8 Αθηναίοι χορτοφάγοι, βίγκαν και ωμοφάγοι καταγράφουν τι «σουβλίζουν» το Πάσχα

8 Αθηναίοι χορτοφάγοι, βίγκαν και ωμοφάγοι καταγράφουν τι «σουβλίζουν» το Πάσχα Facebook Twitter
Και ενώ οι περισσότεροι από μας προσπαθούν να αποφασίσουν αν θα σουβλίσουν αρνί ή κατσίκι, υπάρχουν αρκετοί που έχουν σταματήσει να τυραννιούνται από αυτό το παραδοσιακό αιώνιο δίλλημα, γιατί πολύ απλά δεν επιλέγουν τίποτα από τα δύο.
8

Έφτασε η εποχή που όλοι γιορτάζουν, τα έθιμα αναβιώνουν, οι παραδόσεις τιμούνται, τα αυγά βάφονται κόκκινα και κονταροχτυπιούνται. Ο καιρός που στα κρεοπωλεία επικρατεί το αδιαχώρητο, οι κρεοπώλες ακονίζουν τα μαχαίρια τους, οι πελάτες τις σούβλες τους και οι τεράστιες πολύχρωμες υπερπροσφορές αρνιού κοσμούν τους τοίχους της πόλης.

Ήρθε και πάλι εκείνη η Κυριακή που η βαρυστομαχιά θερίζει, τα maalox πάνε και έρχονται και μια έντονη διαπεραστική μυρωδιά τσίκνας διαχέεται στον αέρα. Το Πάσχα είναι και φέτος εδώ.


Και ενώ οι περισσότεροι από μας προσπαθούν να αποφασίσουν αν θα σουβλίσουν αρνί ή κατσίκι, υπάρχουν αρκετοί που έχουν σταματήσει να τυραννιούνται από αυτό το παραδοσιακό αιώνιο δίλημμα, γιατί πολύ απλά δεν επιλέγουν τίποτα από τα δύο.

Δεν είναι δύσκολο να αντισταθείς στο κρέας, κι ας είναι Πάσχα που όλοι γιορτάζουν τρώγοντάς το. Αν έχεις συνειδητοποιήσει πραγματικά τι συμβαίνει σε αυτά τα πλάσματα, μπορείς να αντισταθείς χωρίς καμία δυσκολία.


Πολύ συχνά τα άτομα που δεν τρώνε κρέας ή κάθε είδους ζωική τροφή καλούνται να εξηγήσουν, και πολλές φορές να λογοδοτήσουν, για αυτή τους την επιλογή, ειδικά την μέρα της Ανάστασης που «επιβάλλεται», όπως λέει και ο παππούς μου, να φας από το ευλογημένο ξεροψημένο αρνί.


Θέλοντας να μάθω πώς βιώνουν οι ίδιοι την περίοδο του Πάσχα, τι γνώμη έχουν για το σούβλισμα του αρνιού και τι είναι αυτό που τρώνε σε ένα γιορτινό τραπέζι, ήρθα σε επαφή με οχτώ διαφορετικά άτομα.


Χορτοφάγοι, βίγκαν, ωμοφάγοι. Επαγγελματίες, οικογενειάρχες, νέοι, ηλικιωμένοι, άνθρωποι απλοί, καθημερινοί μιλούν και περιγράφουν με απόλυτη αμεσότητα τη δική τους ξεχωριστή αναίμακτη γιορτή και μας καλούν όλους σε ένα ιδιαίτερα εναλλακτικό, γευστικό και άκρως χορτοφαγικό τραπέζι.

Νίκος Sofarebel Γαϊτάνος

Σεφ στο Healthy Bites


Ήμουν χορτοφάγος εδώ και δέκα χρόνια ενώ τον τελευταίο χρόνο έχω γίνει βίγκαν. Δεν είμαι φαν της γιορτής του Πάσχα. Εκείνη την ημέρα θα κάτσω σπίτι και δεν θα βγω.

