Στο Βελιγράδι όλοι καπνίζουν. Ιδιαίτερα οι γυναίκες. Στις στάσεις των λεωφορείων, περπατώντας στον δρόμο. Είναι το πρώτο πράγμα που πρόσεξα κατεβαίνοντας από το αεροπλάνο και το πρώτο πράγμα που λέω σε κάποιον που με ρωτά πώς είναι το Βελιγράδι. Την τελευταία διετία είναι από τους πιο δημοφιλείς προορισμούς στα Βαλκάνια. Δικαίως. Ίσως ο πρώτος λόγος για να το επισκεφτεί κάποιος είναι τα φθηνά αεροπορικά εισιτήρια, αλλά και η φθηνή ζωή εκεί, καθώς 123 σερβικά δηνάρια ισούνται με 1 ευρώ. Η πρώην πρωτεύουσα της Γιουγκοσλαβίας όμως, με νωπές ακόμα τις πληγές της από τον πόλεμο, είναι πανέμορφη, ακροβατεί ανάμεσα στη γοητεία μιας χώρας του πρώην ανατολικού μπλοκ και στην ευρωπαϊκή ατμόσφαιρα, χωρίς να αποτινάσσει λεπτό τη βαλκανική της ψυχή και υπόσταση. Είναι γεμάτη παράδοξα (αρχιτεκτονικά, χωροταξικά κ.ά.), όπως και η Αθήνα, άρα οικεία.
Μέσα σε πέντε μέρες μπορεί κανείς να δει όσα χρειάζεται για να πιάσει λίγο τον παλμό του Βελιγραδίου. Η πόλη περπατιέται πανεύκολα (μείναμε στο Stari Grad, την παλιά πόλη, και πήραμε λεωφορείο μονάχα από και προς το αεροδρόμιο), γεγονός που χαρίζει στον ταξιδιώτη το προνόμιο να καταλάβει αρκετά για την πόλη και τους κατοίκους της. Τα κορίτσια, εκτός του ότι καπνίζουν, φορούν ως επί το πλείστον κακόγουστα παπούτσια. Σε μεγάλες κεντρικές πλατείες και μαγαζιά, αρχές Μαρτίου, υπήρχαν ακόμα χριστουγεννιάτικα στολίδια – ήταν τόσο πολλά, που άρχισα να πιστεύω ότι δεν τα κατεβάζουν ποτέ και τα αφήνουν εκεί μέχρι τα επόμενα Χριστούγεννα. Σε κάθε γωνιά των κεντρικών δρόμων, ιδιαιτέρως στην Knez Mihailova, τον μεγάλο εμπορικό δρόμο του Βελιγραδίου, συναντά κανείς ηλικιωμένους ή Ρομά που πωλούν μικρά μπουκετάκια με χρυσάνθεμα και άλλα μικρά γλαστράκια, αλλά και μικροπωλητές με πάγκους που έχουν τα πιο random αντικείμενα. Δεν είναι όμως τα λουλούδια που μοσχοβολούν σε αυτούς τους δρόμους αλλά το ποπ-κορν, καθώς υπάρχουν πωλητές με μηχανήματα παρασκευής ποπ-κoρν που τα σερβίρουν σε χάρτινο χωνάκι. Περπατώντας στο Βελιγράδι θα παρατηρήσει επίσης κανείς πως οι περισσότεροι κάτοικοι έχουν σκύλο και στη συντριπτική τους πλειονότητα είναι poodles, φρεσκοκουρεμένα και αριστοκρατικά. Το ακόμα πιο τρελό; Οι ιδιοκτήτες τους είναι συνήθως μεγαλόσωμοι άντρες (οι Σέρβοι, ως γνωστόν, είναι ψηλοί ως λαός)!
Αξιοθέατα - Βόλτες
Προς μεγάλη μας απογοήτευση τα μεγαλύτερα μουσεία της πόλης, ανάμεσά τους και το Μοντέρνας Τέχνης που έχει συγκλονιστικά εκθέματα, ήταν κλειστά λόγω ανακαίνισης (επίσης, σχεδόν σε όλη την πόλη υπήρχαν σκαλωσιές). Είδαμε όμως τη θετική πλευρά: γλιτώσαμε χρόνο τον οποίο επενδύσαμε στο καλύτερο «μουσείο», τον αστικό ιστό του Βελιγραδίου.
Kalemegdan. Το φρούριο της πόλης του Βελιγραδίου βρίσκεται στην κορυφή του λόφου Šumadija. Ανεβαίνοντας σε αυτό αποκαλύπτεται στον επισκέπτη η εκπληκτική θέα στη συμβολή του ποταμού Sava (που διατρέχει το Βελιγράδι) με τον Δούναβη. Οι ντόπιοι αράζουν στο μακρύ πεζούλι του φρουρίου και απολαμβάνουν τη θέα με ένα τσιγάρο και μπίρες από νωρίς το μεσημέρι, διαβάζουν βιβλία, κοιμούνται και ερωτεύονται (βέβαια, σε ολόκληρο το Βελιγράδι βλέπεις ζευγάρια που περπατούν, σταματούν και φιλιούνται στη μέση του δρόμου, σε πλατείες...). Το Kalemegdan αποτελείται από τέσσερις ζώνες και όταν είναι καλή μέρα, είναι εξαιρετική επιλογή για περίπατο. Εκεί βρίσκονται το Μουσείο Ρήγα Φεραίου (στον πύργο όπου φυλακίστηκε και στραγγαλίστηκε), το Πολεμικό Μουσείο αλλά και Μουσείο Μεσαιωνικών Βασανιστηρίων, δύο ορθόδοξες εκκλησίες, το Μνημείο της Ευγνωμοσύνης στη Γαλλία, αλλά και ο ζωολογικός κήπος και πάρκο με εγκαταστάσεις για αθλητικές δραστηριότητες, όπως γήπεδο τένις και μπάσκετ.
Ναός του Αγίου Σάββα. Αξίζει να θαυμάσει κανείς από κοντά το φοβερό αυτό αρχιτεκτόνημα ύψους 79 μέτρων, έναν από τους μεγαλύτερους ορθόδοξους ναούς στον κόσμο, που είναι ορατός από την αρχή της κεντρικής λεωφόρου Kralja Milana. Η πλήρης ανέγερσή του εμποδιζόταν συνεχώς από τους πολέμους. Η κατασκευή του ξεκίνησε το 1935, για να σταματήσει κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου πολέμου. Μόλις το 1985 οι εργασίες ξανάρχισαν, με μεγαλύτερο επίτευγμα την εγκατάσταση του θόλου με βάρος 4.000 τόνους. Από το 1989 μέχρι το 2009 οι εργασίες σχεδόν ολοκληρώθηκαν. Το εσωτερικό του κατά τα άλλα επιβλητικού ναού είναι γυμνό, αλλά υπάρχουν πολλές και σημαντικές εικόνες για προσκύνημα στην είσοδό του.
Βομβαρδισμένα κτίρια. Πρόκειται για εικόνες που στοιχειώνουν και υπενθυμίζουν πόσο πρόσφατος είναι ο πόλεμος. Μεταξύ των βομβαρδισμένων κτιρίων που επλήγησαν κατά τη διάρκεια των νατοϊκών βομβαρδισμών του '99 στον Πόλεμο του Κοσσυφοπεδίου ήταν το κτίριο της Ραδιοτηλεόρασης και το υπουργείο Άμυνας στα οποία οι ζημιές δεν έχουν αποκατασταθεί και αποτελούν μνημεία.
Belgrade Waterfront. Αν και ακόμα δεν είναι ακριβώς αξιοθέατο, αξίζει να δείτε από κοντά τι συμβαίνει στο νέο Βελιγράδι. Το 2015 συνήφθη μια συμφωνία με την Eagle Hills για την οικοδόμηση νέου τμήματος της πόλης στην ανεκμετάλλευτη περιοχή δίπλα στο ποτάμι. Αυτό το σχέδιο, που ξεκίνησε επίσημα τον Σεπτέμβριο του 2015 και είναι το μεγαλύτερο κατασκευαστικό πρόγραμμα στην Ευρώπη, θα στοιχίσει τουλάχιστον 3,5 δισ. ευρώ. Από τις μακέτες αλλά και τα κομμάτια του κτιριακού συγκροτήματος που έχουν ανεγερθεί μέχρι στιγμής καταλαβαίνει κανείς πως πρόκειται για ένα ελπιδοφόρο σχέδιο με τεράστια malls, ξενοδοχεία κ.ά. Για την ώρα υπάρχει ήδη κατά μήκος της δεξιάς όχθης του ποταμού ποδηλατόδρομος, παιδική χαρά και μικρές κερκίδες που «βγαίνουν» στο νερό (εκεί οι κάτοικοι του Βελιγραδίου, αλλά και τουρίστες, βγάζουν εκατοντάδες selfies με θέα τον Σάβα και τις γέφυρές του) και μερικά καφέ.
