Υπάρχει η κατασκήνωση στο δάσος, το camping σε παραλίες ελληνικών νησιών, το στήσιμο σκηνής κάπου ψηλά στα βουνά, υπάρχει το glamping, δηλαδή το glamorous camping -σκηνή με τις ανέσεις ενός κανονικού ξενοδοχείου- σε εξωτικά μέρη και υπάρχει και το camping στην έρημο ή αλλιώς το desert camp όπως είναι ευρέως γνωστό.
Κατασκήνωση στην έρημο δηλαδή και όχι σε οποιαδήποτε έρημο αλλά στην πιο πορτοκαλί έρημο που έχω δει ποτέ, την έρημο Σαχάρα.
Πώς είναι όμως να κοιμάσαι ανάμεσα στους αμμόλοφους; Να σηκώνεσαι πρωί για να προλάβεις να δεις τον ήλιο να ανατέλλει πάνω τους και το βράδυ να μη μπορείς να κλείσεις μάτι γιατί ο έναστρος ουρανός είναι τόσος υπέροχος που θέλεις να μείνεις ξάπλα με το πρόσωπο στραμμένο εκεί ψηλά και να φωτογραφίζεις με το μυαλό σου τα αστέρια;
Η διανυκτέρευση σε ένα desert camp στη Σαχάρα είναι σίγουρα από τις εμπειρίες που αξίζει να βάλει κανείς στην bucket list του. Οπότε μην περιμένεις άλλο.
Η διαδρομή
Βρέθηκα στο Μαρόκο πριν από λίγες ημέρες μαζί με άλλες εννέα υπέροχες γυναίκες με τις οποίες γνωριζόμασταν ελάχιστα, και έχοντας ως βάση μας το Μαρακές ετοιμαστήκαμε να διασχίσουμε μεγάλο μέρος του Μαρόκο με σκοπό μας να φτάσουμε στην έρημο και να περάσουμε τη βραδιά μας εκεί.
Η διαδρομή είναι διάρκειας περίπου οκτώ ωρών αλλά η εναλλαγή των τοπίων είναι τόσο ενδιαφέρουσα που δεν υπάρχει περίπτωση να βαρεθείς. Βγαίνοντας από το χάος του Μαρακές και αφήνοντας πίσω την πολυκοσμία, οι δρόμοι μικραίνουν, τα σπίτια μειώνονται ενώ οι διάσπαρτοι φοίνικες και τα κοπάδια αρνιών αυξάνονται στα δεξιά και αριστερά των δρόμων.
Καθώς ανεβαίνουμε τον Άτλαντα το τοπίο και πάλι αλλάζει. Ο Άτλας είναι μια οροσειρά που ουσιαστικά καλύπτει όλη τη βορειοδυτική Αφρική, από το Μαρόκο μέχρι την Τυνησία, μέσω Αλγερίας. Το μήκος της είναι περίπου, 2.500 χλμ. και αποτελείται από τρεις ορεινούς όγκους οι οποίοι χωρίζουν τη Μεσόγειο και τις ακτές του Ατλαντικού από την έρημο Σαχάρα.
Ανεβαίνοντας το βουνό, μας υποδέχεται χιόνι εδώ και εκεί, η εμπειρία είναι μοναδική. Δεν περιμένεις να δεις χιόνι στο Μαρόκο.
Δεξιά και αριστερά, καλά κρυμμένα ξεπετάγονται βερβέρικα χωριουδάκια δίπλα σε ποτάμια, καταρράκτες και φοίνικες. Οι Βέρβεροι είναι οι ιθαγενείς της Βορείου Αφρικής και πολλοί από αυτούς κατοικούν στο Μαρόκο και συγκεκριμένα στον Άτλαντα.
Ο τρόπος που έχουν χτίσει τα σπίτια τους και τα υλικά που έχουν χρησιμοποιήσει δυσκολεύουν το μάτι του ταξιδιώτη να τα αναγνωρίσει καθώς είναι ένα με το καφέ-πορτοκαλί χρώμα του εδάφους. Το ταξίδι συνεχίζεται μέσα από φαράγγια και πολλές στροφές.
Κάποια στιγμή, έχοντας πλέον κατέβει από την άλλη πλευρά του βουνού, το τοπίο αλλάζει και πάλι. Επίπεδες εκτάσεις χωρίς ίχνος βλάστησης εκτείνονται μπροστά μας. Κάπου εκεί χάνουμε την αίσθηση του χρόνου.
