Άλλος ένας «τελικός της ντροπής» 

Άλλος ένας «τελικός της ντροπής»  Facebook Twitter
Ο αγώνας διεξήχθη κακήν κακώς, χωρίς οπαδούς των δύο ομάδων και με μια δυσοίωνη αντήχηση να στοιχειώνει τις άδειες κερκίδες... Το Πανθεσσαλικό Στάδιο. Φωτ.: ΕUROKINISSI
0

ΕΛΗΞΕ ΠΡΙΝ ΑΠΟ ΜΕΡΙΚΕΣ ΜΕΡΕΣ «το πιο συναρπαστικό πρωτάθλημα όλων των εποχών», όπως δεν είχαν κουραστεί να μας υπενθυμίζουν μέχρι και την τελευταία αγωνιστική, οπότε κρίθηκε και ο τίτλος μετά από μια αλύπητη σειρά διαδοχικών ντέρμπι ανάμεσα στις «μεγάλες» ποδοσφαιρικές δυνάμεις της χώρας, τις ομάδες με τον περισσότερο κόσμο και με την μεγαλύτερη ισχύ.

Δύσκολο να μην είναι αμφίρροπο και συναρπαστικό ένα πρωτάθλημα που κλιμακώνεται με τόσο έντονο τρόπο όπως γίνεται με το σύστημα των playoff (για τον αδιανόητα υποτονικό και μελαγχολικό κόσμο των playouts δεν περισσεύουν λόγια), αυτή την πατέντα της αιωνίως αμαρτωλής Ελληνικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου που σε μια χώρα ακραίας οπαδικής εχθροπάθειας αποφάσισε να δημιουργήσει έναν θεσμό όπου οι στρατιές των οπαδών των μεγάλων ομάδων έχουν, στην κορύφωση της σεζόν, διαρκείς αφορμές για αντιπαράθεση, συνωμοσιολογία, οργή, βία.

Τουλάχιστον δεν μπορούν να εκδηλώσουν «εμπράκτως» αυτά τα συναισθήματα στις κερκίδες και στα πέριξ των γηπέδων –όχι φυσικά ότι χρειάζονται αφορμές ή περιστάσεις για την εκδήλωση οπαδικής βίας– καθότι, ως γνωστόν, έχουν απαγορευτεί εδώ και χρόνια οι εκτός έδρας μετακινήσεις των οργανωμένων οπαδών, γεγονός που κάνει αυτό τον πληθωρισμό των ντέρμπι «ζωής και θανάτου» ακόμα πιο παράλογο. 

Μέχρι χθες, πάντως, ο τελικός του Κύπελλου ήταν η δική μας ντροπή, το δικό μας εσωτερικό αστείο, το δικό μας «ζαβό» που κρατάμε κλειδωμένο στη σοφίτα για να μην το βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος.

Η αμφίρροπη μέχρι τέλους εξέλιξη του πρωταθλήματος σε συνδυασμό με την ιστορική πρόκριση του Ολυμπιακού στον τελικό του Europa Conference League μετέδωσαν μια πολύτιμη όσο και ανέλπιστη επίστρωση αίγλης στο ασταθές και παροιμιωδώς ανυπόληπτο brand της Superleague.

Ο μπερντές όμως έπεσε αποκαλυπτικά στον τελικό του Κυπέλλου, αυτόν τον ετήσιο ψυχαναγκασμό που η περιπέτεια της διεξαγωγής του αποτελεί έναν από τους πιο ψυχαγωγικούς αντιπερισπασμούς που επιφυλάσσει κάθε χρόνο η ΕΠΟ στο φίλαθλο κοινό. Τελικά ο αγώνας διεξήχθη κακήν κακώς, χωρίς οπαδούς των δύο ομάδων και με μια δυσοίωνη αντήχηση να στοιχειώνει τις άδειες κερκίδες – οι λάμπες στους πυλώνες τρεμόπαιζαν σαν σε ταινία του Ντέιβιντ Λιντς και κάποιες κάηκαν στην επανάληψη ενισχύοντας το υποβλητικό σκηνικό.

Ο τελικός έγινε για άλλη μια φορά σ’ αυτήν τη φαντασιακή «ουδέτερη ζώνη» μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, ρόλος που έχει θεσμοθετηθεί για το Πανθεσσαλικό Στάδιο, έδρα μιας ομάδας (Βόλος ΝΠΣ) χωρίς ιστορία και χωρίς οπαδούς και με τον πρόεδρο της και μια από τις πλέον εμβληματικές μορφές της στελεχικής πανίδας του σύγχρονου ελληνικού ποδοσφαίρου, τον Αχιλλέα Μπέο, δήμαρχο Βόλου, να φιγουράρει στην πρώτη γραμμή των επισήμων του τελικού.

Όλα αυτά εξόχως συμβολικά σε ένα ματς που έγινε παράλληλα με άλλους τελικούς κυπέλλου χωρών-μελών της UEFA που διεξήχθησαν το Σαββατοκύριακο (Αγγλία, Γερμανία, Γαλλία, Πορτογαλία), κάνοντας τη σύγκριση με τη δική μας διοργάνωση ακόμα πιο θλιβερή. 