Καφές – Φαγητό
Η σερβική κουζίνα έχει πολλές ομοιότητες με την ελληνική. Τα λευκά τυριά πρωταγωνιστούν στις βιτρίνες των delis, τα αλλαντικά τους είναι υψηλού επιπέδου, τα τουρσί φωλιάζουν στις σαλάτες τους που έχουν ως βάση το αγγούρι και την ντομάτα (Šopska Salad), παραπέμποντας γευστικά στη δική μας χωριάτικη, ενώ, παρόλο που το μοσχάρι, το αρνί και το κοτόπουλο είναι πιάτα που καταναλώνονται συχνά, το χοιρινό (svinjetina), συνήθως καπνιστό, είναι αυτό που σε κερδίζει.
Το πρωινό τους δεν διαφέρει πολύ από το δικό μας. Στο μικροσκοπικό και ιστορικό pekara (φούρνος) Carli θα βρείτε το καλύτερο burek του Βελιγραδίου που μοιάζει πολύ με μπουγάτσα και διατίθεται με γέμιση τυρί, σπανάκι, πατάτα, μανιτάρια κ.ά., καθώς και το παραδοσιακό τους κουλούρι που έχει χοντρό αλάτι και θυμίζει περισσότερο πρέτσελ.
Οι περίφημες kafana. Πρόκειται για παραδοσιακά καφενεία που υπάρχουν σε όλες τις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας και σερβίρουν καφέ, το εθνικό ποτό rakija (να είστε προετοιμασμένοι για κάτι πολύ δυνατό που δεν συγκρίνεται με τη δική μας ρακή) και μεζέδες σε μπακιρένια σκεύη και καρό ασπροκόκκινα τραπεζομάντιλα. Η kafana «?» (Kralja Petra 6) είναι η πιο παλιά στο Βελιγράδι (άνοιξε τις πόρτες της το 1824) και παρόλο που είναι αρκετά τουριστική, είναι cozy και φαίνεται να την προτιμούν πολύ οι locals.
Εναλλακτικά, μπορείτε να πάρετε τον πρωινό καφέ σας συνοδεία γλυκού στο café του Hotel Moskva, του ιστορικού ξενοδοχείου του Βελιγραδίου και αρχιτεκτονικού διαμαντιού σε ρώσικο στυλ, που εγκαινιάστηκε από τον ίδιο τον Βασιλιά Petar I Karadjordjević το 1908. Απολαύστε τον καφέ σας κάτω από επιβλητικούς πολυελαίους, εκεί όπου μαζεύεται η ιντελιγκέντσια του Βελιγραδίου από τον 19ο αιώνα και έχουν πιει το καφεδάκι τους από τον Αϊνστάιν μέχρι τον Μπραντ Πιτ, με μόλις €2,50.
Τα πιο γνωστά παραδοσιακά φαγητά της Σερβίας είναι το pljeskavica, μπιφτέκι με χοιρινό και μοσχαρίσιο κιμά και μπόλικο κρεμμυδάκι που σερβίρεται με κομμένη αφράτη πιτούλα, και το ćevapi, μικρά πικάντικα λουκάνικα που μπαίνουν σε μια φωλιά λεπτής ζύμης μαζί με ψιλοκομμένο φρέσκο κρεμμύδι. Λαχταριστά και όχι τόσο βαριά όσο μπορεί να ακούγονται, κοστίζουν μόλις 200 δηνάρια, δηλαδή όχι περισσότερο από €1,60. Τα καλύτερα θα τα βρείτε στο Ćevap kod Dekija, στη Strahinjića Bana 71 και λίγο πιο πάνω, στο Walter (να κάνετε κράτηση πρώτα, ειδικά αν είναι Σαββατοκύριακο), στη Strahinjića Bana 57.
Οι ντόπιοι είναι επίσης pizza lovers. Η πίτσα πωλείται με το κομμάτι (με κάτι παραπάνω από μισό ευρώ!) σε διάφορα πρατήρια της πόλης, με καλύτερη την Bucko Pizza που προσφέρει και ποικιλία σος.
