Άναρχη, γοητευτική, πολύχρωμη Ταϊλάνδη

Άναρχη, γοητευτική, πολύχρωμη Ταϊλάνδη Facebook Twitter
Η Ταϊλάνδη είναι η αγαπημένη μου χώρα, ένα μέρος που επισκέπτομαι τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο.
0



ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ταξίδεψα εκτός Ελλάδας ήταν για έναν μήνα, από τα μέσα Δεκεμβρίου μέχρι τα μέσα Ιανουαρίου στην Ταϊλάνδη. Είναι η αγαπημένη μου χώρα, ένα μέρος που επισκέπτομαι τουλάχιστον μία φορά τον χρόνο. Επειδή μαγειρεύω ταϊλανδέζικο φαγητό, κάθε φορά που πάω, προσπαθώ να συνδυάσω διασκέδαση, έρευνα και ψώνια.

Την πρώτη βδομάδα του ταξιδιού έμεινα στην Μπανγκόκ, στην παλιά πόλη. Η Μπανγκόκ είναι για μένα μία από τις πιο γοητευτικές πόλεις στον κόσμο, αρκετά άναρχη, αλλά λειτουργική, με γοητευτική φθορά, πανέμορφους ναούς, χαμογελαστούς ανθρώπους και με το νοστιμότερο και φτηνότερο φαγητό δρόμου στον κόσμο.


Αυτό που θα πρότεινα να μη χάσει κάποιος όταν πάει στην Μπανγκόκ είναι να ανέβει στο Wat Saket / Golden Mount (περίπου 300 σκαλιά και 300 καμπανάκια που τα χτυπάς, καθώς ανεβαίνεις) για να απολαύσει την απίστευτη θέα στην πόλη. Μια καλή ώρα για να ανέβει κανείς είναι κατά τις 5 το απόγευμα, που έχει πέσει ο ήλιος. Επίσης, δεν θα πρέπει να παραλείψει την κρουαζιέρα στο ποτάμι και αν βρεθεί Σαββατοκύριακο, να πάει για ψώνια στην Chatuchak Μarket, την αγορά του Σαββατοκύριακου.

Άναρχη, γοητευτική, πολύχρωμη Ταϊλάνδη Facebook Twitter
Αυτό που θα πρότεινα να μη χάσει κάποιος όταν πάει στην Μπανγκόκ είναι να ανέβει στο Wat Saket / Golden Mount.


Τη δεύτερη βδομάδα πήγαμε στο Κoh Tao, όπου συνέβη και ένα από τα highlights του ταξιδιού, λίγο αστείο και δραματικό παράλληλα: με τσίμπησε σαλάχι! Το απόγευμα η παλίρροια τραβιέται προς τα μέσα, οπότε τα νερά είναι αρκετά ρηχά, έτσι ένα απόγευμα με πανέμορφο ηλιοβασίλεμα αποφάσισα να κάνω μια τελευταία βουτιά. Περπατώντας στα ρηχά νερά, πάτησα πάνω σε ένα γλοιώδες πράγμα και ένιωσα κάτι σαν δαγκωματιά πάνω από τη φτέρνα μου. Βγήκα τρέχοντας από το νερό με μια μικρή πληγή ακριβώς πάνω από τη φτέρνα και μετά από 10 λεπτά άρχισα να πονάω σε βαθμό ανησυχίας, έτσι πήγα στη θεία που είχε τα bungalows να ζητήσω βοήθεια.

Η θεία με καθησύχασε με τα σπαστά αγγλικά που μιλούσε «νο γόρι νο γόρι, άι μέικ γκούντ φορ γιου στινράι ολ δε τάιμ νο γόρι», έβαλε φωτιά, ζέστανε νερό με κουρκουμά και έβαλε το πόδι μου μέσα. Τρελό γιατροσόφι, μετά από 20 λεπτά πέρασαν όλα κι αυτό είναι που κάνει μοναδική αυτήν τη χώρα: όσο χαμένος στη μετάφραση και αν είσαι, πάντα θα καταφέρεις να συνεννοηθείς και πάντα θα βρεις ανθρώπους χαμογελαστούς και ευγενικούς, πρόθυμους να σε βοηθήσουν.