Θεωρώ πως όλο αυτό με το σούβλισμα δεν έχει κάτι να σου δώσει. Ειδικά γευστικά. Μην κοιτάς παλιότερα. Πλέον υπάρχουν πάρα πολλές εναλλακτικές. Μπορείς να φτιάξεις τα πάντα με υποκατάστατα κρέατος και μη ζωικά προϊόντα και να έχουν την ίδια γεύση, αν όχι και καλύτερη.

Μου φαίνεται παράλογο. Κάνουν σαράντα μέρες νηστεία και μετά πέφτουν με τα μούτρα στο κρέας. Τράβα δες πόσοι είναι στα νοσοκομεία τη Δευτέρα και έλα πες μου. Πώς να το χωνέψουν όλο αυτό; Πιστεύω πως γενικά το κρέας δεν βοηθάει ουσιαστικά στην υγεία, το λένε πλέον οι περισσότεροι γιατροί.

Δεν δέχομαι κάποια πίεση από τους γύρω μου. Υπάρχει τόση πολλή ενημέρωση στις μέρες μας που ο κόσμος γίνεται ολοένα και πιο συνειδητοποιημένος. Στο πασχαλινό μου τραπέζι παλιότερα υπήρχε ψάρι και λίγο τυρί. Πλέον, που είμαι βίγκαν, θα φτιάξω χόρτα στα κάρβουνα που γίνονται υπέροχα.

Όλγα, 30 χρονών

Yπάλληλος ασφαλιστικής


Ο παππούς μου ήταν σφαγέας και γενικά στην οικογένεια τρώγαμε όλοι πολύ κρέας. Μέχρι που αποφάσισα να το διακόψω τελείως, πριν πάθω και εγώ κάποιο πρόβλημα υγείας. Πρόσφατα αποφάσισα να γίνω ωμοφάγος και βρίσκομαι σε ένα μεταβατικό στάδιο.

Τώρα το Πάσχα θα υπάρχει στο τραπέζι κοντοσούβλι και αρνί αλλά εγώ θα επιλέξω να φάω σαλάτα και όσπρια. Πάντα φτιάχνουν κάτι εναλλακτικό για μένα οι δικοί μου.

Γενικά θα πρέπει ο κόσμος να σταματήσει να υπερβάλλει τόσο πολύ με το φαγητό. Έχει καταντήσει να είναι η μόνη διασκέδαση. Πάντως κάθε φορά που εξηγώ στα ανίψια μου τι είναι αυτό που τρώνε το Πάσχα, βάζουν τα κλάματα.

Μαρία Χατζηνικολάου

Ωμοφάγος


Τα τελευταία χρόνια πηγαίνουμε με την οικογένεια μου για πικνίκ, μια και την ημέρα της Ανάστασης είναι ακατόρθωτο να βρούμε κάπου να κάτσουμε. Παντού σερβίρουν κρέας. Συνήθως τρώμε πιπεριές, μελιτζάνες ψημένες, χόρτα, σαλάτες, όσπρια και πολλά φρούτα.

Δεν βρίσκω κανέναν λόγο να υπάρχει το έθιμο του σουβλίσματος του αρνιού. Παίρνουν το μωρό αρνί από την μάνα του, που μέχρι πρότινος θήλαζε, το δένουν χειροπόδαρα και το πάνε στο σφαγείο.

Πέρα από τα «πιστεύω» μου όμως θεωρώ πως όλη αυτή η διαδικασία είναι κουραστική και χρονοβόρα. Να πρέπει να περάσεις το κρέας στη σούβλα, να τυλίξεις τα εντόσθια, να περιμένεις δύο ώρες καθώς χορεύεις γύρω από το πτώμα, μέχρι να ψηθεί και στο τέλος το μόνο που μένει είναι τα λίπη στο πιάτο. Έχεις σκάσει, έχεις φουσκώσει, έχεις γεμίσει τοξίνες και δεν μπορείς να κουνηθείς. Μια ματαιότητα μου βγάζει όλο αυτό.

Φώτης Πατίκας, 36 ετών

Συνιδιοκτήτης του «Bamboo Vegan»


Είμαι vegan περίπου 8 χρόνια και δεν μου έλειψε ποτέ κάτι. Απεχθάνομαι το έθιμο του σουβλίσματος και η αλήθεια είναι ότι μου κάνει εντύπωση που ένα τέτοιο βάναυσο έθιμο δεν σοκάρει ακόμα και αυτούς που τρώνε κρέας.

Φροντίζω να μην βρίσκομαι κοντά σε αντίστοιχες μαζώξεις τη συγκεκριμένη μέρα. Στο παρελθόν έχω αναγκαστεί να εργαστώ σε μέρη που σούβλιζαν. Τώρα όμως που έχω τη δική μου επιχείρηση και την επιλογή, μπορώ να απέχω.

Προσπαθώ ωστόσο να σέβομαι τις διαφορετικές θέσεις και να μην μαλώνω. Το κάνω βέβαια και τόσα χρόνια που ο κύκλος μου έχει μάθει να το σέβεται. Παρ' όλα αυτά νομίζω δεν έχει τόση σημασία τι θα φας, όσο το να παρευρεθείς με ανθρώπους που αγαπάς και να περάσεις καλά.

Στο γιορτινό μου τραπέζι υπάρχουν βίγκαν επιλογές που είναι άπειρες, από σαλάτες και πίτες μέχρι βίγκαν υποκατάστατα κρέατος για ψήσιμο, μακαρονάδες, τηγανιτές πατάτες, βίγκαν τζατζίκι.

Μπορώ να σου πω ότι η προσέλευση του κόσμου για αντίστοιχα προϊόντα (από χορτοφάγους και μη) έχει αυξηθεί κατά πολύ. Έρχονται νέα άτομα που θα πάρουν κάτι για το οικογενειακό τραπέζι του Πάσχα, καθώς και μαμάδες που ψωνίζουν για τα παιδιά τους. Έχουν αυξηθεί και οι άνθρωποι που αν και δεν είναι βίγκαν, τους αρέσει να γιορτάσουν με έναν λίγο πιο υγιεινό και λιγότερο βίαιο τρόπο.

Μαρία Ιουστίνη Λάτσα, 28 χρονών

Μαγείρισσα

 

Είμαι χορτοφάγος εδώ και ενάμιση χρόνο. Το Πάσχα, όταν είμαι καλεσμένη κάπου, τρώω τα πάντα εκτός από το κρέας. Απεχθάνομαι τη σφαγή των αρνιών. Τον βίαιο αποχωρισμό της μάνας από τα μωρά της. Που όλοι τρέχουν να αγοράσουν αρνάκι γάλακτος και δε σκέφτονται πως αυτό ήταν μωράκι μιας μαμάς που πόνεσε όταν της το πήραν και δε μπόρεσε να κάνει τίποτα. Βέβαια, δεν υποχρεώνω κανέναν να κάνει κάτι ξεχωριστό για μένα.

Αν κάνω τραπέζι σπίτι μου θα φροντίσω να έχω περισσότερες επιλογές για μένα αλλά και για να παροτρύνω τους καλεσμένους σε μια άλλη διατροφή διαφορετική και υγιεινή. Από μπιφτέκια οσπρίων, σόγιας, λαχανικών μέχρι κεμπάπ σόγιας και φιλετάκια μανιταριών.


Πολλές φορές μου έχουν πει ότι «πρέπει να τρως κρέας για να είσαι υγιής». Δεν τους ακούω. Δεν επιβάλλω σε κανέναν τι διατροφή να ακολουθεί, οπότε δεν μπορεί κανείς να αλλάξει τη δική μου. Δεν είναι δύσκολο να αντισταθείς στο κρέας, κι ας είναι Πάσχα που όλοι γιορτάζουν τρώγοντάς το. Αν έχεις συνειδητοποιήσει πραγματικά τι συμβαίνει σε αυτά τα πλάσματα, μπορείς να αντισταθείς χωρίς καμία δυσκολία.

Αριστείδης Μιχαηλίδης, 80 χρονών

Τυπογράφος


Είμαι ωμοφάγος εδώ και οκτώ χρόνια. Δεν τρώω καθόλου φαγητά ζωικής προέλευσης. Είμαι και αισθάνομαι πολύ υγιής.