Μέχρι χθες, πάντως, ο τελικός του Κύπελλου ήταν η δική μας ντροπή, το δικό μας εσωτερικό αστείο, το δικό μας «ζαβό» που κρατάμε κλειδωμένο στη σοφίτα για να μην το βλέπει ο υπόλοιπος κόσμος. Η παρουσία όμως της Γαλλίδας διαιτήτριας Στεφανί Φραπάρ στον ρόλο του «άρχοντος» του χθεσινού αγώνα και η απόπειρα βιαιοπραγίας εναντίον της από παίκτες αλλά και από τον ίδιο τον πρόεδρο της ΠΑΕ Άρης (η οποία είχε και το θράσος να εκδώσει ανακοίνωση καταγγελίας της διαιτητού), κατέστησε γνωστό και διεθνώς τον θεσμό του ελληνικού Κυπέλλου, αυτήν τη μαύρη τρύπα που χάσκοντας εκθέτει όλες τις παθογένειες του ντόπιου ποδοσφαιρικού συστήματος.

Και μέσα σ’ όλα αυτά, να βλέπεις να περιφέρουν τον τελευταίο καιρό από δω κι από κει στα διάφορα γήπεδα αυτό το παιδί στο αναπηρικό αμαξίδιο, τον «μικρό Γιαννάκη», ως άλλοθι και ως μια συγκινητική (μέχρι να φτάσει να ηχεί ψεύτικη και φάλτση) επίκληση αθωότητας. Τουλάχιστον, αυτό το αγόρι ήταν το μόνο άτομο που έμοιαζε να απολαμβάνει πραγματικά αυτό το ματς που ήδη έχει χαρακτηριστεί ως «ο τελικός της ντροπής». Άλλος ένας.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Τελικός Κυπέλλου: Παναθηναϊκός και Άρης διεκδικούν θέση στην Ευρώπη– Η ώρα και το κανάλι μετάδοσης του αγώνα

Αθλητισμός / Τελικός Κυπέλλου: Παναθηναϊκός και Άρης διεκδικούν θέση στην Ευρώπη– Η ώρα και το κανάλι μετάδοσης του αγώνα

Για πρώτη φορά στην Ιστορία του Κυπέλλου Ελλάδας θα διαιτητεύσει γυναίκα τον τελικό αγώνα της διοργάνωσης, καθώς η Γαλλίδα Στεφανί Φραπάρ ορίστηκε από την ΚΕΔ
LIFO NEWSROOM

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Daily / Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται το πρώτο μεγάλο συνέδριο για την κινηματογραφική κριτική στην Ελλάδα, που θα διεξαχθεί από την Πέμπτη ως και το Σάββατο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Daily / Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Η επανεκλογή του Τραμπ έχει αλλάξει ξαφνικά τον τόνο της δημόσιας συζήτησης, κάνοντάς την πολύ πιο φιλική ως προς τις θέσεις της «λαϊκίστικης δεξιάς».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που την στήριξαν;

Daily / Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που τη στήριξαν;

Στην Ελλάδα, πάντως, οι διασημότητες συχνά δεν κάνουν τον κόπο καν να δηλώσουν επίσημα την εκλογική στήριξή τους. Απλά, βάζουν υποψηφιότητα οι ίδιοι και οι ίδιες και εκλέγουν απευθείας τους εαυτούς τους σε θέσεις βουλευτών και ευρωβουλευτών.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Daily / Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Μια συντονισμένη απόπειρα να παρουσιαστούν οι φανατικοί οπαδοί της Μακάμπι ως αθώα θύματα ή και ήρωες ακόμα, παρά τις επιθέσεις και τις προκλήσεις στις οποίες προέβησαν πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα της ομάδας τους εναντίον του Άγιαξ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ελληνικές σειρές των 90s: comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Daily / Ελληνικές σειρές των '90s: Comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Οι τηλεοπτικές σειρές της πρώτης δεκαετίας των ιδιωτικών καναλιών φαίνονται να έχουν υποκαταστήσει σ’ ένα μεγάλο κοινό τον ρόλο που έπαιζαν για μισό αιώνα σχεδόν οι ελληνικές ταινίες της ακμής του βιομηχανικού σινεμά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

Daily / Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

«Το Ισραήλ πάνω απ' όλα», έγραψε με εθνικοσοσιαλιστικό ρίγος, αν και ιστορικός του Ολοκαυτώματος, ο Αριέλ Λεκαδίτης αμέσως μετά (και παρά) την ανακοίνωση του εκδοτικού του οίκου ότι διακόπτει τη συνεργασία τους εξαιτίας «των χυδαίων αναρτήσεών του».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η παλιά παραλιακή και η σύγχρονη «Αθηναϊκή Ριβιέρα»

Daily / Η παλιά παραλιακή και η σύγχρονη «Αθηναϊκή Ριβιέρα»

Μια ονομασία που μοιάζει συγχρόνως νεοπλουτίστικη και φτωχομπινέδικη, ειδικά σε όσους από εμάς μεγαλώσαμε στα Νότια και δεν νιώσαμε ποτέ ότι υπήρχε ανάγκη ούτε για τόσο ισοπεδωτική «ανάπλαση» ούτε και για τέτοιους τουριστικούς ευφημισμούς.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