Άναρχη, γοητευτική, πολύχρωμη Ταϊλάνδη Facebook Twitter
Τη δεύτερη βδομάδα πήγαμε στο Κoh Tao, όπου συνέβη και ένα από τα highlights του ταξιδιού, λίγο αστείο και δραματικό παράλληλα: με τσίμπησε σαλάχι!


Το τελευταίο δεκαήμερο το πέρασα λίγο έξω από τη Chiang Mai, σε μια φάρμα, με έναν δάσκαλο μαγειρικής με τον οποίο μιλάγαμε από το πρωί ως το βράδυ για φαγητό, συνταγές, τρόπο σκέψης. Εξηγούσε πώς μπορείς να μαγειρεύεις στην Ευρώπη ταϊλανδέζικο φαγητό και να παραμένεις πιστός στην αυθεντική γεύση, συνταγή και προέλευση του πιάτου.


Επέστρεψα από την Ταϊλανδή όταν είχε ξεκινήσει το lockdown στη Γουχάν, πιστεύοντας πως ο κορωνοϊός είναι κάτι μακρινό, που θα περάσει. Όταν έγινε το lockdown στην Ελλάδα, πίστευα ότι ζούσα σε ταινία επιστημονικής φαντασίας, ήταν όλα τόσο θολά και υπήρχε αρκετή παραπληροφόρηση, θεωρίες συνωμοσίας. Με λίγα λόγια, μια άγνωστη, αόρατη απειλή που δεν μπορούσες να τη χωνέψεις και παράλληλα στη γειτονική Ιταλία είχε αρχίσει να γίνεται χαμός.

Η περίοδος του lockdown ήταν η πιο χαρούμενη περίοδος του Καριπάπ, του σκύλου μου! Ήμασταν όλη μέρα μαζί, κάναμε μεγάλες βόλτες και παίζαμε διαρκώς. Όσο για το μέλλον, το πώς θα επηρεαστεί απ' όλο αυτό που ζήσαμε και ζούμε, θα δανειστώ μια φράση από έναν εφηβικό μου ήρωα, τον Τζιμ Μόρισον: «Το μέλλον είναι αβέβαιο, μα το τέλος πάντα κοντά». Πανδημία ζήσαμε, οικονομική κρίση επίσης, τώρα τι έμεινε; Να έρθει ο Γκοτζίλα, να αποκαλυφτεί ότι η Grace Jones είναι εξωγήινος.

Βέβαια, κάτι που με κάνει να χαμογελάω είναι η ανάμνηση που έχω από την αλλαγή του χρόνου που κάναμε στο Κoh Τao, στην παραλία, όταν στην αντίστροφη μέτρηση η Χριστίνα και η Λένα, με τις οποίες ήμουν μαζί, είχαν την φαεινή ιδέα να μπούμε στο νερό για να μας βρει ο καινούργιος χρόνος μέσα στη θάλασσα, ώστε να μας πάει καλά το 2020. Χριστινάκι, αν το διαβάζεις αυτό, του χρόνου λέω να κάνουμε αλλαγή στο βουνό.

Άναρχη, γοητευτική, πολύχρωμη Ταϊλάνδη Facebook Twitter


*Ο Χαράλαμπος Ασκερίδης είναι ιδιοκτήτης του Tuk Tuk.

