Λελούδας: Εκεί που τρώει ο σωστός ο νταλικιέρης.

Λελούδας: Εκεί που τρώει ο σωστός ο νταλικιέρης. Facebook Twitter
4

Πίσω από την Πέτρου Ράλλη βρίσκεται ο Λελούδας, ένα οινομαγειρείο για νταλικιέρηδες και για όσους αγαπούν να τρώνε οικονομικά και καλά, χωρίς γευστικές στραβοτιμονιές. Είναι η περίπτωση που πας φίλο σου Βορειοευρωπαίο να φάει και του λες «μύρισε παλιά Ελλάδα» και τον ποτίζεις φίνο καθαρό κρασί από τα βαρέλια του Λελούδα που δεν είναι μόνο διακοσμητικά, και τρώει γεύσεις, καθαρές, ελληνικές, και, έστω, για λίγο νιώθεις ότι σε αυτό τον τόπο όλα είναι σωστά (αν έχει και λιακάδα). Ο Λελούδας είναι από τα πιο παλιά οινομαγειρεία της πόλης. Με τα χρόνια έχει καθιερωθεί ως «στάση μασάς» για διερχόμενους φορτηγατζήδες και όχι μόνο, αφού στους μυημένους ουρανίσκους έχει καταχωρισθεί ως η ψαγμένη επιλογή που κάνει τη διαφορά.

Στην Πέτρου Ράλλη έχει κίνηση, βενζινάδικα, μεταφορικές εταιρείες. Μετράω κάτι ξεκούδουνους φοίνικες που έχουν φυτρώσει παράδοξα στο τσιμέντο. Πίσω από τον δεύτερο φοίνικα που συναντάς στην όχι και τόσο εξωτική λεωφόρο βρίσκεται το σεμνό ταβερνάκι με την μπλε πόρτα και ιστορία χρόνων, τότε που ακόμα η περιοχή ήταν μια μεγάλη αλάνα με χώμα.

Ο Λελούδας είναι από τα πιο παλιά οινομαγειρεία της πόλης. Με τα χρόνια έχει καθιερωθεί ως «στάση μασάς» για διερχόμενους φορτηγατζήδες και όχι μόνο, αφού στους μυημένους ουρανίσκους έχει καταχωρισθεί ως η ψαγμένη επιλογή που κάνει τη διαφορά.

Ανοίγω την πόρτα δώδεκα το μεσημέρι και γίνεται ήδη το αδιαχώρητο – της τεστοστερόνης το ανάγνωσμα. Εδώ ξαποσταίνει ο σωστός ο φορτηγατζής με τα τατουάζ, εκείνα τα παλιά του Ποπάι, την αντρίλα, ενίοτε τα μούσια και τα χιλιόμετρά του. Πεινασμένα πιρούνια, τσουγκρίσματα μια εύθυμη χορογραφία. Κάθομαι και τα αγόρια σοβαρεύουν. «Τι καίει πιο πολύ από τη σκορδαλιά του Λελούδα;». «Ένα κορίτσι που σκάει στο μαγαζί». Αυτή την ατάκα μού λέει ο σερβιτόρος όταν έρχεται να πάρει την παραγγελία. Αυτά να διαβάζετε τα λεύτερα κορίτσια της πόλης... 

Λελούδας: Εκεί που τρώει ο σωστός ο νταλικιέρης. Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO
Λελούδας: Εκεί που τρώει ο σωστός ο νταλικιέρης. Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO

Στου Λελούδα τρώνε στην πλειονότητά τους τιμόνια καλαματιανά και όχι μόνο. Ο κόσμος, όπως μαθαίνω, είναι ετερόκλητος. Δικηγόροι, γιατροί, παππάδες, καλλιτέχνες, όλοι συναντιούνται στην τίμια γεύση. Μασκότ του μαγαζιού ο Μήτσος ο Μουστάκιας, ένας ογκώδης μουστάκιας, με μουστάκες εντυπωσιακές και περίτεχνο στρίψιμο ανεπαίσθητης μπούκλας στην άκρη. Ξεκίνησε σαν πελάτης του μαγαζιού, στη συνέχεια έγινε φίλος και τώρα πίνει στην υγεία του Λελούδα. Η δουλειά για τον Μήτσο είναι, όπως λέει, η ζωή του. Σβέλτος, εργατικός και, κατά τα φαινόμενα, ντόμπρος όταν τον ρωτάω γιατί τραβάει το μαγαζί τους φορτηγατζήδες. Μου λέει ότι είναι δίπλα τα πρακτορεία τους, αλλά μου δείχνει από το παράθυρο την αλάνα και μου λέει αφοπλιστικά: «Πού να βρεις, ρε κοπελιά, να το παρκάρεις το τριαξονικό στο Κολωνάκι;».

Ο Μήτσος ποτέ δεν πίνει πριν από τις πέντε που κλείνει το μαγαζί. Και ο ίδιος ήταν παλιά οδηγός νταλίκας. Τη γούσταρε την ελευθερία του να ταξιδεύεις, αλλά η μοναξιά στο τιμόνι δεν παλεύεται, μου εξομολογείται και τσουγκρίζει το ποτήρι μου με το νερό του. Με ποτίζουν φίνο κρασί στις δώδεκα το μεσημέρι, αλλά το κρασί του Λελούδα δεν σε πειράζει ποτέ, όπως λέει κατηγορηματικά ο Μήτσος, που πίνει ο ίδιος τουλάχιστον 365 κιλά κρασί τον χρόνο. Γουρλώνω τα μάτια: «Και λίγο λέω. Τι είναι ένα κιλό κρασί τη μέρα; Αυτό εδώ είναι φάρμακο». Ο ιδιοκτήτης, ο Δημήτρης, που το επίθετό του είναι και η ταμπέλα του μαγαζιού, συμφωνεί. Φαίνεται ήσυχος άνθρωπος, από εκείνους που στο λεξικό τους βάζεις φωτογραφία δίπλα στο λήμμα «νοικοκύρης». Καλοσυνάτος, μιλάει με ηρεμία και ενώ γίνεται το αδιαχώρητο, είναι ψύχραιμος και εξυπηρετικός.

Λελούδας: Εκεί που τρώει ο σωστός ο νταλικιέρης. Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO

Το μαγαζί, μαθαίνω, ξεκίνησε το 1928 ως μπακάλικο. Ο παππούς του είναι Κυθνιός. Σιγά-σιγά, καθότι μερακλής, έβγαζε στους εργάτες στα κεραμοποιεία της περιοχής μια κονσέρβα και λίγο ψωμί στη λαδόκολλα, σαν κολατσιό. «Τα τσιγάρα εκείνη την εποχή τα αγόραζες χύμα. Έχω κρατήσει τα τεφτέρια του: πενήντα λεπτά το ψωμί, δύο ντομάτες και τρία τσιγάρα. Άλλες εποχές. Και σταδιακά το κολατσιό εμπλουτίστηκε, ζητούσαν κανέναν μεζέ, ο μεζές ήθελε κρασί, στην αρχή έβαλε ένα βαρέλι, μετά δεύτερο. Μετά το ’80, που έκλεισαν τα μπακάλικα, έμεινε η ταβέρνα».

Στον ίδιο αρέσει να τρώει φασολάδα με ρέγκα και γίγαντες. Το πιάτο που τραβάει πιο πολύ είναι ο τηγανητός μπακαλιάρος, χρυσοκίτρινος και ελαφρά τραγανιστός Τον λένε «ρουφιάνο του κρασιού» γιατί είναι αλμυρός και το ζητάει μετά το αλκοόλ του. Στην κουζίνα, η μαγείρισσα, η κυρία Άννα, τηγανίζει με πολύ δεξιοτεχνία από λαβράκι μέχρι τηγανητή, μαστόρικη πατάτα. Το μεράκι της το πήρε από τη γιαγιά της που ήταν Σμυρνιά και παίζει στα δάχτυλα όχι μόνο τις συνταγές της Μικρασίας αλλά και τις παραδοσιακές. «Μαγειρεύω βλάχικα» μου λέει και κλείνει με νόημα το μάτι, σαν να πρέπει να πιάσω το υπονοούμενο.

