Aυτά είναι τα 26 πιάτα του Noma στην Κοπεγχάγη

Facebook Twitter
18


[via Huff post]

Τα πρώτα δύο πιάτα είναι καμουφλαρισμένα ως διάκοσμος του τραπεζιού. Τα «κλαδιά» είναι από ζύμη, πασπαλισμένη με σκόνη άγριου κυπαρισσιού, τα κόκκινα λουλούδια είναι φαγώσιμα και είναι γεμιστά με σαλιγκάρια.

Cladonia rangiferina («βρύα ταράνδων» μια λειχήνα που αποτελεί τη βασική τροφή ταράνδων και καριμπού και καταναλώνεται και από τον άνθρωπο), πασπαλισμένη με σκόνη μανιταριών cep, πάνω σε πράσινη πόα

Χοιρινή πέτσα με μια λεπτή, ξινή κορδέλα ενός είδους φραγκοστάφυλου

Ένα είδος μυδιού με ζεστό πουρέ από σέλερι πάνω σε φαγώσιμο «κέλυφος»

Νοσταλγία για τους Δανούς: μια αλμυρή παραλλαγή ενός παραδοσιακού γλυκού. Ένα λεπτό μπισκότο αλειμμένο με αλμυρό σουηδικό τυρί συνοδεία ρόκας.

 

Ανοίγοντας το γυάλινο βάζο, γεμάτο με πάγο, τέσσερις ζωντανές γαρίδες των Φιόρδ προσπαθούν να δραπετεύσουν.

Ένα τόσο λεπτό που καταντά διαφανές μπισκότο από φύκια και μια τραγανή στρώση κοτόπουλου δημιουργούν τις φέτες που γεμίζουν ένα σάντουιτς με αυγοτάραχο κυκλόπτερου

Οι κορδέλες πατάτας είναι γεμιστές με συκώτι κοτόπουλου και άγρια μανιτάρια

 

Γλυκά αφυδατωμένα καρότα, ψημένα ελαφρά σε ένα μπολ με σκόνη ξινολάπατου

 

Συκώτι μπακαλιάρου πάνω σε ένα κρουτόν από καραμελωμένο γάλα 

Δύο αβγά ορτυκιού, μαριναριστά σε άλμη και καπνιστά

Το Æbleskiver είναι ένα παραδοσιακό δανέζικο χριστουγεννιάτικο γλυκό, ζύμη γεμιστή με γλυκά μήλα. Στο Noma το γλυκό γίνεται αλμυρό καθώς τα μήλα αντικαθίστανται από μαριναρισμένα αγγουράκια και μέσα στη ζύμη υπάρχουν μικρά ψαράκια που λέγονται muikku.

Τα πάντα τρώγονται, ακόμα και το χώμα. Ραπανάκια σε «χώμα» φτιαγμένο από αλεύρι φουντουκιού. Τον πάτο της γλάστρας υπάρχει γιαούρτι και φρέσκα μυρωδικά.

 

Κριτσανιστή πέτσα αγριόπαπιας με αβγοτάραχο μπακαλιάρου και μυρωδικά

Μια φωλιά φτιαγμένη από σιγοβρασμένο στήθος από μοσχάρι

 

Ένα οστρακοειδές από τη Νορβηγία βρίσκεται μέσα στο ζελέ μαϊντανού δίπλα σε μια γραμμή «χιονιού» από χρένο, μαζί με λάδι αρωματισμένο με άνηθο και ζωμό από το όστρακο.

Τσιπς από αφυδατωμένες πίνες με νεροκάρδαμο, καρπούς οξιάς και μελάνι σουπιάς

 

Μια καραβίδα από το νησί Faroe πάνω σε μια ζεστή πέτρα.

Ψητά κρεμμύδια με θυμάρι με λίγο χυμό λαγοκερασιάς

Ελαφρά ψητά, λευκά σπαράγγια με σάλτσα πράσινου σπαραγγιού και χτυπημένη κρέμα. (Τα κλαδιά δεν τρώγονται)

Λούτσος μαγειρεμένος σε φύλλα λάχανου και verbena (φυτό με λεμονάτη γεύση), άνηθο και αφρό από ζωμό ψαριού

 

Οι πελάτες πρέπει να σπάσουν ένα αβγό πάπιας στο πιάτο, να το μαγειρέψουν για 90 δευτερόλεπτα πριν βάλουν τρία είδη μυρωδικών

 

Καλκάνι της βόρειας θάλασσας με ζωμό μανιταριών, σέλερι και αγριόχορτα

Σορμπέ από Gammel Dansk (κάτι σαν Jägermeister) με ξινόχορτο

Αχλάδι, ψητό και στολισμένο με μικροσκοπικά λουλούδια και ένα αέρινο παρφέ με άρωμα πεύκου

Παγωτό καρύδι με κρέμα, κραμπλ βρώμης και σκόνη βατόμουρου

______________

Διαβάστε ακόμα

Νoma: το γεύμα του προσωπικού

Γεύση
18

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Γεύση / Καπάνι Μάρκετ: Ένα οινορεστοράν που παντρεύει Βορρά, Βαλκάνια και Ανατολή

Ο σεφ Δημήτρης Μπαλάκας σιγομαγειρεύει σχεδόν τα πάντα στον ξυλόφουρνο, «ψήθηκε» με τις παραδοσιακές γεύσεις στον φούρνο του παππού και της γιαγιάς του, και μοιράστηκε μαζί μας τρεις αυθεντικές συνταγές από τη Φλώρινα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Γκίκας Ξενάκης

Γκίκας Ξενάκης / «Έχω κάνει λάθη – δούλεψα πολύ με τον εαυτό μου για να τους σέβομαι όλους στην κουζίνα»

Μεγαλώνοντας στη Θήβα, αγάπησε το φρέσκο ψάρι, τα άγρια χόρτα και τις ταπεινές συνταγές. Αν και είχε αρχικά πολύ κακή εικόνα για τους μάγειρες, εξελίχθηκε σε σεφ για τον οποίο –όπως είπε ο Επίκουρος– μπορούσε να καταλάβει κανείς ένα πιάτο του με κλειστά τα μάτια. Ο «τιμονιέρης» της κουζίνας του Aleria, Γκίκας Ξενάκης, είναι ο Αθηναίος της εβδομάδας.
ΑΡΓΥΡΩ ΜΠΟΖΩΝΗ
Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Γεύση / Πούλοι και κουκνούκοι, τα ζυμαρένια ειδώλια της Ανάστασης

Ευφάνταστα τσουρέκια και καλιτσούνια της Λαμπρής, που βγαίνουν σε ποικίλα σχήματα και εκδοχές στα νησιά του Αιγαίου, θυμίζουν ζυμαρένια μικρογλυπτά και αναδίδουν την αρχοντική ευωδιά των ημερών.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Πώς ο Ιωσήφ Ζησιάδης δημιούργησε το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου

Το κρασί με απλά λόγια / Πώς ένας πρώην υπουργός της Ελβετίας έγινε ο μοναδικός οινοποιός της Πάτμου

Η Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και ο Παναγιώτης Ορφανίδης φιλοξενούν τον Ιωσήφ Ζησιάδη, έναν άνθρωπο με πολυδιάστατη πορεία που κάποια στιγμή αποφάσισε να δημιουργήσει το μοναδικό οινοποιείο της Πάτμου.
THE LIFO TEAM
Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

Γεύση / Από arrancini μέχρι καλαμάκι συκώτι στο χέρι: Αυτό είναι το νέο αθηναϊκό street food

H Αθήνα έχει πολλά στριτφουντάδικα. Όμως κάποια νέα, εκτός από το ότι ανεβάζουν το επίπεδο, έχουν καταφέρει να γίνουν instant συνήθεια για το προσεγμένο φαγητό τους, αλλά όχι μόνο γι' αυτό.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Σουπιοπίλαφο

Γεύση / Σουπιοπίλαφο: Η μυστηριώδης γεύση του Αιγαίου

Από τον μινωικό πολιτισμό και τα κύπελλα του μέχρι τα σύγχρονα τσουκάλια, το μελάνι της σουπιάς συνεχίζει να αφήνει το αποτύπωμά του, ενώ το σουπιοπίλαφο αναδεικνύει τη μοναδικότητά του, τόσο στην εμφάνιση όσο και στο γευστικό του αποτέλεσμα.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT

σχόλια

16 σχόλια
Συμπληρώνω το σχόλιό μου όσον αφορά τις ωμες γαρίδες. Εγώ ως Μυτιληνιά τρώω με άνεση σαρδέλες παστωμένες για μόλις 1-2 ώρες ( το γνωστό μυτιληνιό σούσι!). Και επίσης καταναλώνω μετά μανίας ωμούς αχινούς, ωμές πεταλίδες, ωμές γυαλιστερές, ωμά χτένια..... Κλπ κλπ! Η γαρίδα θα με τρομάξει;
Η τέχνη της γαστρονομίας χρονολογείται από αρχαιοτάτων χρόνων και ανέκαθεν απευθυνόταν σε βαλάντια που το άντεχαν και προσπαθούσε να προσφέρει εξεζητημένες και νέες προτάσεις. Στην αρχαία Ελλάδα για παράδειγμα έτρωγαν , ως γνωστόν, με μεγάλη ευχαρίστηση τζιτζίκια, στην αρχαία Ρώμη έκαναν ένα απεχθές για τα σημερινά δεδομένα ανακάτεμα υλικών και γεύσεων , στη σύγχρονη Αφρική και Ασία τρώνε τρωκτικά και έντομα , που εμείς θα κυνηγούσαμε μετην... παντόφλα! Και ούτω καθεξής! Οι προτιμήσεις στο φαγητό είναι συνάρτηση της κουλτούρας, της οικονομίας και των επιροών που δέχεται ένας λαός. Ας δεχτούμε λοιπόν ότι υπάρχει το ΝΟΜΑ , υπάρχει το GOODY'S, υπάρχει και το σουβλατζίδικο της γωνίας.
Αυτό είναι τέχνη, αντίστοιχη της υψηλής ραπτικής. Δεν έχει καμία σχέση με την κλασική κουζίνα. Μου φαίνονται ασυνήθιστα υπέροχα. Θα ήθελα να τα δοκιμάσω όλα αν και κάποια δεν με δελεάζουν ιδιαίτερα...έτσι για την εμπειρία όμως!!!!
Δε θα ηθελα να εκφραστω για αυτους τους λαους ασχημα, θα κρατηθω. Δυστηχως ολα αυτα ειναι θεμα μαρκετιγκ και τιποτα αλλο. Συμβαινει και στην Ελλαδα. Εχω φαει λογω εργασιας αρκετες φορες σε πολλα απο τα πρωην (κλειστα τωρα) αλλα και νυν "κορυφαια"... και ειλικρινα οταν ακολουθει μετα το φαγητο η ερωτηση και η κριτικη ειμαι ευθυς. Η νοτια ευρωπη εχει φανταστικη κουζινα μα απιστευτη φανταστικη ! Δεν ειναι αναγκη να υπερβαλουμε και να χαλαμε αυτο το απιστευτο πραγμα. Οταν ειχε ερθει στην Δραμα ενα πολυ υψηλο στελεχος μιας αμερικανικης εταιριας για επιθεωρηση σε εργολαβια που ειχε αναλαβει ελληνικη εταιρια τον πηγαν στην θεσσαλονικη σε ενα απο τα "in" και ο ανθρωπος τους προσεβαλε και ζητησε να φαει σαν Ελληνας... Δεν θα πω που τον πηγαν αλλα σε ενα ταβερνακι παλιο γνωστο που κραταει 20+ χρονια. Δοκιμασε τσιγεροσαρμα ,σουτζουκακια ,κοπανιστη,τζουμαγιας,μελιτζανα με φετα και σκορδο στα καρβουνα ,ρεβιθια φουρνιστα σεπηλινο με αγριογουρουνο και σαλατα καλοφταγμενη με καλο λαδι...και ψελιζε τυφλα να εχουν τα "ΨΣΨΣΨΨΣΨ" κατι εστιατορια με μισελεν κτλ. Ο τυπος ειναι συνταξιουχος και αγορασε σπιτι σε ορεινο τοπο στην χαλκιδικη πλεον. true story
Έφαγα στο ΝΟΜΑ ("NOrdisk" (Σκανδιναβικό) "ΜΑd" (φαγητό) πρίν απο 2 μήνες. Το μενόυ φυσικά έχει αλλάξει. Το γευστικότατο γεύμα κράτησε 6 ώρες (για τους αχόρταγους που νομίζουν ότι δεν θα χορτάσουν) και χρειάστηκε εκτενή έρευνα να για δημιουργηθεί (www.nordicfoodlab.org) Ήταν η καλύτερη γαστρονομική (η βαθιά γνώση όλων όσων αφορούν την διατροφή του ανθρώπου) εμπειρία που έχω ζήσει. Καλό το σουβλάκι στη ταβέρνα αλλά υπάρχουν και άλλες εμπειρίες που αξίζει να δοκιμάσει κάποιος πριν τις κατακρίνει.