Ταξίδια
0

ΣΧΕΤΙΚΑ ΑΡΘΡΑ

9 Έλληνες από 9 διαφορετικά σημεία του πλανήτη μάς μιλούν για την πανδημία

Διεθνή / 9 Έλληνες από 9 διαφορετικά σημεία του πλανήτη μάς μιλούν για την πανδημία

9 Έλληνες και Ελληνίδες που ζουν στο εξωτερικό μάς λένε τι κατάσταση επικρατεί αυτήν τη στιγμή στις χώρες που βρίσκονται, όσον αφορά την πανδημία του κορωνοϊού, και πόσο έχει αλλάξει η δική τους καθημερινότητα.
ΘΟΔΩΡΗΣ ΑΝΤΩΝΟΠΟΥΛΟΣ

ΔΕΙΤΕ ΑΚΟΜΑ

Δεμάτι κάλεσμα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η καθημερινότητα δεν είναι σχεδόν ποτέ ίδια στο βουνό»

Ο Βασίλης Νάκκας, ένα από τα ιδρυτικά μέλη της ΚοινΣΕπ «Τα Ψηλά Βουνά», απευθύνει πρόσκληση σε όσους θέλουν να ζήσουν και να εργαστούν στο Δεμάτι Ζαγορίου, συμβάλλοντας έτσι στην ανάπτυξη των ορεινών κοινοτήτων.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Nothing Days / Νάπολη: Γιορτάζοντας τη χαρά της ζωής στη σκιά του Βεζούβιου

Ένα «ανοιξιάτικο» τριήμερο σε μία πόλη που ξέρει από φυσικές καταστροφές αλλά ξέρει και να υμνεί τη ζωή, και μία μεγάλη βόλτα στην Πομπηία και στο Ερκολάνο. Από το αρχαίο «fast food» στις σύγχρονες γεύσεις της ναπολιτάνικης κουζίνας.
M. HULOT
Τρεις φίλοι από την Αθήνα δημιούργησαν μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία, έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία

Γειτονιές της Ελλάδας / «Είναι ωραίο να μη γυρίζουν όλα γύρω από τα λεφτά»

Τρεις Αθηναίοι δημιούργησαν το Yamochori, μια μικρή, αυτάρκη κοινότητα στην Αιτωλοακαρνανία – έναν ζωντανό πυρήνα ανθρώπων που ζουν και εργάζονται με τη φύση, οργανώνοντας δράσεις και αναζωογονώντας την τοπική κοινωνία.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στη Λάρισα

Ταξίδια / 48 ώρες στη Λάρισα

Από τα αρχαία θέατρα που κρύβονται στο κέντρο της, μέχρι το καλλιτεχνικό χωριό της που ζωντανεύει κάτω από τον ήλιο, η πόλη αυτή δεν είναι απλώς μια ενδιάμεση στάση προς τη Θεσσαλονίκη, αλλά προσφέρει πολλά μαζί με το τσίπουρο Τυρνάβου και τον χαλβά Φαρσάλων.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Οι άνθρωποι του χωριού είναι απλοί, καθημερινοί άνθρωποι. Επέλεξα να ζήσω ανάμεσά τους και όχι σε παλάτια. Κοντά τους όμως νιώθω βασιλιάς».

Γειτονιές της Ελλάδας / «Ζώντας κοντά στους ανθρώπους του χωριού νιώθω βασιλιάς»

Ο Νίκος Πατερέκας μετακόμισε ξαφνικά στη Νέα Αβόρανη, έγινε αγρότης και, αν και κάποια αγαπημένα του πρόσωπα μπορεί να μην τον στήριξαν σε αυτή την απόφαση, πορεύεται με οδηγό την υπόσχεση που έδωσε όταν έχασε τους παππούδες του.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
48 ώρες στον Βόλο

Ταξίδια / 48 ώρες στον Βόλο

Από ένα έργο του Πικιώνη και ένα ιστορικό κινηματοθέατρο μέχρι τα παραδοσιακά τσιπουράδικα και τα βιομηχανικά μνημεία, ο Βόλος αποκαλύπτει την πολυπολιτισμική του κληρονομιά. Εδώ, το παλιό συναντά το νέο, με την παραλία και τα Παλαιά να είναι μόνο η αρχή για μια συναρπαστική εξερεύνηση.
ΚΟΡΙΝΑ ΦΑΡΜΑΚΟΡΗ
«Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Η ψυχική ισορροπία που κερδίζεις φεύγοντας από την Αθήνα σου ανοίγει ορίζοντες»

