Φθινοπωρινές ρετσέτες

Φθινοπωρινές ρετσέτες Facebook Twitter
0

Ηελληνική κουζίνα κερδίζει στα σημεία τόσο εντός έδρας όσο και εκτός. Επιτέλους το ελληνικό φαγητό μιλάει στην καρδιά μας. Ο μουσακάς, τα ρεβίθια, ο τραχανάς, τα λαδερά μπαίνουν στην πρώτη γραμμή των γευστικών επιλογών. Γίνονται το φαγητό της εξόδου, εξοστρακίζοντας τα «σουξεδιάρικα» γαλλικά φιλέτα.

Η γαστρονομία φαίνεται ότι βρίσκει το δρόμο της, ανακαλώντας από τη λήθη τις παραδοσιακές συνταγές και τα τοπικά προϊόντα. Η γευστική μνήμη οδηγεί στην αναζήτηση του απλού και οικείου φαγητού, του φαγητού χωρίς περίπλοκους νεωτερισμούς. Το μήνυμα φαίνεται να πέρασε και στους επιχειρηματίες της εστίασης.

Ηγαλλική κουζίνα που άνοιξε το γαστρονομικό δρόμο περνά κρίση και η στροφή στα «δικά» μας είναι πλέον γεγονός. Οι γαστρονομικές εξελίξεις έδειξαν να ενισχύονται και από την είδηση-βόμβα, όταν το εστιατόριοVardisγύρισε εν μια νυκτί την πλάτη στη γαλλική κουζίνα, σερβίροντας πλέον ελληνική δημιουργική. Και όπως όλα δείχνουν, το στοίχημα κερδήθηκε. Η τάση είναι ενίσχυση της γαστρονομικής μας παράδοσης με ψαγμένο περιεχόμενο, καλές πρώτες ύλες και καθαρές γεύσεις.

Και επειδή ο πλανήτης αναστενάζει από τα μεταλλαγμένα και ντοπαρισμένα υλικά, η οικολογική συνείδηση κάποιων σεφ αφυπνίζεται, υιοθετώντας δειλά-δειλά στην κουζίνα τους τα βιολογικά. Έτσι, με χαρά υποδεχθήκαμε το μενού «undo» της Ντομάτας του Χρύσανθου Καραμολέγκουστο Sani Gourmet Festival με πρωταγωνιστές βιολογικά υλικά αλλά και πρώτες ύλες που παράγονται κοντά στον τόπο που καταναλώνονται. Σε ανάλογο concept κινείται και το Big Pongμε βιολογικές πατάτες και το La Pecheμε ποικιλία από βιολογικές σαλάτες.

Η απλότητα και η καθαρότητα των γεύσεων σε συνδυασμό με το low budgetδεν αποτελούν πλέον μόνο τάση αλλά επιτακτική ανάγκη για τους Έλληνες. Ο τρόπος που τρώμε, τα υλικά που χρησιμοποιούμε αλλά και οι μαγειρικές τεχνικές δίνουν το στίγμα του πολιτισμού μας αλλά και την ποιότητα που επιλέγουμε στον τρόπο ζωής μας. Η ποιότητα αρχίζει να μετράει, γι' αυτό και βλέπουμε την τάση να αναβαθμιστεί το delivery, αναγκαίο κακό του φρενήρη ρυθμού της εποχής μας. Έτσι, γνωστοί και επώνυμοι σεφ -Μπουλιάνι, Μπαξεβάνης- αναλαμβάνουν την επιμέλεια των φαγητών σε ... πακέτο. Αναβάθμιση τόσο στην ποιότητα, στις γευστικές προτάσεις όσο και στη μοντέρνα και καλόγουστη συσκευασία.

Στο δρόμο της αναβάθμισης βρίσκεται ήδη και η παραδοσιακή ψησταριά, κάτι που θα δούμε σε ικανές ποσότητες αυτό το χειμώνα. Η ιδέα περιλαμβάνει έμφαση στις πρώτες ύλες, μικρή δόση δημιουργικότητας που δεν χαλάει την απόλαυση της κρεατολαγνείας και τιμές που κινούνται στη φιλοσοφία του «value for money». Ο Μπαξεβάνης στον Πράσινο Λόφο και οΤσανακλίδης στο BBQ θα δώσουν μια καλή ιδέα του τι μπορεί να κάνει ένας καλός σεφ, αν θελήσει να ανανεώσει μια παραδοσιακή συνήθεια απλού φαγητού.

Πάντως, είναι ελπιδοφόρα τα μηνύματα που στέλνουν από τις μαρμίτες τους οι μάγειροί μας. Ελπιδοφόρο είναι και το γεγονός ότι οι Έλληνες καταναλωτές αγκαλιάζουν την ελληνική γαστρονομία, έχουν άποψη και αναζητούν το καλύτερο.

Ηελληνική κουζίνα, ίσως περισσότερο από ποτέ, είναι πλέον ο μεγάλος πρωταγωνιστής των γευστικών αναζητήσεων, τόσο στον τόπο της όσο και στο εξωτερικό. Στη Νέα Υόρκη, στη Μελβούρνη αλλά και στο Λονδίνοοι ελληνικές γεύσεις είναι δημοφιλείς όσο ποτέ. Και η αλήθεια είναι ότι πότε άλλοτε έως τώρα η ελληνική κουζίνα δεν είχε μια τόσο καλή συγκέντρωση από άξιους και πεπειραμένους μαστόρους της γεύσης αλλά και νέα παιδιά που, έχοντας θητεύσει δίπλα τους, ξεδιπλώνουν τις ιδέες τους. Και αν αμφιβάλλετε για την καλπάζουσα φαντασία της Εθνικής Ελλάδος της γεύσης, δεν έχετε παρά να δοκιμάσετε το λουκάνικο από καραβίδα και στάρι που θα σερβίρει στο Βαρούλκο ο αρχιμάστοραςΛευτέρης Λαζάρου.

Eντωμεταξύ, στις αρχές του φθινοπώρου μετατίθενται τα εγκαίνια του αθηναϊκούNobu στον Αστέρα Βουλιαγμένης. Πολύ σύντομα, το Αθηναϊκό crowd θα μπορεί να γεύεται το φημισμένα πιάτα του Nobuyoshi Matsushisaχωρίς να πρέπει να φύγουν από την Αττική. Όπως και να' χει πάντως, πέραν του κοσμικού κοινού που είναι σίγουρο πως θα σπεύσει να φανεί στο σπουδαίο εστιατόριο, τα Nobu είναι ένας γαστριμαργικός ναός που αξίζει κανείς να επισκεφθεί και να δοκιμάσει τις γεύσεις του έστω και μία φορά στη ζωή του.

0

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Μάνος Μακρυγιαννάκης: «Στο Philema, στις Βρυξέλλες, κάνουν ουρά για ξινόμαυρο και ξινόχοντρο»

Το κρασί με απλά λόγια / Μάνος Μακρυγιαννάκης: «Στο Philema κάνουν ουρά για ξινόμαυρο και ξινόχοντρο»

Ο «πρεσβευτής» της ελληνικής κουζίνας στις Βρυξέλλες, αναπολεί τα παιδικά του Χριστούγεννα στην Κρήτη και μιλά για τον ρόλο του Philema – του εστιατορίου που εδώ και έντεκα χρόνια προσφέρει στους «καλεσμένους» του αποκλειστικά ελληνικά προϊόντα και ελληνικά κρασιά.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Στον «Σήφη» ξέρουν από καλή κρητική κουζίνα

Γεύση / Στον «Σήφη» για γαμοπίλαφο και αυγά με στάκα και απάκι

Εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες, μια οικογενειακή ταβέρνα στον Άγιο Δημήτριο, με την κυρά-Φωφώ σταθερά στο τιμόνι, σερβίρει φαγητά και μεζέδες όπως ακριβώς θα τους έβρισκες σε ένα αυθεντικό κρητικό καφενείο.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Χριστουγεννιάτικος κορμός, μια γλυκιά ιστορία που συνεχίζεται στα καλύτερα ζαχαροπλαστεία της πόλης

Γεύση / Χριστουγεννιάτικος κορμός, ένα σοκολατένιο έπος. Εδώ οι καλύτεροι

Ξεκίνησε ως ένα ρολό παντεσπάνι με αφράτη σοκολάτα γκανάς και ζάχαρη άχνη, σύμβολο της καλοτυχίας. Πλέον κάθε ζαχαροπλάστης κάνει μια δική του παραλλαγή, μετατρέποντάς το σε γλυκό έργο τέχνης.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
«Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Το κρασί με απλά λόγια / «Το Αμύνταιο είναι το El Dorado της ελληνικής αμπελουργίας»

Σε μια συνέντευξη εφ όλης της ύλης η εμβληματική προσωπικότητα του ελληνικού κρασιού, ο Άγγελος Ιατρίδης, εξηγεί ότι πήγε στο Αμύνταιο πριν από τριάντα χρόνια επειδή είδε ότι θα άντεχε στην κλιματική αλλαγή και μιλάει για τη μεγάλη ανάπτυξη του Κτήματος Άλφα από τα 4.000 στρέμματα στα 14.000.
ΥΡΩ ΚΟΛΙΑΚΟΥΔΑΚΗ - ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΟΡΦΑΝΙΔΗΣ
Η εποχή του Ευχέλαιου της μεσογειακής διατροφής ή Τα μυστήρια της εποχής της ελιάς

Γεύση / Ελιές με χταπόδι: Στο Αιγαίο τις φτιάχνουν απλά, όπως τις μαντινάδες

Κολυμπάτες, ελίδια, κλαστάδες, σταφιδολιές, ψαρολιές, κουροπολιές, νερατζολιές: όπως και να την πεις, η ελιά παραμένει ένα μικρό σύμβολο του μεσογειακού πολιτισμού. Mε το χταπόδι πώς ταιριάζει;
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