Εδώ και εκεί ξεπετάγονται φοίνικες για να μας επιβεβαιώσουν ότι δεν είμαστε στάσιμες, ότι το βαν στο οποίο βρισκόμαστε μέσα, κινείται. Λίγο πιο πέρα βλέπουμε και τις πρώτες καμήλες να μας κοιτούν από μακριά νωχελικά και μάλλον αδιάφορα.
Κάπου εκεί, όταν έχουμε κλείσει για τα καλά οχτώ ώρες στο δρόμο, βλέπουμε από μακριά τους τεράστιους αμμόλοφους, σαν ένα φυσικό φράγμα μεταξύ των κτιρίων και της ερήμου.
Το θέαμα είναι καταπληκτικό. Οι αμμοθίνες Chebbi μας καλωσορίζουν. Είμαστε ένα βήμα μακριά από την έρημο Σαχάρα.
Στην κατασκήνωση - desert camp
Η διαδρομή για το desert camp είναι περίπου μία ώρα. Οι φωτογραφικές μηχανές και τα κινητά παίρνουν φωτιά. Δεν χορταίνουμε να κοιτάμε γύρω μας.
Κάποιες από εμάς με τα πόδια και κάποιες άλλες πάνω στις καμήλες, κατευθυνόμαστε όλες μαζί, προς τις σκηνές μας στη μέση της ερήμου. Κάποια στιγμή, κάπου ανάμεσα στους αμμόλοφους, διακρίνουμε την κατασκήνωσή μας.
Περίπου δέκα σκηνές, η μία δίπλα στην άλλη, βρίσκονται τοποθετημένες σε έναν κύκλο ανάμεσα στους αμμόλοφους. Από μακριά δεν είναι τόσο ευδιάκριτες, καθώς είναι στα χρώματα της ερήμου με αποχρώσεις από καφέ μέχρι σκούρο πορτοκαλί.
Φτάνουμε στην είσοδο και περπατάμε στο κέντρο της κατασκήνωσης όπου πολύχρωμα χαλιά και ξύλινα καρεκλάκια βρίσκονται τοποθετημένα στη μέση.
Στο τραπέζι μας περιμένει παραδοσιακό τσάι μέντας. Ό,τι πρέπει για να χαλαρώσουμε και να ξαπλώσουμε εκεί, στη μέση της ερήμου.
Η κάθε σκηνή έχει το δικό της τραπεζάκι έξω, ενώ μέσα είναι εξοπλισμένη με διπλά ή μονά κρεβάτια και με κάποιο ξύλινο καναπεδάκι ή με καρεκλάκια και τραπέζι.
Έξω, στην απέναντι πλευρά του καταυλισμού, βρίσκονται οι τουαλέτες με τις ντουζιέρες τους. Κάθε δωματιάκι-τουαλέτα αντιστοιχεί και σε μία σκηνή.
Λίγο πιο πέρα υπάρχει η σκηνή που χρησιμεύει για τους ανθρώπους του camp ως κουζίνα και λίγο πιο πέρα η σκηνή-εστιατόριο όπου σερβίρεται το φαγητό. Το πρωινό σερβίρεται έξω, στη μέση της κατασκήνωσης σε ένα μεγάλο ξύλινο τραπέζι.
Όλα είναι τόσο καινούρια, διαφορετικά. Η άμμος μπαίνει παντού, στα παπούτσια, στις τσάντες. Αλλά δεν μας νοιάζει. Βρισκόμαστε στη Σαχάρα και θα περάσουμε το βράδυ μας εδώ.
Η καλύτερη λύση εδώ είναι απλά να βγάλεις τα παπούτσια σου και να δεχτείς πως για τις επόμενες ώρες αλλά και ημέρες, ακόμα και όταν θα έχεις πια φύγει από την έρημο, θα είσαι γεμάτος άμμο.
Πώς περνάνε οι ώρες
Λίγο πριν το ηλιοβασίλεμα δοκιμάζουμε να κάνουμε sand boarding σε έναν αμμόλοφο δίπλα από το camp μας. Κάτι δηλαδή σαν snowboard αλλά χωρίς το χιόνι. Μόνο με την άμμο. Έχει πολλή πλάκα. Στην αρχή διστακτικά και μετά γελώντας κατρακυλάμε τις πλαγιές από άμμο.
Ο ήλιος αρχίζει να πέφτει και να δίνει στην έρημο ένα ακόμα πιο πορτοκαλί χρώμα. Το θέαμα είναι συγκλονιστικό όπως συγκλονιστικά είναι και τα χρώματα που εμφανίζονται μετά το ηλιοβασίλεμα.
