Ιωσήφ Πρωϊμάκης
Κριτικός εστιατορίων, μπαμπάς
Αγαπημένη μου Κάτια,
Αν και στους μόλις 18 σου μήνες έχεις ήδη δείξει μια κάποια προτίμηση για τις λεπτότερες γεύσεις της ζωής (δεν νομίζω να υπάρχει μωρό που να καταναλώνει κόκκινες γαρίδες ή flatbread με τρούφα και comte με μεγαλύτερη ταχύτητα και ικανοποίηση), δεν περίμενα να δείξεις τέτοια αντίσταση στις ομελέτες του μπαμπά – πάντα περηφανευόμουν ότι τις πετυχαίνω πολύ. Με ζόρισες λίγο, όμως τελικά το βρήκαμε.
Καταρχάς ο περίεργος αυγοδάρτης που είχα πάρει για τις ομελέτες της μαμάς σ’ εκείνο το ταξίδι στο Παρίσι (που τελικά δεν ήταν αυγοδάρτης, αλλά σύρμα για σάλτσες), γνωρίζει νέες δόξες δίνοντας extra fluffy υφή στην μπουκιά σου. Για τη δε γεύση, βρήκα το μυστικό όπλο στο πιπερόκαμα του Ναουμίδη, μια ελληνική εκδοχή της πάπρικας, αποκλειστικά από πιπεριές Φλωρίνης: αρκεί μια ελάχιστη τσιμπιά απ’ το μαγικό αυτό μπαχαρικό για να δώσει καπνιστή γλύκα στο κολατσιό σου, που πλέον φαίνεται να ευχαριστιέσαι τόσο να το τρως, όσο κι εγώ να σου το ετοιμάζω.
Με πολλή, πολλή αγάπη,
ο μπαμπάς σου
Μαριάννα Γκιτσάκη aka Σουρτούκω
Food blogger
Τους τελευταίους μήνες έχω φάει μεγάλο κόλλημα με το hot honey. Υπάρχει στο εξωτερικό έτοιμο, αλλά το φτιάχνω μόνη μου. Είναι απλώς μέλι που το ζεσταίνεις ελαφρά με λίγο μπούκοβο, καυτερή σoς και λεμόνι, και το διατηρείς σε βάζο. Το βάζω παντού, στα αυγά μου το πρωί, σε πίτσες, σε μακαρονάδες, σε αλμυρά τυριά – ταιριάζει άψογα, ειδικά με τηγανητό χαλούμι, με λαχανικά στον φούρνο, παντού.
Όσο για το gadget, ειδικά αυτές τις μέρες που είναι γιορτινές, το αγαπημένο μου θα παραμένει πάντα ένα ανοιχτήρι για το κρασί, ένα απλό τιρμπουσόν από κάποιο οινοποιείο. Όπως λέει η Julia Child, «μου αρέσει να μαγειρεύω με κρασί. Κάποιες φορές το βάζω και στο φαγητό μου».
instagram
M.Hulot
Δημοσιογράφος
Το αγαπημένο μου υλικό αυτή την περίοδο είναι τα φασόλια βανίλιες Φενεού. Το ιδιαίτερο αυτό φασόλι, το οποίο καλλιεργείται στα χώματα που παλαιότερα ήταν ο πυθμένας της παλιάς φυσικής λίμνης Δόξα, είναι λεπτόφλουδο και έχει μια γλυκιά γεύση. Αν και προσφέρεται για πειραματισμούς, ο ιδανικός τρόπος για να το εκτιμήσεις είναι βρασμένο μόνο με νερό, ελαιόλαδο, μερικούς σπόρους πιπεριού και όσο σκόρδο αντέχεις (με τις σκελίδες ολόκληρες), όπως τα φασόλια που έκαναν στο φλασκί οι Ιταλοί για εκατοντάδες χρόνια. Είναι, επίσης, το καλύτερο φασόλι για ριμπολίτα.
Το αγαπημένο μου gadget είναι μια παλιά μεταλλική κανάτα που μου χάρισαν πρόσφατα, ηλεκτρική, η οποία κάνει το καλύτερο αφρόγαλα. Μπορεί να κάνει αφρόγαλα ακόμα και από γάλα χωρίς λιπαρά, και επειδή το καίει, τού δίνει μια γεύση καραμέλας. Ακόμα κι αν είναι ελαττωματική, είναι το καλύτερο που μου έχει συμβεί τελευταία, γιατί απογειώνει τον πρωινό μου καφέ.
instagram
Nicoletta Barbata
Φωτογράφος, blogger στο «One Quarter Greek»
Από τότε που μετακόμισα στη Σύρο, όποτε μπορώ, βάζω τη σαλοπέτα μου και βοηθάω στο Κτήμα Βίγια που παράγει βιολογικά προϊόντα. Τελευταία, γυρνάω σπίτι με ένα σωρό κολοκύθες, με τις οποίες φτιάχνω vegan σούπες στο slow cooker. Ο Murphy –αυτό το όνομα του έδωσα– είναι ο καλύτερος συγκάτοικος που είχα ποτέ: δεν μιλάει, δεν λερώνει, είναι εύκολος στη διαχείριση και μοιραζόμαστε τον ίδιο τρόπο ζωής. Ό,τι κάνει το κάνει αργά, και όταν γυρνάω σπίτι τα βρίσκω όλα έτοιμα. Συνταγή ιδιαίτερη δεν έχω, ό,τι εποχικό λαχανικό υπάρχει το βάζω μέσα και φτιάχνει τις καλύτερες σούπες.
nstagram
Μιχάλης Μιχαήλ
Foodie
Δεν τα πάω καλά με τα μικρά σκεύη μαγειρικής. Δεν μαγειρεύω ποτέ για έναν, δεν ξέρω τι στ’ αλήθεια μπορείς να μαγειρέψεις σε ένα κατσαρολάκι. Εκτός κι αν είναι Le Creuset κατακόκκινο, μοιάζει με σκεύος στο οποίο μαγειρεύουν παιδάκια σε κουκλόσπιτα και έχεις πιάσει τον εαυτό σου να το σκέφτεται για μέρες και να χαζεύεις τις φωτό του στο ίντερνετ, σχεδόν κρυφά, μη σε πουν και φετιχιστή. Κι από τη μέρα που το απέκτησες πάλι πέρασε καιρός που απλώς το θαύμαζες, έλεγες ίσως μπολ για φρούτα ή κάτι τέτοιο να του πήγαινε καλύτερα, μέχρι που τσάκωσες τον εαυτό σου να σοτάρει λίγο κρεμμύδι, να καβουρδίζει λίγο φιδέ, να φτιάχνει πιλάφι για έναν και να το απολαμβάνει από την κατσαρόλα με λίγο πρόβειο στραγγιστό γιαούρτι, ή να μαγειρεύεις μια μίνι μινεστρόνε με ψιλοκομμένα λαχανικά και κοφτό μακαρονάκι και το ένα ποτήρι ζωμό που απέμεινε από μια άλλη μαγειρική. Έχω μεγάλα σχέδια για το κατσαρολάκι μου, το προορίζω για ρυζόγαλο.
Τα παραπούλια τα τρώμε στον Δουράμπεη κάθε χειμώνα. Τα βράζει τέλεια ο άτιμος, τα περνάει μάλλον από παγωμένο νερό και έρχονται στο τραπέζι σου καταπράσινα, al dente, ντυμένα μόνο με το πιο καλό ελαιόλαδο. Είναι δε τόσο στεγνά από το νερό που τα έβρασε, που είναι να αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει ένας άνθρωπος ειδικά και μόνο για να στεγνώνει τα παραπούλια πριν τα ντύσει με ελαιόλαδο. Τα βρήκα κι εγώ το Σάββατο στην Καλλιδρομίου και πήρα και τα έφτιαξα να είναι η σαλάτα με το κοτόπουλο στον φούρνο που είχα φτιάξει. Ήταν ωραία, είχα και καλό πρωτόλαδο από τη Ζάκυνθο που τους πήγαινε πολύ. Να τα στεγνώσω τόσο όσο αυτά του Δουράμπεη δεν μπόρεσα, αλλά δεν τα πήγα κι άσχημα. Μήπως στο salad tosser να γινόταν η δουλειά; Μήπως τα έσπαγε, όμως, αναρωτήθηκα… Πάντως τα θέλω και ψητά στον φούρνο μαζί με μπρόκολο και κουνουπίδι και ένα ντρέσινγκ με ζαατάρ, αλλά και ψιλοκομμένα σε ένα coleslaw. Ποιος είπε πως ο χειμώνας δεν έχει υλικά;
instagram
Αιμίλιος Πρωτόπαπας aka Kill A Meal
Food blogger και Dj (ως Kill Εmil)
Το να ξεχωρίσω ένα αγαπημέvo υλικό από τον πλούτο της ελληνικής γης και όχι μόνο είναι αληθινά δύσκολο. Σκέφτηκα, λοιπόν, ποια γεύση υπήρξε πάντα εκεί, διακριτική αλλά αναντικατάστατη. Η ντομάτα. Μια γεύση που κουβαλά τον ήλιο, τις εκδρομές, την οικογένεια, την παιδική σου ηλικία, που είναι εκεί είτε όταν είσαι μόνος σου, είτε με παρέα. Είτε σε μια σαλάτα με ελαιόλαδο και ρίγανη, είτε πάνω σε ψωμί με λίγο αλάτι, η ντομάτα είναι το νήμα που συνδέει καλοκαίρια, στιγμές και μνήμες.
Είχα από μικρός δύο ιδέες στο μυαλό μου: την πρώτη θα πρέπει να την άκουσα σε κάποιο κινεζικό παραμύθι. Ότι το φαγητό σου θα πρέπει πάντα να περιέχει πέντε χρώματα. Με αυτό τον τρόπο θα περιέχει πολλές βιταμίνες. Τη δεύτερη πρέπει να τη βρήκα κάποια μεσάνυχτα στην τηλεόραση: ότι το μαντολίνο, μαζί με τη μηχανή του κιμά, είναι ένα εξαιρετικό μέσον να χάσεις κάποιο δάχτυλο. Γι’ αυτό τον λόγο, πάντα έκοβα τα λαχανικά μου βασιζόμενος στην «ασφάλεια» των μαχαιριών μου (ασχέτως που κοβόμουν και με αυτά). Ο τρόπος όμως που δουλεύω το Kill A Meal με έκανε να τολμήσω να χρησιμοποιήσω ένα τέτοιο. Ευτυχώς δεν άνοιξα κάποια πληγή, αλλά έναν εντελώς καινούριο κόσμο: το χρησιμοποιώ για πίκλες, καρπάτσιο λαχανικών, γαρνιρίσματα. Πλέον μου έγινε πολύ πιο εύκολο να προσθέσω στο πιάτο μου όλα αυτά τα χρώματα που μάλλον η κινεζική παράδοση επιβάλλει και αυτό που έχω να πω πλέον είναι ότι το μαντολίνο χρειάζεται να βρίσκεται σε κάθε σπίτι (προσοχή στα δάχτυλά σας).
instagram
Άνθεια Κώτση
Digital Marketing & Branding Consultant στη γαστρονομία και το κρασί
Αγαπημένο μου υλικό αυτήν την εποχή δεν μπορεί να είναι άλλο από τα κάστανα. Με παππού από το Πωγώνι Ιωαννίνων, τα κάστανα που μαζεύαμε στο χωριό ήταν κάτι που με ενθουσίαζε από παιδί. Τα πιο αγαπημένα μου κάστανα μέχρι και σήμερα είναι όταν τα ψήνουμε στο τζάκι· η γεύση τους σε συνδυασμό με το άρωμα της φωτιάς είναι μοναδική και πλούσια. Είναι ένα υλικό που μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε διάφορες παρασκευές, συχνά φτιάχνω κέικ με κάστανα ενώ, ως άνθρωπος που δεν τρώει κρέας, για μένα τα κάστανα μπορούν να έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο σε ένα πιάτο.
Το αγαπημένο μου μαγειρικό gadget δεν έχει να κάνει με τα κάστανα αλλά με τα βότανα, που φυσικά είναι μαζεμένα από το χωριό. Ο βραστήρας λοιπόν είναι κάτι που χρησιμοποιώ καθημερινά αυτή την εποχή για τα ροφήματά μου.
instagram
Καρολίνα Δωρίτη
Σεφ, food editor, culinary producer του My Greek Table και συγγραφέας του «Salt of the Earth»
Μου αρέσει να μαγειρεύω και να αξιοποιώ με διάφορους τρόπους πρώτες ύλες που είναι στην εποχή τους. Τώρα την τιμητική του έχει το υπέροχο κυδώνι, ένας καρπός με πλούσια ιστορία που εκτείνεται χιλιάδες χρόνια πίσω, από την εποχή των αρχαίων Σουμερίων και Αιγυπτίων. Στην αρχαία Ελλάδα, το κυδώνι ήταν αφιερωμένο στη θεά Αφροδίτη και χρησιμοποιούνταν στις γαμήλιες τελετές ως σύμβολο αγάπης και γονιμότητας. Κατά τον Μεσαίωνα, το κυδώνι ήταν βασικό συστατικό για μαρμελάδες αλλά και για φαρμακευτικά παρασκευάσματα, αφού οι σπόροι και ο πολτός του χρησιμοποιούνταν παραδοσιακά για την ανακούφιση πεπτικών διαταραχών. Παρόλο που είναι στυφό και σκληρό όταν είναι ωμό, όταν μαγειρεύεται γίνεται γλυκό, αρωματικό και αποκτά υπέροχη υφή. Είναι ιδιαίτερα πλούσιο σε πηκτίνη (όπως και τα σπόρια του), γεγονός που το καθιστά εξαιρετικό για μαρμελάδες, γλυκό του κουταλιού, ζελέ και πηχτές σάλτσες. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα κυδώνια με αμέτρητους άλλους τρόπους: σε σούπες, μαγειρευτά ή ψητά με διάφορα κρέατα, πουλερικά ή ψάρια, ψητά στον φούρνο με ζάχαρη ή μέλι και μπαχαρικά, γεμιστά, σε τάρτες, κέικ, μπισκότα, ακόμα και μουστάρδα!
Όσο για το αγαπημένο μου μαγειρικό gadget, αυτό είναι ένα καλό pealer. Έχω μεγάλη αδυναμία στα pealer γιατί καθαρίζουν εύκολα και γρήγορα λαχανικά και φρούτα, με ελάχιστη φύρα. Επιπλέον, μας επιτρέπουν να κόβουμε λεπτές φλοίδες από εσπεριδοειδή ή σκληρά φρούτα και λαχανικά (όπως καρότο και κολοκύθι), κάτι που το κάνει ιδανικό για πολλές παρασκευές.
instagram
Κωστής Μπουντόλας
Baker
Ένα από τα αγαπημένα και πιο βασικά υλικά της δουλειάς μου –πέρα φυσικά από ποιοτικό αλεύρι δίχως χημικά– είναι το ελληνικό ελαιόλαδο, το οποίο μου προσφέρει το απαραίτητο συμπλήρωμα σε πολλές παρασκευές μου. Ελαιόλαδα υπάρχουν πολλά, Αvalis όμως ένα. Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, ψυχρής έκθλιψης, πρώιμης συγκομιδής, με φρουτώδεις και πικάντικες νότες, του οποίου αποτέλεσμα είναι η βαθιά και ισορροπημένη γεύση.
Το αγαπημένο μου gadget αυτήν την εποχή που έχει αλλάξει ο καιρός είναι το proofer της Brod & Taylor, το οποίο με βοηθάει να έχω σε μια μόνιμη θερμοκρασία το προζύμι μου, με αποτέλεσμα αυτό να είναι χαρούμενο και να αποδίδει όμορφα αποτελέσματα στις παρασκευές μου.
instagram
Νίκη Μηταρέα
Δημοσιογράφος γεύσης
Μια χοντροκομμένη φέτα ζυμωτού ψωμιού που έχω καψαλίσει, τη λούζω με το αγαπημένο μου ζωηρόχρωμο, πράσινο αγουρέλαιο που αυτή την εποχή ρέει ολόφρεσκο από τα ελαιοτριβεία. Αρώματα φρουτώδη που σε τραβούν από τη μύτη. Γεύση πικάντικη, έντονη, με διακριτικά πικρή επίγευση. Κάθε μπουκιά εθιστική. Ένα πολύτιμο υλικό στη μαγειρική, που απολαμβάνω τις χάρες του πάνω σε σαλάτες, βραστά λαχανικά και άγρια χόρτα. Μια κουταλιά αγουρέλαιο πριν από το σερβίρισμα αρκεί για να εξυψώσει με το γευστικό του άγγιγμα σούπες, ψητά ή βραστά ψάρια και κρεατικά. Είναι εξαιρετικό σε μαρινάδες και παντρεύεται ιδανικά με ρίγανη, δεντρολίβανο, βασιλικό, λεμόνι και σκόρδο. Είναι η τελευταία πινελιά που θα απογειώσει τη γεύση των λαδερών με τα αρώματα και την έντονη γεύση του. Το αγουρέλαιο είναι σχεδόν μαγικό υλικό, που μπορεί να αναδείξει και τα πιο απλά πιάτα.
Η θέση του είναι σταθερή στον μαρμάρινο πάγκο της κουζίνας μου. Μπρούντζινο, γυαλιστερό, βαρύ, με δωρικά σχέδια. Είναι πρωταγωνιστής το γουδί, κλέβει τη ματιά και αντιμετωπίζει «υπεροπτικά» με το βάρος των χρόνων που φέρει επάνω του όλα τα σύγχρονα κουζινικά βοηθήματα. Αγέρωχο, με οικογενειακή ιστορία, αφού από τη γιαγιά μου πέρασε στη μητέρα μου και τώρα σε μένα. Παραδοσιακό εργαλείο, που συμπληρώνεται από το γουδοχέρι, δημιουργώντας το ιδανικό δίδυμο που αλλάζει την υφή των υλικών. Τα μπαχαρικά απελευθερώνουν τα αιθέρια έλαιά τους, ο βασιλικός πολτοποιείται χωρίς να συνθλίβεται, το σκόρδο παίρνει βελούδινη υφή, οι ξηροί καρποί «κρατάνε» όσο επιθυμεί το χέρι μου. Το παραδοσιακό γουδί παραμένει αναντικατάστατο.
instagram
Εβελίνα Ηγουμενάκη
Γεωπόνος-οινολόγος, δημιουργός του brand Οenovated
Αυτή την περίοδο δεν σταματάμε να τρώμε κάστανα. Το καλύτερο χριστουγεννιάτικο σνακ αντί για πατατάκια. Να αράζεις στον καναπέ το βράδυ με φόντο το χριστουγεννιάτικο δέντρο, έξω να έχει κρύο και εσύ κάτω απ’ την κουβέρτα να τρως ζεστά ψητά κάστανα. Κι αν δεν έχεις τζάκι, μην αγχώνεσαι. Κάστανο στο airfryer για είκοσι λεπτά στους 200 βαθμούς, αφού τους έχεις χαράξει έναν σταυρό απ’ τη μια πλευρά, και είσαι έτοιμος. Και εννοείται μαζί με το κάστανο ταιριάζει εξαιρετικά ένα ελαφρύ κόκκινο κρασί, όπως ένα Beaujolais nouveau που κυκλοφορεί την τρίτη Πέμπτη του Νοεμβρίου ή, αν είσαι λάτρης των λευκών κρασιών, το κάστανο μπορείς να το συνοδέψεις με ένα βαρελάτο Chardonnay ή έναν αφρώδη οίνο που θα εξισορροπήσει τέλεια τη λιπαρότητα και τη στυφότητα του κάστανου - μου έχουν τρέξει τα σάλια.
instagram
Ιωάννα Μαστροκόλια
Test kitchen & recipe development του madameginger.com
Κάθε εποχή παθαίνω εμμονή και με κάτι άλλο, που συνήθως είναι λαχανικό ή κάποια σάλτσα. Σε αυτήν τη φάση έχω κολλήσει με τα φθινοπωρινά/χειμωνιάτικα χόρτα, είτε αυτά είναι σέσκουλα είτε ζοχοί, πεντάνευρα, ραδίκια – οτιδήποτε και αν βρω από αυτά, τρελαίνομαι. Το χόμπι μου αυτή την εποχή, που με γεμίζει άπειρα, είναι να πηγαίνω στη λαϊκή και να αγοράζω φρέσκα χόρτα. Έχω μια ιδιαίτερη αγάπη στα σέσκουλα, τα αντίδια και τα μυρώνια. Έχουν τόσες διαφορετικές δυνατότητες, μπορείς να τα βάλεις σε πίτα όλα μαζί ή το καθένα ξεχωριστά, μπορείς να τα φτιάξεις τσιγαριαστά ή να τα κάνεις με κρεμμύδια και ρύζι σαν σπανακόρυζο, με φουλ λεμόνι και ελαιόλαδο. Πιστεύω ότι περνάω αυτήν τη φάση με τα χόρτα γιατί μου ξυπνούν μια παιδική ανάμνηση που έχω από τη γιαγιά μου. Οπότε ήμασταν στο χωριό τέτοια εποχή, αφού τελείωνε η βροχή, ξεχυνόταν να μαζέψει χόρτα. Γυρνούσε πάντα με τουλάχιστον δυο σακούλες γεμάτες χόρτα και μετά ξεκινούσε η ιεροτελεστία – να τα πλύνει σε μεγάλες λεκάνες, να τα καθαρίσει, τα μισά να τα βράσει ίσα που να τα μπλανσάρει και να τα αποθηκεύσει στην κατάψυξη. Τα υπόλοιπα τα έβραζε ή τα έκανε τσιγαριαστά με λίγη ντομάτα που θα είχε φυλάξει στην κατάψυξη από το καλοκαίρι ή γινόντουσαν γέμιση για φοβερές χορτόπιτες με χειροποίητο φύλλο και μπόλικο ελαιόλαδο.
instagram
Ζώης Χαλκιόπουλος
Dj, foodie, δημιουργός του @searchingfortheperfectsouvlaki
Όταν σκέφτομαι φαγητό, το μυαλό μου αυτόματα πάει στα σουβλάκια. Καμιά φορά ακόμα και πριν από κάποιο dinner, έτσι για την αλητεία και το ρεπορτάζ, τάχα μου, θα φάω κανένα στο χέρι. Έτσι έκαναν οι μπαμπάδες μας πριν μας φέρουν να φάμε τις Κυριακές. Όταν σκέφτομαι φαγητό, λοιπόν, δεν ξεχνάω τη Μεσόγειο που έχει πολλή πάπρικα, από τη γλυκιά, που όπου και να τη βάλεις τα κάνει όλα να μοιάζουν από το νησί με τις όμορφες σειρήνες που φυλάκισαν τον Οβελίξ μια φορά και έναν καιρό. Πάπρικα βάζω παντού και πάντα, από τα σουβλάκια μέχρι τις σάλτσες και το κρέας που μαγειρεύω.
Ψάξτε εσείς για το τελειότερο μαγειρικό gadget, όταν η πρακτικότητα βρίσκεται τελικά αλλού. Προφανώς και για να κάνεις τη δουλειά σου θα χρειαστείς και τα κατάλληλα εργαλεία, αλλά τα παλιά χρόνια τι έκαναν; Συνδύαζαν συσκευές που ήδη είχαν για να βολευτούν. Και κάπως έτσι να πω πως αναφέρω όλα τα παραπάνω για να δικαιολογήσω το κόλλημά μου να βράζω το καθημερινό μου αυγό στο μπρίκι του καφέ. Αυτό συνήθως δεν πάει καλά, αφού πάντα σπάει και το κορίτσι μου γελάει, αλλά από πείσμα και έντονες αναμνήσεις από τη μητέρα μου, που συνήθιζε να το κάνει, μου έμεινε. Μπρίκι λοιπόν.
instagram
Κωνσταντίνος Μπόλας
Συνιδιοκτήτης του Felicita, blogger στο @thiscookingman
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο το ανοιχτήρι κρασιού έχει γίνει μόνιμη προέκταση του χεριού μου. Το Felicita έγινε σχεδόν η μόνιμή μου κατοικία και το άνοιγμα των κρασιών η μοναδική σχεδόν γυμναστική που έκανα. Κουβαλάω ένα σε κάθε τσέπη, σαν άλλος Κλιντ Ίστγουντ σε κάποιο από τα western όπου πρωταγωνιστούσε. Η μαγική ιδιότητα που έχει το ανοιχτήρι είναι ότι σε κάθε άνοιγμα φιάλης ανοίγονται και οι άνθρωποι. Σκάνε χαμόγελα και αυτό είναι κάτι που μου αρέσει να προσφέρω. Και επειδή δεν λέω όχι στα δώρα, και μιας και έρχονται Χριστούγεννα, δεν θα έλεγα όχι σε ένα πανέμορφο γαλλικό ανοιχτήρι Laguiole.
instagram
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στην έντυπη LiFO.
Το νέο τεύχος της LiFO δωρεάν στην πόρτα σας με ένα κλικ.