Λελούδας: Εκεί που τρώει ο σωστός ο νταλικιέρης. Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO
Λελούδας: Εκεί που τρώει ο σωστός ο νταλικιέρης. Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO

Το μαγαζί σερβίρει και κρέατα και θαλασσινά. Έχουμε και λέμε: γλώσσα μόσχου, κοκκινιστό, κρέας λεμονάτο, γαύρος, μπακαλιάρος και ό,τι άλλο φρέσκο έχει η αγορά. Η δουλειά, όπως μαθαίνω, είναι απρόβλεπτη. Μπορεί να πλακώσει κόσμος στις 10:30 το πρωί και να θέλουν τα τηγανητά και τις σκορδαλιές τους. Ο φορτηγατζής έχει άστατο ωράριο και άστατο στομάχι, οπότε το μαγαζί έχει κόσμο από το πρωί.

«Υπάρχουν πελάτες που έρχονται από το ’48. Έρχονταν νέοι και τώρα τρώνε στο ίδιο μέρος με τους εγγονούς τους» μου λέει καμαρωτά για τη σταθερή του πελατεία και για τους αγώνες να κρατήσει το μαγαζί κόντρα σε όποια αντιξοότητα. Το μαγαζί είναι γεμάτο ξύλινα βαρέλια που τα προσέχουν ευλαβικά. Τα ανοίγουν, τα γεμίζουν με τον μούστο και τα κλείνουν με φροντίδα. Τα βλέπεις τακτοποιημένα σε κάθε γωνιά του μαγαζιού αλλά και στοιβαγμένα στο κλειστό κελάρι με τις οικογενειακές φωτογραφίες που σε μεταφέρουν σε άλλες εποχές.

Λελούδας: Εκεί που τρώει ο σωστός ο νταλικιέρης. Facebook Twitter
Κάθομαι και τα αγόρια σοβαρεύουν. «Τι καίει πιο πολύ από τη σκορδαλιά του Λελούδα;». «Ένα κορίτσι που σκάει στο μαγαζί». Αυτή την ατάκα μού λέει ο σερβιτόρος όταν έρχεται να πάρει την παραγγελία. Αυτά να διαβάζετε τα λεύτερα κορίτσια της πόλης... Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO

Το κρασί εδώ έχει την τέχνη του και κρατάει τα ινία και τα μυστικά του επτασφράγιστα. Κάθε χρονιά το κρασί βγαίνει καλό και καθαρό, αλλά υπάρχουν και εξαιρετικές χρονιές. Το κρασί πάει με τη ζωή, ποτέ δεν είναι το ίδιο, κάθε χρονιά έχει τα τυχερά της και τα απρόβλεπτά της.

Όπου και αν πέσει το μάτι μου, νιώθω ότι ο χώρος, οι τιμές και οι γεύσεις έχουν μια τιμιότητα. Ο χαλβάς στο τέλος και από δίπλα το σπιτικό γλυκό του κουταλιού πορτοκάλι μοιάζουν με καθησυχαστικό χτύπημα στην πλάτη και με μια υπενθύμιση ότι στα απλά βρίσκεται όλη η μαγεία.

Σαλαμινίας 8, Βοτανικός. 210 3464167

Λελούδας: Εκεί που τρώει ο σωστός ο νταλικιέρης. Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO
Λελούδας: Εκεί που τρώει ο σωστός ο νταλικιέρης. Facebook Twitter
Φωτ.: Πάρις Ταβιτιάν / LIFO
 
Γεύση
4

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Τι είναι αυτό που κάνει τα αυτόριζα αμπέλια τόσο μοναδικά;

Το κρασί με απλά λόγια / Αυτόριζα αμπέλια: Ο μεγάλος θησαυρός της αμπελουργίας

Είναι τα πιο «ειλικρινή» αμπέλια στον κόσμο, εξ’ ου και οι Γάλλοι τα αποκαλούν «franc de pied». O εξαιρετικός σύμβουλος-οινολόγος Σπύρος Ζουμπούλης μιλά στην Υρώ Κολιακουδάκη Dip WSET και στον Παναγιώτη Ορφανίδη για το κρασί που προσφέρει όλη την αλήθεια για το terroir που το γέννησε.
THE LIFO TEAM
Meigma: Το νέο μεζεδοπωλείο της Αθήνας δεν θυμίζει κανένα άλλο

Γεύση / Meigma: Το νέο μεζεδοπωλείο της Αθήνας δεν θυμίζει κανένα άλλο

Μετά το Ρίνι που αγαπήθηκε πολύ, η Μαρίνα Χρονά σερβίρει στον Κεραμεικό μικρά πιάτα που της αρέσουν, είτε πρόκειται για φάβα φουρνιστή και ντολμαδάκια κασιώτικα είτε για ravioloni και shepherd’s pie.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Konak: Στον Άγιο Δημήτριο για αυθεντικό κεμπάπ και λαχματζούν

Γεύση / Konak: Στον Άγιο Δημήτριο για αυθεντικό κεμπάπ και λαχματζούν

Ο Apo, ένας Τούρκος πολιτικός πρόσφυγας που έφτασε στην Ελλάδα με 7 ευρώ στην τσέπη, σερβίρει πλέον τσιγ κιοφτέ, πληθωρικό μπεϊντί κεμπάπ και χειροποίητο ντονέρ, ενώ μοιράζεται μαζί μας τρεις από τις συνταγές του.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Φάε έναν Βαλεντίνο

Γεύση / Φάε έναν Βαλεντίνο

Όπως και στη ζωή, έτσι και στα πιο καλά ζαχαροπλαστεία της Αθήνας κυκλοφορούν καρδιές μικρές και καρδιές μεγάλες· για να τις δωρίσετε ή για να τις κρατήσετε για πάρτη σας. Φτιάχνουν επίσης cheesecake, choux, πανετόνε και rolls ειδικά για τη μέρα που κάποιοι τη γιορτάζουν και σε κάποιους περνάει εντελώς αδιάφορη. Ποιος, όμως, μπορεί να αντισταθεί σε ένα λαχταριστό γλυκό;
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Φαΐ να σε ζεστάνει το πιο κρύο ΣΚ της χρονιάς: 15 θέματα γεμάτα χειμωνιάτικα φαγητά και γλυκά!

Γεύση / Φαΐ να σε ζεστάνει το πιο κρύο ΣΚ της χρονιάς: 15 θέματα γεμάτα χειμωνιάτικα φαγητά και γλυκά!

Τι θες; Τις σούπες που έτρωγες στην Ήπειρο; Ωραία γιουβαρλάκια; Ή μια σωστά χυλωμένη φασολάδα; Ό,τι θες από φαγητό που να θυμίζει «χειμώνα» θα το βρεις σε αυτό εδώ το mega post.
THE LIFO TEAM
Δώδεκα Πιάτα

Γεύση / «Δώδεκα Πιάτα» στο Κουκάκι: Για χειροποίητο γύρο στην ταβέρνα ενός αστεράτου σεφ

Ο Παύλος Kυριάκης είχε κατά νου δύο πράγματα: Να φτιάξει ένα μέρος όπου θα μπορούν να τον επισκέπτονται εύκολα οι φίλοι του και να σερβίρει κλασικά πιάτα - λίγα και καλά.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
CHECK Η γεύση των χιονισμένων τοπίων

Γεύση / Η γεύση των χιονισμένων τοπίων

Το γριβάδι πλακί με τις «καπιρές» του άκρες, ένα αγριογούρουνο μαγειρεμένο στιφάδο, μια γίδα βραστή του Ολύμπου και η φασολάδα των Πιερίων: Φαγητά που η νοστιμιά τους ενισχύεται από την ατμόσφαιρα της ζεστής συντροφιάς που σμίγει στην κρύα αγκαλιά του βουνού.
ΝΙΚΟΣ Γ. ΜΑΣΤΡΟΠΑΥΛΟΣ
Ξυνιστέρι, σπούρτικο, μοροκανέλλα: Ο κυπριακός αμπελώνας κρύβει θησαυρούς

Το κρασί με απλά λόγια / Ξυνιστέρι, σπούρτικο, μοροκανέλλα: Ο κυπριακός αμπελώνας κρύβει θησαυρούς

Ο κορυφαίος Κύπριος οινολόγος και οινοποιός, Γιάννης Κυριακίδης, μοιράζεται μοναδικές πληροφορίες για τις λευκές ποικιλίες κρασιού του νησιού στην Υρώ Κολιακουδάκη και τον Παναγιώτη Ορφανίδη.
THE LIFO TEAM
Βαλκανικές συνταγές

Γεύση / Esthio: Στο Κουκάκι για ρουμάνικο λαχανοντολμά και αλβανικό γιαουρτοταβά

Το casual dining εστιατόριο του Έλβι-Δημήτρη Ζύμπα, που σύστησε στην Αθήνα τη βαλκανική κουζίνα, μόλις προστέθηκε στις προτάσεις του οδηγού Michelin. Ο σεφ το γιορτάζει, χαρίζοντάς μας τέσσερις συνταγές του για να τις φτιάξουμε στο σπίτι.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ
Από ένα fun εστιατόριο μέχρι ένα αναψυκτήριο: 11 νέες αθηναϊκές αφίξεις

Γεύση / Από ένα fun εστιατόριο μέχρι ένα αναψυκτήριο: 11 νέες αθηναϊκές αφίξεις

Εστιατόρια που συζητιούνται εντόνως, τα πιο «to see and to be seen» μαγαζιά των ημερών ή απλώς μέρη που φτιάχτηκαν για να γίνουν εύκολα στέκια. - Spoiler alert: Σε αυτή τη λίστα θα συναντήσετε πολύ κρασί και μουσική από βινύλια.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Αν ένα απόσταγμα έχει να αφηγηθεί ενδιαφέρουσες ιστορίες, αυτό είναι το ουίσκι

Γεύση / Αν ένα απόσταγμα έχει να αφηγηθεί ενδιαφέρουσες ιστορίες, αυτό είναι το ουίσκι

Η ξενάγηση σε ένα αποστακτήριο σας ακούγεται κάπως τυπικά τουριστική; Προτιμάτε στα ταξίδια σας να «ζείτε» την πόλη; Κι όμως, υπάρχει ένα αποστακτήριο στο Δουβλίνο -αυτό του πολυβραβευμένου Teeling- που θα σας βοηθήσει να γνωρίσετε καλύτερα το μέρος που γέννησε το ουίσκι.
ΖΩΗ ΠΑΡΑΣΙΔΗ
Raw Βata: Στους Αμπελόκηπους σερβίρουν κοκορέτσι και τραχανά με αχνιστή προβατίνα

Γεύση / Raw Βata: Στους Αμπελόκηπους σερβίρουν κοκορέτσι και τραχανά με αχνιστή προβατίνα

Ο Χρόνης Δαμαλάς προσφέρει μια κουζίνα που είναι οικεία και νέα ταυτόχρονα, με fusion ιδέες και έμφαση στην Ελλάδα, μαθαίνει στους τουρίστες τον τραχανά και σερβίρει το signature κοκορέτσι του χωρίς εντεράκια - μας έδωσε μάλιστα και τη συνταγή γι' αυτό, μαζί με δύο ακόμα.
ΝΙΚΗ ΜΗΤΑΡΕΑ