Οι πιο κουρασμένες ξεκουράζονται για λίγο στις σκηνές τους ενώ την ώρα του βραδινού συγκεντρωνόμαστε στη σκηνή-εστιατόριο για να δοκιμάσουμε τα παραδοσιακά πιάτα: πίτες και κρέας με λαχανικά στη γάστρα. Το κύμινο είναι ο πρωταγωνιστής σε όλα τα φαγητά τους.
Όταν έχει πέσει το σκοτάδι το θέαμα είναι και πάλι διαφορετικό. Μια απέραντη ησυχία απλώνεται παντού ενώ τα αστέρια μοιάζουν να είναι τόσο φωτεινά που θέλουμε να τα πιάσουμε. Το φεγγάρι γεμάτο μας κρατάει και αυτό συντροφιά. Η θερμοκρασία έχει πέσει αισθητά και χωρίς μπουφάν δεν υπάρχει περίπτωση να σταθούμε έξω.
Στη μέση της κατασκήνωσης μάς ανάβουν μια τεράστια φωτιά. Ο υπεύθυνος του desert camp μαζί με κάποιους ακόμη Βέρβερους ξεκινούν να παίζουν μουσική με παραδοσιακά όργανα και να τραγουδούν στη διάλεκτό τους.
Στην αρχή διστακτικά και μετά με πολλή όρεξη μπαίνουμε στον χορό κυριολεκτικά. Χορεύουμε όλες μαζί και τραγουδάμε χωρίς να καταλαβαίνουμε τι ακριβώς.
Σιγά-σιγά βάζουμε στον χορό και ελληνικό ρεπερτόριο. Στη μέση της Σαχάρα, στο Μαρόκο, λίγα χιλιόμετρα από την Αλγερία, η ελληνική κουλτούρα συναντά τη βερβέρικη και κατ' επέκταση τη μαροκινή και όλα μοιάζουν κάπως παραμυθένια.
Το πρωί κάποιες από εμάς ξυπνάμε νωρίς για να προλάβουμε να δούμε τον ήλιο να ανεβαίνει και να χρωματίζει και πάλι με τον δικό του τρόπο τους αμμόλοφους. Αν και κάνει κρύο, το θέαμα μας μαγνητίζει. Όλες μας χανόμαστε για λίγα λεπτά στις σκέψεις μας.
Μετά το πρωινό στη μέση του camp ετοιμαζόμαστε για βόλτα με αυτοκίνητα 4x4 ενώ επισκεπτόμαστε και μια οικογένεια νομάδων Βερβέρων για να αντιληφθούμε καλύτερα πώς ζουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι.
Ένας πατέρας, δύο γυναίκες, τέσσερα παιδιά η κάθε μια, και όλοι τους μένουν κάτω από την ίδια στέγη ή πιο σωστά, κάτω από την ίδια σκηνή. Ενδιαφέρον.
Έχει έρθει η ώρα της επιστροφής. Άλλες οκτώ ώρες μας περιμένουν αλλά σίγουρα αυτή η ταλαιπωρία δεν είναι τίποτα μπροστά στην εμπειρία μας στη μέση της ερήμου.
Αν τώρα με ρωτάς πόσες ημέρες αξίζει να μείνει κανείς σε ένα desert camp, θα έλεγα το πολύ τρεις. Δύο βραδιές δηλαδή. Μετά αρχίζει να γίνεται λίγο περίεργη, με τόση άμμο, η τόση ησυχία.
Παρόλα αυτά η διανυκτέρευση σε ένα desert camp στη Σαχάρα είναι σίγουρα από τις εμπειρίες που αξίζει να βάλει κανείς στο bucket list του. Οπότε μην περιμένεις άλλο.
Τα πρακτικά
Για να προσεγγίσει κανείς την έρημο Σαχάρα στην περιοχή Merzouga, θα χρειαστεί να ταξιδέψει περίπου οκτώ με εννέα ώρες από το Μαρακές. Ο καλύτερος τρόπος είναι μέσω τοπικών ταξιδιωτικών γραφείων -ιδανικά Βερβέρων- που γνωρίζουν καλά την περιοχή.
Τα κόστη για δύο νύχτες ή τρεις ημέρες σε ένα desert camp είναι περίπου από 200 μέχρι 300 ευρώ μαζί με τη μεταφορά από και προς την έρημο, ενώ μέσα στην τιμή συμπεριλαμβάνεται το φαγητό και κάποιες δραστηριότητες.
Από την Αθήνα μπορεί κανείς να πετάξει απευθείας για Καζαμπλάνκα ή μέσω Ιταλίας ή Αγγλίας για Μαρακές.
σχόλια