Τότε που χιόνισε στην Αθήνα

Τότε που χιόνισε στην Αθήνα Facebook Twitter
Δεν το ‘χουμε με το χιόνι εδώ πέρα (ή εδώ κάτω), μας παραλύει, μας καίει τον εγκέφαλο, δεν ξέρουμε πώς να μετακινηθούμε, δεν ξέρουμε πώς να οδηγήσουμε, δεν ξέρουμε πώς να περπατήσουμε. Φωτ.: Eurokinissi
0

ΑΠΟ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΤΟ ΚΑΚΟ. Από πού κι ως πού δηλαδή «Ελπίδα»; Τόσο άνετοι και προχωρημένοι έχουμε γίνει στη διαχείριση ακραίων καιρικών φαινομένων ώστε να το ρίχνουμε στον ανέμελο (αυτο)σαρκασμό; Άκου Ελπίδα… Ότι δηλαδή τι; Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία; Γιατί όχι Ειρήνη; Αγάπη; Αποταμίευση; 

Τέλη του Γενάρη πέφτει συνήθως η μέρα του χιονιού (του πραγματικού, που το στρώνει κανονικά) στην Αθήνα και είναι πάντα ένα ιδιαίτερο και αξιομνημόνευτο φαινόμενο.

Οι Αθηναίοι μπορεί να μη θυμούνται τι έκαναν χθες αλλά θυμούνται τι έκαναν «τότε με το χιόνι», το 2002, το 2008, το 2017, πέρσι ή φέτος, ασχέτως αν κλέβουν προσωρινά την παράσταση η ταλαιπωρία, οι «παράπλευρες απώλειες» και οι αβάσταχτοι περιορισμοί του κρατικού μηχανισμού αλλά και της περιούσιας ιδιωτικής πρωτοβουλίας στην αντιμετώπιση της χιονόπτωσης, όταν αυτή υπερβαίνει το ελαφρύ επίπεδο, όπως χθες, καλή ώρα.

Για πολλούς χθες δεν υπήρχε και άλλη επιλογή. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν χωρίς ρεύμα ή άλλους αντιπερισπασμούς ήταν να χαζεύουν το χιόνι από το παράθυρο.  

Οι φωτογραφίες των ανθρώπων που εγκατέλειπαν τα εγκλωβισμένα αυτοκίνητα τους, όπως ο Μαστρογιάνι στο ή ο Μάικλ Ντάγκλας στο Falling Down (Μια ξεχωριστή μέρα), αναζητώντας ματαίως τρόπο διαφυγής από την Αττική Οδό, ήταν κωμικοτραγικές. Τουλάχιστον, κάποιοι από αυτούς που καταναγκαστικά παρέμειναν είχαν την επιλογή της εμπειρίας διαμονής σε μοτέλ, ως χαρακτήρες αμερικανικού road movie.

Εμείς οι υπόλοιποι που είχαμε ταμπουρωθεί στα διαμερίσματά μας θυμηθήκαμε, με έντονη νοσταλγία κάποιοι, εκείνες τις πρώτες μέρες και νύχτες του πρώτου, του απόκοσμου, του «αυθεντικού» lockdown, χαζεύοντας με μια προσμονή λήθης το χλωμό λυκόφως που έφεγγε χθες πάνω από την πόλη πολύ μετά το σούρουπο, την ώρα που κανονικά θα έπρεπε ήδη να έχει πέσει η νύχτα.  

Δεν το ‘χουμε με το χιόνι εδώ πέρα (ή εδώ κάτω), μας παραλύει, μας καίει τον εγκέφαλο, δεν ξέρουμε πώς να μετακινηθούμε, δεν ξέρουμε πώς να οδηγήσουμε, δεν ξέρουμε πώς να περπατήσουμε. Μόνο να παίξουμε για λίγη ώρα μαζί του μπορούμε ανακαλώντας μια φευγαλέα ιδέα παιδικής ανεμελιάς ή να το βλέπουμε να πέφτει από το μπαλκόνι και να σκεπάζει τη γειτονιά, σα να ενέσκηψε ξαφνικά στην πόλη η περίοδος της χειμερίας νάρκης. Για πολλούς χθες δεν υπήρχε και άλλη επιλογή. Το μόνο που μπορούσαν να κάνουν χωρίς ρεύμα ή άλλους αντιπερισπασμούς ήταν να χαζεύουν το χιόνι από το παράθυρο.  

Ούτε και οι τέντες μας, που είναι πάντα σε καλοκαιρινό mood, το έχουν με το χιόνι, ειδικά αν ξεχνάμε να τις μαζέψουμε εγκαίρως, ούτε και τα φυτά μας, ούτε και τα καημένα τα δέντρα του αστικού μας τοπίου.

