Η μαμά του Κανελλόπουλου

ΕΠΕΞ Η μαμά του Κανελλόπουλου Facebook Twitter
Δεν πιστεύω πως μια γυναίκα γίνεται μητέρα όταν γεννάει. Νομίζω πως η κάθε γυναίκα γίνεται στ’ αλήθεια μητέρα με τον δικό της τρόπο, στον δικό της χρόνο. Εικονογράφηση: bianka/ LIFO
0

ΠΡΙΝ ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΜΕΡΕΣ ο γιος μου, που είναι 2,5 χρονών, με φώναξε Δέσποινα αντί για μαμά. Ήμασταν διακοπές – είχε ακούσει πολύ κόσμο να με φωνάζει με το όνομά μου. Θυμήθηκα διάφορες φίλες μου που φώναζαν τους γονείς τους με το όνομά τους «γιατί ήταν φίλοι». «Δεν θέλω να με φωνάζεις Δέσποινα. Θέλω να με λες μαμά», είπα.

Υπάρχουν γυναίκες που γνωρίζουν από μικρές πως επιθυμούν να γίνουν μανάδες, που επιδιώκουν να κάνουν οικογένεια. Δεν ήμουν μία από αυτές. Στα 37 μου ακόμα αναρωτιόμουν φιλοσοφικά αν με ενδιαφέρει η μητρότητα. Όταν οι φίλες μου μιλούσαν για τα παιδιά τους, τις άκουγα με αποστασιοποιημένη συμπάθεια. Συμπαθούσα τα παιδιά, αλλά δεν με ενδιέφεραν. 

Όπως πολλές γυναίκες της γενιάς μου, πέρασα τη δεκαετία των 20 και σχεδόν όλη τη δεκαετία των 30 μου να μετράω τις μέρες προς την περίοδο ελπίζοντας να μην είμαι έγκυος. Η ειρωνεία βέβαια ήταν πως τόσα χρόνια αγωνίας ήταν εντελώς μάταια. Είχα ένα πρόβλημα στις σάλπιγγες, από αυτά που ανακαλύπτεις μόνο όταν προσπαθείς να κάνεις παιδί. Ήταν αδύνατον να μείνω έγκυος φυσικά. 

«Είστε η μαμά του Κανελλόπουλου». «Ναι», είπα έκπληκτη. Το μωρό δεν ήταν στην κοιλιά μου αλλά δεν ήταν και δίπλα μου. Τον είχα δει λιγότερο από 10 λεπτά συνολικά μετά τη γέννα. Ποιον κορόιδευα;

Η απόφασή μου να γίνω μητέρα ήταν συνειδητή. Έπρεπε να κοπιάσουμε για να κάνω παιδί. Για να φτάσω μέχρι εκεί πέρασα από μια διαδικασία με τεστ, επεμβάσεις και μήνες ολόκληρους θεραπειών και φαρμάκων. Για να τα βγάλω πέρα αντιμετώπισα την εγκυμοσύνη με τον μόνο τρόπο που ήξερα: ως κάποιο επαγγελματικό project, βήμα-βήμα, με εξαιρετικά χαμηλές προσδοκίες. Ο γιατρός μου κάποια στιγμή με ρώτησε «γιατί είμαι ηττοπαθής». Του είπα πως δεν είμαι ηττοπαθής αλλά ρεαλίστρια. Δεν μπορούσε να καταλάβει την ανάγκη μου να βάλω τάξη στο χάος που απλωνόταν μπροστά μου.

Όταν πια έμεινα έγκυος, αντιμετώπισα τη μητρότητα που ερχόταν σαν καλή μαθήτρια. Διάβασα βιβλία, πήγα σε σεμινάρια, δεν θεώρησα ότι το αλάθητο μητρικό μου ένστικτο θα με πήγαινε στα τυφλά, δεν ήμουν καν σίγουρη ότι υπήρχε αλάθητο μητρικό ένστικτο. Όταν γέννησα και μου έφεραν να θηλάσω τον γιο μου, τον κοίταξα με έκπληξη και τρόμο σαν εξωτικό δώρο. Δεν ένιωσα σαν να ήμουν η μητέρα κάποιου.

