Γιατί έχουν εκτοξευθεί τα περιστατικά σεξουαλικής βίας κατά των παιδιών;

Γιατί έχουν εκτοξευθεί τα περιστατικά σεξουαλικής βίας κατά παιδιών; Facebook Twitter
Χρειαζόμαστε ένα κράτος που να βλέπει μπροστά, να χρηματοδοτεί την έρευνα, να μη φοβάται τους πολίτες και τα συναισθήματά τους (οργή, απογοήτευση, φόβος), να μην καλύπτει καμία «σκοτεινή» υπόθεση και κανέναν ισχυρό.
0

— Τι είναι αυτό που έχει οδηγήσει στη δραματική εκτόξευση των περιστατικών σεξουαλικής βίας κατά παιδιών στην Ελλάδα;
Είναι δύσκολο να απαντηθεί ένα τέτοιο ερώτημα, καθώς το τραυματικό αυτό φαινόμενο είναι μάλλον πολυπαραγοντικό. Πρέπει, ωστόσο, να επισημάνουμε πως η ποικιλόμορφη βία απέναντι στα παιδιά δεν είναι φαινόμενο αποκλειστικά της εποχής μας.

Υπήρξε πάντα στις κοινωνίες, κοινωνίες στις οποίες η «παιδική ηλικία» ως έννοια και πραγματικότητα ήταν ανύπαρκτη. Χρειάστηκαν αιώνες υποταγής των παιδιών στην εκμετάλλευση των ισχυρών της εξουσίας και των ενηλίκων για να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε τις ιδιαιτερότητες αυτής της ηλικιακής ομάδας και τα δικαιώματά της.

Επίσης, το φαινόμενο δεν παρατηρείται μόνο στην Ελλάδα αλλά σε όλες σχεδόν τις ευρωπαϊκές χώρες. Δεν αναφέρομαι καν σε άλλες χώρες, όπου η παιδική εκμετάλλευση, η εκπόρνευση ανηλίκων, η υποχρεωτική «εργασία» σε στρατιωτικές υπηρεσίες, στη διακίνηση ναρκωτικών κ.λπ. είναι «κανονικότητα». Μια φρικαλέα κανονικότητα.

— Τι έχει αλλάξει σε σχέση με το παρελθόν;
Αξίζει να σταθούμε σε δύο γεγονότα που αποτελούν τομή σε σχέση με το παρελθόν: το πρώτο είναι η φτώχεια που επανέρχεται για μεγάλο μέρος του πληθυσμού και αναγκάζει πολλά ανήλικα παιδιά ή προέφηβους να «εισέρχονται» βίαια σε μια ανέλεγκτη, ρευστή και άγρια αγορά εργασίας. Εκεί τα παιδιά των φτωχών εκτίθενται σε πάσης φύσεως εκμεταλλεύσεις. Το είδαμε καθαρά στην πρόσφατη περίπτωση του 12χρονου κοριτσιού που, αναζητώντας ένα «χαρτζιλίκι», βρέθηκε θύμα πολλαπλών βιασμών στην ψυχή και στο σώμα του.

Το δεύτερο γεγονός είναι η διάδοση της πληροφορίας στα μέσα ενημέρωσης και κοινωνικής δικτύωσης. Δισυπόστατος ο ρόλος τους ή μάλλον πολλαπλός. Τα ίδια μέσα που επιτρέπουν να γνωρίζουμε αυτά τα φαινόμενα, πράγμα θετικό για την κοινωνία, είναι τα ίδια που παίζουν μεγάλο ρόλο στη διάδοση του φαινομένου.

Η ανωνυμία των χρηστών του διαδικτυακού γαλαξία, τα ψεύτικα προφίλ, η διάδοση της παιδικής πορνογραφίας στον κυβερνοχώρο  είναι μια νέα πραγματικότητα. Μια πραγματικότητα που δεν γνωρίζουμε ακόμα πώς να την αντιμετωπίσουμε αποτελεσματικά. Χρειαζόμαστε έρευνες, εγρήγορση, πρόληψη, παρέμβαση σε πολλά επίπεδα. Δεν είναι εύκολη υπόθεση.

