ο Μαστρογιάνι και ο Κουροσάβα. Ο πολυβραβευμένος διευθυντής φωτογραφίας που ήταν «πάντα την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος» είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΡΙΔΗΣ