Whataboutism και Westplaining: Το νέο λεξικό της αντιπαράθεσης με φόντο την Ουκρανία

Whataboutism και Westplaining: Το νέο λεξικό της αντιπαράθεσης με φόντο την Ουκρανία Facebook Twitter
Μαλώνουμε online και εκ του ασφαλούς για λογαριασμό των άμεσα εμπλεκομένων, συχνά χωρίς να σεβόμαστε πάνω απ’ όλα τους μάρτυρες και τα θύματα του πολέμου, εθισμένοι σε μια διαδικασία ατέρμονου «whataboutism».
0

ΚΙ ΕΝΩ ΟΙ ΑΚΑΠΝΟΙ όλων των πλευρών –όλοι εμείς δηλαδή που παρακολουθούμε τις εξελίξεις από μακριά– μαλώνουμε online για λογαριασμό των άμεσα εμπλεκομένων, συχνά χωρίς να σεβόμαστε πάνω απ’ όλα τους μάρτυρες και τα θύματα του πολέμου, εθισμένοι σε μια διαδικασία ατέρμονου «whataboutism» («ναι, αλλά η Δύση… οι Αμερικανοί τότε… η πρώην Σοβιετική Ένωση… το ΝΑΤΟ…»), ανασκευών, αντεπιχειρημάτων και ψευδών ηθικών αποστάσεων, πολλοί Ανατολικοευρωπαίοι πανεπιστημιακοί, αναλυτές και ακτιβιστές που βρίσκονται ή έχουν βρεθεί κοντά στη γραμμή του πυρός φαίνεται να έχουν χάσει την υπομονή τους με τις «τουριστικές» και εκ του ασφαλούς αναλύσεις μας.

Και αποφάσισαν να εισαγάγουν στο λεξικό της τρέχουσας αντιπαράθεσης τον όρο «westplaining» (κατά το «mansplaining» που κάνουν οι άντρες στις γυναίκες ή το “whitesplaining” που κάνουν οι λευκοί στους μαύρους) που δηλώνει ακριβώς το πατρονάρισμα και την χειραγώγηση που ασκούν στους Ανατολικοευρωπαίους οι Δυτικοί σχολιαστές, επιχειρώντας να τους πείσουν ότι αυτοί ξέρουν καλύτερα τι συμβαίνει εκεί, ποιος φταίει και ποιο είναι το καλό τους.

Αποτελεί ένα είδος αποικιακής προβολής το να μιλάς για λογαριασμό της Ανατολικής Ευρώπης και των Ανατολικοευρωπαίων, χωρίς να ακούς τις τοπικές φωνές, ή να προσπαθείς να κατανοήσεις τις πολυπλοκότητες μιας τόσο ευρείας περιοχής που σταματά στη Φινλανδία (στον Βορρά) και στην Ελλάδα (στον Νότο)

Όπως σημειώνουν στο κοινό τους άρθρο περί westplaining που δημοσιεύεται αυτές τις μέρες στο «New Republic» οι Πολωνοί πανεπιστημιακοί Jan Smoleński και Jan Dutkiewicz, αποτελεί ένα είδος αποικιακής προβολής το να μιλάς για λογαριασμό της Ανατολικής Ευρώπης και των Ανατολικοευρωπαίων, χωρίς να ακούς τις τοπικές φωνές, ή να προσπαθείς να κατανοήσεις τις πολυπλοκότητες μιας τόσο ευρείας περιοχής που σταματά στη Φινλανδία (στον Βορρά) και στην Ελλάδα (στον Νότο):

«Είναι όλο και πιο ενοχλητικό για πανεπιστημιακούς από την Ανατολική Ευρώπη σαν κι εμάς να παρακολουθούμε το ατέλειωτο κύμα Δυτικών αναλυτών πάσης φύσεως, οι οποίοι αγέρωχα επιχειρούν να εξηγήσουν την κατάσταση στην Ουκρανία (και στην Ανατολική Ευρώπη γενικότερα), συχνά με τρόπους που είτε αγνοούν τις φωνές από την περιοχή, την οποία αντιμετωπίζουν ως αντικείμενο μάλλον παρά υποκείμενο της Ιστορίας, είτε δηλώνουν πλήρη κατανόηση των κινήτρων και της λογικής της Ρωσίας. Διάφοροι κύκλοι Ανατολικοευρωπαίων έχουν αρχίσει να χρησιμοποιούν τον όρο westplaining προκειμένου να περιγράψουν αυτό το φαινόμενο, το οποίο κυρίως παρατηρείται όταν επιχειρείται να δικαιολογηθεί η ρωσική εισβολή ως αποτέλεσμα της επέκτασης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς…».

Πολύ πιο καυστική υπήρξε η πολωνικής καταγωγής αρχισυντάκτρια του αναρχικού «Freedom News» με έδρα το Λονδίνο, Zosia Brom, η οποία έγραψε στην πλατφόρμα, με αφορμή την ανακοίνωση του πολωνικού αριστερού φορέα Razem, σύμφωνα με την οποία διακόπτει τους δεσμούς του με την Προοδευτική Διεθνή και με το DiEM25 επειδή «δεν καταδίκασαν κατηγορηματικά τις ιμπεριαλιστικές και επιθετικές ενέργειες της Ρωσικής Ομοσπονδίας και δεν υποστήριξαν κατηγορηματικά την κυριαρχία της Ουκρανίας, σχετικοποιώντας επικίνδυνα τον πόλεμο αυτό»:

«Εμείς αντιμετωπίζουμε το ΝΑΤΟ με εντελώς διαφορετικό και, τολμώ να πω, με πολύ πιο σύνθετο τρόπο. Δεν είμαστε οπαδοί του και μπορούμε να συμφωνήσουμε μαζί σας σε πολλούς, πολλούς λόγους κριτικής εναντίον του. Αλλά όταν μου λέτε τώρα “γαμιέται το ΝΑΤΟ” ή “τερματίστε την επέκταση του ΝΑΤΟ”, αυτό που ακούω εγώ είναι ότι δεν σας ενδιαφέρουν καθόλου η ασφάλεια και η ευημερία της οικογένειάς μου και των Ανατολικοευρωπαίων φίλων και συντρόφων μου… Η Πολωνία, η Τσεχία και η Ουγγαρία μπήκαν στο ΝΑΤΟ το 1999, οι βαλτικές δημοκρατίες ακολούθησαν το 2004. Τούτη την ώρα προτιμώ να παραμείνουν εκεί, κι αυτό δεν έχει να κάνει με την πολιτική. Έχει να κάνει με ένα στοιχειώδες ένστικτο αυτοσυντήρησης, κάτι που επίσης δεν μπορείτε να κατανοήσετε… Αντιφασισμός σημαίνει να προστατεύεις τους ανθρώπους από τα άτομα που κατέχουν τη δομική εξουσία. Εν προκειμένω, τον Πούτιν… Κοιτάξτε στον καθρέφτη και καταστρέψτε τον μπάτσο του ιμπεριαλιστικού εξαιρετισμού που έχετε μέσα στο κεφάλι σας. Ή, τουλάχιστον, μάθετε να προφέρετε σωστά τα ονόματά μας…».

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Daily
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Το θέμα με τον Καζαντζίδη

Daily / Το θέμα με τον Καζαντζίδη

Έχει προ πολλού περάσει στην περιοχή των συμβόλων, πάνω στα οποία προβάλλονται αμφίσημα και αντιφατικά πράγματα, σαν αυτά που εξέφραζε κατά καιρούς και ο ίδιος. Μουσικά όμως, είναι αδύνατον να τον αρνηθείς, όσο κι αν θα το ήθελες ίσως.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
«Yacht Rock»: Το πιο απολαυστικό μουσικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς 

Daily / «Yacht Rock»: Το πιο απολαυστικό μουσικό ντοκιμαντέρ της χρονιάς 

Από τους Steely Dan, τους Toto και τον Kenny Loggins μέχρι τον Questlove, τον Thundercat και τον Mac De Marco, τo ντοκιμαντέρ του HBO συνδέει τις κουκίδες ενός φαινομένου που αποτελεί λιγότερο ένα μουσικό είδος και περισσότερο μια αίσθηση, μια ιδέα, ένα vibe.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Το αιώνιο μεγαλείο του Λεονάρντο ντα Βίντσι

Daily / Το αιώνιο μεγαλείο του Λεονάρντο ντα Βίντσι

Στο νέο ντοκιμαντέρ του σπουδαίου Αμερικανού κινηματογραφιστή Κεν Μπερνς ξετυλίγεται η ζωή και το έργο του ανθρώπου που εκτός από το μεγαλειώδες εικαστικό έργο του, πρόλαβε πριν από μισή χιλιετία να αντιληφθεί, να ανακαλύψει, να εφεύρει ή να προβλέψει τα πάντα σχεδόν, από τη βαρύτητα μέχρι τον κινηματογράφο.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Beatles ’64: Πριν από εξήντα χρόνια, κάτι μαγικό κι ανεπανάληπτο

Daily / Beatles ’64: Πριν από εξήντα χρόνια, κάτι μαγικό κι ανεπανάληπτο

Βασισμένο σ’ ένα εκπληκτικό πρωτότυπο υλικό, αυτό το εξαίρετο ντοκιμαντέρ του Disney+ σε παραγωγή του Μάρτιν Σκορσέζε μάς μεταφέρει με μοναδικό τρόπο σ’ αυτό που βίωσαν τα μέλη του θρυλικού συγκροτήματος όταν πάτησαν για πρώτη φορά το πόδι τους σε μια Αμερική που έμοιαζε να τους έχει απόλυτη ανάγκη.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Η «παλιά, ωραία Αθήνα» της νεανικής ασφυξίας  

Daily / Η «παλιά, ωραία Αθήνα» της νεανικής ασφυξίας  

Περί της νοσταλγίας για «τα παλιά», με αφορμή τον θάνατο του ηθοποιού Θάνου Παπαδόπουλου που έπαιξε σε εκατοντάδες ταινίες αλλά θα μείνει αξέχαστος για την εμφάνισή του ως διαπομπευόμενος «τεντιμπόις» στην ταινία «Νόμος 4000».
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Daily / Say Nothing: Μια καθηλωτική σειρά με φόντο το βίαιο δράμα της Βόρειας Ιρλανδίας

Η αυτοτελής σειρά κατορθώνει να λειτουργεί συγχρόνως ως ιστορική αναπαράσταση, ως συνταρακτικό δράμα, ως καθηλωτικό θρίλερ, ακόμα και ως δραματοποιημένο true crime, ειδικά για τους θεατές που δεν είναι εξοικειωμένοι με τις πολυσύνθετες πτυχές του ένοπλου αγώνα στη Βόρεια Ιρλανδία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Daily / Από πού έρχεται και πού πάει η κριτική κινηματογράφου;

Με μεγάλο ενδιαφέρον αναμένεται το πρώτο μεγάλο συνέδριο για την κινηματογραφική κριτική στην Ελλάδα, που θα διεξαχθεί από την Πέμπτη ως και το Σάββατο στο Πάντειο Πανεπιστήμιο με ελεύθερη είσοδο για το κοινό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