Το Πάσχα το γιορτάζουμε σπίτι, εγώ δεν τρώω κρέας αλλά οι υπόλοιποι τρώνε κανονικά. Είμαι αντίθετος στο αρχέγονο έθιμο του σουβλίσματος. Πιστεύω πως είναι φόνος ενός ζωντανού οργανισμού. Μου φαίνεται και αντιχριστιανικό να τρώμε το αρνί που κάποτε υπήρξε ζωντανό γεμάτο συναισθήματα.

Αυτό προσπαθώ να διδάξω και στην εφτάχρονη εγγονή μου. Η κάθε τροφή έχει την ιστορία της και θα πρέπει να τη σεβόμαστε. Το δικό μου γιορτινό τραπέζι έχει πάνω πολύχρωμες σαλάτες, καρπούς και διαφόρων ειδών όσπρια.


Έρη Καρακούση

Ιδιοκτήτρια του Eri Bakes Vegan


Είμαι βίγκαν εδώ και οχτώ χρόνια. Συνήθως στο Πασχαλινό τραπέζι βρίσκομαι με την οικογένεια μου. Έχουμε σταματήσει τα τελευταία χρόνια να σουβλίζουμε γιατί κατανοούν και οι ίδιοι ότι δεν είναι απαραίτητο.

Πάντα όμως υπάρχει κρέας, όχι σε μεγάλες ποσότητες, και όχι από την μεριά που κάθομαι εγώ. Κυρίως υπάρχουν πολλά χορτοφαγικά πιάτα όπως πατάτες φούρνου, σαλάτες, μακαρονοσαλάτες, ρύζι με λαχανικά και άλλα. Έτσι είμαστε όλοι ευχαριστημένοι.

Παρ' όλα αυτά δεν μου αρέσει γενικά η περίοδος του Πάσχα. Όλοι νηστεύουν και δεν τρώνε κρέας αλλά τσακίζουν ό,τι θαλασσινό υπάρχει. Με τις κροτίδες της ανάστασης τα κατοικίδια και τα αδέσποτα παθαίνουν νευρικό κλονισμό. Αποκορύφωμα η Κυριακή του Πάσχα, όταν οι πιστοί μιας θρησκείας, η οποία, όπως λένε, διδάσκει την αγάπη και την καλοσύνη, καταβροχθίζουν κρέατα και σουβλίζουν ζώα με τις ώρες για να γιορτάσουν τη διακοπή μιας επίπονης νηστείας.

Αριστοτέλης Κανέλλος, 38 χρονών

Ιδιοκτήτης του βιολογικού καταστήματος «BioWay»

Μεγάλωσα σε μια οικογένεια όπου κανείς δεν έτρωγε κρέας. Ο πατέρας μου ήταν κτηνοτρόφος και από μικρός είχα πολύ στενή σχέση με τα ζώα.

Στο χωριό όπου μέναμε σφάζανε παραδοσιακά και έχω βρεθεί σε αρκετές σφαγές. Είναι πολύ βάρβαρο. Προσωπικά δεν μπορώ να δεχτώ την εικόνα σφαγμένων αρνιών να κρέμονται ή να σουβλίζονται.

Για άτομα από μια άλλη κοινωνία είναι σοκαριστικό το θέαμα. Όπως είναι και για εμάς το ότι στην Κίνα τρώνε τα σκυλιά τους. Δεν κατηγορώ όμως, ούτε είμαι επιθετικός απέναντι σε αυτούς που τρώνε κρέας.


Τις μέρες του Πάσχα οι φίλοι μας ρωτάνε κοροϊδευτικά αν θα σουβλίσουμε κουνουπίδι ή μπρόκολο. Με την οικογένειά μου είμαστε καλεσμένοι συχνά σε γιορτινά τραπέζια. Η αλήθεια είναι πως οι άνθρωποι για να μας ευχαριστήσουν έχουν πάντα στο τραπέζι πολλές χορτοφαγικές εναλλακτικές. Τις περισσότερες φορές κιόλας ενώ οι υπόλοιποι έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε δύο πιάτα κρέας εγώ έχω πάνω από δέκα πεντανόστιμες επιλογές.