Δείπνο (ή και brunch) στο Manufaktura (Kralja Petra 13-15), που είναι εστιατόριο και deli, έχει για διάκοσμο πριονίδια στο πάτωμα και ίσως το πιο τρυφερό beef prosciutto που έχω φάει ποτέ. Το εστιατόριο (άνοιξε το 2014) φαίνεται να είναι το τελευταίο γαστρονομικό trend των locals. Στον κατάλογό του διακρίνει κανείς πολλές ελληνικές πινελιές, αλλά κυρίως αυθεντική σερβική κουζίνα με αγνά προϊόντα από ντόπιους παραγωγούς. Δοκιμάστε οπωσδήποτε τη σούπα με το μοσχάρι και καπνιστό λαιμό χοιρινού. Αν είστε τυχεροί, μπορεί να πετύχετε και ζωντανή μουσική, σερβική μεν, καθόλου φολκλόρ ή γραφική δε. Το κρασί σερβίρεται σε κανάτα (50 και 75 ml). Ένα πλήρες δείπνο δεν θα σας κοστίσει παραπάνω από €12-15 το άτομο.
Στο Homa (Zorza Klemansoa 19), ένα από τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) high end εστιατόρια της πόλης, μπορείτε να ζήσετε τη μεγάλη ζωή. Σε ένα αθηναϊκό εστιατόριο, για ένα τέτοιο δείπνο, θα δίνατε περίπου €70 το άτομο, στο Homa με €35 θα ζήσετε μια ανεπανάληπτη γευστική εμπειρία. Must try πιάτο, μοσχαρίσια γλώσσα μαριναρισμένη στο μεδούλι με εσαλότ, θυμάρι και σερβιρισμένη με τυροκροκέτες και παγωτό μουστάρδα. Τώρα που το σκέφτομαι, αξίζει να ταξιδέψετε στο Βελιγράδι μονάχα γι' αυτό το πιάτο.
Το νεοσύστατο Foodporn, σε έναν από τους πιο ωραίους δρόμους του Dorćol (στην Cetinjska 15), σερβίρει gourmet burger και κολασμένο chilli dog (€2,50 περίπου αμφότερα), μεξικάνικα starters και κοκτέιλ (κοντά στα €3,50-4). Έχει παντού πινακίδες με νέον φώτα, σεξουαλικά υπονοούμενα στον κατάλογο, πορνό περιοδικά στα μισάνοιχτα συρτάρια ενός παλιού γραφείου και μια γραφομηχανή που λειτουργεί ως βιβλίο εντυπώσεων. Για εξίσου καλό burger, αλλά στο πόδι, μπορείτε να πάτε στο μικροσκοπικό Burger House (Nikole Spasića 3).
Για επιδόρπιο, η καλύτερη gelateria του Βελιγραδίου είναι η Moritz Eis (Krunska 42) που ξεκίνησε από το Βελιγράδι και επεκτάθηκε και σε άλλες βαλκανικές χώρες. Premium παγωτό, με αγνά υλικά και πολύ πρωτότυπες γεύσεις (όπως η προκλητικά υπέροχη μπανάνα, μπανόφι, κανέλα), αλλά και φερσκότατο χωνάκι (€2 οι δύο μπάλες).
Nightlife
Όπως και σε άλλες χώρες της Ευρώπης, τα μπαρ και τα κλαμπ κλείνουν αυστηρά στις 12 τα μεσάνυχτα τις καθημερινές και (ακόμα πιο αυστηρά) στη 1 την Παρασκευή και το Σάββατο, όποτε φροντίστε να ξεκινήσετε τη νύχτα σας από νωρίς. Όσον αφορά το ποτό, προσοχή, υπάρχει μεζούρα στα 0,3 ml, όποτε, αν θέλετε να πιείτε ουίσκι όπως το απολαμβάνετε στο Galaxy για παράδειγμα, θα πρέπει να το ζητήσετε διπλό (προσωπικά, θα έλεγα τετραπλό). Ο πάγος επίσης δεν είναι αυτονόητος στο τζιν-λεμόνι και στα κοκτέιλ, άρα να το διευκρινίζετε. Για να μη δυσκολευτείτε ωστόσο, επενδύστε στην μπίρα. Η Jelen pivo, η εθνική μπίρα της Σερβίας, είναι η καλύτερη επιλογή και το μεγάλο ποτήρι κοστίζει το πολύ €1,50. Ναι, είστε στον παράδεισο! Η μουσική στα κλαμπ και στα μπαρ είναι δυστυχώς ή αποκλειστικά «μπιτάκια» ή τουλάχιστον δύο δεκαετίες πίσω. Φαίνεται πως αγαπούν πολύ την ντίσκο και για κάποιον λόγο λατρεύουν τη salsa και διοργανώνουν παντού θεματικές βραδιές. Σχεδόν όλα τα μαγαζιά, ακόμα και τα fast food, έχουν ηχεία έξω (ευτυχώς, γιατί κάπως προετοιμάζεσαι για το τι σε περιμένει μέσα). Αν και θα βρείτε παντού μικρά μπαράκια, παμπ και κλαμπ, δύο είναι οι γειτονιές με τα καλύτερα spots, το Dorćol και η Sava Μala.