Η ποικιλόμορφη βία απέναντι στα παιδιά δεν είναι φαινόμενο αποκλειστικά της εποχής μας. Υπήρξε πάντα στις κοινωνίες, κοινωνίες στις οποίες η «παιδική ηλικία» ως έννοια και πραγματικότητα ήταν ανύπαρκτη. Χρειάστηκαν αιώνες υποταγής των παιδιών στην εκμετάλλευση των ισχυρών της εξουσίας και των ενηλίκων για να αρχίσουμε να αναγνωρίζουμε τις ιδιαιτερότητες αυτής της ηλικιακής ομάδας και τα δικαιώματά της.

Κορωναίου
Η καθηγήτρια κοινωνιολογίας και πρώην Κοσμήτορας Σχολής Κοινωνικών Επιστημών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αλεξάνδρα Κορωναίου

Έχει, ωστόσο, σημασία να τονίσουμε ότι το κίνημα #MeToo,  που στην Ελλάδα έφτασε με χρονική καθυστέρηση, έχει παίξει σημαντικό κοινωνικό ρόλο. Η σιωπή σπάει πιο εύκολα, τα θύματα τολμούν να μιλήσουν, οι άνθρωποι γίνονται πιο ευαίσθητοι στα φαινόμενα σεξουαλικής κακοποίησης.

Ο βιασμός, εντός και εκτός οικογένειας, δεν καλύπτεται πάντα από πέπλα σιωπής. Κι αυτό είναι μια  θετική κατάκτηση, έστω κι αν μερικές φορές έχουμε και αρνητικές «καταχρήσεις». Ας κρατήσουμε το θετικό: η σιωπή έσπασε. Δυστυχώς όχι σε όλες τις περιπτώσεις και όχι για όλους και όλες.

— Άραγε, μαθήματα όπως η σεξουαλική αγωγή μπορεί να βοηθήσουν ώστε και οι νέοι να γνωρίζουν καλύτερα πώς να αντιμετωπίσουν επικίνδυνα περιστατικά;
Δεν αρκεί να μιλάμε για μαθήματα «σεξουαλικής αγωγής». Η ορολογία αυτή είναι παλιά και συνδεδεμένη περισσότερο με το βιολογικό φαινόμενο της αναπαραγωγής ή με ηθικοπλαστικές παιδαγωγικές του παρελθόντος.

Σήμερα χρειαζόμαστε την καθοριστική  συμβολή των κοινωνικών επιστημών. Ψυχολογία, κοινωνιολογία, ψηφιακή πραγματικότητα, κυβερνοψυχολογία και πολλές άλλες εξειδικευμένες επιστημονικές πληροφορίες επιβάλλεται να αποτελέσουν αντικείμενα γνώσης από μικρές ηλικίες.

Για τούτο είναι αδιανόητο σε μια τέτοια εποχή που ζούμε να εξοβελίζονται οι κοινωνικές επιστήμες από το σχολείο. Είναι ολέθρια επιλογή η αφαίρεση του μαθήματος της Κοινωνιολογίας από το ελληνικό σχολείο και πολύ λυπάμαι που ακόμα και το ΣτΕ δικαίωσε μια τέτοια «εκπαιδευτική» επιλογή. Οι δημαγωγικές στρατηγικές της πολιτικής ζωής δεν επιτρέπεται  να «καθοδηγούν» τις στρατηγικές επιλογές του εκπαιδευτικού συστήματος.

— Όταν μιλάμε για παιδική προστασία, μιλάμε για πρόληψη. Με ποιους τρόπους μπορεί το κράτος να μας προστατέψει από παρόμοιες υποθέσεις;
Το κράτος οφείλει να παρέμβει με πολλούς τρόπους, σε πολλά επίπεδα. Προγράμματα πρόληψης στα σχολεία. Ευαισθητοποίηση των εκπαιδευτικών, της οικογένειας, της κοινότητας, των δημοσιογράφων κ.ά. Ταχύτατη διεκπεραίωση των υποθέσεων αυτών στα δικαστήρια. Επαναπροσδιορισμός του ρόλου της αστυνομίας. Επανένταξη θυμάτων και θυτών στην κοινωνία.

Δεν αρκεί η τιμωρία, δεν χρειαζόμαστε θανατικές ποινές ή χημικούς ευνουχισμούς. Δεν χρειαζόμαστε επιστροφή σε σκοτεινά χρόνια. Χρειαζόμαστε ένα κράτος που να βλέπει μπροστά, να χρηματοδοτεί την έρευνα, να μη φοβάται τους πολίτες και τα συναισθήματά τους (οργή, απογοήτευση, φόβος), να μην καλύπτει καμία «σκοτεινή» υπόθεση και κανέναν ισχυρό. Ένα κράτος που να σέβεται την κοινωνία στη συνθετότητά της και να δρα με βάση τα ανθρώπινα κοινωνικά δικαιώματα και όχι τα συμφέροντα ομάδων και πόλων εξουσίας.

Μόνο τότε οι άνθρωποι, ιδιαίτερα οι ανίσχυροι, θα εμπιστευτούν και πάλι θεσμούς και πολιτικές ηγεσίες. Τότε, ίσως, καταφέρουμε να μειώσουμε τον ευτελισμό της εξοικείωσης με το Κακό.

Οπτική Γωνία
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

Η σκληρή αλήθεια για την παιδεραστία στην Ελλάδα

Μικροπράγματα / Η σκληρή αλήθεια για την παιδεραστία στην Ελλάδα

Ένα αποκαλυπτικό όσο και χρήσιμο ηχητικό ντοκιμαντέρ του Άρη Δημοκίδη για τις σημαντικότερες πτυχές του φαινομένου, τους πιο διαβόητους παιδεραστές της χώρας και τις πιο ουσιώδεις συμβουλές των ειδικών.
ΑΡΗΣ ΔΗΜΟΚΙΔΗΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Οπτική Γωνία / Οι λύκοι της Γκράβας, το Χάρβαρντ και το λαγούμι

Η αδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βρίσκεται μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας και βλέπει την πλάτη της Ζωής Κωνσταντοπούλου, επαναφέρει τα σενάρια συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ και την επιστροφή του Αλέξη Τσίπρα. Πόσο ρεαλιστικά όμως είναι όλα αυτά; 
ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΣΙΟΥΤΗ
ΕΠΕΞ Πορνό

Οπτική Γωνία / «Δεν μου αρέσει να νιώθω ότι παίζω τον ρόλο που είδαν σε μια ταινία πορνό»

Τρεις γυναίκες μιλούν για το πώς αντιμετώπισαν το θέμα της συστηματικής παρακολούθησης πορνογραφίας από τον ή την σύντροφό τους και για τις επιπτώσεις που είχε στη σχέση τους.
ΛΑΣΚΑΡΙΝΑ ΛΙΑΚΑΚΟΥ
Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Ρεπορτάζ / Αντιμόνιο στη Χίο: Τοξική πληγή ή πηγή πλούτου;

Η προκήρυξη διαγωνισμού για την εξόρυξη αντιμονίου στη Βόρεια Χίο έχει φέρει σε αντιπαράθεση την τοπική κοινωνία με την κυβέρνηση. Τι υποστηρίζει κάθε πλευρά και πόσο πιθανός είναι ο περιβαλλοντικός κίνδυνος;
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
«Τις επόμενες μέρες Θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ανταπόκριση από την Κωνσταντινούπολη / «Τις επόμενες μέρες θα δούμε περισσότερη βία, συλλήψεις και οργή»

Ερντογάν εναντίον Ιμάμογλου: Η αρχή ή το τέλος μιας σκληρής σύγκρουσης; O διευθυντής της Milliyet, ο ανταποκριτής της «Süddeutsche Zeitung» και πολίτες περιγράφουν την κατάσταση που επικρατεί στην πόλη και το χάος που απειλεί τη χώρα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
Eνηλικίωση, αυτή η αναπόφευκτη

Οπτική Γωνία / «Όταν, μεγάλος πια, χάνεις έναν γονιό, είσαι πολύ μεγάλος για να μεγαλώσεις»

Βγάζεις ταυτότητα στα 12, παίρνεις δίπλωμα οδήγησης μετά το λύκειο, έχεις δικαίωμα ψήφου στα 17. Όμως η αληθινή ενηλικίωση έρχεται όταν δεν είσαι πια το παιδί κάποιου.
ΛΙΝΑ ΙΝΤΖΕΓΙΑΝΝΗ
Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη» Ή «Δεν λείπει η άποψη αλλά η έρευνα και η νηφάλια σκέψη»

Συνέντευξη / Μιχάλης Τσιντσίνης: «Σοβαρή ενημέρωση δεν σημαίνει και ξενέρωτη»

Ο διευθυντής σύνταξης της κυριακάτικης έκδοσης της «Καθημερινής» δίνει την πρώτη του συνέντευξη και μιλά για το μέλλον των εντύπων, την ποιοτική δημοσιογραφία, τα social media αλλά και την κριτική που έχει δεχθεί κατά καιρούς το μέσο στο οποίο εργάζεται. 
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