Άκουσα χθες το βράδυ ξαφνικά κάτι γδούπους έξω στη σιωπή και βγήκα στο μπαλκόνι να δω μήπως είχε τσακιστεί κάποιος ατυχής περαστικός, η πραγματικότητα όμως ήταν χειρότερη. Είχαν σπάσει από το δυσβάσταχτο λευκό βάρος και είχαν σωριαστεί στο παγωμένο οδόστρωμα οι δύο ψηλές σοφόρες που κοσμούσαν το απέναντι στενό και τη θέα μου. Και ούτε που ήξερα ότι τα έλεγαν έτσι αυτά τα δέντρα («ακακίες» μπορεί να έλεγα αν με ρωτούσαν, στην καλύτερη περίπτωση) μέχρι που άκουσα να το λέει μία γειτόνισσα, περίλυπη επίσης από το θλιβερό θέαμα. 

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Daily / Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται το πρώτο μεγάλο συνέδριο για την κινηματογραφική κριτική στην Ελλάδα, που θα διεξαχθεί από την Πέμπτη ως και το Σάββατο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Daily / Παραπονεμένα λόγια: Είναι σκληρό να ζεις καθημερινά στο πετσί σου την «τυραννία της μειοψηφίας» 

Η επανεκλογή του Τραμπ έχει αλλάξει ξαφνικά τον τόνο της δημόσιας συζήτησης, κάνοντάς την πολύ πιο φιλική ως προς τις θέσεις της «λαϊκίστικης δεξιάς».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που την στήριξαν;

Daily / Έκανε τελικά κακό στην Κάμαλα Χάρις η κουστωδία των διάσημων που τη στήριξαν;

Στην Ελλάδα, πάντως, οι διασημότητες συχνά δεν κάνουν τον κόπο καν να δηλώσουν επίσημα την εκλογική στήριξή τους. Απλά, βάζουν υποψηφιότητα οι ίδιοι και οι ίδιες και εκλέγουν απευθείας τους εαυτούς τους σε θέσεις βουλευτών και ευρωβουλευτών.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Daily / Το «πογκρόμ» στο Άμστερνταμ και οι λέξεις που χάνουν το νόημά τους

Μια συντονισμένη απόπειρα να παρουσιαστούν οι φανατικοί οπαδοί της Μακάμπι ως αθώα θύματα ή και ήρωες ακόμα, παρά τις επιθέσεις και τις προκλήσεις στις οποίες προέβησαν πριν και κατά τη διάρκεια του αγώνα της ομάδας τους εναντίον του Άγιαξ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντος μας

Daily / Bruce Springsteen & the E Street Band: Το ροκ του παρελθόντος και του μέλλοντός μας

«Μετά από 50 χρόνια στον δρόμο, είναι πολύ αργά για να σταματήσουμε τώρα», δηλώνει μ’ ένα διακριτικό μειδίαμα ο 75χρονος ροκ σταρ σ’ ένα νέο ντοκιμαντέρ που παρακολουθεί από απόσταση αναπνοής την πρόσφατη περιοδεία του Μπρους Σπρίνγκστιν και της θρυλικής μπάντας του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Ελληνικές σειρές των 90s: comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Daily / Ελληνικές σειρές των '90s: Comfort zone ή ζώνη του λυκόφωτος;

Οι τηλεοπτικές σειρές της πρώτης δεκαετίας των ιδιωτικών καναλιών φαίνονται να έχουν υποκαταστήσει σ’ ένα μεγάλο κοινό τον ρόλο που έπαιζαν για μισό αιώνα σχεδόν οι ελληνικές ταινίες της ακμής του βιομηχανικού σινεμά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

Daily / Στο μεταξύ, η Γάζα πεθαίνει 

«Το Ισραήλ πάνω απ' όλα», έγραψε με εθνικοσοσιαλιστικό ρίγος, αν και ιστορικός του Ολοκαυτώματος, ο Αριέλ Λεκαδίτης αμέσως μετά (και παρά) την ανακοίνωση του εκδοτικού του οίκου ότι διακόπτει τη συνεργασία τους εξαιτίας «των χυδαίων αναρτήσεών του».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η παλιά παραλιακή και η σύγχρονη «Αθηναϊκή Ριβιέρα»

Daily / Η παλιά παραλιακή και η σύγχρονη «Αθηναϊκή Ριβιέρα»

Μια ονομασία που μοιάζει συγχρόνως νεοπλουτίστικη και φτωχομπινέδικη, ειδικά σε όσους από εμάς μεγαλώσαμε στα Νότια και δεν νιώσαμε ποτέ ότι υπήρχε ανάγκη ούτε για τόσο ισοπεδωτική «ανάπλαση» ούτε και για τέτοιους τουριστικούς ευφημισμούς.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