Μια μέρα αργότερα, μας ενημέρωσαν πως το μωρό έχει πρόβλημα με το αναπνευστικό του και θα έπρεπε να πάει στη Μ.Ε.Ν.Ν. (έτσι λέγονται οι εντατικές των νεογνών) γιατί δεν αναπνέει καλά. Ένιωσα μια ακατανίκητη ανάγκη να πηδήξω από το παράθυρο. Δεν είναι σχήμα λόγου. Επιθυμούσα βαθιά να πηδήξω από το τσιμεντένιο μπαλκόνι του νοσοκομείου. Μια μέρα μετά πήρα εξιτήριο χωρίς το μωρό. Λόγω Covid επιτρεπόταν να πάω να τον δω μία φορά τη μέρα. Έφτανα στο πάρκινγκ του νοσοκομείου κουτσαίνοντας από την καισαρική, με ένα σακουλάκι γάλα στο χέρι. Δεν νομίζω πως μπορώ να περιγράψω μια εντατική νεογνών, μου μοιάζει ασεβές. Ο γιος μου ήταν μέσα σε μια διάφανη κλειστή θερμοκοιτίδα με υποστήριξη για να μπορεί να αναπνεύσει. Από το σώμα του έμπαιναν και έβγαιναν διάφορα σωληνάκια και καλώδια. Δεν επιτρεπόταν να τον αγγίξω.

Τα πρωινά –καθισμένη στο τραπέζι της κουζίνας, φορώντας άσπρες αντιθρομβωτικές κάλτσες ως τα μπούτια– έπαιρνα τηλέφωνο στο νοσοκομείο. Μου έλεγαν πράγματα όπως «είναι ήσυχος και σταθερός». «Καλημέρα, είμαι η Δέσποινα η Τριβόλη, παίρνω για τον γιο μου», είπα στο πρώτο τηλεφώνημα. Σιωπή. «Το μωράκι σας πώς λέγεται;». «Κανελλόπουλος», απάντησα. «Α, μάλιστα», μου είπε. «Είστε η μαμά του Κανελλόπουλου». «Ναι», είπα έκπληκτη. Το μωρό δεν ήταν στην κοιλιά μου αλλά δεν ήταν και δίπλα μου. Τον είχα δει λιγότερο από 10 λεπτά συνολικά μετά τη γέννα. Ποιον κορόιδευα; 

Δεν πιστεύω πως μια γυναίκα γίνεται μητέρα όταν γεννάει. Νομίζω πως η κάθε γυναίκα γίνεται στ’ αλήθεια μητέρα με τον δικό της τρόπο, στον δικό της χρόνο. Εγώ ένιωσα πρώτη φορά πως ήμουν μητέρα δέκα μέρες αφού γέννησα. Φορούσα νυχτικό και καθόμουν στο τραπέζι της κουζίνας. Πήρα τηλέφωνο το νοσοκομείο. «Καλημέρα, είμαι η μαμά του Κανελλόπουλου», είπα. «Μπορώ να μιλήσω στον γιατρό;». «Καλημέρα», μου είπε ο γιατρός. «Ο μικρός είναι πολύ καλύτερα, νομίζω, αν πάνε όλα καλά, σε 2-3 μέρες μπορείτε να έρθετε να τον πάρετε». Έκλεισα το τηλέφωνο και έκλαψα με λυγμούς.

Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.

Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.

Οπτική Γωνία
0

ΑΦΙΕΡΩΜΑ

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τα «μυστήρια» της Μήλου και το κρυφτούλι της τουριστικής υπερδόμησης στις Κυκλάδες

Ρεπορτάζ / Τα «μυστήρια» της Μήλου και το κρυφτούλι της τουριστικής υπερδόμησης στις Κυκλάδες

Μετά την κραυγαλέα υπόθεση ανέγερσης ξενοδοχείου στο Σαρακήνικο της Μήλου, το υπουργείο Περιβάλλοντος προχώρησε στην αναστολή έκδοσης νέων οικοδομικών αδειών στις περιοχές του νησιού για τις οποίες προτείνονται ειδικά μέτρα προστασίας μέσα από τις Ειδικές Περιβαλλοντικές Μελέτες.
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ
trump hitler

Οπτική Γωνία / Είναι ο Τραμπ ο Χίτλερ των ημερών μας;