Το Dorćol ειδικά είναι η hype περιοχή του Βελιγραδίου, μια industrial γειτονιά με υψικάμινους, αποθήκες, χαμηλά σπίτια με αυλές και κόκκινα Yugo παρκαρισμένα σε κάθε στενό. Το Dorćol Platz (Dobračina 59) είναι ένας πολυχώρος που προσδιορίζεται ως Belgrade - Berlin meeting point. Ο χώρος του πρώην εργοστασίου Minelransport έχει μετατραπεί στο απόλυτο χιπστερο-spot. Στον μεγάλο χώρο του, από το πρωί ως το μεσημέρι οι χίπστερ θαμώνες απολαμβάνουν τον καφέ τους και δουλεύουν στα laptop τους. Όταν ο καιρός είναι ευνοϊκός αράζουν έξω, στα τραπέζια με τις σχολικές καρέκλες. Τα βράδια έχει live, DJ sets, φεστιβάλ χορού και πολλά άλλα δρώμενα, όπως περιοδικές εκθέσεις στους industrial τοίχους του. Δίπλα στον κυρίως χώρο λειτουργεί και μια μικρή κουζίνα με veggie επιλογές για φαγητό. Τέλος, στο Dorćol Platz στεγάζεται το Κliker, μια καφετέρια για γονείς και παιδιά, με τσουλήθρες, παιχνίδια δημιουργικής απασχόλησης, events με face painting και γενικά ό,τι μπορεί να κρατήσει τα πιτσιρίκια απασχολημένα, ενώ οι γονείς απολαμβάνουν τον καφέ ή την μπίρα τους.
Στην Cetinjska υπάρχει ένας ενδιαφέρων δρόμος, κάτι ανάμεσα σε parking lot και συγκρότημα με μπαρ και κλαμπ που ενώνονται μεταξύ τους ή βρίσκονται σε δίπατα κτίρια. Εκεί βρίσκεται το Polet, ένα μπαρ με industrial αισθητική και vintage πινελιές (όλα τα τραπέζια έχουν σεμεδάκια). Την ημέρα που το επισκέφτηκα είχε κάποιο αφιέρωμα στο σερβικό punk και ανακάλυψα μια μπάντα, τους Idoli, που μου άρεσε πολύ. Μάλιστα, σε ένα από τα δίπατα κτίρια υπάρχει μια πόρτα όπου συχνά-πυκνά κάποιος χτυπάει το κουδούνι για να μπει ή να βγει. Στο εν λόγω secret bar μπορείτε να παίξετε βελάκια ή μπιλιάρδο. Εξίσου ωραίο είναι και το Electropionir, λαϊβάδικο που φιλοξενεί πολύ ενδιαφέροντα συγκροτήματα. Μάλιστα, αργότερα τον Μάρτιο θα υποδεχτεί και τους δικούς μας 1.000 Mods. Το Manjiak βρίσκεται σε μια μια υπόγεια διάβαση και είναι το καλά κρυμμένο μυστικό του Βελιγραδίου – κάτι ανάμεσα στην παλιά εποχή του Mo Better και το Άσυλο.