Η Χαρά Δελή άφησε τη δουλειά της ως πολιτικός μηχανικός στην Αθήνα για να ζήσει από τη σαπωνοποιία στην Τρίπολη. Αν και η μετάβαση δεν ήταν εύκολη, τώρα δεν φαντάζεται τη ζωή της χωρίς τον χρόνο που απέκτησε.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Ηχητικά Άρθρα / Το καφέ του Wes Anderson, τo δεινοσαυράκι του Duomo κι άλλες 8 στάσεις σ’ ένα τριήμερο στο Μιλάνο

Το Μιλάνο μπορεί να έχει μια απωθητική μουσολινική αισθητική στα κτίρια και τον χειρότερο κόσμο που μπορείς να συναντήσεις σε κέντρο πόλης, αλλά δεν είναι ούτε άσχημο, ούτε αδιάφορο.
M. HULOT
«Βγαίνεις ένα χειμωνιάτικο πρωινό από το σπίτι σου, ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από τη ζωή»;

Ταξίδια / «Στη Μαντίνεια οι μέρες γεμίζουν με πράγματα που έχουν πραγματική αξία και νόημα»

Όταν ένιωσε ότι ο χρόνος στην Αθήνα φεύγει χωρίς να τον αντιλαμβάνεται, η Μαριλένα Παναγοπούλου επέστρεψε στο χωριό της, αφοσιώθηκε στο κρασί και απολαμβάνει πια τη ζωή σε έναν τόπο όπου ο ήλιος ανατέλλει και οι χιονισμένες βουνοκορφές βάφονται ροζ.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Τα Άγραφα είναι ό,τι πιο ατόφιο και αληθινό έχει απομείνει στην Ελλάδα»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Τα Άγραφα είναι ό,τι πιο ατόφιο και αληθινό έχει απομείνει στην Ελλάδα»

Πριν από πέντε χρόνια και μέσα σε μόλις τρεις μέρες, η Βασιλική Κοϊμτζίδου επέλεξε να ζήσει στο ορεινό Πετρίλο που μετρά δέκα μόνιμους κατοίκους και προσπαθεί να δημιουργήσει τις συνθήκες ώστε να τολμήσουν να κατοικήσουν και άλλοι νέοι στο χωριό.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Η Ελένη Τσομπανίδου γύρισε στο χωριό της, τα Δίκαια του Έβρου και βρήκε αυτό που έψαχνε χρόνια στο εξωτερικό

Γειτονιές της Ελλάδας / «Σε ένα χωριό με εκατό ανθρώπους, μπορείς να κάνεις τη διαφορά πιο εύκολα»

Αφήνοντας πίσω της τη ζωή στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, η Ελένη Τσομπανίδου επέστρεψε στα Δίκαια Έβρου και ζωντανεύει ανενεργούς χώρους μέσα από την τέχνη και τη συνεργασία με την τοπική κοινότητα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
Οικοτοπία: Η νέα πρωτοβουλία αναβίωσης του Καλοχωρίου στην Ήπειρο δείχνει τον δρόμο για την αναζωογόνηση και άλλων ορεινών χωριών σε όλη την Ελλάδα

Γειτονιές της Ελλάδας / «Θα βάλουμε τα δυνατά μας να αναζωογονήσουμε το Καλοχώρι»

Με ένα συνεργατικό καφενείο και με οργανικά μποστάνια, αναβαθμίζοντας μονοπάτια και ανακαινίζοντας πέτρινες κατοικίες, μια μικρή ομάδα φιλοδοξεί να ξαναζωντανέψει το καταπράσινο χωριό της Ηπείρου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ
«Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Γειτονιές της Ελλάδας / «Αν σταθείς ήσυχος στο δάσος, θ' ακούσεις τους ψιθύρους των δέντρων»

Έπειτα από μια ανάβαση στο φαράγγι του Ανθοχωρίου, ο Χρήστος Αθανασιάδης ανακάλυψε το ησυχαστήριό του, ένα πετρόχτιστο κονάκι χωρίς ρεύμα, και άφησε πίσω του την Αθήνα.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΥΡΙΑΖΗΣ