Από την τρικυμία στη γαλήνη: Οι δυο ζωές του Στιβ Μάρτιν

Από την τρικυμία στη γαλήνη: Οι δυο ζωές του Στιβ Μάρτιν Facebook Twitter
«Πώς έφτασα από τα 35 μου, που ήμουν γεμάτος αγωνίες και κρίσεις, να είμαι στα 75 μου πραγματικά ευτυχισμένος;», αναρωτιέται φωναχτά, σαν να μην το πιστεύει κι ο ίδιος ότι βρήκε τελικά το νήμα. Φωτ.: Getty Images
0

ΟΠΩΣ ΔΗΛΩΝΕΙ ΚΑΙ ο μάλλον εκνευριστικά επιτηδευμένος αλλά ακριβής εν τέλει τίτλος του –STEVE! (martin): a documentary in 2 pieces–, αυτό το βιογραφικό ντοκιμαντέρ του Apple TV+ για τον διάσημο Αμερικανό κωμικό, αποτελείται από δύο μέρη, μιάμισης ώρας περίπου το καθένα. Παρότι όμως αναπτύσσονται σε μια χρονική ακολουθία, δεν πρόκειται απλά για μια διαδρομή σε δύο συνέχειες, αλλά ουσιαστικά για δύο διαφορετικές ταινίες.

Το πρώτο μέρος έχει τίτλο Then («Τότε») και μέσω πλουσιότατου αρχειακού υλικού καλύπτει την περίοδο από τα εφηβικά και νεανικά χρόνια του μοναχικού Στιβ, που μικρός έβγαζε χαρτζιλίκι στην Disneyland και προσπαθούσε να τελειώσει τα μαγικά του τρικ, μέχρι την ανέλπιστη και μετεωρική του άνοδο στο stand up κύκλωμα από τις αρχές της δεκαετίας του ’70 και μέχρι το τέλος της.  

«Η κωμωδία μου ήταν ουσιαστικά "εννοιακή"», λέει στο ντοκιμαντέρ, «και μόλις το concept έγινε ευρέως κατανοητό, δεν υπήρχε πλέον περιθώριο εξέλιξης. Ήταν σαν να δημιούργησα ο ίδιος το ερμηνευτικό μου αδιέξοδο».

Για όσους τον γνωρίζουν κυρίως μέσα από τις ταινίες του (ο περισσότερος κόσμος δηλαδή εκτός ΗΠΑ), αποτελεί ένα σοκ και σίγουρα ένα αλλόκοτο θέαμα να τον βλέπουν σ’ αυτό το αρχειακό υλικό να μοιάζει με ένα εκκεντρικό και καθηλωμένο σε μια αιώνια βρεφικότητα «φρικιό», στο μεταίχμιο της αντικουλτούρας και των ελευθεριακών ‘70s.

Από την τρικυμία στη γαλήνη: Οι δυο ζωές του Στιβ Μάρτιν Facebook Twitter
Μετά από διάφορες περιπέτειες, ο Στιβ Μάρτιν τελειοποίησε ένα είδος «κουλής», σωματικής, σπασμωδικής κωμωδίας με τρελά αξεσουάρ και σουρεαλιστικές ατάκες, χτίζοντας σιγά-σιγά μια «επιθετικά ανόητη» (όσο και ξεκαρδιστική) περσόνα. Φωτ.: Getty Images/ Ideal Image

Μετά από διάφορες περιπέτειες, ο Στιβ Μάρτιν τελειοποίησε ένα είδος «κουλής», σωματικής, σπασμωδικής κωμωδίας με τρελά αξεσουάρ και σουρεαλιστικές ατάκες, χτίζοντας σιγά-σιγά μια «επιθετικά ανόητη» (όσο και ξεκαρδιστική) περσόνα, που παρότι εκ πρώτης όψεως μοιάζει σουρεαλιστικά πρωτοποριακή, χτύπησε φλέβα και τον έκανε τον πιο πετυχημένο κωμικό στην ιστορία, αν κρίνει κανείς από τα γεμάτα στάδια, τις τηλεοπτικές εμφανίσεις και τα εκατομμύρια των δίσκων που πωλούσε με το υλικό του. «Αν είχα οποιαδήποτε καθοδήγηση, τίποτα σημαντικό δεν θα μου είχε συμβεί», ακούγεται να λέει ο ίδιος.  

Μονήρης ανέκαθεν και θιασώτης από μικρός μιας φιλοσοφικής προσέγγισης στην κωμωδία αλλά και ως διέξοδο στις δικές του νευρώσεις και κρίσεις πανικού, ο Στιβ Μάρτιν κάποια στιγμή είχε μια λαμπρή ιδέα: Ναι, η κωμωδία είναι η λυτρωτική απελευθέρωση μιας έντασης, αν όμως αφήσουμε την ένταση χωρίς απελευθέρωση, πώς θα αντιδράσει το κοινό;

Το κοινό τον λάτρεψε, ο ίδιος όμως, παρά τη φήμη, τη δόξα και τα πλούτη (και τα αμύθητης αξίας έργα τέχνης που έχει συλλέξει στη ζωή του), αποφάσισε κάποια στιγμή στην αυγή της δεκαετίας του ’80 να εγκαταλείψει για πάντα (ή σχεδόν για πάντα) τη σκηνή. «Η κωμωδία μου ήταν ουσιαστικά "εννοιακή"», λέει στο ντοκιμαντέρ, «και μόλις το concept έγινε ευρέως κατανοητό, δεν υπήρχε πλέον περιθώριο εξέλιξης. Ήταν σαν να δημιούργησα ο ίδιος το ερμηνευτικό μου αδιέξοδο». Τέλος του πρώτου μέρους.