Στον πίσω δρόμο βρίσκεται η γραφική οδός Skadarlija. Αναφέρεται σε όλους τους τουριστικούς οδηγούς και θα σας την προτείνουν οι locals, όμως τα περισσότερα μπαρ και εστιατόρια εκεί είναι tourist traps (μερικά έχουν απέξω και κάποιες κυρίες-κράχτες). Αξίζει, ωστόσο, έστω και μια μικρή επίσκεψη στο κλαμπ 20/44 που μένει άτυπα λίγο παραπάνω ανοιχτό από τα υπόλοιπα, μόνο και μόνο για να δείτε ένα ομοίωμα του David Bowie (από την εμβληματική εμφάνιση με το bodysuit του Κansai Υamamoto, την εποχή του Aladdin Sane) μέσα στο DJ booth.
Στα πρότυπα του Dorćol Platz κινείται και το Mixer House στη Sava Μala (Karađorđeva 46). Ένας τεράστιος πολυχώρος σε μια παλιά αποθήκη με café, working space, pop up stores μερικών από τους καλύτερους νέους designers της περιοχής (είδα μερικά πολύ πρωτότυπα tees, φούστες, τσάντες, ακόμα και μαγιό) που φιλοξενεί συναυλίες πολύ δημοφιλών καλλιτεχνών, θεατρικές παραστάσεις, περφόρμανς και DJ sets. Η Sava Mala είναι η γειτονιά κάτω από την Brankov Bridge (τη γέφυρα που περνά πάνω από τον ποταμό Sava και συνδέει το παλιό με το Νέο Βελιγράδι), μια ταχύτατα αναπτυσσόμενη πιάτσα την οποία η ύπαρξη του Misker House έχει ενισχύσει κατά πολύ. Δίπλα του ακριβώς βρίσκεται το ενδιαφέρον σύμπλεγμα Mladost-Ludost-Gadost (Karađorđeva 44) που αποτελείται από καφέ-μπαρ, κλαμπ και εστιατόριο αντίστοιχα, όλα στο ίδιο πανέμορφο εκλεκτικιστικό κτίριο.
Marginalia
Ελλείψει μουσείων αναζητήσαμε γκαλερί και art spaces. Το Βελιγράδι, που είναι μια πόλη σε αναπτυξιακό αναβρασμό όπως φαίνεται, δεν θα μπορούσε να μην έχει αρκετούς χώρους τέχνης. Από τους πιο ωραίους ήταν το art space U10 (Kosovke devojke 3, Stari Grad), σκαρφαλωμένο στα σκαλάκια του πάρκου Devojački. Πρόκειται για έναν ανεξάρτητο χώρο που τον τρέχουν εικαστικοί, όπου παρουσιάζονται έργα νέων Σέρβων καλλιτεχνών. Εμείς είδαμε την έκθεση της Mila Panić, «We have a wonderful life» (μέχρι 18/03), με φωτογραφίες, αντικείμενα και video installations, που καταπιάνεται με το ζήτημα του πολέμου και όσους μετανάστευσαν από τις χώρες της πρώην Γιουγκοσλαβίας εξαιτίας του.
Τα τουριστικά μαγαζιά της Knez Mihailova δεν έχουν μεγάλη ποικιλία ακόμα και στα πιο cheesy σουβενίρ που μπορείς να φέρεις πίσω στην πατρίδα, ενώ τα μικρά περίπτερα με τουριστικά ήδη στον δρόμο είναι γεμάτα tees και κούπες που απεικονίζουν τον Πούτιν! Επίσης, δεν συναντήσαμε κάποια ενδιαφέρουσα υπαίθρια αγορά ή πολλά βιντατζάδικα στον δρόμο μας.
Ευτυχώς, ανακαλύψαμε το Vintage Smizla (Zmaja od Noćaja 14, Dorćol), ένα υπέροχο (αλλά όχι φοβερά φθηνό) βιντατζάδικο με ρούχα αλλά και πολλά αντικείμενα που περιγράφονται καλύτερα με τον όρο «yugostalgia». Έτσι, βρήκαμε πράγματα για εμάς αλλά και σουβενίρ για τους φίλους. Το Vintage Smizla βρίσκεται στην περιοχή του Studentski Trg ή αλλιώς «Πάρκο των Φοιτητών», γύρω από το οποίο βρίσκονται πολλές σχολές, όπως προδίδει και το όνομά του. Σε αυτή την περιοχή (συγκαταλέγεται επίσης στο Dorćol), που έχει αρκετά urban αισθητική και είναι αρκετά πιο hype vibe λόγω των φοιτητών που την κατακλύζουν, βρίσκονται τα πιο ωραία μαγαζιά με ρούχα και παπούτσια και μικρά καφέ.