Εκατομμύρια πολίτες σε όλο τον κόσμο αναρωτιούνται αν όσα συμβαίνουν μετά την εκλογή του είναι πραγματικά ή πρόκειται για έναν κακό εφιάλτη. Όλα δείχνουν ότι έχουν πολλούς και βάσιμους λόγους γι’ αυτό.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΕΛΑΚΗΣ
Πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από το νέο δόγμα Τραμπ;

Οπτική Γωνία / Πώς θα επηρεαστεί η Ελλάδα από το νέο δόγμα Τραμπ;

Το μπρα ντε φερ ΗΠΑ – Ουκρανίας, η Ε.Ε. και οι ευρύτερες συνέπειες. Μιλά στη LiFO ο δρ. Ευρωπαϊκής Ασφάλειας και Νέων Απειλών και κύριος ερευνητής του ΕΛΙΑΜΕΠ, Τριαντάφυλλος Καρατράντος.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ
μαρκο ρούμπιο

Daily / Σταυροί στο μέτωπο 

Ο σταυρός στο μέτωπο του Αμερικανού ΥΠΕΞ, μεταξύ άλλων δυσοίωνων σκέψεων, έφερε στο μυαλό τον βανδαλισμό από Χριστιανούς των αρχαίων αγαλμάτων, συχνά με την χάραξη ενός σταυρού στη μορφή τους, όπως η κεφαλή της Αφροδίτης στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο.  
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΠΟΛΙΤΑΚΗΣ
Εμπόλεμος «φιλελευθερισμός» ή για το τωρινό μας αδιέξοδο 

Οπτική Γωνία / Εμπόλεμος «φιλελευθερισμός» ή για το τωρινό μας αδιέξοδο 

Οι καταιγιστικές εξελίξεις μετά την εκλογή Τραμπ και το αδιέξοδο στην Ουκρανία, οδηγούν πλέον σε έναν ιδιόμορφο ευρωπαϊσμό της θωράκισης, της στρατιωτικοποίησης και των αντίστοιχων τεράστιων επενδύσεων.
ΝΙΚΟΛΑΣ ΣΕΒΑΣΤΑΚΗΣ
Ιωάννα - Μαρία Γκέρτσου: «Δεν ξέρω πώς είναι ο κόσμος για τα μη τυφλά άτομα. Για μένα είναι αυτός που αντιλαμβάνομαι»

Κοκέτα / Ιωάννα - Μαρία Γκέρτσου: «Δεν ξέρω πώς είναι ο κόσμος για τα μη τυφλά άτομα. Για μένα είναι αυτός που αντιλαμβάνομαι»

Η ψυχολόγος στην παιδοψυχιατρική κλινική του νοσοκομείου παίδων «Αγία Σοφία» και συνιδρύτρια της πρώτης σχολής σκύλων οδηγών στη χώρα μας μιλά στην Κοκέτα.
ΙΩΝΑΣ ΚΑΛΛΙΜΑΝΗΣ
Αμαλία Κωβαίου: «Κανείς δεν είναι άσxημος. Πάντα όμορφες είμαστε, και στα 80. Την αγάπη μου από τη Δονούσα, ώρα σας καλή»

Κοκέτα / Αμαλία Κωβαίου: «Κανείς δεν είναι άσxημος. Πάντα όμορφες είμαστε, και στα 80. Την αγάπη μου από τη Δονούσα, ώρα σας καλή»

Ακούγοντας τους πολύ μεγάλους: Ένα τηλεφώνημα στη γιαγιά της φίλης μου, στην Αμαλία Κωβαίου που μας στέλνει την αγάπη της από τη Δονούσα.
ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΑΚΟΥΛΑΚΗ
Βασιλίσσης Όλγας: Ένα σίριαλ που δεν λέει να τελειώσει

Ρεπορτάζ / Βασιλίσσης Όλγας: Ένα σίριαλ που δεν λέει να τελειώσει

Το επόμενο δίμηνο θα κλείσει ο κύκλος ενός έργου που ξεκίνησε να μελετάται πριν από 28 χρόνια. Πρόκειται για την ανάπλαση της λεωφόρου Βασιλίσσης Όλγας που έχει γίνει σίριαλ με παλιά και νέα επεισόδια. Άραγε, ετοιμάζεται να παιχτεί το τελευταίο; Ή μήπως όχι; 
ΝΤΙΝΑ ΚΑΡΑΤΖΙΟΥ