Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΟΥ Κυριάκου Μητσοτάκη κατέθεσε τελικά το σχέδιο νόμου με τίτλο «Ισότητα στον πολιτικό γάμο», το οποίο αφορά τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών και το ως εκ τούτου αυτονόητο δικαίωμά τους στην τεκνοθεσία. Η Εκκλησία, όπως είναι φυσικό για τη συντηρητική φύση της, αντιδρά. Η επιχειρηματολογία όμως του μητροπολίτη Μεσογαίας και Λαυρεωτικής Νικόλαου πως ένας τέτοιος γάμος είναι ψυχική ασθένεια και αμαρτία συνάμα την αδικεί.
Στο σώμα του χριστιανισμού υπάρχουν καλύτερα επιχειρήματα για να μην υποστηρίξει η Εκκλησία αυτό τον γάμο. Θα μπορούσε όμως να ήταν χειρότερα τα πράγματα. Μόνο να θυμηθούμε τις αντιδράσεις του μακαριστού Χριστόδουλου και θα καταλάβουμε τι εννοώ.
Αλλού όμως είναι όντως χειρότερα. Ένα μεγάλο τμήμα της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ τρέμει μόνο στο ενδεχόμενο της αποδοχής αυτού του γάμου και του αυτονόητου δικαιώματος κάθε γάμου στην απόκτηση τέκνων. Αυτοί, με επικεφαλής τον υπερσυντηρητικό και εθνικιστή Αντώνη Σαμαρά, αρνούνται τον γάμο των ομοφύλων ή, πιο σωστά, όπως ισχυρίζεται ο Ευάγγελος Βενιζέλος, «τον γάμο ανεξάρτητα από το φύλο». Στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ., για ένα θέμα που ταυτίζεται με τις θέσεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας, η ηγεσία του μιλά «για κορδόνια» στα παπούτσια της ΝΔ, ενώ πολλοί βουλευτές του κλίνουν στο να μην υπερψηφίσουν το σχέδιο νόμου. Στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, πάλι, κάποιοι βουλευτές φοβούνται πως αν ανέβουν στο βουνό, θα τους κυνηγήσουν επειδή συναινούν σ’ αυτόν τον γάμο.
Οι περισσότεροι που είναι αρνητικοί στο δικαίωμα της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών υποκρίνονται πως κόπτονται γιατί δήθεν τα παιδιά που θα υιοθετούνται από τα ομόφυλα ζευγάρια δεν θα έχουν καλή ζωή, όπως αυτά των ετερόφυλων. Καμία έρευνα δεν επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς τους.
Γιατί όμως συμβαίνουν όλα αυτά; Μήπως στ’ αλήθεια όλοι αυτοί ακολουθούν μια κοινωνία που δεν θέλει να είναι δυτική; Μια κοινωνία που δεν πιστεύει στον Διαφωτισμό αλλά στον Άγιο Παΐσιο; Αν και όχι όλη η κοινωνία, το μισό κομμάτι της πάντως φοβήθηκε τους Πολωνούς το 1987-1990, τους Αλβανούς το 1991-2000, τους Πακιστανούς μετά το 2000, τις ταυτότητες το 2000, τους «Σκοπιανούς» της Βόρειας Μακεδονίας συνεχώς. Τώρα φοβάται τα ομόφυλα ζευγάρια.
Μια «μισή» κλειστή κοινωνία με δημαγωγούς πολιτικούς από τη μια και φοβικούς απέναντι στη νεωτερικότητα πολίτες από την άλλη. Μια «μισή» μη ανεκτική κοινωνία, εξού και ο διακομματικός φόβος πολλών βουλευτών της περιφέρειας να υπερψηφίσουν τον γάμο των ομοφύλων. Αυτός ο φόβος ξεπηδά από την ανησυχία τους για το πώς θα τους κρίνει η κοινή γνώμη.
Τυχαία ο Βελόπουλος μέμφθηκε την Ιεραρχία γιατί αυτή δεν προέτρεψε τους πιστούς να μην ψηφίσουν όσους υπερψηφίσουν αυτόν τον γάμο; Τυχαίο που οι ακροδεξιοί συγκεντρώνουν 15%; Αυτοί όμως αφθονούν και στη ΝΔ. Μερικοί ακόμη και στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ., το οποίο τους ενέταξε στα ψηφοδέλτιά του και τώρα τους δείχνει δύο κίτρινες κάρτες, αλλά δεν τους αποβάλλει. ΝΔ και ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ. είναι «και με τον χωροφύλαξ και με τον αστυφύλαξ». Το ΚΚΕ είναι ακόμα με τον Στάλιν που με την κατηγορία του ομοφυλόφιλου εξουδετέρωσε πολλούς αντιπάλους του.
Ποια όμως είναι αυτή η «μισή κλειστή κοινωνία»; Σε έρευνα της διαΝΕΟσις (2018) υπό την αιγίδα της World Values Survey και την επιμέλεια των καθηγητών Νίκου Δεμερτζή και Σωκράτη Κονιόρδου επτά στους δέκα Έλληνες δήλωσαν πως δεν θα ήθελαν για γείτονες τοξικοεξαρτημένους, 57% πως δεν θα ήθελε μέθυσους, ένας στους τρεις δεν θα ήθελε για γείτονες ομοφυλόφιλους, ένας στους τέσσερις δεν θα ήθελε μετανάστες, ένας στους πέντε δεν θα ήθελε άτομα «διαφορετικής θρησκείας». Μια «μισή» κοινωνία που γίνεται ολόκληρη όταν ερωτάται αν υπάρχει πρόβλημα ανισοτήτων μεταξύ ανδρών και γυναικών.
Εδώ το 93% (άνδρες και γυναίκες) θεωρεί πως δεν υπάρχει θέμα ανισοτήτων. Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες δεν πιστεύουν πως οι γυναίκες βρίσκονται σε άνιση σχέση με τους άντρες. Αυτό είναι το zeitgeist της «παραδόξως νεωτερικής» κοινωνίας μεταξύ των δυο φύλων – ούτε στη Σκανδιναβία να ζούσαμε. Αυτά τα ποσοστά ούτε στη Σερβία και στην Ουγγαρία δεν υπάρχουν. Μετά, ας μην απορούμε για το πώς προκύπτουν τόσες γυναικοκτονίες. Κατά τ’ άλλα, ο ολοκληρωτισμός σήμερα εκφράζεται από το woke κίνημα.
Το σχέδιο νόμου θα βρει απέναντί του τη μισή κοινωνία που φοβάται να πει την αλήθεια στον εαυτό της. Οι περισσότεροι που είναι αρνητικοί στο δικαίωμα της τεκνοθεσίας των ομόφυλων ζευγαριών υποκρίνονται πως κόπτονται γιατί δήθεν τα παιδιά που θα υιοθετούνται από τα ομόφυλα ζευγάρια δεν θα έχουν καλή ζωή, όπως αυτά των ετερόφυλων. Καμία έρευνα δεν επιβεβαιώνει τους ισχυρισμούς τους. Το αντίθετο, υπάρχουν έρευνες που τους διαψεύδουν, όπως αυτή της American Psychological Association (2010) με τίτλο «Adopted children thrive in same-sex households», η οποία διαπίστωσε πως η συμπεριφορά και η πρόοδος των παιδιών δεν εξαρτώνται από το αν αυτά προέρχονται από ετερόφυλα ή ομόφυλα ζευγάρια.
Για τους αντιτιθέμενους ένθεν κακείθεν προτεραιότητα δεν έχουν τα ατομικά δικαιώματα αλλά η «παράδοση». Και η εμμονή στις παραδόσεις κρύβει τις εναντίον του Διαφωτισμού εμμονές τους. Προτιμώ τις «εμμονές» του κ. Μητσοτάκη – σε αυτό το θέμα εννοείται, για να μην παρεξηγηθώ. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με την πρότασή του για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, έρχεται σε σύγκρουση με την κλειστή κοινωνία των «παραδόσεων», κάτι που φοβούνται να κάνουν όχι μόνο πολλοί στο κόμμα του αλλά και πολλοί στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛ., ακόμη και στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Γι’ αυτόν τον λόγο, παρά το μεγάλο κενό σε πολλές από τις άλλες πολιτικές του, παρά το κρυφτούλι που παίζει σε πολλά άλλα θέματα, του αξίζουν πολλά μπράβο για τη στάση του στον γάμο των ομοφύλων.