Το δεύτερο μέρος έχει τίτλο Now («Τώρα») και είναι κάτι άλλο – κάτι εμπνευσμένο και ιδιαίτερο και δυνάμει εξαιρετικά ενδιαφέρον. Αφήνουμε τη συνεχή ροή αρχειακού υλικού και εξωτερικής αφήγησης και προσγειωνόμαστε στον ιδιωτικό χώρο του 75χρονου σήμερα Στιβ Μάρτιν, ο οποίος προστατεύει όσο ελάχιστοι την ιδιωτική του ζωή και έκανε παιδί πριν από δώδεκα χρόνια με την (αρκετά νεότερη) σύντροφό του, την δημοσιογράφο του New Yorker, Αν Σπρίνγκφιλντ.

Υπάρχουν αναφορές φυσικά στις ταινίες του και (λιγότερο) στα βιβλία που έχει γράψει, αλλά κυρίως αυτό το δεύτερο μέρος αποτελεί έναν γλυκό διαλογισμό στη δημιουργική διαδικασία, στο πέρασμα του χρόνου, στη γαλήνη μετά την τρικυμία – με τη φιλική συμμετοχή φίλων και συνεργατών του όπως ο Τζέρι Σάινφελντ, η Τίνα Φέι και ο Μάρτιν Σορτ, με τον οποίον βιώνουν μαζί τα τελευταία χρόνια την τηλεοπτική επιτυχία της κωμικής σειράς μυστηρίου Only Murders in the Building.

«Πώς έφτασα από τα 35 μου, που ήμουν γεμάτος αγωνίες και κρίσεις, να είμαι στα 75 μου πραγματικά ευτυχισμένος;», αναρωτιέται φωναχτά, σαν να μην το πιστεύει κι ο ίδιος ότι βρήκε τελικά το νήμα.

STEVE! (martin) a documentary in 2 pieces — Official Trailer | Apple TV+

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Daily / Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται το πρώτο μεγάλο συνέδριο για την κινηματογραφική κριτική στην Ελλάδα, που θα διεξαχθεί από την Πέμπτη ως και το Σάββατο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Daily / Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Η επανεκλογή του Τραμπ έχει αλλάξει ξαφνικά τον τόνο της δημόσιας συζήτησης, κάνοντάς την πολύ πιο φιλική ως προς τις θέσεις της «λαϊκίστικης δεξιάς».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που την στήριξαν;

Daily / Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που τη στήριξαν;

Στην Ελλάδα, πάντως, οι διασημότητες συχνά δεν κάνουν τον κόπο καν να δηλώσουν επίσημα την εκλογική στήριξή τους. Απλά, βάζουν υποψηφιότητα οι ίδιοι και οι ίδιες και εκλέγουν απευθείας τους εαυτούς τους σε θέσεις βουλευτών και ευρωβουλευτών.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Daily / Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Μια συντονισμένη απόπειρα να παρουσιαστούν οι φανατικοί οπαδοί της Μακάμπι ως αθώα θύματα ή και ήρωες ακόμα, παρά τις επιθέσεις και τις προκλήσεις στις οποίες προέβησαν πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα της ομάδας τους εναντίον του Άγιαξ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ελληνικές σειρές των 90s: comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Daily / Ελληνικές σειρές των '90s: Comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Οι τηλεοπτικές σειρές της πρώτης δεκαετίας των ιδιωτικών καναλιών φαίνονται να έχουν υποκαταστήσει σ’ ένα μεγάλο κοινό τον ρόλο που έπαιζαν για μισό αιώνα σχεδόν οι ελληνικές ταινίες της ακμής του βιομηχανικού σινεμά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

Daily / Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

«Το Ισραήλ πάνω απ' όλα», έγραψε με εθνικοσοσιαλιστικό ρίγος, αν και ιστορικός του Ολοκαυτώματος, ο Αριέλ Λεκαδίτης αμέσως μετά (και παρά) την ανακοίνωση του εκδοτικού του οίκου ότι διακόπτει τη συνεργασία τους εξαιτίας «των χυδαίων αναρτήσεών του».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η παλιά παραλιακή και η σύγχρονη «Αθηναϊκή Ριβιέρα»

Daily / Η παλιά παραλιακή και η σύγχρονη «Αθηναϊκή Ριβιέρα»

Μια ονομασία που μοιάζει συγχρόνως νεοπλουτίστικη και φτωχομπινέδικη, ειδικά σε όσους από εμάς μεγαλώσαμε στα Νότια και δεν νιώσαμε ποτέ ότι υπήρχε ανάγκη ούτε για τόσο ισοπεδωτική «ανάπλαση» ούτε και για τέτοιους τουριστικούς ευφημισμούς.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