Μπορείς να βρεις μεγάλη ποικιλία, από σουφλέ λαχανικών, μελιτζάνες, όσπρια, μανιτάρια στα κάρβουνα, μακαρονάδες μέχρι χορτοφαγικά μπέργκερ. Η ουσία όμως στις γιορτές θα έπρεπε να είναι να βρεθούμε με συγγενείς και φίλους, να διασκεδάσουμε, να χορέψουμε, να κοινωνικοποιηθούμε και όχι να πέσουμε με τα μούτρα στο φαΐ.

Ως χορτοφάγοι κοιτάμε να μην αποστειρωθούμε αλλά να βιώσουμε τα καλά στοιχεία και τη χαρά της ημέρας εκείνης και να γιορτάσουμε ειρηνικά και αναίμακτα.

Γεύση
8

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Osteria Mamma 

Γεύση / Ένα νέο ιταλικό σερβίρει πιάτα που περιέχουν άγνωστες στην Αθήνα λέξεις

Θέλοντας να τιμήσει μια επιθυμία της μητέρας της, έπειτα από πολλά ταξίδια και γεύματα σε διαφορετικές ιταλικές πόλεις, η Ελένη Σαράντη ετοιμάζει στο Osteria Mamma πιάτα με μπόλικη comfort νοστιμιά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Τα γλυκά των φετινών Χριστουγέννων 

Γεύση / Όλα τα νέα χριστουγεννιάτικα γλυκά σε μία λίστα

Τετράγωνοι κουραμπιέδες, κρητική αλλά και γαλλική βασιλόπιτα, πολλά προζυμένια πανετόνε: Σε αυτή τη λίστα δεν θα βρείτε τα κλασικά γλυκά της Αθήνας -τα ξέρετε ήδη- αλλά όλες τις φρέσκες ιδέες των τριτοκυματικών φούρνων και των πιο δημιουργικών ζαχαροπλαστών.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Γεύση / Μέσα στη νέα, πολυσυλλεκτική Αίγλη Ζαππείου

Ένα τοπόσημο της πόλης αλλάζει ριζικά, επενδύει σε μια dream team και σε ό,τι κλασικό, από το φαγητό και το ποτό μέχρι την αρχιτεκτονική του, ακόμα και τη μουσική του μερικές φορές, και περιμένει τη νέα γενιά Αθηναίων, ακόμα κι εκείνους που δεν το είχαν στο ραντάρ τους μέχρι τώρα.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Γεύση / Η ξέφρενη πορεία του Nolan και η επόμενη μέρα του

Μπορεί ένα εστιατόριο να είναι μια ιστορία πάθους, ταλέντου, απανωτών δυσκολιών και επιμονής; Φυσικά και μπορεί. Ο restaurateur Κώστας Πισιώτης αφηγείται την πορεία του μικρού εστιατορίου του Συντάγματος, λίγο πριν αυτό ξεκινήσει το νέο του κεφάλαιο. 
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Γεύση / Starata: Οι χωριάτικες πίτες των Εξαρχείων που μας έμαθε ένας σταρ σεφ

Το πιο κλασικό ελληνικό πρωινό, η τυρόπιτα, φτιάχνεται και ψήνεται μπροστά μας σε ένα μικρό μαγαζί που συνεχίζει τη θεσσαλική παράδοση στην Αθήνα. Την πρότεινε ο Σωτήρης Κοντιζάς και τη δοκιμάσαμε.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Ηχητικά Άρθρα / Ντρόμ(ι)σες: Ένα ξεχασμένο αρβανίτικο πιάτο και η ιστορία ενός απαγορευμένου έρωτα

Φτιαγμένο με τα πιο απλά υλικά, αλεύρι, νερό και λάδι, συνδέθηκε, μαζί με την μπομπότα, με την Κατοχή. Ο M. Hulot περιγράφει τις αναμνήσεις που του φέρνει στο μυαλό αυτό το πολύ απλό «φαγητό των γιαγιάδων».
M. HULOT